คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : CHAPTER 4 - SIGNAL - ( สัญญาน อันตราย )
CHAPTER 4 - SIGNAL - ( สัญญาน อันตราย )
......เมื่อสายตาชินกับความมืด ผมก็พร้อมจะออกเดินไปตามแนวห้องรับแขก ที่บัดนี้ ข้าวของกระจัดกระจายอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน....เศษขยะ ซองขนม ปลิวว่อนตกอยู่ตามพื้นพรม....รอยน้ำอะไรบางอย่าง หกเรี่ยราดเป็นรอยชื้นๆจากพรม...! ผมออกเดินสำรวจอย่างเงียบๆทันที...!!! บริเวณ ชั้นล่างของตัวบ้าน นอกเสียจาก ร่องรอยข้าวของกระจัดกระจายแล้ว ผมก็ไม่พบสิ่งผิดปกติอะไรอื่นอีก...
.. เป้าหมายของผมต่อไป คือชั้น บน ห้องนอนของอี๊ด..!!! ผมก้าวเดินไปตามขั้นบันไดไม้ ที่คอยส่งเสียงเอี๊ยดอ๊าด ตามจังหวะที่ผมก้าวลงไป....จนมาถึง บริเวณชั้น 2 ...ลมอ่อนๆ ก็โชยมาจากหน้าต่างห้องนอนของอี๊ด และปะทะเข้ากับร่างของผม ทำเอาขนผมลุกอีกรอบ..!!! ใจเริ่มเต้นรัวและถี่ขึ้นเรื่อยๆ...!!!
..ความมืดมิดภายในบริเวณชั้น 2 ของอี๊ด เป็นอุปสรรคในการที่จะออกแรงก้าวเดินต่อไป...!!!! ความหวาดกลัวที่กำลังก่อตัวขึ้น เริ่มทวีความรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ...!
..ในที่สุดผมก็ก้าวมาหยุดอยู่บริเวณ หน้าห้องของอี๊ด...!! ผมเงี่ยหูฟัง และนิ่งเงียบอยู่ชั่วครู่.....รวบรวมความกล้า ก่อนที่จะตัดสินใจ เอื้อมมือไป และผลักประตูห้องของอี๊ดเข้าไปอย่างช้าๆ... ภายในห้องของอี๊ด สิ่งที่สะดุดตาของผมเป็นอย่างแรก คือ วอลลเปเปอร์ที่เคยสวยงาม บัดนี้ ได้ถูกฉีกเป็นชิ้นเล็กชั้นน้อย...และกระจัดกระจายอยู่เต็มห้อง...!
.. แม้ว่า แสงภายในห้อง จะไม่สว่างมากนัก เพราะหน้าต่างทุกบาน ภายในห้องของอี๊ด ถูกดึงผ้าม่านลงมาปิดไว้หมด....แต่ก็ยังมีแสงพอที่จะทำให้เห็นว่า... มีตัวหนังสือ ที่ดูเหมือนจะถูกขีดเขียนด้วย สีอะไรบางอย่างซึ่งเป็นสีแดง...อยู่ตรงบริเวณ ฝ้าเพดาน...มองดูแล้วน่ากลัวยิ่งนัก...!!! บรรยากาศภายในห้องอึมครึม และกำลังแผ่ซ่านออกมา...!!!
... ผมหอบหายใจแรงขึ้น...โดยที่ไม่ทราบสาเหตุ..อะไรบางอย่าง กำลังกดดันจิตใจของผมอยู่อย่างรุนแรง..! ผมตัดสินใจ เดินเข้าไปภายในห้องของอี๊ด..!! ..และแล้วสายตาของผมก็เหลือบไปเห็น เสื้อสีฟ้า...และกางเกงขาสั้น สี ขาว ที่ถูกกองอยู่ที่พื้นใกล้ๆกับตู้เสื้อผ้า...!!!! ผมต้องเกือบลืมหายใจ เมื่อจำได้ว่า....ชุดนี้ มันเป็นชุดที่ผมเห็นอี๊ดใส่เมื่อวาน...และแน่นอน...อี๊ดที่เพิ่งออกไปจากบ้านก็สวมชุดนี้เช่นเดียวกัน...!!!!!
