คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : CHAPTER 15 - DATA - ( ข้อมูลอันเหลือเชื่อ )
CHAPTER 15 - DATA - ( ข้อมูลอันเหลือเชื่อ )
...คืนนั้น ผมเข้าบ้านก็ปาเข้าไป เที่ยงคืนกว่า ทั้งบ้านนอนกันหมดแล้ว.. ผมเดินขึ้นบันไดไปชั้น 2 อย่างอ่อนล้า...หัวของผมรู้สึกหนักอึ้ง เพราะเจอแต่เรื่องร้ายๆมาเกือบทั้งวัน.. ผมทิ้งตัวลงนอน ทั้งๆที่อยู่ในชุดเดิม...ถอนหายใจและหลับตาลง.. แต่หลับตาลงได้ไม่สนิทนัก ก็นึกขึ้นมาได้ว่า เมื่อกี๊ผมเห็นอะไรบางอย่าง ที่ผิดปกติภายในห้อง.. ผมลืมตาขึ้น แล้วจ้องมองฝ่าความมืดไปที่ฝาผนัง..
แล้วผมก็ต้องเสียวสันหลังวาบ..ขนลุกเกรียว !!! เมื่อแสงจันทร์ที่ส่องผ่านช่องม่านแคบๆ เข้ามาภายในห้อง กระทบเข้ากับตัวหนังสือ สีแดงเข้มดูน่าขนลุก ที่ถูกเขียนไว้ว่า
" คราวนี้ พลาดไป... แต่คราวหน้าจะไม่มีพยานให้แก แก้ตัวอีก "
ผมถึงกับอึ้ง ตัวหนังสือที่ถูกเขียนด้วยเลือดของใครซักคนหนึ่ง ปรากฏอยู่ที่ผนังห้องของผม..
... ดอปเปอร์เกงเกอร์..!!! มันคิดจะเล่นงานผมอีกแล้วหรอ.. เหงื่อเม็ดเป้งๆเริ่มผุดขึ้นบนใบหน้าของผมอีกครั้ง..สายลมเย็นๆ พัดผ่านเข้ามาทางหน้าต่างอย่างแผ่วเบา... ม่านสีฟ้าอ่อน ถูกพัดปลิวด้วยสายลมที่เย็นยะเยือก...
.. ภายในห้องที่มืดและวังเวง ตัวของผมนั่งสั่นสะท้านไปด้วยความกลัวอยู่บนเตียงนั่นเอง..!
....................................................................................................................
แสงแดดยามเช้าส่องผ่านหน้าต่าง ทะลุม่าน เข้ามาแทนที่ความมืด..!! เมื่อคืนผมไม่อาจจะข่มตานอนลงได้อย่างสนิทเลย..!! ทุกวินาทีของเมื่อคืนมันช่างเป็นอะไรที่ทรมานยิ่งนัก..!! ผมหันไปมอง นาฬิกาที่ฝาผนัง มันบอกว่า ตอนนี้ เป็นเวลา 8 โมงเช้าของวันอาทิตย์ .....ตัวหนังสือ สีแดงยังอยู่ ข้อความบ้าๆนั่นก็ยังอยู่..!! เพียงแต่สีอาจจะจางลงไปบ้าง แต่ความน่าขนลุกเมื่อมองไป ยังคงไม่จางลงไปเลย..!!!
ผมลุกขึ้นจากเตียงอย่างอ่อนเพลีย เข้าห้องน้ำ ล้างหน้า เสร็จ ก็นำผ้าชุบน้ำหมาดๆ นำมาเช็ดข้อความเลือดที่น่ากลัวนั่นออกไป..!!! ผมลงมาข้างล่าง ก็พบกับ พ่อและแม่ ที่อยู่กันครบ..
เมื่อคืนผมใช้เวลาทั้งคืน นั่งคิดและตัดสินใจอย่างแน่วแน่แล้ว..! ผมจะไม่เป็นฝ่ายที่จะรอให้มันมาเล่งานผมอยู่ฝ่ายเดียวแล้ว..!!! ถึงเวลาที่ผมต้องสู้...ที่ผ่านมา มันเข้ามาป่วน ทำเอาผมวุ่นวาย สับสน และหวาดกลัวมามากพอแล้ว..
