คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Short story by AMIRAH -- บทพิเศษ หวานใจ ยัยอ้วนกลม
บทพิเศษ
ภรรยาของสามีขี้หึง
ฉันแต่งงานกับเขามา 7 วัน กับชายหนุ่มที่ชื่อเตรการ จากนางสาวนฤมล นิรัตน์โชติ มาเป็นนางนฤมล เทวอดิศวร ภรรยาของนักธุรกิจหนุ่มที่กำลังมาแรงในวงการธุรกิจ แต่ใครจะไปรู้ว่าเขาขี้หึงสุดๆ...
เช้าของวันแรก...เขาตื่นเช้ากว่าฉัน แอบเปิดกระเป๋าสตางค์ฉันดูเห็นรูปพ่อตอนหนุ่มๆ แล้วเกิดบ้าอะไรขึ้นมาก็ไม่รู้ปลุกฉันขึ้นมาเคลียร์แต่เช้า ว่านี่รูปใคร ฉันแทบจะขำตายไปตรงนั้นให้ได้เลยเมื่อเห็นหน้าตอนที่เขารู้ว่าคนในรูปเป็นใคร
วันที่สอง...ฉันไปทำงานตามปกติ ตอนกลางวันฉันชวนเขาไปกินข้าว แต่เขางานยุ่งไปไม่ได้ ฉันเลยไปกินกับนพฤกษ์ และยังมีเอแฟนของนพอีก พอฉันขึ้นไปทำงานก็พบกับเขาที่กำลังโมโหเพราะฉันไปกินข้าวกับนพ ฉันเลยต้องอธิบายซ้ำไปซ้ำมาเป็นสิบรอบ แถมยังต้องตามง้ออีกแน่ะ ตัวเองเป็นฝ่ายผิดแท้ๆ
วันที่สาม...ฉันได้ดอกไม้จากเพื่อนร่วมงานซึ่งเป็นผู้หญิงที่ฉันเคยให้เขายืมเงินไปรักษาพ่อ ไม่ทันจะถามเขาก็งอนอีกแล้ว บอกว่าไม่ชอบที่มีหนุ่มๆ มาให้ดอกไม้ฉัน ฉันก็ต้องเล่าเรื่องให้ฟัง
วันที่สี่...ฉันไปงานสโมสรราตีกับเขา ฉันแค่ไปคุยกับผู้ชายที่มาร่วมงานด้วยเท่านั้นเอง มาถึงบ้านก็ไม่ยอมพูดกับฉันซักคำ
พอวันที่ห้า...นพฤกษ์โทรมาปรึกษาปัญหาเรื่องเอ เขาก็หึงอีก บอกว่าหึงไม่ชอบให้คุยโทรศัพท์กับผู้ชาย
วันที่หกนี่สิปวดหัวสุดๆ ฉันแค่ไปใส่บาตรพระ เขาก็หึงหาว่าพระมองฉัน ดูคนเราน่ะนะหึงได้แม้กระทั่งพระบาปกรรมจริงๆ
วันนี้แหละฉันจะต้องทำอะไรซักอย่าง ถ้าเขายังขืนหึงไม่เป็นเรื่องอย่างนี้ไปทุกวัน ฉันต้องอยู่กับเขาไม่ได้แน่ๆ เดี๋ยวจะได้รู้ฤทธิ์ภรรยาคนนี้ซะบ้าง
กริ๊ง...กริ๊ง...
“สวัสดีคะ บ้านเทวอดิศวรค่ะ...อยู่ค่ะ รอซักครู่นะคะ” คนใช้คนนี้ชื่อน้ำ สนิทกับนฤมลที่สุด น้ำวิ่งเอาโทรศัพท์ไปให้เตรการ
“คุณผู้ชายคะ โทรศัพท์ค่ะ” เตรการรับโทรศัพท์ไปคุย น้ำสาวใช้ก็รีบวิ่งแจ้นไปบอกคุณผู้หญิง รายงานเรื่องที่มีผู้หญิงโทรมาทันที นฤมลยิ้มอย่างมีเลศนัยน์ จะได้รู้ว่าภรรยาคนนี้ก็หึงเป็นนะยะ...
