ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ความรู้สึก...(100%)
...Kin Talk...
สวนหลังโรงเรียน
"ทำไมกันนะไอริทำไมต้องเป็นไอ้ไดอิจิด้วย" ทำไมต้องเป็นไอ้ไดอิจิผมยอมรับเลยว่าผมเห็นเหตุการณ์ตั้งเเต่ต้นจนจบมาโดยตลอดเอาตามความจริงเเล้วผมน่ะทนไม่ได้หรอกที่เห็นไอริไปบอกชอบไอ้ไดอิจิมันเเต่ถ้าไม่เห็นมันเป็นเพื่อนผมคงต่อยหน้ามันไปนานเเล้วล่ะ
"ไอริ" ผมทนมองไอริร้องไห้ไม่ได้ผมเลยรีบวิ่งไปหาทันที
"นายคงสะใจเเล้วสินะ ฮึก นายคงเเอบสมน้ำหน้าฉันในใจอยู่สินะสะใจพอรึยังล่ะ ดีใจพอรึยัง ฮึก" ไอริโวยวายด่าผมยกใหญ่ซึ่งผมรู้เเละเข้าใจว่าไอริชอบไอ้ไดอิจินานเเค่ไหน เเต่ผมก็ชอบของผมนานไม่เเพ้กันนี่หน่า
"ไอริ ฟังฉันก่อนสิ ฉันไม่เคยคิดสะใจเธอเลยนะ เเต่เธอก็รู้อยู่เเล้วนี่ว่าไดอิจิน่ะมันไม่คิดจะชอบใครอยู่เเล้ว" ผมพูดในสิ่งที่เป็นความจริงไอ้ไดอิจิมันไม่สนใจผู้หญิงเลยด้วยซ้ำถ้าไม่รู้จักกันจริงหรือเป็นเพื่อนกันไอ้ไดอิจิก็เสวนากับเเค่คนฉลาดๆเท่านั้น
"ฮึก ฮึก นายจะไปรู้อะไรคิณ นายจะไปเข้าใจอะไร นายไม่เคยชอบใครมากๆเหมือนฉันชอบมานานเหมือนฉันนายไม่รู้หรอกว่ามันจะหน้าเสียใจเเค่ไหนถ้ารู้ว่าคนที่เราชอบไม่เเม้เเต่จะมีใจให้เราเลยเเม้เเต่ความหวังเล็กๆก็ยังไม่มีเลย" ไอริพูดด้วยอารมณ์เสียใจไอริร้องไห้หนักมากขนาดผมเห็นเเล้วถึงกับใจอ่อนเลย
"ทำไมฉันจะไม่รู้ล่ะว่าความรู้สึกพวกนั้นเป็นยังไงทั้งๆที่ชอบมาก่อนเเละชอบมาตั้งนาน..." ผมเลือกที่จะหยุดพูดเเล้วเดินไปหาไอริเพื่อดึงตัวไอริเข้ามากอดไอริไม่ขัดขืนเเต่ยิ่งร้องไห้เข้าไปอีก
"ฮึก ฮึก ฉันไม่มีเเม้เเต่ความหวังเลยฉันเจ็บมากคิณ เจ็บมากๆชอบเค้าข้างเดียวมาโดยตลอดฉันทรมาน ฮึก" ผมกอดปลอบไอริถึงจะรู้สึกเจ็บที่ไอริไม่ได้เสียใจร้องไห้เพราะผมเเต่เป็นเพราะคนอื่นเเต่ผมก็เจ็บไม่เเพ้กันที่เห็นน้ำตาของเธอ
5 นาทีต่อมา
"นายไม่ต้องปลอบฉันเเล้วฉันหยุดร้องนานเเล้วนะไม่ต้องกอดปล่อยซักทีได้ป่ะ อึดอัด" พอไอริเริ่มหยุดร้องไห้เเล้วผมก็ยังคงกอดไอริอยู่เหมือนเดิมไม่ยอมปล่อย
"ก็เเค่...อยากกอด" ผมกระซิบบอกไอริเบามาก
"นายว่ายังไงนะคิณ?" ไอริถามผมด้วยความสงสัยไอริคงได้ยินไม่ชัดสินะ เเต่ช่างเถอะ
"อ่ะ ปล่อยก็ได้สรุปคุณหนูไอริผู้สุดเเสนจะมั่นใจในตัวเองทำใจได้รึยังล่ะครับ" ผมปล่อยกอดจากไอริเเละพูดกับไอริเเบบประชดๆ
"ทำไมฉันจะทำใจไม่ได้ล่ะ" ไอริพูดอย่างมั่นใจเเต่ก็มีสีหน้าหวาดหวั่นอยู่เหมือนกัน
"ก่อนหน้านี้ร้องไห้โครตหนักคือตอนนี้ทำใจได้เเล้ว? ว่างั้น?" ผมถามไอริอีกครั้งอย่างกวนๆ
"ไอ้คิณ!!" ไอริตะโกนใส่ผมด้วยความโมโห
"อ่ะๆ ไม่ล้อก็ได้ ป่ะ เดี๋ยวไปส่งบ้าน" ผมรีบคว้ามือไอริมาทันที
"ฉันไม่ใช่เด็กนะเว้ยเเล้วอีกอย่างจะไม่กลับบ้านจะกลับคอนโดส่วนตั๊ว ส่วนตัวเก็ตป่ะ" ไอริพูดกับผมด้วยหน้างอๆอย่างเบื่อหน่าย
"ก็จะไปส่งอ่ะ คอนโดอยู่ไหนล่ะ นำไปเลยยัยคุณหนูจอมมั่น" ผมบอกไอริเเล้วผายมือให้เดินนำหน้าไป
"ไอ้บ้าคิณ! ตามมาทันก็ตามมาเหอะ เเบร่!" ไอริตะโกนด่าผมเเล้วรีบวิ่งออกไปพร้อมเเลบลิ้นใส่พร้อม บอกเลยว่า น่ารักเป็นบ้า
...Kin End Talk...
Write Talk
ว๊ายยยยยยย น่ารักไปไหนนนนคิณของเราจะทลายดวงใจน้อยๆของไอริจังเราได้รึเปล่าจ๊ะเนี่ยยยย รอติดตามจ้าาา
1 เม้น = 100 กำลังใจนะคะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น