คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Inside 1
Inside 1
....ตั้งแต่ ผม เป็นเด็ก เท่าที่จำความได้..ไม่ว่าจะอยู่ที่โรงเรียน หรืออยู่ที่บ้าน...ผมก็มักจะโดนคนอื่นรังแกเสมอ...พ่อ และแม่ของผม..ก็ไม่เคยที่จะเข้าใจและดูแล.... เมื่อผมร้องไห้ ไม่มีครั้งไหน ที่พวกเขาจะไม่ตีผมซ้ำ...ผมมันอ่อนแอ..อ่อนแอเกินไป....อ่อนแอเกินกว่าที่จะอยู่บนโลกนี้ได้.... พ่อแม่ มักพร่ำบอกผมเสมอ ว่า ที่เขาเพียรตีและสั่งสอนในทุกครั้งที่ผมโดนรังแกและวิ่งมาฟ้องพวกเขา นั่นก็เพราะ อยากให้ผมได้เติบโตขึ้น.. แข็งแรงกว่าที่เป็น....และเพื่อดูแลปกป้องตัวเองได้..... ผมไม่เชื่อ....สิ่งเหล่านั้นมันเป็นเพียง จริต ที่พ่อและแม่ของผมตั้งไว้....ความเข้าใจตะหากล่ะที่ผมต้องการมากกว่าสิ่งใด.....เวลา....มันเป็นตัวหลอม....หลอมทุกสิ่งที่ผมโดนซ้ำซาก อยู่ทุกวี่ทุกวัน....เวลา...มันทำให้เหมือนกับเกิดอีกร่างขึ้นมา ภายใต้จิตใจอันอ่อนแอ.....และมันกำลังจะถูกเปลี่ยนไปอีกครั้ง....
6 โมงเย็น วันศุกร์ ตอนเลิกเรียน...ผมเดินกลับบ้านคนเดียว เช่นเดิมทุกวัน..นักเรียน ป.4 ทยอยกันเดินจากแถว ออกมาเป็นฝูงตรงบริเวณประตูรั้ว และถนนด้านหน้าประตูโรงเรียน... แม็ค เด็กนักเรียนหัวโจก ที่ชอบแกล้งผมอยู่ทุกวัน แกล้งวิ่งมาชมผมข้างหลังอย่างแรง...ทำเอาผมเสียหลักและล้มหน้าคะมำไปกับพื้น..มีเสียงหัวเราะเยาะ ดังเย้ยขึ้น.....
“ ไงเฮ้ย...แถวนี้มีกบให้จับด้วยหรอไงวะ..หา.! ไอ้ แน็ท..! ไอความเอ๊ย..งี่เง่าสิ้นดี..ฮ่ะ..ฮ่ะ” แม็คหัวโจก ยืนค้ำอยู่เหนือตัวผม พลางถุยน้ำลายใส่หัวของผม...เรียกเสียงหัวอย่างสะใจให้อีกเพื่อน 2 คนที่ยืนอยู่ข้างๆมัน..
ผมยันตัวลุกขึ้น รู้สึกว่าดวงตาของผมกำลังจะมีน้ำใสๆเกิดขึ้น...ผมใช้หลังมือเช็ดมันออก..แล้วเดินหนีออกมา....
“ เฮ้ย..ไอควาย..กูพูดกับเมิงอยู่..ไม่ได้ยินหรือไงวะ..ถามว่าจับกบได้กี่ตัว..ทำไมไม่ตอบ..” แม็ควิ่งมากระชากเสื้อของผมจากด้านหลังแล้วเหวี่ยงลงพื้น.. กระเป๋าสีดำ เลื่อนหลุดลอยจากมือกระเด็นอีกทาง..ตัวของผมกระเด็นหงายหลัง ลงไปคลุกฝุ่นบริเวณริมถนนอย่างจัง...แม็คเดินเข้ามา เหวี่ยงเท้าเตะกระเป่านักเรียนของผมออกไปกลางถนน...มีรถเก๋งสีดำวิ่งทับผ่านไป...หนังสือในกระเป๋ากระจัดกระจายออกมา....ผมหันไปมองด้วยความตกใจ..น้ำตาใสๆไหลลงมาเป็นสาย..