“ใครโทรมาคะ” นฤมลถามเมื่อชายหนุ่มวางสาย
“พนักงานที่ทำงานน่ะค่ะ” เตรการตอบ
“ผู้หญิงหรือผู้ชายคะ” นฤมลเริ่มคาดคั้น
“ผู้หญิงค่ะ” เตรการตอบ รู้สึกแปลกใจที่เห็นภรรยาเขาแปลกๆ
“ผู้หญิงเหรอคะ” นฤมลขึ้นเสียงแข็ง
“เดย์เป็นอะไรไปคะเนี่ย” เตรการถามด้วยความงง
“เดย์ไม่ชอบให้พี่ไนท์ไปคุยโทรศัพท์กับผู้หญิงค่ะ” นฤมลบอกด้วยความโกรธ
“เดย์คะ เค้าโทรมาเรื่องงาน เดย์มีเหตุผลหน่อยสิคะ” เตรการไกล่เกลี่ย
“ทีพี่ไนท์ยังหึงไม่มีเหตุผลได้เลย หึงแม้กระทั่งพระ คนที่เขามีแฟนแล้วโทรมาหาเดย์พี่ยังหึง ผู้หญิงส่งดอกไม้ให้เดย์พี่ไนท์ก็หึง ทีนี้เดย์จะหึงบ้างเป็นไรไป” นฤมลสวน เตรการอึ้งไปพักหนึ่ง เพราะมันเข้าตัวเองชัดๆ
“พี่ไนท์หึงไม่มีเหตุผล ตอนนี้ที่บริษัทไม่มีใครกล้าเข้าใกล้เดย์แล้ว” นฤมลพูด น้ำตาเริ่มปริ่มอีกแล้ว
“เดย์คะ...อย่าร้องไห้นะคะ อย่าโกรธพี่เลยนะคะ พี่สัญญาค่ะ พี่จะไม่หึงไม่มีเหตุผลอีกแล้ว แต่พี่รักเดย์มากจนอยากจะเก็บเดย์ไว้คนเดียวนี่คะ” เตรการจับมือหญิงสาว
“ถ้าพี่ไนท์รักเดย์ ก็ต้องไว้ใจเดย์”
“พี่ไว้ใจเดย์เสมอค่ะ แต่พี่ไม่ไว้ใจคนอื่นนี่คะ” เตรการบอก
“เหมือนกันแหละค่ะ เดย์รักพี่ไนท์ และเดย์ก็ไว้ใจพี่ไนท์ ไม่ว่าพี่ไนท์จะคุยกับใคร กินข้าวกับลูกค้าที่เป็นผู้หญิง เดย์เคยหึงมั้ยคะ เพราะเดย์ไว้ใจว่าพี่ไนท์ไม่มีวันนอกใจเดย์ แต่พี่ไนท์...” ถึงตอนนี้เตรการดึงหญิงสาวเข้ามาจูบทันที...
“พี่สัญญาค่ะ จะไม่ทำตัวไม่มีเหตุผลอีก นะคะ”
และจากนั้นมาค่าระดับความหึงของเขาก็ลดลงจริงๆ ฉันไปกินข้าวกับใครก็ไม่ว่า คุยกับใครก็ไม่ว่า ไปไหนกับใครก็ไม่ว่า สามีฉันน่ารักมั้ยล่ะ...
-------------------------------------------------------------------------------------------------------
บทพิเศษ
เหนือฟ้ายังมีฟ้า
เหนือประธานบริษัทยังมีภรรยาประธานบริษัท
ตอนนี้ผมเป็นประธานบริษัทแต่เพียงผู้เดียวแล้วครับ นพฤกษ์ทนความขี้หึงของผมไม่ไหวจึงออกไปตั้งบริษัทเองซะเลย เมื่อกี้ได้อ่านแล้วใช่มั้ยครับว่าภรรยาผมแสบแค่ไหน แต่ไม่เท่ากับเรื่องนี้หรอกครับ...
