ตอนที่ 4 : เรื่องลับ ๆ ของเนตรดาว

     เนตรดาวเหลือบตามองไปยังคนที่กำลังเดินตรงเข้ามายังหน้าเคาน์เตอร์ ชายร่างหนาที่มีมัดกล้ามขึ้นให้เห็นแม้ในยามที่เขามีเสื้อยืดสีขาวสวมทับไว้หากแต่ก็ปกปิดกล้ามโตของเขาได้ไม่มิด ชายคนดังกล่าวไม่ใช่คนสูงมากมายตรงกันข้ามเขาดูเตี้ยป้อมเสียด้วยซ้ำ หากแต่ส่วนสูงของเขาจริงๆ แล้วนั้นอยู่ที่ร้อยแปดสิบนิดๆ ซึ่งถือว่าหลอกตาในระดับหนึ่ง ดวงตาคมส่งยิ้มพราวอยู่ตลอดเวลา ซึ่งสายตาแบบนี้มักมีคนบอกว่าเป็นสายตาของคนเจ้าชู้ และเนตรดาวเองก็คิดแบบเดียวกันว่าเขาคงเป็นคนเจ้าชู้คนหนึ่ง

“สวัสดีครับ” ลูกค้าที่เนตรดาวเพิ่งมองสบตาเมื่อสักครู่เอ่ยทักขึ้นมาทันทีที่พาร่างหนาของตัวเองมาถึงหน้าเคาน์เตอร์

“สวัสดีค่ะ” เนตรดาวยกมือไหว้ลูกค้าอย่างนอบน้อมตามกฎระเบียบของทางโรงแรมที่ตั้งไว้

“มีอะไรให้รับใช้คะ” 

“ไม่มีหรอกครับ ผมเพิ่งมาใช้บริการฟิสเนสของทางโรงแรม ไม่รู้ว่าน้องดาวทำงานที่นี่” ชานนท์ตื่นเต้นเสียเต็มประดาที่โลกกลม ๆ ใบนี้นำพาเขากับเนตรดาวให้พบกันอีก

“ค่ะ ทำมาได้หลายเดือนแล้วค่ะ” 

“แล้วเลิกงานหรือยังครับ” 

เนตรดาวยกเรียวแขนเล็กของตัวเองเพื่อมองไปยังนาฬิกาข้อมือสีชมพูหวานแหววเหมือนเด็กมัธยมต้น

“ก็อีกไม่ถึงครึ่งชั่วโมงค่ะ” 

“แล้วกลับยังไงละครับ” 

“รถเมลย์ค่ะ” คนตอบใจเริ่มเต้นรัวกับคำถามแปลก ๆ ซอกแซกพิกล พร้อมกับสายตาที่หยาดเยิ้มอยู่ตลอดเวลาที่เขาคอยส่งมาให้ ทำให้เพื่อนร่วมงานที่ยืนกันอยู่ข้าง ๆ สามสี่คนมองสบตากันไปมาและส่งยิ้มมาให้กับคุณลูกค้ารูปร่างหนาใหญ่ ซึ่งเขาก็ส่งยิ้มตอบมาให้ทุกคนเป็นอย่างดีเช่นกัน

เสียงเคาะประตูเพียงแค่ไม่กี่ครั้งธัญพิมลก็วิ่งไปยังประตูได้ทันก่อนที่จะมีการเคาะเพิ่มขึ้นมาอีก เมื่อเปิดออกก็พบกับดวงหน้ายิ้มแย้มของคนตัวเล็กกว่าตัวเองเล็กน้อย พร้อมกับในมือหอบหิ้วเอาถุงกระดาษใบใหญ่ไว้ด้วย ผมยาวสยายถูกถักเปียเส้นเล็กๆ ไว้ทั้งสองข้างแล้วผมเปียทั้งสองด้านก็ถูกมัดรวบกันไว้ที่หลังศีรษะ ซึ่งเจ้าของผมเป็นคนทำเองกับมือ ต้องยอมรับอย่างหนึ่งว่าเนตรดาวเป็นคนละเมียดละไมกับของพรรณ์นี้ นำความน่าทึ่งมาให้กับบรรดาเพื่อน ๆ ไม่ได้ เพราะเพื่อนในกลุ่มทุกคนไม่มีใครสามารถทำได้แบบที่เนตรดาวทำ

“ลมอะไรหอบดาวมาถึงที่นี่” 

“ก็ลมคิดถึงธัญนะสิ” เนตราดาวดูจะอารมณ์ดีผิดปกติ

“แต่วันนี้ไม่ทำงานไม่ใช่เหรอ?” 

“ไม่จ๊ะ ถึงได้มาหาธัญไง” เนตรดาวตอบเอาใจ พร้อมกับนั่งลงไปยังโซฟาตัวเขื่องสีขาวสะอาดตา แต่ธัญพิมลกลับรู้สึกว่านั่นไม่น่าจะใช่เหตุผลที่แท้จริงสักเท่าไหร่

“คิดถึงธัญเนี่ยนะ” 

เนตรดาวพยักหน้าดวงตากรุ้มกริ่มจนน่าแปลกใจ แล้วก็กลับหัวเราะชอบใจกับใบหน้างุนงงของอีกฝ่าย

“ไม่พูดด้วยแล้ว ขออาบน้ำหน่อยนะ” เนตรดาวลุกขึ้น แล้วจับเอาถุงกระดาษในมือติดตัวเข้าไปยังห้องนอนของเพื่อนรัก ที่มีห้องอาบน้ำส่วนตัวอยู่ในนั้น