.. ถึงเวลานี้ ผมมีเพื่อนที่พร้อมจะช่วย...ผมไม่ได้โดดเดี่ยวเหมือนแรกๆแล้ว... ผมพกความมั่นใจนี้ เข้ากับตัว บอกพ่อและแม่ ว่าผมจะออกไปทำงานบ้านเพื่อน และรีบมุ่งหน้าตรงไปบ้านของหมิวทันที..
พ่อและแม่ ของหมิว ไม่อยู่บ้าน...น่าแปลกใจเล็กน้อย ที่วันอาทิตย์อย่างนี้ พ่อและแม่ของหมิวไม่อยู่...ผมไม่ได้ถามอะไรมาก รีบเข้าห้องของหมิวเพื่อไปนั่งคุยกับเรื่องที่เกิดขึ้น..!!
..หมิวยังคงไม่หายจากอาการ ที่ต้อง มาสูญเสีย เมย์ไป...ตายังบวม บ่งบอกว่า เมื่อคืนหมิวคงนอนไม่หลับ เพราะร้องไห้ทั้งคืนเป็นแน่..!!! ถึงอย่างนั้น ผมก็ไม่คิดที่จะถามหมิวแต่อย่างใด..!!
หมิวนั่งแปล แฟ้มข้อมูลที่ผมหาได้มา...ส่วนผม ก็นั่งจับจ้องอยู่หน้าคอมของหมิว พยายามหาข้อมูลเพิ่ม.. จนตาของผมเริ่มพร่ามัว แสงและสีบนจอคอม ทำเอาผมลายตาเมื่อนั่งอยู่เป็นเวลาหลายชั่วโมง...บวกกับ เมื่อผมอดนอนมาทั้งคืน.. ผมจึงต้องยอมพ่ายแพ้แก่สังขารของตัวเอง....ผมขอหมิวพัก เนื่องจากไม่ได้นอนมาทั้งคืน ก่อนที่จะปิดคอม และทิ้งตัวลงนอนบนเตียงของหมิวอย่างอ่อนล้า.....ไม่นาน ภาพเพดานของห้องหมิวก็มืดลงไป........
ผมสะดุ้งตื่น ขึ้นมาอีกที มองไปรอบๆห้อง....ก็พบว่า หมิวนั้นฟุบอยู่บนโต๊ะหนังสือซะแล้ว.. มองนาฬิกาที่ข้อมือ ก็เพิ่ง บ่าย 2 กว่า....ผมหลับไป ซัก 3-4 ชั่วโมงได้...แต่แค่นี้ ก็ช่วยให้ผม รู้สึกกระปรี้กระเปร่าขึ้นมาได้บ้างไม่มากก็น้อย..
ผมเดินเข้าไป หาหมิว และเอื้อมมือไปหวังที่จะปลุกให้ตื่น เพื่อขึ้นมาคุย....แต่ก็ต้องชะงัก เมื่อเห็นใบหน้าที่สงบของหมิว ยามหลับไหล แนบอยู่กับโต๊ะหนังสือ....ผมยาวสไลด์ ประบ่าทั้ง 2... ตาหลับพริ้ม..... ดูแล้วไร้เดียงสายิ่งนัก...!!
ผมเผลอยิ้มออกมา แล้วเปลี่ยนใจ ค่อยๆเอามือไปโอบร่างของหมิวอย่างแผ่วเบา...!! ค่อยๆออกแรง ยกร่างของหมิวขึ้นมา...ร่างของหมิวที่อ่อนปวกเปียก โน้มลงแนบกับตัวของผม..!!! กลิ่นอายของผู้หญิงทำเอาผมใจเต้นแรง..!!! ผมพยายามจะหยุดความเปลี่ยนแปลงที่กำลังจะเกิด ด้วยการรีบย้ายตัวของหมิวนั้นไปที่เตียง แล้วค่อยๆหย่อนลง..!!!
ร่างของหมิว เหยียดนอนลงไปบนเตียงอย่างแผ่วเบา....ใบหน้าของหมิวยังคงสงบ ...!! ผมถอนหายใจ..ด้วยความโล่งอก ที่ไม่ได้ทำให้หมิวตื่น..!! ผมเอื้อมมือไปหยิบ ผ้าห่มผืนใหญ่มา และคลุมลงบนตัวของหมิวอย่างนุ่มนวล..!! พร้อมกับโน้มตัวลงไป มองใบหน้าของคนที่ผมแอบรักอีกครั้ง..!! ไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่า ผมจะได้มีโอกาสมาจ้องมองใบหน้ายามหลับของ คนที่ตัวเองแอบรักได้ใกล้ชิดถึงเพียงนี้..!!!
