คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : CHAPTER 8 - SHADOW - ( เงา )
CHAPTER 8 - SHADOW - ( เงา )
...เมื่อถึงบ้าน ผมแทบจะคลั่ง อารมณ์หวาดกลัวกับภาพที่ได้เจอะเจอยังไม่บรรเทาลงไปเลย.. ผมทิ้งตัวลงบนโซฟา อย่างเหนื่อยล้า พลางหอบหายใจจนตัวโยน.. นี่มันอะไรกัน..!! มันเกิดบ้าอะไรกันแน่.. สิ่งที่เห็น นั่นมัน ศพของน้าแอ๋ว ไม่ผิดแน่..!! แต่ทำไม มันถึงมาถูกหมกอยู่ในที่แบบนั้น..!! และที่สำคัญ ใครกันที่เป็นคนทำ..! หัวของผมถูกคำถามมากมายประดังสุมเข้ามาเต็มไปหมด..!! เหงื่อมากมาย ไหลย้อยมาตามตัว.. แขนและขาของผมยังสั่นอยู่..!!!
ฉับพลัน ความคิดผมต้องเตลิด เพราะแรงสั่นภายในกระเป๋ากางเกง.. ผมสะดุ้งเฮือก..!! พร้อมกับ คว้ามือถือ ออกมา และกดรับ อย่างลนลาน..!! " ฮะ..ฮัลโหล.. " เสียงของผมสั่น
" นิคหรอลูก..นิค วันนี้แม่กลับดึกหน่อยนะ เพราะว่าแม่ติดทำโออยู่ที่ทำงานน่ะ.. ลูกหาอะไรกินไปก่อนนะ ไม่ต้องรอแม่.. " เสียงของแม่ดังขึ้นที่ปลายสาย ...ใจของ ผมเริ่มสงบขึ้นมานิดหน่อย..!!
" อ่ะครับ.. แม่ ดึกมั้ยอ่ะครับ.. " ผมถามกลับไป เพราะบอกตามตรงว่า ผมชักรู้สึกกลัวในการอยู่บ้านคนเดียวซะแล้ว..
" ไม่ดึกหรอกจ้า.. น่าจะประมาน 2 ทุ่มกว่าๆ น่ะ ยังไง แม่จะรีบกลับนะ นิค..แม่โทรมาบอกแค่นี้แหละ .. " แม่พูดเสร็จ ก็วางสายไป... ทิ้งให้ตัวของผม อยู่ภายใต้ความเงียบของบ้านอีกครั้ง..!! ผมส่ายหัว และเริ่มเหลือบมองซ้าย และขวา อย่างหวาดๆ..!!
.. ภายในบ้านตอนนี้ของผม มืดสนิท.. เงียบเชียบ เหมือนบ้านร้าง..!!! ไม่ได้ๆ..นี่คือบ้านเราเอง จะมากลัวอะไรกับบ้านที่เราอยู่มาตั้งแต่เกิดกัน..!!! ผมคิดปลอบตัวเอง...แล้วค่อยๆลุกขึ้นไป กดสวิทซ์ ไฟตรง ข้างผนังของห้องรับแขก..!! หลอดไฟนีออน 40 วัตต์ ส่งแสงกระพริบๆ ก่อนที่แสงสว่างจะถูกส่องขึ้น...ห้องรับแขก สว่างจ้า..!!!
ผมถอนหายใจ ..แล้วจึงเดินไปที่ตู้เย็น เพื่อหาอะไรทาน ประทังความหิวในตอนนี้..ผมหยิบขนมปัง แซนวิช ที่อยู่ในตู้เย็น ออกมา แล้วทิ้งตัวลงนั่งจัดการกับแซนวิช ที่โซฟา..!! หัวสมองของผมเริ่มทำงานอีกครั้ง..!! เราอยู่เฉยไม่ได้ซะแล้ว..เรื่องนี้ เราไม่ควรจะเก็บมันไว้คนเดียว..!!
.. เราต้องการที่ปรึกษาในเรื่องนี้.. เพื่อหาคำตอบเกี่ยวกับเรื่องที่เกิดขึ้น..! ฟลุค เป็น ชื่อเพื่อนของผม ชื่อแรกที่ผมนึกขึ้นมา.. ใช่ เราต้องบอกฟลุค..!! ผมคิดแล้วกัดแซนวิชเข้าปาก คำสุดท้าย ก่อนที่จะตัดสินใจ ว่าผมจะนำเรื่องนี้ไปบอกกับ ฟลุค เพื่อนของผม.. แต่แล้ว ยังไม่ทันได้ออกจากประตูบ้าน..เสียงโทรศัพท์ ภายในบ้านก็ดังขึ้นก่อน.. ผมสะดุ้งอีกครั้ง..เหลียวมามอง ก่อนที่จะตัดสินใจเดินไปรับ..!!
