คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : การเจอกันของพวกขี้สงสัย
เฮลิคอปเตอร์ลำหนึ่งลงจอดบนดาดฟ้าโรงเรียนแห่งหนึ่ง ณ กรุง XXX
โรงเรียนนี้เป็นโรงเรียนหนึ่งเดียวที่ให้อิสระแก่นักเรียนทุกๆคนอย่างเท่าเทียมกัน เพราคำว่า เงิน มันไม่ได้สำคัญอีกแล้ว
แล้ว???
จะมาโรงเรียนไปเพื่ออะไรล่ะ?? ต้องเรียนจบเพื่อเอาใบกระดาษบ้าๆ เพื่อเอาไปทำงานเหรอ? ต้องหาเงินงั้นเหรอ??
ไม่ใช่!!!
พวกนักเรียนแค่เบื่อแค่นั้นเอง จึงมาหาสู่กันและพูดคุยกันเป็นประจำวันในโรงเรียนต่างหาก
แล้ว??
การเรียนล่ะสำคัญอยู่ไหม??
/////
"สำคัญสิ"
อยู่ๆก็มีเสียงชายคนหนึ่งตอบขึ้นมา เพื่อนอีกคนถอนหายใจและถาม ถึงความสำคัญของการเรียน ชายคนนั้นไม่รีรอจะรีบตอบและรีบจดบันทึก
"ก็นี่ไง ผมทำการทดลองอยู่เนี่ย พอเรารู้ผลสรุป เราก็จะมีความสุข"
ความสุขคือ สิ่งสำคัญในโลกใบนี้แทนซะแล้ว
การทำสิ่งที่แก้ไขข้อสงสัยคือ ความสุขของผม ผมชื่อ ซีค(Seek) ที่แปลว่า ค้นหา แต่ไม่ใช่ค้นหาข้อมูลนะ แต่เป็นค้นหาสิ่งต่างๆที่ผมไม่เคยพบไม่เคยเห็น อย่างเช่น วิญญาณ เอเลี่ยน สิ่งที่เป็นข่าวลือ ผมอยากรู้และอยากเห็นมัน
แต่มันก็ไม่ง่ายเลย การเรียนของโรงเรียนนี้ค่อนข้างมีดีอยู่เยอะเลยล่ะ อย่างเลือกสิ่งที่อยากเรียนได้อิสระ และก็ในสิ่งที่น่าเรียนเต็มไปหมด โดยไม่ต้องสอบ เพราะมันไม่สำคัญกับชีวิตของคนสมัยนี้อีกต่อไป และคนสมัยนี้ก็ไม่รู้จักคำว่า สอบแล้วด้วย
ผมตอบคำถามเพื่อนคนสนิทแล้ว จดผลลัพท์ที่ผมเอายุง กับ แมลงวัน อยู่ด้วยกัน ว่ามันจะเกิดอะไรขึ้นไหม
"น่าเบื่อจังนะ~ นี่ก็เพิ่งเรียนได้ไม่นานเอง ไม่มีอะไรสนุกๆหน่อยเหรอ?"
"เล่นเกมก็เบื่อแล้วใช่ไหมล่ะ? เปลี่ยนไปเต้นมะ?"
เพื่อนคนสนิทส่ายหน้าและฟุบหน้าลงกับโต๊ะ ผมถอนหายใจและพูดให้กำลังใจ เผื่ออนาคตอาจจะเจอสิ่งที่จุดประกายฝันของนายก็ได้ เพื่อนของผม เขาชื่อ ไทร์ เขาเป็นเพื่อนสมัยเด็กน่ะครับ อยู่ๆก็โตมาด้วยกันอย่างงงๆ เขาเป็นคนดี และซื่อสัตย์อีกด้วย ผมโชคดีจริงๆที่ได้เขาเป็นคู่หูทำวิจัยในครั้งนี้
อาจารย์เดินเข้ามาในห้องเรียน ซึ่งคือ ห้องโฮมรูม (ห้องประจำชั้น) เราต้องมาคุยกับคุณครู ก่อนที่ต่างคนต่างแยกย้ายไปเรียนใครเรียนมัน พวกผมนั่งและจ้องมอง ผมเห็นคนๆนึงกำลังหยุกหยิกไปมาอยู่ข้างนอกห้อง
"วันนี้มีเพื่อนย้ายมาใหม่นะคะ เข้ามาเลยค่ะ"
เด็กสาวผมสีบลอน หางม้า ส่วนสูงค่อนข้างค่อนไปทางตัวเล็ก พอมีสัดส่วน แต่อกพอประมาณ. . .สินะ ผมกำลังใช้วิธีประเมิณโดยใช้สมองและสายตากะสัดส่วนของเธอ ซึ่งเป็นสกิลติดตัวของผู้ชายนั่นแหล่ะ
เธอยิ้มให้ทุกๆคนและประกาศตัวเองว่าชื่อ ฮัลนี่
หลังจากแนะนำตัวเสร็จ เธอจึงเข้าไปนั่งจุดที่คุณครูบอก ซึ่งมันไม่ได้ใกล้ผมเลยสักนิด แต่โดยรวมใครได้เป็นแฟนคงอยู่ด้วยกันจนความสุขท่วมบ้านแน่ๆ ผมคิดนะ
"จีบแม่ม" เพื่อนพูดด้วยความคึกคะนอง ผมปัดตกอย่างทันที
โดยเหตุนี้ทุกๆคนในห้องประมาณ 30 คนจึงรายล้อมเธอด้วยความสนใจ จนถึงเวลาเรียน ทุกคนต่างแยกย้าย และปล่อยให้เธออยู่อย่างเหงาๆ ผมจึงเข้าไปทัก และบอกวิธีเรียน และสถานที่ต่างๆ
(1 สัปดาห์ผ่านไป)
พวกเราสนิทกันมากขึ้น เธอมาหาผมเรื่อยๆและขอความช่วยเหลือ แถมยังได้เข้าวิชาเรียนดเวยกันอีก . . . แต่ไม่แน่อนาคตเธอคงจะแยกจากผมก็ได้
"ซีค!!! วันนี้ชั้นเจอใบประกาศกิจกรรมชมรมด้วยล่ะ!!"
