คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Twin ตอนที่ 2
Sec 2
" เฮ้ยหวาดดี คู่เกย์สุดหล่อ " เสียงร้องทักน่าพาเท้าเข้าไปยัด ดังขึ้นในขณะที่ผม กับ แมน เดินขึ้นมาบนห้อง
ผมกับแมนหันไปพร้อมกัน ก็พบ ตั้ม กำลังเดินตรงเข้ามา
" ทักก็ทักดีๆดิ้ ห่านี่แมร่ง..เดี๋ยวคนอื่นเข้าใจผิดหมด " ผม ตอบกลับไป แล้วมองไปรอบๆ สาวๆภายในคลาส กำลังวุ่นวายอยู่กะการทอล์กซะเป็นส่วนใหญ่
" ฮ่ะๆ..โทษทีๆ ล้อเล่นน่า " ตั้มขอโทษผม แล้วทิ้งตัวลงนั่งบนโต๊ะ ผมหย่อนกระเป๋าลงบนเก้าอี้ ....แมนก็เช่นกัน
" ชั้นจะไป หาอะไรกินข้างล่าง เดี๋ยวมา จะฝากซื้ออะไรมั้ย " แมนเดินออกไปได้ 2-3 ก้าว ก็หันชำเลืองมอง แล้วถามผม ....ดูมันหันมาถามดีๆก็ไม่ได้ ต้องชำเลืองมองอย่างงี้ใช่มั้ย ถึงจะเท่ สาด อยากถามแมร่งเจงๆ
" เออๆ..ไปเหอะ ชั้นยังไม่หิวอ่ะ.. " ผมกวักมือไล่มันไหวๆ แล้วเบือนหน้าหนีด้วยความเบื่อ... หันมาเจอหน้าไอตั้ม แมร่งยิ่งเบื่อเข้าไปใหญ่...
แมนเดินออกไปแล้ว ท่ามกลางสายตาสาวๆภายในคลาสที่จับจ้องตาเป็นมัน... มันเท่ตรงไหนวะ... จะว่าไปผมกะหน้าตาเหมือนกันอย่างกับแกะเลย ไม่เห็นมีใครจะกรี๊ดซักตัว......เอ๊ะ จะว่าไป ทำไมต้องหน้าเหมือนกันอย่างกับแกะด้วย เป็นแพะไม่ได้หรอ ...อ้อ..ลืมไป แพะเอาไว้รับบาป ... ไม่ดี...
" หวักลีค้าบ เอก หวักลีค้าบ ตั้ม " เสียงพูดไม่ค่อยชัด ดังขึ้นอีกเสียง.... ผมกับตั้มหันไป ก็พบกับ หลีซุง คนไทยลูกครึ่ง จีน เดินเข้ามาก้มหัวให้หงึกๆ
" เออดีๆ.. " ผมยกมือบอก แล้วส่ายหน้าด้วยความเซ็ง " หวักลีๆ หลีเกี่ยวฮวด " ตั้มเลียนแบบกลับไป พร้อมกับเล่นคำผวนใส่ หลีซุง
" หลีซุงค้าบ ม่ะช่ายหลีเกี่ยวฮวด บอกกี่คั้งแล้วง่ะ ม่ะจำเลย " หลีซุงครวญ ตั้มหัวเราะก๊าก
จะว่าไปเพื่อนในคลาสนี้ ถือว่ามีชาวต่างชาติกะไอพวกลูกครึ่งผสมนี่เยอะทีเดียว...มีทั้ง ลูกครึ่งจีน , ลูกครึ่งฝรั่ง , ลูกครึ่งเงาะป่า , ลูกครึ่งป.ป , ลูกควบลูกครึ่ง....อ้อ อันหลังๆนี่ไม่ใช่แระ...
เต็มไปหมดเลย ยิ่งถ้าทั่วทั้งโรงเรียนนี่ คนไทยแท้จริงๆเลย นี่ยิ่งน้อยเข้าไปใหญ่.... แต่ส่วนมาก ภาษาที่ใช้ ที่เป็นหลักเลยก็เป็นภาษาไทย...โชคยังเข้าข้างผมอยู่ ก็ตรงนี้นี่เอง...
ถึงผมกับแมน จะอยู่โรงเรียนนานาชาติ แต่อย่าคิดว่า ผมจะสปีคภาษาปะกิดได้ปร๋อนะ...เฮอะ ขอโทษ บางทีไอฝรั่งขี้นก มันพูดมาเร็วๆ ก็ทำผมเป็นใบ้ในทันทีได้เช่นกัน.. ก็อย่างว่าครับ ของอย่างนี้ต้องใช้เวลา...
ผมเบนสายตา จากไอตั้ม มองไปรอบๆห้องอีกครั้ง...ก็ เห็น หญิงสาว ผิวขาวจั๊วะ ผมสีบรอนซ์ ตาโตเป็นประกาย น่าตาน่ารัก ในชุดนักเรียน.. คนหนึ่ง นั่งคุยกับกลุ่มเพื่อนอยู่กับเก้าอี้ของเธอ...