. " ฮัลโหล.. " ผมกล่าวทักทาย ในใจพลางนึกว่าใครกันนะที่โทรมาตอนเย็นๆอย่างนี้..!! " ฮัลโหล ขอสายนิค ค่ะ " เสียงผู้หญิง ฟังดูอ่อนหวานดังขึ้น ไม่บอกก็รู้ว่าใคร ผมจำเสียงนี้ได้แม่น..!!
" พูดอยู่ หมิวหรอ..ว่าไง " ผมรู้สึกดีใจนิดๆ ที่หมิวโทรมา แต่ก็แปลกใจอยู่หน่อยๆเหมือนกัน ที่หมิวไม่ยอมโทรเข้ามือถือของผม..!! " นิคหรอ ..นิค หมิวลืมสมุดรายงาน ไว้ที่นิคหรือเปล่าอ่ะ.. ที่กระเป๋าหมิวไม่มี หมิวจำได้ว่า หมิวให้นิค ยืมไปตอนคาบ บ่าย ใช่มั้ย.. " เสียงของหมิวบอกกล่าวมาตามสาย .... โธ่เอ๊ย..ที่แท้ก้อโทรมาทวงนี่เอง
" อืมๆ ใช่ๆ อยู่ที่นิค หมิวต้องใช้หรอ.. งั้นเดี๋ยวนิคเอาไปให้แล้วกัน.. " ผมตอบกลับไป พลางเหลือบไปมองกระเป๋านักเรียนของผมที่วางไว้อยู่บนโซฟา..!! " อืมจ้า..รบกวนนิคหรือเปล่าล่ะ..ถ้าไม่รบกวน เดี๋ยวนิคมาเจอ หมิวที่ หน้าซอย 5 นะ .. " หมิวซึ่งบ้านอยู่ซอย 5 ถัดจาก ซอยของผมไป 4-5 ซอย กล่าว
" อืมๆ โอเค เดี๋ยวไปถึงหน้าปากซอยแล้วจะโทรไปหาแล้วกันนะ " ผมกล่าว เสร็จแล้ว หมิวกล่าวขอบคุณผมอีกครั้งแล้วจึงวางหูไป..!! ผมส่ายหน้า เพราะความผิดหวังเล็กน้อย...แต่ก้อยังยิ้มได้ เมื่อได้ยินเสียงของหมิว..!! ผมเดินไปเปิดกระเป๋านักเรียน หยิบสมุดรายงานของหมิวขึ้นมาไว้ในมือ...แล้วจึงเดินไปปิดไฟ เดินตรงไปที่ประตูเพื่อ ออกจากบ้าน..!!!
แต่แล้วก็ต้องชะงัก..เมื่อเสียงโทรศัพท์บ้าน ดังขึ้นอีกครั้ง..!!!
" เฮ้ย..อะไรว้า.. ลืมอะไรอีกล่ะ หมิวนี่ " ผมบ่นพึมพัมกับตัวเอง ก่อนที่จะส่ายหัว แล้วเดินตรงไปรับโทรศัพท์ในห้องรับแขก โดยที่ไม่ได้เปิดไฟแต่อย่างใด..!!! " ฮัลโหล ลืมอะไรอีกล่ะครับ.. หมิว " ผมยกหู ขึ้นแล้วพูดทันที
" ................ " ไม่มีเสียงตอบรับจากทางปลายสาย ผมแปลกใจเล็กน้อย
" ฮัลโหล..ฮัลโหล หมิว ... หมิวป่าวน่ะ " ผมถาม ในใจชักสงสัย
" ............. " ยังคงเงียบ ...ไม่มีเสียงพูดหรือเสียงอะไรเกิดขึ้นแม้แต่น้อย....... เกิดความเงียบงันขึ้น ภายในบ้านที่มืดมิด บรรยากาศที่เงียบเชียบอย่างนี้ ผมชักเริ่มขนลุก..!!
" ฮัลโหล..ฮัลโหล หมิว..!! หมิว..!! หมิว ทำไมไม่พูด.. !! ฮัลโหล ใครครับน่ะ..!! " ผมชักเริ่มหวาดกลัวขึ้นมานิดๆ ในใจรู้สึกสังหรณ์แปลกๆ..!!
ยังคงไม่มีเสียงอะไรตอบกลับมา...ความเงียบ และความมืด ทำลายสมาธิของผมกระเจิงไปเรียบร้อย..!! เหงื่อเม็ดเป้งๆ ชักเริ่มผุดขึ้นมา..!!
" ไม่พูดงั้นผมวางนะครับ..!! " ผมกล่าวเสร็จ ก็เอาหูโทรศัพท์ ออกเตรียมที่จะวาง..!! ก็พอดี มีเสียงหนึ่งเข้ามาภายในสาย..!! เสียงนั้น ทำเอาผมเย็นวาบ เสียวไปถึงไขสันหลัง..!!!
" อยู่บ้านคนเดียวใช่มั้ย.. " เสียงนั้นเย็นยะเยือก และฟังดูคุ้นหูของผมมากที่สุด..!!!