"เธอสนใจเหรอ?"
ดูท่าทางเธออยากจะเข้าชมรมสินะ ผมเป็นคนชอบอยู่อย่างโดดเดี่ยวด้วยสิ... ไม่ถนัดเลยจริงๆ
ดูหน้าตาเธอซะสิ... ตื่นเต้นเหมือนสุนัขกำลังอยากเล่นลูกบอลจังนะ ผมค่อยๆดูรายชื่อชมรม และรายเอียดต่างๆ ซึ่งไม่ค่อยมีอะไรเลย จนมีคนวิ่งเข้ามาเหมือนจะมาฆ่าผมเลย
"เห้ยๆ!! บอกแล้วไงว่าอย่ามายุ่งกับพี่สาวชั้นน่ะ!!"
"ไม่ใช่นะ คลู~ พี่แค่เอาใบชมรมมาให้ซีคแนะนำน่ะ~"
นั่นไงๆ~ มาอีกแล้วสินะ!! ยัยนี้ชอบมาหาเรื่องเวลาผมอยู่กับฮัลนี่ตลอดเลย (อยู่ด้วยแบบไม่ได้ตั้งใจ) คลูเป็นน้องสาวของฮัลนี่ ซึ่งอยู่ชั้นเดียวกัน แต่คนละห้อง อายุของพวกเธอห่างกันแค่ 7 วันเองด้วย
ผมของเธอค่อนข้างออกไปทางสีขาว ปลายผมสีน้ำเงิน และไว้ทรงผมไม่เหมือนกันสักวัน น่าจะว่างน่าดูนะเธอน่ะ ตัวเล็กจนพวกโลลิค่อนน่าจะชอบ แต่นิสัยหยาบกระด้าง จนน่ารำคาญจริงๆ ฝีปากไม่ต้องพูดถึงว่าหนักขนาดไหน ขนาดคนใจแข็งยังเปราะได้ง่ายๆ
*โลลิค่อน = คนชอบผู้หญิงตัวเล็ก หรือ คนชอบผู้หญิงเด็กๆ
"มาให้ดูสิ๊ๆ!! นายมันชักช้าจริงๆ! ดูสิ๊!"
เธอฉึกกระดาษออกจากมือผมไปและจ้องมองแต่ละอย่างค่อนข้างธรรมดา และความธรรมดานั้น ทำให้มันดูน่าเบื่อ จนผมพูดอย่างหนึ่งออกไป ด้วยความว่าฮัลนี่อยากเข้าชมรม แต่ชมรมช่างน่าอนาจใจแต่ละคนจริงๆ
"หรือเราจะสร้างชมรมขึ้นมาดีนะ?"
"ห๊ะ? เอ็งไหวปะเนี่ย? ใช้สมองส่วนไหนคิดไม่ทราบ?!"
ผมครุ่นคิดอยู่สักพักและบรรเจิดไอเดียได้สักที นั่นคือ ชมรมการศึกษาสิ่งที่(ผม)สงสัย!!
ซึ่งถ้าผมพูดชื่อนี้ออกไปคงโดนพวกเธอหัวเราะใส่แน่ๆ ผมถอนหายใจ และปัดสิ่งนั้นออกไป
แต่เหมือนพระเจ้าทรงโปรด เพื่อนคนสนิทของผมที่หูเป็นกระต่ายหรือไงไม่ทราบ เขาได้ยินและวิ่งเข้ามาหาพวกเรา และเสนอความสงสัยแก่พวกเราทั้งนั้น ซึ่งก็ทำให้พวกเราเหว๋อกันอยู่ไม่น้อย
"งั้นเกี่ยวกับเพศสัมพันธ์ไหมล่ะ?"
"ห๊าาา? เพศสัมพันธ์? วิชาสุขศึกษา?"
