ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : เสียงเพรียกยามวิกาล
ท้อฟ้าสีรามถูาบทับ้วยสีอรัิาล เส้นผมสีบลอน์ปลิวไปามลมหนาวอยามวิาล ร่าอเ็สาวยัเินไปบนเส้นถนนแสนสลัวนี้อย่าเอื่อยๆไม่รีบร้อนโยมีุหมายอยู่ที่สุสานอเมือนี้
"เมย์~" เสียร้อหวีวิ้วอเหล่าวิาที่นทั่วไปมอไม่เห็น...แ่เธอมอเห็น รีร้อเรียื่ออเธอราวับารทัทาย
"สวัสี่ะุเียว" เมย์ หรือื่อริ โโมริ อาเมย์ เอ่ยทัทายวิาหนุ่มสุหล่อประำสุสานอย่าุ้นเย ายหนุ่มร่าโปร่ใสแย้มยิ้มอ่อนโยนให้เธอนิๆ่อนะ้มลมอ่ออุหลาบาวที่เมย์วาไว้รหน้าป้ายหลุมศพ
"อบในะเมย์" เียวพูยิ้มๆ เ็สาวผหัวเ้าใ่อนะเินิลๆออไปาสุสานไม่สนใเหล่าวิาแสนน่าลัวหรือบรรยาาศวัเวใๆเลย
...เป็นเพราะเธอเห็นนินแล้วมั้...
เมย์ิอย่าไม่นึใส่ใเพราะเธอเห็นอะไรแบบนี้มาแ่ไหนแ่ไรแล้ว...ั้แ่ลืมาื่นึ้นมาูโล
เ็สาวิพลาเินออาสุสานอย่าสบายอารม์พลาฮัมเพลเบาๆไปลอทา
ึ!
แ่ทว่าเมย์ลับหยุเท้าที่ะ้าวออไป้าหน้าลาัน วาลมโ สีน้ำเิน ู่สวยหรี่ลอย่ารู้ทันไร้ึ่แววสใสไร้เียสามีแ่วามเยา นิ่เรียบ่าาเมื่อู่
"ริเอร์ออมาเถอ่ะ" ถ้อยำแสนเย็นเยียบถูเอื้อนเอ่ยออมาาริมฝีปาสีุหลาบ เธอยืนออนิ่ๆมอายผมสีเียวอมำที่เินออมาอย่าไม่หวั่นเรแม้ว่าเาะเป็นแวมไพร์ ็าม
"หึ! รู้ัวเร็วีนี่" เสียเ่นหัวเราะที่แฝแววเหยียหยามัออมาาเ้าอื่อ ายหนุ่มหันไปมอนรหน้าที่ยันิ่เียบและบอถึุประส์อเาอย่าไม่รอ้า
"นนนั้น้อารให้เธอทำหน้าที่" เาบอ่อนะหายไปั่สายหมอ เธอยืนนิ่่อนะยิ้มที่เ็มไป้วยวามเศร้าแ่อ่อนโยนและอบอุ่นออมาพร้อมับพูว่า
"ันะไ้เอเธอแล้วนะยุย น้อสาวอัน"
----
ปล. ไรท์พิมพ์ในโทรศัพท์อามีำผิเยอะหน่อยนะะ ^_^
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น