" ฮัลโหล..นั่นใครอ่ะ.. " ผมเริ่มลนลาน พยายามเหลียวซ้ายแลขวาเลิ่กลั่ก... แต่ก้อพบแต่ความมืดมิดภายในห้องรับแขกเท่านั้น..!!!
" ชั้นเป็นใครงั้นหรอ.. เดี๋ยวแกก็จะรู้เอง.. " เสียงนั้นตอบกลับมาห้วนๆ ...!!
...ฉับพลัน !! ผมต้องขนลุกซู่ทั่วตัว..เมื่อจำได้ว่า เสียงที่ฟังดูคุ้นหูนั้น ไม่ใช่เสียงใครอื่น..!!! มันคือเสียงของผมเอง..!!
.. ผมยังคงอึ้งและทำอะไรไม่ถูก..มือซ้ายที่ถือหูโทรศัพท์เริ่มสั่น และเย็นเจี๊ยบ..!!
" เดี๋ยวชั้นจะไปหาแกเดี๋ยวนี้แหละ.. แล้วเจอกัน " สิ้นเสียง.... สายก้อตัดไป.... ผมค่อยๆเอามือที่ดูเหมือนกำลังจะสิ้นเรี่ยวแรง ไปวางหูโทรศัพท์..!! ร่างของผมตกอยู่ในความเงียบ และความมืดมิดภายในห้องรับแขกอีกครั้ง..
..นี่มันบ้าอะไรกัน..!! ใคร ..ใครกันที่โทรมาแกล้ง..!! มันไม่ใช่เรื่องที่จะล้อเล่นกันแล้วนะ..!! ในใจผมลนลานสุดขีด...เสียงของตัวของผมเอง..ดังก้องอยู่ในรูหู..!!! กิ๊งก่อง..!! เสียงออดหน้าบ้าน ดังภายในบ้าน.. ผมสะดุ้งสุดตัว..!! มือไปปัดโดน โทรศัพท์ที่วางอยู่บนโต๊ะ หล่นดังโครม..!!! ผมสะดุ้งอีกรอบ..!!!
... ใครกัน..ใครมา..!! เหงื่อมากมาย บริเวณใบหน้า เริ่มไหลย้อยลงมาเป็นทางยาว... ผมค่อยๆย่อง ไปในความมืดภายในห้องรับแขก ตรงไปที่หน้าต่าง แล้วพยายามแง้มม่านดูบริเวณหน้าบ้าน..เพื่อที่จะดูว่าใครกันที่เป็นคนกดออด..!!! ในใจเริ่มเต้นเร็วและแรง..!!!
.. ผมมองผ่านช่องเล็กๆ ที่แง้มผ้าม่านเอาไว้ และมองตรงไปยังหน้าบ้าน.. ก็ต้องพบ กับร่างๆ หนึ่ง สวมชุดวอร์ม มีฮูทคลุมศรีษะอยู่..และไม่สามารถมองเห็นใบหน้าได้....ร่างนั้น ยืนนิ่งอยู่บริเวณหน้าบ้านของผม...
แว่บนึงร่างนั้น หันมองมาทางผมเหมือนรู้ว่าตัวของผมแอบมองอยู่.. ผมสะดุ้ง และรีบปิดม่านในทันที..!!!
.. ต้องเป็นมันแน่ๆ..!! ต้องเป็น ตัวของผมอีกคนนึง..มัน ดอปเปอร์เกงเกอร์...! มันคือเงาตามตัวของผม..!! ผมหอบหายใจแรง โดยไม่ทราบสาเหตุ..หัวสมองกำลังสับสนและหวาดกลัว..!!
.. เราต้องออกไปจากที่นี่..เราต้องไปหาคนที่จะช่วยเหลือเราได้..!! ความคิดไปไวพร้อมๆกับ ร่างกาย..!! ผมค่อยๆย่อง ไปในความมืด หยิบกระเป๋าตังค์มาใส่กระเป๋ากางเกง พร้อมกับสมุดรายงานของหมิวมาไว้ในมือด้วย..!! ผมย่างก้าวไปในตัวบ้านที่มืดมิดของตัวเองอย่างว่องไว.. ค่อยๆ เปิดประตูหลังบ้านออก..แล้วพาตัวเองมาสู่สนามแคบๆบริเวณหลังบ้าน.!!
หันซ้าย แลขวา เจอเก้าอี้ไม้ตัวหนึ่ง ผมนำมาเป็นฐานรองตัวของผมปีนขึ้นไป... 2 มือคว้าจับขอบกำแพงหลังบ้านได้ ก็ดึงตัวขึ้นไป และปีนออกไป กระโดดลงพื้นถนนซอยหลังบ้าน..ผมหอบหายใจเล็กน้อย ก่อนที่จะวิ่งฝ่าความมืดไปตามถนนซอยอย่างรวดเร็ว..!!
ความคิดเห็น