“อะไรเนี่ย...ลิปสติก...สีแดง” นฤมลกำลังสำรวจเสื้อเชิ้ตของชายหนุ่มที่มีคราบลิปสติกสีแดงติดอยู่ที่แขนเสื้อ ลิปสติกสีแดงแปร๋นอย่างนี้ไม่ใช่ของเธอแน่ แถมยังมีกลิ่นน้ำหอมผู้หญิงอีก
“น้ำ ไปเรียกชายมาซิ” นฤมลสั่ง น้ำรับคำแล้ววิ่งไปตามชายมา ชายเป็นคนขับรุ่นอายุไม่ถึง 30 ปีที่จะคอยขับรถให้กับเตรการเสมอ
“ชาย บอกมาซิว่าคุณผู้ชายไปไหนมาบ้างเมื่อวานนี้” นฤมลถามเสียงเฉียบขาด
“ก็ไปที่ทำงานครับ กว่าจะกลับก็ 2 ทุ่มตามปกตินี่ครับ” ชายรายงาน ตอนนี้เตรการไม่ให้นฤมลทำงานแล้ว แต่ให้ดูแลเรื่องการเงินของเขาแทน
“ระหว่างนั้นคุณผู้ชายไหนมาบ้างรึเปล่า” นฤมลถาม
“เปล่าครับ อยู่ที่ทำงานทั้งวันเลยครับ” ชายตอบ
“ดี ไปได้” หลังจากรอให้ชายออกไปแล้ว นฤมลก็รีบกดโทรศัพท์หาอมิตาเพื่อนรักของเธอทันที
“ฮัลโหล เอเหรอ เลขาฯ คนใหม่ของพี่ไนท์เป็นไงบ้าง” นฤมลรีบถาม
“...โอ้ย อย่าให้พูดเลย แต่งตัวนี่กระโปรงนี่สั้นจู่เชียว เสื้อก็ปลดกระดุมลงมาซะลึก แต่งหน้าเปรี้ยวมาเลย แถมยังวางท่าอีก”
“แล้วยัยนั่นชื่ออะไร”
“อรดี ยังทำท่าเจ๊าะแจ๊ะเกาะแกะพี่ไนท์อีกนะ ก็แม่นี่เพิ่งเข้ามาใหม่ ยังไม่รู้ว่าใครเป็นภรรยาพี่ไนท์ รู้แต่ว่าพี่ไนท์มีภรรยาแล้ว สงสัยเลยนึกว่าเธอจะไม่รู้มั้ง”
“ฝากเธอตามดูพฤติกรรมยัยนี่หน่อยนะ ฉันไม่ไว้ใจเลย”
“ได้เลยจ๊ะ”
“ถ้ามีอะไรผิดปกติก็รีบโทรมาบอกฉันเลยนะ” นฤมลกำชับก่อนจะวางสาย คิดจะแย่งสามีฉันเหรอ รู้ฤทธิ์นฤมลคนนี้น้อยไปซะแล้ว
“สวัสดีคะ” อรดีรับสายโทรศัพท์ตามปกติ
“สวัสดีคะ ขอสายคุณเตรการหน่อยค่ะ”
“บอสไม่ว่างรับสายค่ะ” หึ นึกว่าฉันจะยอมให้แกคุยกับบอสง่ายๆ งั้นเหรอ
“ต้องว่าง ฉันสั่งให้เธอต่อสายไปให้เตรการเดี๋ยวนี้”
“นี่คุณ ฉันบอกว่าบอสไม่ว่าง เข้าใจมั้ยคะ คุณเป็นใครมาสั่งฉันแบบนี้” อรดีสวนกลับ
“ฉันชื่อเดย์ เป็นคนที่บอสเธอต้องว่างคุยด้วยตลอดเวลาน่ะสิ”
“ขอโทษนะคะ อย่ามาโมเมเอาเองสิคะ แต่ดิฉันก็เข้าใจค่ะว่าบอสเป็นคนน่าตาดี ต้องมีสาวๆ ตามจีบตามเกาะแกะตลอดเวลา แต่ต้องผ่านด่านฉันไปก่อน” อรดีกระแทกเสียงแล้ววางสายยิ้มอย่างสะใจ
“ยัยอรดี เธอได้ตกงานแน่คราวนี้” นฤมลพูดอย่างกราดเกรี้ยว
“คุณผู้หญิงคะ คุณอมิตาโทรมาค่ะน้ำถือโทรศัพท์มายื่นให้ หญิงสาวรีบรับมาคุยทันที
“ว่าไงบ้างเอ”
“ยัยนั่นทำป่วนทั้งบริษัทเลยล่ะ ทำตัวว่าเป็นเจ้าเข้าเจ้าของพี่ไนท์ ถ้าเธอไม่รีบจัดการยัยนั่นจะยิ่งได้ใจนะเดย์”
“รู้แล้ว เมื่อกี้ฉันก็โทรศัพท์ไปหาพี่ไนท์ แต่ยั่ยนั่นไม่ยอมต่อเข้าไปให้ บอกว่าพี่ไนท์ไม่ว่าง ฉันเลยจะทำให้มันตกงานไปเลย”
“พี่ไนท์ขา วันนี้เดี๋ยวเดย์จะไปรับมาทานข้าวนะคะ” นฤมลทำเสียงออดอ้อน
“ได้สิคะ วันนี้พี่ค่อนข้างว่างมากเลยล่ะ พี่จะรอนะคะที่รัก” เตรการบอก แล้วหอมแก้มภรรยาสาวทีหนึ่งก่อนจะออกไปทำงาน
12.30 น.
