คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : CHAPTER 10 - PERSON - ( อีกหนึ่งคน )
CHAPTER 10 - PERSON - ( อีกหนึ่งคน )
...ตลอดทั้งวัน ผทกระสับกระส่ายมาก สมาธิที่จะเรียนแทบไม่มี.. ความสับสน ความวุ่นวาย ความหวาดกลัว..ทุกอย่าง ตีกันยุ่งอยู่ภายในหัว.. กระดาษคำตอบใบนี้ ดูยังไง มันก็เป็นของผมชัดๆ..!! ยิ่งคำพูดยืนยันของ ฟลุค และอีกหลายคน..ที่ดูเหมือนจะไม่รู้ว่า เมื่อวานผมป่วยและไม่ได้มาโรงเรียนจริงๆ..!!!
.. และที่มานั่งเรียนเมื่อวาน ภายในห้องนี้..มันคือใคร..?? เสียงคนที่โทรมาเมื่อวาน ตอนดึกๆ ดังเข้าโสทประสาทอีกครั้ง..!!
" เดี๋ยวแกก็รู้ว่าชั้นเป็นใคร...แล้วเจอกัน.. " ประโยคนี้ เมื่อนึกถึงทีไร ก็ขนลุกเมื่อนั้น..มันคือเสียงของผม..!!!
จะทำอย่างไรดี..จะทำยังไงดี...จะบอกใคร..แล้วใครจะช่วยเราได้...เรื่องนี้จะจบลงยังไงกัน..ผมต้องหายไปอย่างงั้นหรอ..!! บ้าน่า มันมีแต่แค่ในหนังสือเท่านั้นนี่นา..ไม่ได้จะเป็นเรื่องจริงได้..!! แต่มันเป็นแค่คำปลอบของตัวผมเองเท่านั้น..เมื่อความจริงแล้ว หลักฐานต่างๆ มันบ่งบอกและเริ่มแน่ชัดขึ้นเรื่อยๆ ว่า... ทุกสิ่งทุกอย่างของผม กำลังจะถูกครอบงำ..!!!
..เลิกเรียน ผมปลีกตัวออกจากห้องทันที..!! มุ่งหน้ากลับบ้าน จุดประสงค์ของผม มีอยู่ที่เดียว...นั่นคือ แหล่งข้อมูล .. เมื่อถึงบ้าน แม่ยังคงยังไม่กลับเช่นเดิม.. ตัวบ้านเงียบ ผมไม่สนใจ ปรี่ขึ้นห้อง เปิดคอมทันที..
..เป็นครั้งที่ เท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้ ที่ผมพยายามจะหา ข้อมูล เกี่ยวกับเรื่องนี้..แต่ที่เสียเวลา ไป 2 ชม. กว่า..ข้อมูลที่ได้มา ก็เหมือนเดิม.. เพราะส่วนมากจะเป็นหน้าเว็บของ ต่างประเทศทั้งนั้น..!! ผมนึกเจ็บใจตัวเองจริงๆ ที่ไม่สามารถอ่าน และ แปล ภาษาพวกนี้ได้..!! แต่บางที ข้อมูล พวกนี้ อาจจะมีประโยชน์กับเราในภายหน้า....ผมคิด และไม่รอช้า สั่งคอมปริ๊นซ์ หน้ากระดาษของข้อมูลพวกนี้ ออกมาหน้าแล้วหน้าเล่า..!! ผมรวบรวมกระดาษที่ถูกปริ้นซ์ออกมา เก็บใส่แฟ้มเอาไว้..!!
แล้วเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์ มือถือออกมา กดเบอร์ของหมิวอย่างรวดเร็ว..! แต่ยังไม่ทันได้กดครบ...ก็มีเสียงกดออดดังขึ้น.. ผมสะดุ้งเล็กน้อย พลางนึกในใจว่าใครกัน..