ขนของผมตั้งชูชันอีกครั้ง..!!! ก็พอดีกับมีเสียงฝีเท้าเกิดขึ้นที่บริเวณชั้นล่าง...! ผมสะดุ้ง หันซ้ายแลขวาเพื่อที่จะหาที่หลบซ่อน...!!! แต่ในห้องที่กว้างและโล่งอย่างนี้ ไม่มีที่ซ่อนเอาเสียเลย...!!! ใจผมเต้นรัวและแรงเหมือนจะระเบิดออกจากอก...! เหงื่อมากมายบนใบหน้า ไหลลงมาเป็นทางยาว..!!!
.. เสียงฝีเท้านั้น ดังขึ้น และดูเหมือนกำลังจะก้าวขึ้นบันไดมา...!!! และที่สำคัญ...!!! มันกำลังจะมุ่งตรงมาที่ห้องนี้อย่างแน่นอน...!!! ใจของผมแทบจะหยุดเต้น..!
และแล้ว..ร่างของอี๊ด ที่สวมเสื้อฟ้า กางเกงขาสั้นสีขาว ก็พลันปรากฏขึ้นตรงหน้า..! ร่างของอี๊ดชะงักกึก..และหยุดยืนอยู่ตรงนั้นทันที เมื่อเห็นว่า ผมอยู่ภายในห้อง ตรงหน้า..!!!! แสงอาทิตย์ ยามเย็น ส่องผ่านช่องบานเกล็ด จากทางห้องโถงตรงขั้นบันได..ส่องให้เห็นใบหน้าที่ซีดขาวของอี๊ด..!! แววตาจ้องเขม็งตรงมายังผม..!!! ผมยังคงยืนจ้องมองร่างของอี๊ดผู้นี้ อย่างตื่นตระหนกและหวาดกลัว..!!!!
... " แกเป็นใคร..!!! " เสียงของอี๊ดตะโกนลั่น..แววตาดุดันและแข็งกร้าว..!!! ผมหลับตา พยายามตั้งสติ และพยายามหยุดเสียงหัวใจที่กำลังเต้นดังตูมๆอยู่ในอก ให้เงียบสงบลง...!!! ผมลืมตาขึ้นอีกครั้ง...
.. " ชั้นเป็นเพื่อนของอี๊ด..แกน่ะแหละเป็นใคร..!!! " ถึงแม้จะหวาดกลัวเพียงใด... แต่ผมก็ยังรวบรวมความกล้าที่จะพูดออกไป...!!! ร่างของอี๊ด เอียงคอเล็กน้อย สีหน้าของอี๊ดบึ้งตึง ไม่ปรากฏรอยยิ้ม..ที่เคยให้ผมบ่อยๆเลย..!!!! อี๊ดนิ่งเงียบไป....ผมก็ยังคงนิ่งเงียบ รอรับสถานการณ์ตรงหน้าอย่างจำใจ..
.. " แกไม่ใช่ อี๊ด..!! ชั้นรู้..!! แกเอาอี๊ดไปไว้ที่ไหน..!! " ผมตะโกนทำลายความเงียบที่เกิดขึ้นอยู่ ออกไป...!!! อี๊ดยังคงยืนนิ่ง แววตาที่ไร้แวว จับจ้องมาที่ผมอย่างเคียดแค้น...
.. ฉับพลัน..!!! ร่างของอี๊ด ก็โถมเข้าใส่ผมทันที..!!!! มันรวดเร็วเกินกว่าที่ผมจะตั้งตัว..!!! ร่างของผมจึงล้มลงบนพื้นห้อง ดังโครม..!!! อี๊ดนั่งคร่อมอยู่บนตัวของผม มือทั้ง 2 ข้างคว้าเข้าที่คอของผม..!!!