ธัญพิมลมองตามด้วยความฉงนหนักเข้าไปอีกและยิ่งฉงนงุนงงจนทำเอากะพริบตาตัวเองไม่ลง เมื่อเนตรดาวคนใหม่เดินออกมาจากการอาบน้ำอาบท่าที่กินเวลาเกือบจะสองชั่วโมง พร้อมกับชุดแซกกระโปรงทรงเอสั้นขึ้นเหนือเข่า ตัวแขนเสื้อบานใหญ่เทอะทะยาวลงมาถึงแค่ศอก รูปร่างเล็กถูกชุดสวยรัดรึงไว้มองเห็นความเว้าโค้งอันน้อยนิดได้ถนัดตา ผมที่ถักเปียเมื่อครู่ก่อนหน้านี้ได้ปล่อยให้ยาวลงมาตามหลัง 

เจ้าของที่พักได้แต่จ้องมองภาพตรงหน้าที่ไม่บ่อยนักจะเห็นเนตรดาวแต่งตัวได้สวยน่ารักและแต่งหน้าจัดจนแทบจะจำไม่ได้แบบนี้

“มองอะไรกันธัญ” เนตรดาวว่าทั้งขวยเขินกับสายตาของเพื่อนที่มองแล้วมองอีก พร้อมกับอ้าปากค้างตั้งแต่ที่เห็นเนตรดาวเดินออกมาจากห้องนอนของตัวเองแล้ว

“ดาวจะไปไหน?”​ ธัญพิมลดึงสติตัวเองกลับคืนมา เมื่อคิดได้ว่าที่เนตรดาวมาที่นี่และบอกว่าคิดถึงตัวเองมันต้องไม่เป็นความจริงแน่ ๆ เพราะส่วนใหญ่แล้วบรรดาเพื่อน ๆ มักจะโทรนัดหากันมากกว่าแค่โผล่หน้ามาคนเดียวเหมือนตอนนี้

“ก็...” เนตรดาวอ้ำอึ้ง แม้จะรู้ดีว่ายังไงเสียก็คงปิดไม่ได้เสียแล้ว แต่ก็ยังไม่อยากจะให้ใครได้รู้

“พอดีนัดเจอกันกับคุณชานนท์” บอกพร้อมกับหน้าแดงซ่านขึ้นมา

“แหม...” ธัญพิมลทำหน้าโล่งใจ นึกว่ามีอะไรที่น่าตื่นเต้นมากกว่านี้เสียอีก

“แต่ว่า ธัญอย่าบอกใครนะ” แล้วคนที่โล่งใจก่อนหน้านี้ก็ต้องตกตะลึง ทำหน้าเหวอส่งกลับไปหาคนที่เพิ่งพูดออกมา

“อ้าว...ทำไมละ?”

“ก็แค่ออกไปทานข้าวเฉย ๆ ถ้าเพื่อน ๆ รู้นะ ดาวโดนแซวตายแน่เลย”

“ก็เพราะว่าออกไปทานข้าวเฉย ๆ ไง มันไม่ได้มีอะไรสักหน่อยทำไมต้องไม่ให้บอก” ธัญพิมลพูดคัดค้านไม่เห็นด้วยนักกับสิ่งที่เนตรดาวเกรงกลัว

“โธ่! ธัญเห็นใจดาวหน่อยสิ ไม่งั้นเอ็มม่ากับปัทแซวดาวตายเลย” เนตรดาวทำหน้าเง้างอขึ้นมาเมื่อเพื่อนเริ่มคัดค้านสิ่งที่ตัวเองขอร้อง          

ธัญพิมลจำเป็นต้องยิ้มส่งไปให้และรับปากว่าจะไม่เล่าให้บรรดาเพื่อน ๆ ในกลุ่มหรือแม้แต่ใครก็ตามให้ได้รับรู้เรื่องนี้ แต่หญิงสาวก็ไม่เข้าใจอยู่ดีว่าทำไมเนตรดาวต้องมาทำให้หล่อนได้รู้เห็นด้วย เพราะวันหนึ่งหากมีคนรู้ขึ้นมาเนตรดาวก็อาจพาลเอาได้ว่าเป็นเพราะตนนั่นเองที่เป็นคนบอกเล่าให้คนอื่นฟัง สร้างความลำบากใจมาให้กับธัญพิมลในอนาคต อีกอย่างหนึ่งธัญพิมลนั้นไม่เห็นว่าเนตรดาวจะต้องปิดบังเลย ก็แค่คบหาใครสักคนเท่านั้นเอง อายุก็ไม่ใช่เด็กวัยรุ่นซะที่ไหน

การพบเจอกันแบบลับๆ ของเนตรดาวกับชานนท์ยังคงมีต่อมา และมันนำความหนักใจมาให้กับธัญพิมลมากขึ้น เพราะดูเหมือนการพบกันทุกครั้งนั้น เนตรดาวจะต้องหอบเอาเสื้อผ้ามาผลัดเปลี่ยนอาบน้ำอาบท่าให้ตัวเองดูสวยน่ามองผิดจากตอนที่มาถึงยังคอนโดของธัญพิมล จนหญิงสาวชักไม่แน่ใจแล้วว่าความสัมพันธ์ของคนทั้งสองนั้นคืบหน้าไปสักแค่ไหน และเมื่อไหร่กันที่ธัญพิมลจะได้บอกเล่าเรื่องหนักปากไปให้กับเพื่อน ๆ บ้าง