[ One piece ] Brother? [3P]
เรื่องราวทุกอย่างจะเปลี่ยนเป็นแบบไหนหากเอสไม่ใช่ลูกชายเพียงคนเดียวของโรเจอร์
ผู้เข้าชมรวม
4,455
ผู้เข้าชมเดือนนี้
28
ผู้เข้าชมรวม
ข้อมูลเบื้องต้น
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
เสียงดังอึกทึกไปทั่วบริเวณลานกว้างที่มีแท่นประหารตั้งสูงเด่นสง่าอยู่ด้านหน้าผู้คนมากมายต่างมามุงดูแต่หาใช่แท่นประหารไม่กลับกลายเป็นร่างของชายร่างกำยำคนนึงที่กำลังนั่งขัดสมาธิิอยู่บนแท่นประหารใบหน้าฉีกยิ้มกว้างไม่ได้มีสีหน้าหรือแววตาที่หวาดกลัวต่อสิ่งตรงหน้าเลยแม้แต่น้อยใบหน้าที่หลายคนคุ้นเคยเป็นอย่างดีเพราะว่าชายคนนี้คือเจ้าแห่งโจรสลัด
โกลด์ ดี โรเจอร์
ไม่นานราวกลับทุกอย่างเข้าสู่เดดแอร์เมื่อชายที่เป็นถึงเจ้าแห่งโจรสลัดประกาศถึงสมบัติของตนเรียกเสียงร้องเฮให้กับคนมากหน้าหลายตาและเป็นเสียงร้องเฮครั้งสุดท้ายก่อนที่เจ้าแห่งโจรสลัดจะถูกประหารใบหน้าของเขายังคงปรากฎรอยยิ้มกว้างแต่ก่อนที่ลมหายใจสุดท้ายจะดับลงไปภายในหัวกลับคิดถึงภรรยาและลูกน้อยของตนดวงตาฉายแววเศร้าใจออกมาเพียงเสี้ยววิก่อนที่เปลือกตาหนาจะปิดลง
หากมีโอกาสก็อยากจะดูแลพวกเขาสัักครั้ง..
หลังจากการตายของเจ้าแห่งโจรสลัดแพร่สะพัดไปทั่วเหล่าคนที่อยู่ในเหตุการณ์หรือแม้แต่คนทั่วโลกที่ได้ยินคำประกาศิตก่อนที่เจ้าแห่งโจรสลัดจะสิ้นใจก็พาออกเรือเพื่อตามหาสมบัตินั่นและมันจึงกลายเป็นจุดเริ่มต้น
ยุคแห่งโจรสลัดได้เริ่มขึ้นแล้ว
ลมเย็นพัดผ่านร่างกายของหญิงสาวคนหนึ่งที่กำลังนั่งมองออกไปที่ท้องทะเลแววตาฉายแววความเจ็บปวดออกมาเมื่อเธอได้รับรู้ข่าวคนรักของเธอนั้นที่ตอนนี้ได้จากเธอไปเสียแล้ว โพโตกัส ดี รูจ ภรรยาของเจ้าแห่งโจรสลัดเธออยากจะร้องไห้ออกมากับการสูญเสียครั้งนี้แต่เธอรู้ดีว่าสักวันมันจะต้องเกิดขึ้นและในเวลานี้เธอควรที่จะเข้มแข็งเพราะตัวเธอนั้นไม่ได้อยู่คนเดียวเธอยังคงมีลูกน้อยอีกสองคนใช่..โรเจอร์ไม่รู้ว่าเธอกำลังตั้งครรภ์ลูกของเขาอีกคนเธอไม่เคยเอ่ยปากบอกโรเจอร์แต่กว่าจะรู้สึกตัวได้ว่าควรจะเอ่ยปากบอกออกไปก็ไม่ทันเสียแล้ว
“แม่ฮะ”
เสียงหวานของเด็กน้อยคนหนึ่งเอ่ยเรียกเธอที่กำลังเหม่อลอยให้ได้สติขึ้นมาก่อนจะหันกลับมาสบตากับลูกน้อยของตัวเธอเองใบหน้าที่ได้เธอไปแทบทั้งหมดมีเพียงเพศที่ยังคงเหมือนคนเป็นพ่อดวงตาสีนิลมองมาที่ผู้เป็นแม่ด้วยความห่วงใยเด็กน้อยวัยห้าขวบยื่นมือเล็กมาจับที่มือของผู้เป็นแม่ด้วยความอ่อนโยนริมฝีปากสีสวยจรดลงที่ท้องของมารดาพลันสายตาฉายแววความอบอุ่นเด็กคนนี้รู้ดีว่าพ่อของตนนั้นเป็นใครและเด็กน้อยก็รู้ดีว่าพ่อของตนนั้นในตอนนี้ได้จากเขาและมารดาไปเสียแล้วแต่ถ้าหากจะให้อมทุกข์ต่อไปก็คงจะไม่ได้
“ไม่เป็นอะไรนะครับ”
“ผมจะอยู่กับแม่แล้วก็น้องเอง”
เป็นเพียงประโยคสั้นๆแต่ก็เรียกรอยยิ้มหวานของคนเป็นแม่ได้เป็นอย่างดีนั่นสินะเธอยังมีลูกตัวน้อยที่ต้องดูแลเพราะแบบนั้นเธอจะต้องเข้มแข็งเอาไว้
แต่เหมือนโลกจะใจร้ายกับเธอเหลือเกิน
วันที่ 18 มกราคม 2201
โกลด์ ดี เอลเดีย หายสาปสูญ
ผลงานอื่นๆ ของ เธอคนนั้นที่อยากโบยบิน ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ เธอคนนั้นที่อยากโบยบิน
ความคิดเห็น