คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
ท่ามลาสายฝนที่โปรยปรายใน่ำืนอันหนาวเหน็บ ในบ้านหลัเล็ๆทีู่ไม่น้อยไม่ให่มานเินไป ึ่ถ้าหาเทียบับนที่อยู่เพียสอน็รียไ้ว่าำลัพอี แ่ทว่าราาบ้านไม่พอีเหมือนนา ัวบ้านนาเล็ะทัรัอยู่ในอยเปลี่ยวที่ลึเ้าไปหลายสิบิโล หน้าบ้านมีสนามห้าเล็ๆ เ็มไป้วยลูโป่ แสไฟเล็ระยิบระย้า โมไฟ นมเ้่าๆมามาย รวมไปถึโ๊ะอาหารที่ัไว้สอที่ มี้นไม้ให่รวมไปถึพุ่มเล็ๆรอบบ้านที่แสนร่มรื่น แ่บันี้ลับลายเป็นว่าไ้เพิ่มวามเย็นยะเยือและวามน่าลัวให้แ่หิสาวผู้อยู่ในบ้าน
//เปรี้ย//่าๆๆๆๆๆๆๆ//
“อร๊ายยยยยย”
เสียนภาและสายฝนำรามแ่ับเสียรีร้ออหิสาวที่ร้อรวราเียนะาใ
าวามเ็บปวาายรหน้า หิสาวหน้าาสะสวย ผมสีน้ำาลอมทอ ปานิ มูหน่อย
เ้าันไ้เป็นอย่าีับใบหน้ารูปไ่ไ้รูป ผิวพรราวเหมือนลูุหนูที่ไม่เยาแมา่อน
รูปร่าผอมเพรียวบาแ่สูโปร่เหมือนนาแบบ
ูรวมๆแล้วสามารถพูไ้ว่าเธอเป็นผู้หิทีู่ีมาๆนหนึ่
แ่หาในอนนี้วามสวยวามสาวอเธอนั้น ำลัทำลายัวเธอเอ
“ไม่ อย่า ปล่อยเราไปเถอะนะ ฮึ ถ้าเราทำอะไรให้นายไม่พอใเรา็อโทษ ฮึ
แ่ แ่ปล่อยเราไปเถอะนะ เราลัวแล้ว ฮืออ”
“ปล่อยเหรอวะ
มาถึนานี้ปล่อย็โ่แล้ว”
“อร๊ายยยยย
ฮึ ฮืออๆๆๆๆ”
เสียร้อไห้ปนเสียรีร้ออหิสาวยััไปเรื่อยๆ
แ่ไม่อาทำให้ายหนุ่มหยุารระทำอันแสนป่าเถื่อนอเาไ้
เายัระทำราวับเธอเป็นที่รอรับอารม์่อไป ทันในั้นเอ
สายาอหิสาวลับเหลือบไปเห็นบาอย่าเ้าที่อาะทำให้เธอรอาสถานาร์นี้ไ้
แันอไม้ราาเียแสนวาอยู่บนโ๊ะใล้ๆ เธอพยายามเอื้อมมือไปับมันและ
//เพล้//
“โอ๊ย”
เธอไม่รอให้เาั้ัวไ้
หลัาที่ประเนแันใส่หัวเาเธอ็รีบวิ่ออาที่แห่นั้นทันที
เพียแ่เธอ้าวไปไ้ไม่ี่้าว
มืออันหยาบร้านอายหนุ่ม็ไ้ว้าาเธอไว้อีรั้ ทำให้เธอสะุล้มไม่เป็นท่า
“อร๊ายยย ฮี ปล่อยยยยย”
“นััวี
อบแบบาิส์็ไม่บอ มานี่”
“ไม่ะพาเราไปไหน”
เธอพยายามสะบัออาเา
แ่มีหรือที่ผู้หิัวเล็ๆอย่าเธอะสู้แรผู้ายัวโแบบเา
‘น้ำมน์ เธออยู่ที่ไหน รีบมา่วยพี่ที’ ใ่
น้ำมน์น้อสาวฝาแฝอเธอือนเียวที่เธอิถึในอนนี้
น้อสาวที่ลานามเธอมาเพียไม่ี่นาทีหน้าาเหมือนันราวับนนเียวัน
แ่นิสัยนั้น่าแ่าันอย่าสิ้นเิ
“มานี่” เสียายหนุ่มะอใส่เธออย่าน่าลัว
และพยายามับเธอมัเือ เธอพยายามิ้นเพื่อเอาัวรอสุีวิ
แ่ลับทำให้ไฟโรธในัวายหนุ่มยิ่ลุโนมายิ่ึ้น และเริ่มหมวามอทนับผู้หิรหน้า
“เพียะ” ในที่สุเา็หมวามอทน บหน้าเธอไปาให่
“โอ๊ย” ใบหน้าหิสาวหันไปามแรบ และยมือไปับที่ใบหน้าอนเอเพราะรู้สึเ็บแปรบบริเวริมฝีปา
เลือสีแสเลอะลบริมสีสิสีพีอเธอที่บริเวปา ยิ่เป็นารสร้าวามเ็บปว
ทรมานทั้ร่าายและิใให้หิสาวเพิ่มึ้นไปอี แ่็อย่าไม่พอใายหนุ่มที่เริ่ม้อมหิสาวบวืนใเธอ่อไปเรื่อยๆ
นระทั่ร่าบารู้ัวว่าัวเธอเอไม่รอาสถานาร์รหน้า สิ่ที่เธอิ
อนนั้นือหน้าพ่อบุธรรมทีุ่บเลี้ยเธอและน้อสาว
เธออยาอบุและอบแทนท่านเป็นรั้สุท้าย่อนะไม่ไ้ทำหน้าที่ลูอี่อไป และอีนที่เธออิถึไม่ไ้นั่นือน้อสาวฝาแฝผู้มีรูปร่าหน้าาเหมือนับเธอทุประาร
เธอและน้อสาวร่วมทุ์ร่วมสุันมามามาย ผ่านร้อนผ่านหนาว
ผ่านวามเป็นวามายมา้วยันทำให้ทั้สอรัและผูพันธ์นสามารถายแทนันไ้
‘น้ำมน์ พี่รัเธอนะ’ และนี่ือวามิสุท้าย่อนที่ร่าายเธอะาวาบไปทั้ัว และสิสัมปัะอเธอไ้หายไปั่วนิรันร์าล
ความคิดเห็น