คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : - เดอะ เลเจนท์ : ตอนที่ 13 (ตัดออก) -
Waring : เนื้อหาตอนนี้เกี่ยวเนื่องกับนิยายเรื่อง THE LEGEND OF THE C.Z. จากตอนที่สิบสาม อันเนื่องมาจากตอนที่ถูกตัดออกจากเนื้อหาทั้งหมด เนื่องด้วยความยาวของนิยายที่มีมากเกินไป+กลัวตายของผู้แต่ง
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
.
.
.
ร่างสูงโปร่งทรุดตัวลงอย่างอ่อนแรง เอนหลังพิงต้นไม้ในสวน เสียงต่อสู้ดังมาให้ได้ยินเพียงแค่แว่วๆ ช่วยให้หญิงสาวสงบจิตใจของตนได้เป็นอย่างดี แม้ต่อหน้าคนอื่น เธอจะพยามทำตัวให้ชั่วร้ายเพียงใด แต่ความจริงแล้วเธอแค่ผู้หญิงธรรมดาๆคนนึงเท่านั้น
ก็แค่นั้นเอง ..
“คิดมากอีกแล้วหรอ”
“อืม ..”
ลูเฟลตอบเสียงปริศนาอย่างไม่มีทีท่าตกใจเท่าไร ดวงตาที่ปิดอยู่ค่อยๆลืมขึ้นมา สิ่งที่ปรากฏให้เห็นเป็นสิ่งแรก คือร่างเลือนรางของชายหนุ่มผู้หนึ่ง
“เธอทำเกินไปนะ”
“ฉันสาบานไว้แล้ว”
“นั่นล่ะคือสิ่งที่ฉันบอกว่าเธอทำเกินไป ความจริง ..ก็รวมถึงเรื่องนี้ด้วยนั่นแหล่ะ”
ดวงตาที่อ่อนแรงนั้นเรืองแสงขึ้นมาทันที มองอีกฝ่ายด้วยสายตาวาววับ “ที่ฉันทำนี้ก็เพื่อทุกคน! เพื่อนายด้วย ..” น้ำเสียงท่อนหลังสั่นเครือเล็กน้อย เธอก้มหน้าลงมองผืนดิน
ปล่อยให้น้ำตาหลั่งรินลงสู่เบื้องล่างช้าๆ..
“มันเป็นโชคชะตา ..ที่ทำให้พวกเราทุกคนต้องตาย แต่เธอเป็นเพียงคนเดียวที่เหลือรอด”
“โชคชะตาบ้าอะไร! ถ้ามันทำให้ทุกคนต้องตาย!! แล้วเหลือฉันเพียงคนเดียว!!! ฉันขอตายไปพร้อมๆกับทุกคนดีกว่า! ..ฉันไม่อยาก ..ไม่อยากอยู่บนโลกนี้อีกต่อไปแล้ว ..ถ้าไม่มีทุกคน” หญิงสาวผู้แข็งแกร่งเพียงแต่ภายนอก แต่ภายในกลับซ่อนความอ่อนแอที่ไม่เคยมีใครได้รู้เอาไว้พูดปนเสียงสะอื้นด้วยความเจ็บปวด
“อย่าพูดอย่างนั้นสิ” ชายหนุ่มโอบกอดหญิงสาวที่ตัวสั่นเพราะแรงสะอื้นไว้แน่น เชยคางหญิงสาวให้เงยหน้าขึ้นมามอง เผยให้เห็นดวงตาที่คลอหน่วงด้วยน้ำตาสีใส นิ้วเรียวของชายหนุ่มปาดมันออกอย่างแผ่วเบา จุมพิตที่หน้าผากนั่นแล้วจึงโอบกอดหญิงสาวไว้แน่นอีกที
“ไม่มีใครดีใจหรอกนะที่เธอทำอย่างนี้”
“แต่ฉันทำเพื่อทุกคนนะ!” เอ่ยอย่างดื้อดึงพลางผละออกมาจากอ้อมกอดนั่น
ชายหนุ่มเพียงแค่ยิ้ม “เธอน่าจะรู้อยู่แก่ใจดีว่าต่อให้เธอทำอย่างนี้ไป ..พวกเขาก็ไม่กลับคืนมาหรอก รวมทั้งฉันด้วย...”
“ก็ฉันแค่! ..ฉันแค่ ....”
“ก็แค่ ..?”
หญิงสาวอับจนด้วยคำพูด ทำได้เพียงก้มหน้าลงมองผืนหญ้านิ่งๆด้วยแววตาที่สับสน
“ฉันก็ ไม่รู้เหมือนกัน” ชายหนุ่มส่งเสียงหัวเราะเบาๆ และเหมือนกับมีบางสิ่งโอบล้อมตัวของเธอเอาไว้อย่างอ่อนโยนและปลอบประโลมเธอด้วยสายลมที่พัดผ่านใบหน้า
“เมื่อใดที่เธอหาคำตอบได้ ..เมื่อนั้นเธอก็จะได้เข้าใจตัวเอง..” ลูเฟลยังไม่ทันจะได้ตอบโต้อะไรออกไปเมื่อคนตรงหน้าโน้มตัวลงมาจุมพิตที่ริมฝีปากของเธอ แล้วค่อยๆเลือนหายไป
ปล่อยให้หญิงสาวนั่งคิดถึงเหตุผลของตนเองอยู่เงียบๆ
และเธอก็ยังไม่รู้คำตอบของคำถามนั้นเลยแม้แต่นิดเดียว ..
.
.
.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ลูเฟลอย่า ..ฆ่าเรนนะเออ =0=!!
ความคิดเห็น