[ fic solo leveling ] silver wolf | bl/yaoi

---

โดยสัญชาตญาณแล้วหมามันจะจงรักภักดีเพียงแค่เจ้าของเท่านั้นนะ..ซง จินอู

---

23:00 น.

ช่วงเวลาหลังจากที่ ซง จินอู กลับมาจากเควสเปลี่ยนอาชีพที่แสนจะหนักหน่วงเรียกได้ว่าเฉียดตายกันเลยทีเดียวหากไม่ได้เควสลงโทษช่วยเอาไว้เขาคงกลายเป็นผีเฝ้าอยู่ที่นั่นเป็นแน่

แต่หลักจากผ่านไปสัักพักจินอูก็ยังคงยืนอยู่กับที่สายตาทอดมองไปด้านหน้าที่พบกับเกทขนาดมหึมาที่ไม่รู้ว่าโผล่มาจากไหนตั้งตงาดอยู่ด้านหน้า

“นี่มันอะไรกัน..”

ออร่าที่ปล่อยออกมาก็พอจะเดาได้แล้วว่ามันต้องเป็นระดับ A หรืออาจจะระดับสูงถึง S ก็เป็นได้ ร่างกายที่อยากจะหันหลังกลับแต่การตอบสนองมันกลับตรงกันข้ามขาเรียวยาวของเขามันดันก้าวเข้าไปในเกทโดยที่ตัว เขาเองยังคงตกใจไม่หาย ไม่นานเกทนั้นก็หายไปราวกลับไม่เคยมีอยู่พร้อมทั้งตัวของจินอูเองก็ด้วย

“อีกริส..”จินอูเอ่ยออกมาเสียงเรียบเรียกทหารที่แข็งแกร่งที่สุดของตนออกมา ดวงตาสีนิลมองสำรวจไปรอบๆก่อนจะออกคำสั่งให้ทหารเงาจำนวนมากไล่สังหารมอนเตอร์ที่อยู่ภายในให้หมดสิ้น

เสียงฆ่าฟันดังก้องไปทั่วทั้งดันเจี้ยนร่างของมอนสเตอร์จำนวนมากนอนตายอยู่เกลื่อนแต่กระนั้นสายตาของจินอูกลับไม่ได้สนใจพวกมันเลยแม้แต่น้อยแต่กลับกันดวงตาสีนิลนั้นกำลังจ้องมองไปที่ประตูบานใหญ่สีเหลืองทองอร่าม ราวกลับต้องมนต์ขาเรียวยาวเดินเหยียบย่ำเหล่ากองซากศพของมอนเตอร์ตรงไปที่ประตูนั้นทันที

หลังจากที่แน่ใจว่าทั่วทั้งดันเจี้ยนนี้ไม่มีมอนสเตอร์หลงเหลืออยู่นอกเสียจากหลังประตูบานนี้จะมีบอสรอคอยเขาอยู่ มือเรียวสวยยกขึ้นมาทาบกับประตูก่อนแววตาของเขาจะสั่นไหวเป็นเกลียวคลื่นด้วยความกลัว

“หลังประตูนี่มัน..”

“แข็งแกร่งเกินไปรึเปล่านะ..”เสียงที่พยายามสะกดเอาไว้ไม่ให้สั่นพร้อมทั้งคำนวณคิดว่าจะเดินหน้าต่อหรือถอยกลับแต่หากถอยกลับแล้วเกิดดันเจี้ยนเบรกขึ้นมาล่ะ..สิ่งมีชีวิตหลังประตูนี้จะต้องออกไปแล้วทำร้ายผู้คนหรืออาจจะลามไปถึงเมืองเลยก็เป็นได้

ความแข็งแกร่งของเจ้าสิ่งมีชีวิตหลังประตูนี้..คือของจริง

“ลองดู..ก็คงไม่เสียหาย”เมื่อตัดสินใจเสร็จมือเรียวสวยก็ดันประตูให้เปิดออกทันที

“อึก!”

เพียงแค่ประตูเปิดออกเพียงเล็กน้อยแรงกดดันมหาศาลก็โพยพุ่งออกมาทันที ทั่วทั้งร่างกายของจินอูสั่นสะท้านไปทั่วความหวาดหวั่นนี้ กลิ่นอายแบบนี้ และแรงกดดันขนาดนี้..

“ม..เหมือนไอ้เวรนั่น”

“ไม่..ไม่ใช่มันมากกว่า”

จินอูพยายามทรงตัวเอาไว้ใช้แรงกายทั้งหมดต้านทานแรงกดดันนี้แต่เมื่อประตูเปิดจนกว้างพอให้คนเป็นร้อยๆเดินเข้าไปได้อย่างสบายพลันร่างกายก็ทรุดลงกับพื้นทันทีสติเริ่มเลือนรางโลหิตจำนวนหนึ่งไหลออกมาจากทางริมฝีปากแต่ก่อนจะหมดสติสิ่งสุดท้ายที่จินอูได้เห็นคือร่างของหมาป่าขนสีเงินและดวงตาสีเหลืองทองที่ทอประกายงดงามราวกลับบุษราคัมหลังจากนั้นภาพทุกอย่างก็ดับไป

“น่าสนใจ..”

30 นาทีผ่านไป

อึก..อะไรน่ะ

ทำไมร่างกายมันร้อนแบบนี้ล่ะ..