.. ผมจ้องมองดวงตาที่หลับพริ้ม อย่างใกล้ชิด ....หมิวดูน่ารักเป็นทวีคูณเมื่อมองใกล้ๆอย่างนี้..!!!
.. ขนตาของหมิวช่างยาวนัก....แก้มระเรื่อดูใสมาก.....ริมฝีปากที่ปราศจากลิปสติกเป็นสีชมพูอ่อนดูเป็นธรรมชาติ..!!! ผมใจเต้นเร็วและแรง..!! รู้สึกว่า ฮอร์โมนเพศกำลังพลุ่งพล่าน...!!
.. ผมเอื้อมมือไป ปัดปอยผมบริเวณหน้าผากของหมิวอย่างแผ่วเบา ก่อนที่จะละสายตา กลับหลังหันเดินไปที่โต๊ะหนังสือ เพื่อที่จะดูความเคลื่อนไหวในสิ่งที่หมิวทำเอาไว้ ตอนผมหลับอีกครั้ง..!!
บนโต๊ะ...มีกระดาษข้อมูล 4-5 แผ่น ที่ถูกแปลไว้แล้ว กองอยู่..ผมหยิบขึ้นมาและมองผ่านๆอย่างรวดเร็ว..!! แต่แล้วมีข้อมูลใบหนึ่ง ที่เกือบทั้งหน้า ถูกเน้นขีดด้วยปากกาไอไลท์สีชมพู..
..ผมชะงัก แล้วเพ่งมองลงไปบนกระดาษใบนั้น..!!
ดอปเปอร์เกงเกอร์ เงาตามตัวของซาตาน..!!! แค่หัวข้อก็ทำเอาผมอึ้งซะแล้ว ผมมองผ่านและอ่านลวกๆ จนมาถึงข้อความที่ถูกเน้นด้วยปากกาไฮไลท์ของ หมิว..!!
" ว่ากันว่า ไม่มีใครหนีจากเงาตามตัวของเหล่าซาตานได้...ไม่ช้าก็เร็ว...มนุษย์เผ่าพันธุ์ที่ทรนงเผ่าเดียวที่เหลืออยู่ในโลกใบนี้ จะกลายเป็นดอปเปอร์ ไม่นานโลกทั้งโลก ก็จะถูกเปลี่ยนและครอบงำ ด้วยฝีมือของดอปเปอร์เงาผู้เป็นตัวแทนของซาตาน... เพราะความโง่เขลา และศรัทธาอันงี่เง่าของมนุษย์โลก... ซาตานได้กำหนดพรหมลิขิตที่พระผู้เป็นเจ้าไม่สามารถที่จะช่วยได้ เอาไว้เบื้องหน้าแล้ว.... "
ผมจ้องมองอ่าน ข้อความดังกล่าว ด้วยความตกใจ..!! ความสงสัยและคำถามมากมาย ประดังเข้ามาให้หัวสมองของผมทำงานอีกครั้ง..!!! อะไรกัน ข้อมูลนี้ กล่าวถึงซาตาน..!!
.. ซาตาน ..!? ดอปเปอร์ ผู้เป็นตัวแทน..!? อะไรกันเนี่ย..!!? โลกทั้งโลกจะถูกครอบงำ โดยดอปเปอร์ผู้เป็นตัวแทนของซาตาน..!!!
ผมรีบกวาดสายตาไปทั่วแผ่น เพื่อหาจุดที่เน้นไฮไลท์อีก..
" มนุษย์โลกผู้เย่อหยิ่ง ผลสุดท้ายก็จะเหลือแต่ เถ้าถ่าน และหายไป กับผืนดิน... หลงเหลือไว้แค่ เงา และความทรงจำอันสูญเปล่าเท่านั้น... สดุดี แก่ผู้นำเผด็จการ ที่นำความหายนะมาสู่โลก ฮิตเลอร์... - จาก อดอล์ฟ เกรยัน ฮิตเลอร์ - ..... "
ผมจ้องมองอ่านข้อความสุดท้ายของหน้านั้น ที่ถูกลงชื่อเอาไว้ ด้วยความตะลึง และไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่อ่าน.... มีอะไรบางอย่าง ที่ ทำเอาผมขนลุกซู่ทั่วตัวเมื่ออ่านจบ..!!!
ฮิตเลอร์ เป็นผู้นำความหายนะมาสู่โลกงั้นหรอ..!!!!?????
ความคิดเห็น