ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : สารภาพรัก... (100%)
....Iri Talk....
หน้าห้องสภานักเรียน
"เอ่อ ขออนุญาตนะคะ ไดอิจิคุงอยู่รึเปล่าคะ" ฉันเข้าไปในห้องสภานักเรียนเเล้วบอกเลยว่าฉันเกร็งมากก็เเค่มาตามหาไดอิจิคุงก็เเค่นั้นเองทำไมถึงเกร็งอย่างนี้นะตัวฉัน
"อ้าว ไอริ มาหาไดอิจิหรอ เเป๊บนะเดี๋ยวมันก็มา" โจหนึ่งในผู้ช่วยของที่นี่เเต่ก็นะคนที่ฉันสนใจก็เเค่ไดอิจิคุงนั่นเเหละนะ
"นั่นไง พูดปุ๊บก็มาพอดีเลย ไดอิจิ! ไอริจังมาหาเเน่ะ" หวาาา ไดอิจิคุงมาเเล้วตื่นเต้นจังเลยไอริเตรียมความพร้อมไอริ
"ไอริหรอ มีอะไรจะคุยกับฉันรึเปล่า" ไดอิจิคุงถามมาเเล้วจะตอบไงดีเนี่ยโอ๊ยยย! ตื่นเต้นๆ
"เอ่อคือว่านะไดอิจิคุงเราเปลี่ยนที่คุยดีมั้ยคุยที่นี่ฉันว่าไม่ค่อยสะดวกมากเท่าไหร่น่ะ" ขืนพูดที่นี่มีหวังคนอื่นได้ยินกันหมดหรอกฉันนี่เขินเเย่เลย
"อือ ก็ได้ที่ไหนล่ะไอริเลือกเลย" โอ๊ยย!ใจเต้นๆตื่นเต้นที่สุดเลยรีบบอกสถานที่ดีกว่าเรา
สวนหลังโรงเรียน
"ที่นี่เเหละไดอิจิคุง ฉันว่าเราคงคุยกันสะดวกละเเหละนะ" ฉันเริ่มจะเกร็งอีกเเล้วนะเนี่ยตื่นเต้นมากกก
"เเล้วไอริมีอะไรจะคุยกับฉันรึเปล่า" ไดอิจิคุงถามด้วยสีหน้าที่เรียบเฉยมากๆยิ่งทำให้ฉันยิ่งลังเลในการพูดมาก
"เอ่อ....คือ..คือ...ว่า...เอ่อ...คือว่า....ฉัน" โอ๊ยยย! ไม่กล้าพูดอ่ะเอาไงดีๆสู้สิไอริสู้ๆ
"มีอะไรก็พูดมาเถอะไอริ ฉันรอฟังอยู่ หรือถ้ายังคิดไม่ออกว่าจะพูดอะไรไว้วันหลังค่อยพูดก็ได้นะไอริ" ไดอิจิคุงเริ่มพูดด้วยเสียงเฉียบขาดเอาไงดีพูดสิพูดสิไอริ
"งั้นไว้วันหลังค่อยคุยกันนะไอริ" ไม่นะ! ไดอิจิคุงกำลังจะไปเเล้วพูดออกไปสิไอริพูดออกไป
"ไดอิจิคุงเดี๋ยวก่อน!! จริงๆสิ่งที่ฉันจะบอกน่ะ..." ไอริพยายามสิตัวฉัน ฉันต้องกล้าๆ
"..."
"ฉันน่ะชอบไดอิจิคุงนะ ชอบมานานเเล้วด้วย!!" พูดออกไปเเล้วววจะเป็นลม
"..." ไดอิจิคุงเงียบกริบเลย
"ไอริ จริงๆฉันก็ชอบเธอเหมือนกันนะ" เอ๊ะ! ไดอิจิคุงก็ชอบฉันอย่างงั้นหรอ?
"จริงหรอ ไดอิจิคุง จริงๆอย่างงั้นหรอ" บอกตามตรงคือตอนนี้ฉันนี่เเบบดีใจมากดีใจโครตๆอ่ะ
"อื้อ เเต่ชอบในฐานะเพื่อนคนนึงนะ ไอริ" เอ๊ะ! ตะกี้ฉันหูฝาดไปใช่มั้ยนะ
"ไดอิจิ ตะ...ตะ...กี้นี้ ไดอิจิคุงพูดว่าอะไรนะ" ฉันต้องหูฝาดไปเเน่ๆ!!
"ไอริ ฟังนะ ฉันคิดกับเธอเเต่เพื่อนคนนึงเท่านั้น ฉันไม่คิดไปไกลกว่านี้หรอก" เเย่อ่ะ ตอนนี้ฉันรู้สึกเเย่มาก
"ได...ได..อิ..จิ..คุง ทะ..ทำ..ไม" ฉันพูดอะไรไม่ออกเลยตอนนี้ ตอนนี้ฉันรู้สึกได้เลยว่าขอบตาฉันร้อนผ่าวเเละตอนนี้ก็มีน้ำใสๆไหลออกมา ใช่! ฉันร้องไห้ ร้องไห้หนักมากด้วย
"ฉันขอโทษนะ ไอริ" ทำไมถึงรู้สึกเเย่ขนาดนี้นะ เเต่มันก็ไม่ใช่ความผิดไดอิจิคุงนี่นะ
"อื้ม ไม่เป็นไรหรอกใจคนเรามันบังคับกันไม่ได้นี่เนอะ" ฉันพยายามฝืนยิ้มให้ไดอิจิคุงอยู่ทั้งๆที่น้ำตามันไหลไม่หยุด
"ไอริ ฉันขอโท..." ไดอิจิคุงกำลังจะขอโทษฉันอีกทีสินะ ฉันเลยขอชิงตัดหน้าพูดก่อน
"ไม่เป็นไรหรอกไดอิจิคุง ไดอิจิคุงจะขอโทษฉันทำไม ไดอิจิคุงไม่ได้ผิดอะไรซักหน่อยนี่" ฉันพยายามฝืนยิ้มต่อไปตอนนี้น้ำตาเริ่มเเห้งไปเเล้วเเต่ก็คงจะไหลลงมาอีกในไม่ช้านี้เเน่
"เราสองคนน่ะ เป็นเพื่อนกันน่ะดีเเล้ว ถ้าเราสองคนเป็นเพื่อนกันต้องสนุกกว่านี้เเน่ๆเลย" ฉันพยายามฝืนพูดในสิ่งที่ไม่ต้องการพูดที่สุด
"อื้ม ฉันไปนะ ไอริ"
"จ๊ะ" ไดอิจิคุงเริ่มหันหลังไปเเล้วเดินไปต่อไปเรื่อยๆจนหายลับไป
"ฮึก ฮึก ฮืออออ ทำไมกันนะ ทำไมถึงทรมานขนาดนี้"
...Iri End Talk...
Write talk
ตอนนี้มีความมาม่ามากกกสงสารน้องไอริเรามากกกกกกกกกกกกกเเต่ว่าตอนต่อไปพระเอกของเราจะมาเเล้วปรบมือหน่อยเร็วววววว
1 เม้น = 100 กำลังใจนะคะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น