ผมเดินไปในห้องเปิดม่าน ชะโงกผ่านหน้าต่างออกไปเพื่อดูว่าใครที่มาเยือน.. ก็ต้องพบ ร่างของ ฟลุคกับเมย์ ยืนอยู่หน้าประตูบ้านข้างล่าง.. ผมไม่รอช้า คว้าแฟ้มได้ ก็วิ่งลงไปข้างล่างทันที..!! เมื่อเจอผม เมย์กล่าวทักทายผมพลางยิ้มให้ ฟลุคก็เช่นกัน..
" เป็นอะไรไปวะ วันนี้เห็นดูเงียบๆแปลกๆอีกแล้วนะเมิง.. " คงเป็นเพราะความเครียดอยู่กับเรื่องที่เกิดขึ้น ฟลุคจึงสังเกตุผมออก เลยถามขึ้น..!!
" เปล่าๆ..อืม เดี๋ยวกูฝากนี่ไปให้หมิวหน่อยได้มั้ย..ไหนๆก็ทางผ่านไปบ้านเมิงอ่ะ.. โอเคป่ะ ช่วยกูหน่อย กูไม่อยากออกไป.. " ผมกล่าวขอความช่วยเหลือกับฟลุค พลางยื่นแฟ้มในมือออกไป ฟลุคหยิบไปไว้ในมือ ก่อนจะหยิบขึ้นมาดูด้วยความสงสัย
" เฮ้ย..อะไรวะเนี่ย..ภาษาอังกฤษทั้งนั้นเลยนี่หว่า..งานของ อาจารย์ไรวะเนี่ย.. ไม่เห็นบอกกูมั่งเลย.. " ฟลุคจ้องมองตัวหนังสือในแผ่นกระดาษมากมาย แล้วกล่าวถามออกมา
" เปล่าๆ..ไม่ใช่งานอะไรหรอก เอาเป็นว่า ฝากไปให้หมิวที..บอกว่า กูขอให้เค้าช่วยแปลให้หน่อย..ยังไงเดี๋ยวกูโทรไปยืนยันกะหมิวอีกที " ผมกล่าว เอามือตบบ่าฟลุค ฟลุคเบนสายตามามองผม ก่อนที่จะพยักหน้า แล้วเดินจากไปพร้อมกับเมย์.. นั่นเป็นครั้งสุดท้าย ที่ผม จะได้เห็น ฟลุคและเมย์ เดินคู่กัน..!
..เมื่อกลับขึ้นห้องมา ผมทิ้งตัวลงบนเตียงอย่างอ่อนเพลีย..สมองผมเหนื่อยล้ากับเรื่องนี้มาก...ไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่า ตัวเองจะมาเจอกับเรื่องอะไรที่มันแปลกๆแบบนี้...ที่สำคัญ เรื่องนี้ ไม่มีใครที่เชื่อผมเลย...ผมจึงต้องให้ความสามารถของตัวเองแบบเต็มที่เลยทีเดียว.. ผมหลับตาลง พลางปล่อยสมองลอยล่องไปกับความคิดที่ไร้ขอบเขตอีกครั้ง.. สมองเตลิดเปิดเปิงออกจากภวังค์ เมื่อโทรศัพท์บ้านดังขึ้น..!! ผมส่ายหัวอย่างแรง แล้วเอื้อมมือไปคว้ารับมา..
" ฮัลโหล " ผมทักทายไปโดยที่ไม่ได้คิดอะไร
" อืม หวาดดี นิค ทำอะไรอยู่ " เสียงที่ผมไม่อยากได้ยินดังขึ้นผ่านหูโทรศัพท์ออกมา....ผมดีดตัวลุกขึ้นนั่งทันที..!!!
" เฮ้ย..แก " ผมอ้ำอึ้งเพราะพูดอะไรไม่ออก...มือไม้เริ่มสั่นอีกรอบ..
" หึ..หึ.. จะถามว่าชั้นเป็นใครอีกแล้วใช่มั้ย..เอาล่ะ ไม่ต้องถามหรอก..เพราะว่าชั้นกำลังจะไปหาแกเดี๋ยวนี้แล้ว..รออยู่ที่บ้านแล้วกันนะ.. หึ.. หึ.. หึ.. " เสียงหัวเราะของมัน ทำเอาผมเสียวสันหลังวาบขึ้นมา..!! ผมไม่อาจจะทนฟังมันอีกต่อไป...ผมกระแทกหูโทรศัพท์เข้ากับเครื่องโทรศัพท์ดังโครม..!! แล้วยันตัวลุกขึ้น วิ่งลงไปข้างล่าง คว้าเป้ใบหนึ่งสะพายขึ้นหลัง แล้วโน้ตข้อความด้วยมือสั่นๆลงกระดาษใบหนึ่งถึงแม่..!!