“อ๊ะ..อึก”

เสียงอะไรน่ะ..ไม่สิ

นั่นมัน..ส..เสียงเรา!?

“อ๊า!..เจ็บนะเว้ย!”

“หื้ม..ตื่นแล้วเหรอ”

“อ๊ะ..แฮ่กๆ”

เมื่อได้สติร่างกายของจินอูก็บิดเร้าด้วยความเสียวซ่านทันทีก่อนจะกอบโกยอากาศเข้ามาราวกลับคนพึ่งเกือบจะขาดใจดวงตาคู่สวยมีน้ำตาเอ่อคลอขึ้นมามือเรียวจิกลงที่กุมผมสีเงินของคนบนร่างที่กำลังหมกมุ่นอยู่กับตุ้มยอดที่ชูชันขึ้นมาบนอกของเขา

“แฮ่กๆ..น..นายอ๊ะ!..เป็นใคร!?”

คนร่างสูงที่เอาแต่หมกมุ่นอยู่นั้นหาได้สนใจเสียงร้องท้วงของคนใต้ร่างไม่ ฟันคมขบกัดลงไปจนเกิดเสียงครางหวานขึ้นมาคนตัวเล็กกว่าร่างกายสั่นระริกไปด้วยความเจ็บใบหน้าขึ้นสีแดงไม่รู้ว่ากำลังเขินหรือโกรธอยู่กันแน่

“อีกร-อุ๊บ!”

ยังไม่ทันเอ่ยจบริมฝีปากของเขาก็ถูกปิดลงด้วยอวัยวะเดียวกัน ลิ้นร้อนสอดแทรกผ่านเข้ามาตวัดรัดเกี่ยวจนเกิดเสียงน่าอาย มือเรียวที่พยายามดันคนร่างสูงด้านบนให้ลุกออกก็เริ่มอ่อนแรงลงตอบรับรสจูบอันร้อนแรงที่คนบนร่างส่งมอบมาให้ดวงตาสีนิลสบเข้ากับดวงตาสีเหลืองทองบุษราคัมก่อนจะหลับตาลง

“น่าสนใจจริงๆด้วยแฮะ..”

“แฮ่กๆ”

ริมฝีปากถูกถอนออกพร้อมกับคนบนร่างที่เอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงที่ติดไปทางพึงพอใจ รอยยิ้มมุมปากผุดขึ้นมาบนใบหน้าหล่อดวงตาคมดุจเหยี่ยวจดจ้องมาที่ร่างของคนที่ตัวเล็กกว่า ใบหน้าขึ้นสีแดงระเรื่อคราบน้ำลายที่ไหลย้อนออกมาทางมุมปากน้ำตาที่เอ่อคลอช่างเป็นภาพที่น่ากลั่นแกล้งเสียจริง

“ก..แกเป็นใคร!”

จินอูตวาดออกมาด้วยความโกรธก่อนจะประเคนหมัดเข้าที่หน้าของคนด้านบนทันที ใบหน้าหล่อหันไปตามแรงหมัดแต่กระนั้นก็ไม่ได้ส่งเสียงหรือแสดงท่าทางอะไรออกมา

“หมัดหนักสมกับอัพสเตตัสมาเลยนะ..”

กึก!

ห้ะ?

“แก..”ใบหน้าของจินอูแสดงออกถึงความตื่นตระหนกเมื่อคนด้านบนพูดขึ้นมา ใบหน้าสวยคละหล่อซีดเผือกลงทันที

“หื้ม..ฉันทำนายกลัวเหรอเด็กน้อย?”

“…”

ไม่มีเสียงใดเอ่ยตอบกลับมา มีเพียงแววตาที่สั่นไหวด้วยความกลัวและความวิตกกังวลเท่านั้นที่ยังฉายประกายออกมาให้เห็น

“อีกริส”

“!!?”สิ้นเสียงทุ้มต่ำของคนด้านบนก็ปรากฏร่างของทหารเงาที่แข็งแกร่งที่สุดผุดขึ้นมาอยู่ในท่าทำความเคารพ ด้วยความตกใจและความมึนงงว่าทำไมคนด้านบนถึงได้เรียกทหารเงาของตนออกมาได้แต่ถึงกระนั้นลำคอของเขากลับแห้งผากไม่มีแม้เสียงที่จะเอ่ยลอดผ่านมาได้

เกิดอะไรขึ้น!?

ด้วยความตกใจจินอูพยายาดันร่างของคนด้านบนให้ลุกออกแต่ก็ไม่สะทกสะท้านเลยแม้แต่น้อยดวงตาคู่สวยฉายแววหวาดกลัวกว่าเดิม

“ฉันไม่ทำต่อหรอกน่า”

“แต่ถ้ายังพยายามดันอีก..ก็ไม่แน่”

กึก!

การกระทำของจินอูหยุดชะงักลงทันทีเมื่อคนด้านบนเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงราบเรียบแต่แฝงไปด้วยความนัยบางอย่าง ใบหน้าเริ่มร้อนผ่าวขึ้นมาอย่างไม่ทราบสาเหตุนั่นเรียกเสียงหัวเราะเบาๆในลำคอของคนด้านบนได้เป็นอย่างดี

“เอาล่ะเด็กน้อย..”

“อ..อะไร?”

“เรามาทำพันธะสัญญากันเถอะ”

…

ห้ะ!?