.." ปะ..ปะ..ปล่อย..ปล่อยนะเว้ย..!! " ผมร้องลั่น พยายามดิ้นรนสุดกำลัง...!!! และแล้วลำคอของผมก็ถูกแรงอันมหาศาลจาก มือทั้ง 2 ข้างของอี๊ด บีบรัดอย่างรุนแรง..!!! อากาศหายใจที่เคยมี ลดลงอย่างรวดเร็ว...!!! สติของผมกำลังจะล่องลอย...!!! ในใจเต้นถี่ยิบ รวดเร็วและรุนแรง...!!!! สายตาของผมจับจ้องมอง ใบหน้าของอี๊ด...ซึ่งตอนนี้ ร่างของเพื่อนสนิทของผม จะกำลังปลิดชีวิตตัวของผมเอง...!!!!! ผมดิ้นรน และพยายามใช้กำลังเฮือกสุดท้าย ก่อนที่อากาศในปอดของผมกำลังจะหมดลง....แต่ก็ดูไร้ความหมาย..เมื่อยิ่งดิ้นก็ดูเหมือนจะยิ่งเร่งให้ตัวเองพบกับจุดจบเร็วเท่านั้น....!!
... ปี๊นนนนน ปี๊นนนนน !! เสียงแตรรถดังขึ้น...!!! ร่างของอี๊ดสะดุ้ง...พลางปล่อยมือทั้ง 2 ออกจาก ลำคอของผม...!!!! อี๊ดยันตัวลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว... เอื้อมมือแง้มผ้าม่านและชะโงกมองผ่านทางหน้าต่าง ไปยังหน้าบ้าน...!!!! หลังจากนั้น จึงออกวิ่งลงไปยังชั้น ล่างอย่างรวดเร็ว...!!!! ผมค่อยๆพยุงตัวลุกขึ้น และไอ สำลักออกมาอย่างรุนแรง... พร้อมกับหอบหายใจ เอาอากาศมากมายเข้าปอดให้เต็มที่อีกครั้ง...!!!
... หลังจากนิ่งพักไปชั่วครู่ เรี่ยวแรงของผมก็กลับคืนมาบางส่วน....ผมจึงเดินลงไปชั้นล่างเพื่อดูว่า สิ่งที่มาช่วยชีวิตของผมไว้ทันคืออะไร...!!!
.." ทำไมข้าวของเป็นอย่างนี้น่ะลูก..เลอะเทอะหมดเลยดูซิ.. " เสียงของแม่ อี๊ดที่ผมคุ้นเคยดังอยู่บริเวณห้องรับแขก...!! ผมเดินลงบันไดมาชั้นล่าง และโผล่หน้าไปที่ห้องรับแขกทันที...! ภาพที่เห็นอยู่เบื้องหน้า คือ ภาพของอี๊ดกำลัง ยืนจ้องมองแม่ของตัวเอง และนิ่งเงียบ ในขณะที่แม่ของอี๊ดกำลังยืนบ่นอยู่...!!
.. " เอ่อ.. สวัสดีครับ น้าแอ๋ว..!! " ผมกล่าวทักทายแม่ของอี๊ด... แม่ของอี๊ดหันขวับมา เมื่อเจอผมก็ยิ้มให้ทันที..
" อ้าว..นิค มาบ้านก็ไม่บอกแม่นะ อี๊ด..!! จ้าหวาดดีจ้า นิค.." แม่ของอี๊ด หันไปกล่าวกับอี๊ด แล้วยกมือรับไหว้ผม...
" เอาล่ะ ไปซื้ออะไรมาเลี้ยง นิคซิลูก.. " แม่ของอี๊ด เอามือล้วงกระเป๋า แล้วมองหน้าอี๊ด....อี๊ดยังคงนิ่งเงียบอยู่.....
" อ๋อ...ขอบคุณมากครับ น้าแอ๋ว..แต่พอดีว่าผมจะกลับแล้วน่ะครับ...ขอบคุณมากครับ.. " ผมไม่รอช้ายกมือไหว้ และ กล่าวลา อย่างรวดเร็ว..!!! พร้อมกับจ้ำเดินผ่านทั้ง 2 คน...ออกไปทางประตูหน้าบ้าน แล้วออกวิ่งไปตามซอยเพื่อมุ่งตรงกลับบ้านของตัวเองทันที...!!!!
ความคิดเห็น