นฤมลจัดการขึ้นไปเปลี่ยนชุดเป็นชุดแสกสีชมพูหวาน สั่งใช้คนขับรถออกรถไว้รอ เตรียมตัวจะไปวางระเบิดที่ทำงานเต็มที่
13.00 น.
นฤมลก้าวลงจากรถมองดูตึกบริษัทที่สูง 60 ชั้น เธอไม่ได้มาที่นี่เกือบครึ่งปีแล้วสินะ ตั้งแต่เลิกทำงาน เธอก็ตั้งใจจะมาเยี่ยมบริษัทเหมือนกันแหละ แต่ไม่นึกว่าจะได้มาวางระเบิดด้วยคราวนี้
นฤมลขึ้นลิฟต์ไปที่ชั้น 55 ซึ่งเป็นชั้นทำงานของประธานบริษัท ร่างบางก้าวออกจากลิฟต์ กวาดตามองหาบุคคลเป้าหมาย สายตาอันฉับไวหยุดที่หญิงสาวคนหนึ่ง ผมของเธอย้อมเป็นสีออกส้ม ใส่กระโปรงสั้น แต่งหน้าเข้มจัดนั่งอยู่หน้าห้องเตรการ
นฤมลสาวท้าวไปหาอรดี เลขานุการคนใหม่ของเตรการ สามีเธอโดยไม่รอช้า
“สวัสดีคะ ดิฉันมาขอพบเตรการ” นฤมลทัก อรดีเงยหน้าขึ้นมาจากคอมพิวเตอร์มองดูเธอ
“บอสไม่ว่างค่ะ จะให้บอกว่าใครขอพบคะ ดิฉันจะแจ้งให้ทีหลัง” อรดีพูด เชิด
“เดย์ค่ะ ดิฉันเคยโทรมาหาครั้งหนึ่งแล้วเมื่อวาน” นฤมลบอก
“ได้คะ ดิฉันจะแจ้งให้ทราบ” อรดีตัดบทแล้วกลับไปพิมพ์งานต่อ เมื่อเห็นว่านฤมลยังไม่ยอมไปซักทีจึงเงยหน้าขึ้นมาอีกครั้ง
“อ้าว ทำไมยังไม่ไปล่ะคะ ก็บอกแล้วว่าบอสไม่ว่างค่ะ” อรดีชักจะหมดความอดทน แต่นฤมลยังยิ้มอยู่ได้
“เคยมีคนสอนคุณรึเปล่าคะ ว่าเวลามีแขกมาพบให้ต่อโทรศัพท์ไปแจ้งบอสก่อน เขาอาจจะกำลังรอดิฉันอยู่ก็ได้นะคะ” นฤมลบอก อรดีชักสีหน้าไม่พอใจ
“ถ้าบอสมีนัดบอสจะต้องแจ้งให้ดิฉันทราบคะ แต่นี่วันนี้บอสไม่มีนัดกับใคร เมื่อไม่ได้นัดก็เชิญกลับได้แล้วค่ะ งานเราก็มีทำนะคะ” เส้นความอดทนของอรดีขาดผึงลงไปแล้ว
“แต่ดิฉันนัดกับเตรการไว้เป็นการส่วนตัวนะคะ” นฤมลยังคงใช้เสียงแบบเก่า
“นัดส่วนตัว...ไม่หรอกคะ ถ้ามีนัดส่วนตัว บอสต้องแจ้งให้ดิฉันทราบ” อรดียังคงเถียง
“แล้วคุณเป็นใครหรือคะ เตรการถึงต้องรายงานคุณให้ทราบทุกเรื่อง” นฤมลย้อนเรียบๆ น้ำเสียงชักจะขุ่นขึ้นเรื่อยๆ
