คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : บทที่ ๑๒ สาวใช้
บทที่ ๑๒ สาวใ้
| สรัลทม
วันรุ่ึ้น สรัลและรินไ้เ้าไปเริ่มานแ่เ้า โยที่มีิมและานอยเฝ้าูอยู่ใล้ ๆ ับบ้านหลันั้น
เมื่อสรัลและรินเ้ามาถึในบ้าน ุโรส็ใ้ทั้สอนไปทำวามสะอาและทำอาหารทันที โีที่สรัลทำวามสะอาเ่ และริน็ทำอาหารเป็น แถมยัเปิร้านอาหารอี้วย
ลอทั้วันสรัลและรินไม่ไ้หยุพัหายใันเลยทีเียว เพราะ้อวิ่วุ่นวนไปวนมาอยรับใ้นายหิและุผู้ายอบ้าน
ใน่วอมื้อเย็น ะที่สรัลำลัยอาหารเ้าไปเสิร์ฟุผู้าย เธอ็โนุัรลวนลาม โยารับไปที่้นหนึ่ที และุโรส็เห็นทุารระทำอสามีัว แ่ไม่ไ้พูอะไร เพียแ่้อมอหน้าสรัลอย่าาโทษ
รินที่เห็นเพื่อนโนลวนลาม ็รีบิหาวิธี่วยเพื่อนทันที โยาระโนบอสรัลั ๆ ว่า
“สรัล ผัวแโทรมาน่ะ” สรัลรีบถอยห่าออมาาุัร และรีบเินไปหารินที่ห้อรัวทันที ่อนะถอนหายใ้วยวามโล่อ
“อบุนะริน”
“อือ ไม่เป็นไร รอบหน้ามีอะไร ะโนเรียันเลยนะ”
“โอเ ทำาน่อเถอะ เี๋ยวรอไปเ็บานแล้วเราไปเินสำรวบ้านันนะ ันไ้ยินมาว่าพวนั้นะออไป้านอัน”
านั้นทั้สอน็ทำาน่อไปเรื่อย ๆ นุโรสเรียไปเ็บานอาหาร และยัย้ำับทั้สอนอีว่า ในอนที่เธอไม่อยู่ ห้ามทั้สอนออมาเินเพ่นพ่านในบ้านเ็า
่วเวลาประมาหนึ่ทุ่มร สรัล็ไ้ยินเสียรถแล่นออไปาบ้าน สรัลรีบไปเรียรินทันที
สรัลและริน พยายามเินหาุที่น่าสสัยที่สุอบ้านหลันี้ นสายาอรินไปสะุเ้าับโรเ็บอหลับ้าน รินรู้สึเหมือนมีอะไรบาอย่าอยู่ในโรเ็บอนั่นแน่นอน
รินหันไปบอับสรัล านั้นทั้สอนเินไปที่โรเ็บอทันที และ่อย ๆ เปิเ้าไป ็เห็นเป็นอฟาวาทับันสูเือบิหลัา
ในเวลาเียวัน ที่ทั้สอนำลัสำรวโรเ็บอ ็ไ้ยินเสียนเินอยู่้านนอ แ่ทั้สอไม่ไ้สนใอะไร
“ันิไว้แล้วว่าพวแสอนมันมีอะไรแปล ๆ พวแเ้ามาทำอะไรในนี้”
“เอ่อ...ือว่า...เราสอน...”