ผมไม่เคยได้ยินคำนี้มาก่อนในชีวิต และเกิดความสงสัย(ความทุกข์) จนรู้สึกอยากแก้ไขขึ้นมาในทันที ผมจึงถามกลับไป
"นายเอาคำประหลาดนี้มาจากไหนน่ะ?"
"นายเป็นเด็กสาววิทย์จริงปะเนี้ย! เรายังเคยทำวิจัยสัตว์ที่มีลูกกันอยู่เลยนะ ตอนนั้นน่ะ" ผมคิด
"ร่วมเพศน่ะเหรอ?"
*การร่วมเพศ = การเอา (yes) กันของสัตว์
แล้วไงต่อ? ก็เคยศึกษาแล้วนี่ ต้องการสื่ออะไรกับผมเหรอ? เอ....? ไทร์ต้องการสื่ออะไรกันนะ?.....
สัตว์ร่วมเพศแล้วออกลูกกัน... เพศสัมพันธ์... ความสัมพันธ์ของเพศ?
มีลูก?...
มีการร่วมเพศ...
"แล้วไง? มันก็คือ ร่วมเพศนั่นแหล่ะ ไม่มีความหมายใดๆ"
"ไม่ๆ ลองคิดสิ เพศสัมพันธ์กับ ร่วมเพศ คิดว่าไม่ต่างกันเหรอ?"
"ไม่อ่ะ... ความหมายเดียวกันเลยต่างหาก"
ผมคิดว่าไทร์ต้องการสื่ออะไรแน่ๆ แต่ก็ไม่เข้าใจอยู่ดี การร่วมเพศพอทำเสร็จแล้ว จะมีน้ำสีขาวๆใสๆออกมา ไม่รู้คืออะไร เพราะสถาบันโรงเรียนไม่พูดถึง แล้วจากนั้นจะเกิดการปฏิสนธิกันในตัวเมีย และเกิดลูกออกมา
หรือว่า... ผมก็สามารถทำอะไรแบบนั้นได้? แล้วทำไมถึงไม่มีวิจัยคนมีลูกเหมือนสัตว์ล่ะ...
ตั้งแต่เกิดมาผมก็ดันอยู่ในบ้านหลังนึง จำไม่ได้แม้กระทั่งโรงพยาบาล ไม่เคยเห็นกระทั่งเด็กทารก
และก็ไม่เคยเห็นคนร่วมเพศกันอีกด้วย ทำไมล่ะ??? ผมสงสัย และเริ่มเข้าใจประเด็นสำคัญขึ้นมา
แสดงว่า!!! จะบอกว่าพวกเราเองก็สามารถปฏิสนธิได้สินะ!! ผมมองหน้าเขาที่พยักหน้า แบบว่า "ก็นั่นแหล่ะ"
"เอาล่ะ... ข้อมูลนี้ใหม่มากๆสำหรับผม ผมอยากตั้งชมรมเกี่ยวกับ เรื่องที่ ไทร์ ได้พูดมา"
"ห๊า!!! เรื่องอะไรชั้นยังไม่รู้เรื่องเลย!! แล้วจะลากพี่สาวชั้นเข้าไปหน้าด้านๆแบบนี้ไม่เอาหรอกเว้ย!"
คำพูดของเธอช่างน่าเอาน้ำเย็นมาสาดตัวเธอสักครั้ง คำพูดและการกระทำช่างร้อนแรง ผมค่อยๆพูดค่อยๆใจเย็นพูดกับคนอย่างเธอ และให้เห็นถึงจุดประสงค์ที่ผมต้องการ ผมจึงอธิบายกับเธอ
"อ๋อ~~~ จะศึกษาว่าคนก็มันเหมือนสัตว์ได้!!! เดี๋ยวสิเห้ย!! ทำแบบสัตว์น่ะนะ???! จะลดฐานะเพื่อ!!!"
"การมีเพศสัมพันธ์ ความหมายประมาณนี้แหล่ะ มันคือการวิจัยต่างหาก!"
เธอดูเจือนๆกับชมรมที่พวกเขาเสนอมาและมองหน้าพี่ของเธอ ฮัลนี่ใช้มือท้าวคางและคิดอย่างจริงจัง และเธอก็ทำท่าคิดออก และตอบกลับไป
"น่าสนใจดีนะเนี้ย!! ไทร์สุดยอดจังเลย!!!"
"แต่ว่านี่แค่... ข้อมูลที่พิสูจญ์ไม่ได้น่ะครับ ต้องปฏิบัติเท่านั้น" ไทร์กล่าว
พิสูจญ์ไม่ได้!! แสดงว่าเราเป็นเจ้าแรกที่คิดทฤษฎีนี้สินะ!! เอาแล้ว!! ไฟกำลังลุกโชน!!!!!
ผมรีบเดินและเข้าไปหาครูที่ปรึกษาและจัดตั้งชมรมโดยทันที ซึ่งครูบอกว่า "Say Yes (จัดไป)"
ทำให้ชมรมได้เริ่มต้นขึ้น
ความคิดเห็น