...แน่นอน มันไม่ใช่ครั้งแรกที่ผมเห็น....นับครั้งไม่ได้ที่ผมพบ แต่เท่าที่รู้ แซนดร้า เธอเป็นดาวของคลาสนี้...ดีไม่ดี อาจจะติด 1 ใน 10 ของสาวป๊อป ประจำโรงเรียนเลยก็ว่าได้... ผมจ้องมองเธอด้วยความเคลิบเคลิ้มและหลงใหล
" เฮ้..เอก เอกค้าบ มอง คุงแซงด้าอยู่หลอค้าบ " เสียงไอบ้า หลีเกี่ยวฮวด เรียกทัก ทำลายสติของผม
" แพนด้า พ่อเมิงซิ เค้าชื่อ แซนดร้า เรียกให้มันถูกดิ๊ " ผมหันมาต่อว่า ...จะว่าไปจะมาเดือดร้อนแทนทำไมเนี่ย...ท่าทางผมจะเป็นเอามาก
" เอ่อ โทกค้าบ โทกค้าบ.... ว่าแต่ เอกมองปัยก้อเท่านั้นง่ะค่าบ เพราะว่า คงที่คุงแซงด้า สงจาย คือ ผมมากก่า ฮ่ะๆๆ " ไอหลีซุง หัวเราะ .... แมร่ง พูดไม่ชัดไม่พอนะ เสือกหลงตัวเองเป็นที่หนึ่ง
" ส้งติง เถอะค้าบ คุงหลีเกี่ยวฮวด อาคุงเมิงนี่ หล่อขนาดนั้นเลยหรอค้าบ " ตั้มคงหมั่นใส้เหมือนผม เลยแขวะเข้าให้
" เหงผมน่าตาอย่างงี้ก้อเถอะน้าค่าบ แต่ตอนหนุ่มๆ ผมน่าตาหล่อมากมายนะค่าบ...มีสาวบางคง บอกผมว่า ผมน่าตาเหมือน หลิวเต้อหัวเลยน่ะค่าบ ฮ่ะๆๆ " มันพูดแล้วยืดอกอย่างภูมิใจ
" ขอโทษเหอะค่าบ ไม่ทราบว่าตอนนี้เมิงแก่แล้วหรอค่าบ..เมิงถึงทำมาเป็นนึกถึงตอนหนุ่มอ่ะค่าบ... " ผมเลียนแบบเสียงแมร่งมั่ง หมั่นใส้มันจริงๆ...หลิวเต้อหัวห่าไร ตาแป๊ะขายขวดแถวบ้านผมยังหล่อกว่ามันอีก ...
ตั้มหัวเราะชอบใจ ไอหลีหัวเราะด้วย....ตกลง มันเข้าใจมั้ยวะเนี่ย ว่า ผมแขวะมันอยู่เนี่ย ...
เสียงออดดังขึ้น เป็นสัญญาน ว่า หลังจากนี้ไป จะเข้าสู่การเรียนของคาบแรกของวัน ก็พอดีกับ นักเรียนทุกคนทยอยกันแยกย้ายไปนั่งที่ ... แมนก็เพิ่งเดินเข้ามาเช่นกัน
" ได้อะไรมามั่ง " ผมถาม ขณะที่แมนทิ้งตัวลงนั่งบนเก้าอี้ข้างๆผม .... สวิทซ์แอร์ในห้องเรียนถูกเปิดดังกริ๊ก...
" เอ้า ก็ไม่ได้ฝากอะไรไม่ใช่หรอไง " มันตอบสั้นๆ สีหน้าราบเรียบ ......เออดี ไอสาด แมร่งเป็นน้องภาษาบ้าไรวะ ไม่มีซื้อไรมาให้พี่มันบ้างเลย....
ผมส่ายหน้าด้วยความเซ็งเล็กน้อย เบนสายตาไปชำเลืองมองทาง แซนดร้าดีกว่ากันเยอะ...ผมค่อยๆเหลือบมองผ่าน นักเรียนกลางห้องไปยังหน้าห้อง....ก็เห็น แซนดร้า กำลังนั่งจดอะไรบางอย่างยิกๆอยู่
อะไรวะ ยังไม่ได้เริ่มเรียนเลย เลคเชอร์ซะแล้ว..โอ้โห..เด็กเรียน ขยันเป็นเลิศ...สุดยอด น่าตาก็น่ารัก ยังเพอร์เฟคเรื่องเรียนอีก...สุดๆ
ผมยังคงมองโดยที่ไม่ได้ละสายตาไปไหน ใจจดจ่ออยู่ว่า แซนดร้ากำลังจดอะไรอยู่.... และแล้ว สิ่งที่ผมกำลังสนใจ ก็ถูกเปิดเผย เมื่อมันถูกส่งต่อๆมาเรื่อยๆตามแถวที่นั่งของนักเรียน และใจแทบหยุดเต้นเมื่อ ตั้มซึ่งนั่งอยู่ข้างหน้าผม ยื่นสิ่งนั้นมาให้....
ผมรับมาไว้ในมือ ใจเต้นลุ้นลึกๆ แซนดร้าส่งอะไรให้ผม หรือว่าเธอรู้แล้วว่า ผมแอบชอบตัวของเธออยู่..!! โอ้..ในที่สุด ดอกฟ้าก็หันมาสนใจ เป็ดน้ำอย่างผม..!!
กระดาษที่ถูกพับเป็นหลายๆส่วน อยู่ในมือผม ตัวหนังสือเล็กๆที่ถูกเขียนด้วยหมึกสีชมพู เขียนไว้ตรงหัวมุมว่า To Man
หัวใจผมแป้วทันที ที่เห็น..!! อ้าว...ชื่อแมนนี่หว่า... ผมเหลือบไปมองแมน แมนกำลังนั่งอ่านการ์ตูนบริเวณใต้เก๊ะเฉย.... ไม่มีทีท่าว่าจะสนใจใครแต่อย่างใด
ผมส่ายหน้า แล้วยื่นกระดาษใบนั้น โดยที่ไม่หันไปมองมัน.... แมนหันมามองสิ่งนั้น ก่อนที่จะหยิบไป และคลี่อ่าน
สีหน้าของแมนยังคงดูเรียบเฉย สายตากลอกไปมา ทั่วกระดาษใบนั้น..!!
ผมแอบเหล่มองด้วยความสนใจ ....
ความคิดเห็น