เสร็จแล้ว จึงนั่งลงเพื่อตั้งสมาธิอีกครั้ง.. เราจะเตลิดไปมากกว่านี้ไม่ได้..ความหวาดกลัวเกินไป อาจจะทำให้เราเป็นบ้า..! ผมพยายามนั่งรวบรวมสมาธิอยู่นาน...จนมั่นใจว่า ขากับมือที่สั่น หายเป็นปกติแล้วจึงคว้ากุญแจที่ห้องรับแขก และเดินตรงไปที่ประตูบ้านทันที..
เป้าหมายของผม อยู่ที่บ้านของหมิว.. ผมตั้งใจเอาไว้ว่าอย่างนั้น.. ก่อนที่จะเอื้อมมือไปบิดลูกบิดและเปิดประตูออกไป...!
แต่เมื่อก้าวเท้าออกไป ได้หนึ่งก้าว ผมก็เหลือบไปเห็น ร่างดำๆ ร่างหนึ่ง ยืนอยู่ตรงหน้าประตูบ้าน..ผมเพ่งมองความมืดออกไป ร่างนั้นยืนอยู่ใต้ต้นไม้ ห่างจากประตูบ้านที่ผมยืนอยู่ไม่ถึง 10 เมตร..!! ผมหยุดยืนจ้องมองร่างนั้น อย่างหวาดๆ..ในใจภาวนาว่า อย่าได้เป็นอย่างที่ผมคิด..!! และแล้ว ร่างๆนั้น ก็ค่อยๆก้าวออกมายืน ตรงถนนหน้าบ้านอย่างช้าๆ !!!
.. แสงไฟริมทางส่องให้เห็นใบหน้าของร่างนั้นได้อย่างชัดเจนทันที..!!! ผมต้องตกใจสุดขีด !! ..เมื่อพบว่า ร่างของร่างนั้น ใบหน้า เสื้อผ้า ส่วนสูง ทุกอย่าง....!! มันเป็นของผม..! เหมือนส่องกระจกเห็นตัวเองยังไงอย่างงั้น..!! ผมหยุดยืนนิ่ง ตะลึงกับสิ่งที่เห็นอย่างมาก..!! ใจเต้นเร็วและแรง เหมือนแทบระเบิดออกมาจากอก..
.. ร่างของผม แสยะยิ้มให้ ก่อนที่จะเดินตรงเข้ามาอย่างช้าๆ.. เลือดของผมสูบฉีดพลุ่งพล่านด้วยความตื่นเต้นและหวาดกลัว..! ใจอยากจะวิ่งหนีไป..แต่ตอนนี้ ขาของผมทั้ง 2 ข้าง สั่นพั่บๆ ไม่มีเรี่ยวแรง.. เหมือนร่างของผมจะล้มลงไปกองกับพื้นได้ทุกเมื่อ..! ร่างของผมอีกคน เดินผลักประตูหน้าบ้านเข้ามาอย่างช้าๆ...แล้วเดินตรงเข้ามาหาผม เรื่อยๆ...เรื่อยๆ..!
เหมือนหัวใจผมจะหยุดเต้นทันทีทันใด เมื่อร่างนั้นมาหยุดยืนอยู่ตรงหน้า..! ตาของผมเบิกโพลง ปากอ้าค้าง..มือไม้สั่นงันงก...ขาชาไร้เรี่ยวแรง...!
" หวาดดีนิค บอกแล้วไง ว่าเราต้องได้เจอกัน.. " ร่างของผมพูด แล้วแสยะยิ้มให้ ดวงตาที่ไร้แวว มองดูลึกลับ จ้องมองมาที่ผมเขม็ง..!!!
ความคิดเห็น