“ไม่้อพูแล้ว แเป็นเพื่อนนัหมวยใ่มั้ย มาามหามันล่ะสิ” สรัลเินแทรไปอยู่หน้าริน เพื่อะถามุโรสให้บเรื่อไป เพราะยัไุโรส็รู้แล้วว่าทั้สอนมาทำไม
“แล้วุเอาร่าหมวยไว้ไหนล่ะ เราะไ้พาหมวยออไป”
“นั่นไ มันนอนอยู่รีนเพื่อนแน่ะ” สรัลและรินหันมอามทีุ่โรสบอ ็เห็นว่ามีานโผล่ออมาาอฟา
สรัลับรินที่เห็นเ่นนั้น ็รีบใ้ึฟาออมาาร่าอหมวยทันที นลืมไปว่าุโรสยืนอยู่้านหลั
เมื่อทั้สอน่วยันเอาฟาออาร่าอหมวยเรียบร้อยแล้ว สรัลับรินไ้ประอร่าอหมวยึ้นมา เพื่อะพาออไป้านนอ
แ่ทว่านายหิลับไม่ไ้ยอมปล่อยทั้สามนออไป่าย
“เี๋ยวสิ แิันะปล่อยพวแไป่าย ๆ เหรอ” สรัลหันไปหาริน พร้อมับบอรินว่า
“แพาหมวยออไป่อน เี๋ยวันามไป” แ่รินยัไม่ทันะไ้พวหมวยออไปาโรเ็บอ ุโรส็พุ่เ้ามาหาสรัลเสีย่อน
สรัลพยายามออแรผลัุโรสออ แ่ว่าสรัละผลัออไปไ้ ็ใ้เวลาพอสมวร
แ่เมื่อผลัออไ้แล้ว รินสัเเห็นมีในมืออุโรส แถมปลายมียัมีเลือิอยู่้วย รินึละสายาานายหิ และหันไปสรัล
“สรัล เลือ...ที่ท้อแ...” ทันทีที่รินพูบ ็วาร่าอหมวยล และรีบวิ่เ้าไปหาสรัลทันที
ส่วนทา้านุโรส ำลัะวิ่เ้าไปแทรินอีน แ่แล้วิมับาน พร้อมับำรว บุเ้ามา่วยเสีย่อน รินึไม่เป็นอะไร และุโรส็โนำรวลาออไป
| ิมหัน์
ิมวิ่ไปที่ร่าอหมวยทันที ่อนะเรียานให้พาหมวยส่โรบาล
รินที่นั่อยู่้า ๆ สรัล ็เิโมโหึ้นมาที่ิมสนใแ่ร่าอ หมวย ไม่ไ้สนใสรัลที่ยอม่วยนเ็บัวเสียเลย
“เฮ้ย! ุ สนใสรัล่อนมั้ย มันยอมมา่วยุ นมัน้อโนแทเลยนะ”
ิมนิ่ั่วะ ่อนะรีบวิ่ไปหาสรัล และเห็นว่าสรัลเริ่มหายใรวยริน ัวี หน้าี แู่่ ๆ สรัล็เอ่ยพู้วยเสียแผ่วเบา ่อนะหมสิไป
“น้อสาวัน ริน...ไป...รับ..น้อสาว..ให้หน่อยไ้มั้ย อนนี้...น้อรอแล้ว”
รินร้อไห้โฮออมา พร้อมับพยายามที่ะปลุสรัลให้ื่นึ้นมา ิมเห็นท่าไม่ี ึไ้ัสินใะอุ้มสรัลไปที่รถพยาบาลเอ
“ุไปรับน้อสาวสรัลนะรับ บอานให้พาไปไ้เลย เี๋ยวผมพาสรัลไปโรพยาบาลเอ”
“ไ้่ะ ฝาสรัล้วยนะะ”
ิมลัเลอยู่ั่วะ เนื่อาว่าถ้าอุ้มสรัล ิมะ้อยอมเห็นอีอสรัล แ่ถ้ารอให้นมาอุ้มสรัล ็ลัวว่าสรัละหมลมหายใไปเสีย่อน
“เอาวะ ็แ่ภาพในอี ะไ้รู้เลยว่าสรัลเป็นใร”
ทันทีที่ิมอุ้มสรัลึ้นมา ภาพอีาิอสรัล็ผุเ้ามาในหัวอิมอย่าพรั่พรู นิมเือบะเป็นลมหมสิ แ่็พยายามะประอัวเอที่อุ้มสรัลอยู่ ไปให้ถึรถพยาบาลที่ออยู่หน้าบ้าน
เมื่อมาถึรถพยาบาล สรัลถูส่ัวไปที่โรพยาบาลทันที ึ่ิม็อิรถไป้วย ิมไ้แ่นั่มอหน้าสรัล เพราะไม่ิว่าอีาิ สรัละเป็นนนนี้
ความคิดเห็น