“ดิฉันเป็นเลขาฯ ค่ะ เลขาที่มีความสนิทกับบอสมากกว่าเลขาฯ” อรดีพูด ยิ้มอย่างมีชัย
“ดิฉันก็เป็นผู้หญิง ที่มีความสำพันธ์กับเตรการมากกว่าผู้หญิงทั่วๆ ไปเหมือนกันค่ะ ดิฉันขอเตือนว่าคุณอย่าได้พยายามจะแย่งสามีชาวบ้านเขาดีกว่านะคะ มันผิดจริยธรรม คนเขาก็แต่งงานไปแล้ว คุณยังไปตามรังความเขาอีก ไม่กลัวภรรยาเขาจะเอาคืนบ้างเหรอคะ” นฤมลพูดเรียบๆ อรดียิ้มเยาะ
“แล้วภรรยาเขาจะทำอะไรฉันล่ะ แล้วภรรยาเขาจะไปรู้อะไร ในเมื่อยังไม่เคยมาที่นี่ด้วยซ้ำ” อรดีเถียง
“ดิฉันเตือนคุณแล้วนะคะ...” นฤมลยิ้มให้ แล้วเดินจะเข้าไปในห้องทำงาน แต่อรดีมาขวางไว้ซะก่อน
“เข้าไม่ได้” อรดีบอก
“ดิฉันจะเข้า กรุณาหลีกค่ะ” นฤมลสั่ง
“ก็ฉันบอกว่าเข้าไม่ได้ไงเล่า พูดภาษาคนไม่รู้เรื่องรึไง” อรดีขึ้นเสียง
“ฉันบอกให้หลีก และสาบานเลยว่าคุณจะได้รับซองขาวทันทีในวันพรุ่งนี้” นฤมลเริ่มใช้เสียงกร้าว ผลักอรดีไปให้พ้นทาง แล้วผลักประตูห้องเข้าไป หญิงสาวรู้ดีว่าบทสนทนาเมื่อครู่เตรการได้ยินหมดทุกคำไม่มีตกหล่น เพราะประตูเปิดแง้มไว้
“นี่คุณฉันบอกว่าเข้าไม่ได้ไง” อรดีร้อง แล้วรีบวิ่งเข้ามากักตัวหญิงสาวเอาไว้
“พี่ไนท์คะ เดย์มารับไปทานข้าวค่ะ ขอโทษด้วยนะคะที่มาช้า พอดีรถติดนิดหน่อย” นฤมลพูดแล้วผลักอรดีให้ล้มลง เพื่อเดินไปหาเตรการ
“ต้องลงโทษกันบ้างนะคะ พี่รอเดย์จนหน้ามืดไปหมดแล้วนะคะ” เตรการพูดงอนๆ
“เดย์ผิดอีก ก็รถมันติดนี่คะ ถ้าเดย์บินมาได้จะบินมาแล้ว แต่เผอิญว่าฮอไม่ว่าง ลูกน้องพี่ไนท์เอาไปขับที่ไหนก็ไม่รู้” นฤมลใช้น้ำเสียงอ้อน
“โอ๋ ที่รักคร้าบ ผมล้อเล่นนิดเดียวเอง ไปเร็วพี่หิวจะแย่อยู่แล้วคะ” เตรการปิดแฟ้มบนโต๊ะทำงานลง ลุกขึ้นไปจับมือหญิงสาว
“อ้อ! อรดี คุณหาที่ทำงานใหม่ไว้แล้วรึยัง ถ้ายัง ผมแนะนำให้คุณหาซะ”
เป็นไงครับท่านผู้อ่าน เหนือฟ้ายังมีฟ้าฉันใด เหนือประธานบริษัท ก็ต้องมีภรรยาประธานบริษัทฉันนั้น อาเมน...
ความคิดเห็น