“ แม็ค..เราขอเถอะ..อย่าแกล้งเราเลย..เราจะกลับบ้าน..” ผมยกมือไหว้งกๆ...ปากและมือสั่นงั่ก...น้ำตามากมายอาบเต็ม 2 แก้ม...
“ เมิงนึกว่า เดินหนีแล้วกูจะไม่ต่อยเมิงหรอ..ขอซักหมัดก่อนกลับบ้านเถอะ..” พูดจบ แม็คก็เดินเข้ามาขึ้นคร่อมบนตัวของผม พลันประเคนหมัดใส่ผมเป็นชุด...ผมได้แต่ร้องขอ และเอามือป่ายป้อง...มีเสียงเชียร์เกิดขึ้นใกล้ๆ...
“ นี่ๆๆ..ดำรง..เธอหยุดเดี๋ยวนี้นะ..!!” เสียงตะโกนดังลั่น...แม็คชะงัก กึก ทุกคนหันขวับไป ก็ต้องพบกับ ครูสุนีย์ วิ่งตรงเข้ามา...
แม็ค ลุกขึ้นยืน ทำเหมือนไม่มีอะไรก้มหน้านิ่ง... “ พวกเธอทะเลาะอะไรกัน...แล้วนี่ องอาจ เธอโดนแกล้งอีกแล้วใช่มั้ย..บอกครูซิ” ครูสุนีย์หันมามองผม..ผมเหลือบไปทาง แม็ค มันกำลังทำตาถมึงทึงพลางแยกเขี้ยวใส่ผม...
“ เอ่อ..ป่าวครับ..” ผมกล่าวลุกขึ้นยืน รู้สึกเจ็บระบมบริเวณใบหน้าไปหมด... “ คือเรา แค่เล่นกันน่ะครับ..ครูก็..แหะๆ” แม็คโกหกหน้าตาย...ครูสุนีย์ บ่นซักครู่ แล้วจึงเดินจากไป...แม็คเดินเข้ามาหาผมอีกรอบ...
“ถ้ากูรู้ว่าเมิง ฟ้องครูล่ะน่าดู..ไอควาย แน็ทเอ๊ย..” แม็คกล่าว สอดมือมาที่เป้ากางเกงของผม และออกแรงขยำโดยแรง...ผมร้องโอดโอยด้วยความเจ็บ...แม็คและเพื่อนของมันเดินจากไป...ทิ้งให้ผมยืนร้องไห้อยู่คนเดียวด้านหลัง...
เมื่อไหร่ทุกอย่างมันจะจบเสียที.....เบื่อเต็มทนแล้วกับ เรื่องอย่างนี้...ทำไมเราต้องเป็นฝ่ายยอมเสียทุกทีไป...เรามันอ่อนแอ...อ่อนแอที่สุด...เราต้องไม่ใช่อย่างนี้..เราต้องไม่เป็นแบบนี้.....เราต้องไม่ยอม....เราจะไม่ใช่ฝ่ายเสียเปรียบ...มันตะหากที่ควรต้องรับบทลงโทษ...มัน..ต้องเป็นมัน...
วินาทีนั้น..เหมือนกับทุกอย่างมันถึงจุดระเบิด..!! ผมเหลียว ซ้าย แลขวา นักเรียนประถมทั้งหลายเดินทยอยออกไปกันจนหมดแล้ว...กลุ่มรั้งท้ายแถว มีเพียงผม และแม็คกับเพื่อนมัน รวมเป็น 3 คนเท่านั้น..!! ผมเดินตรงดิ่งเข้าไปหาแม็คด้วยน้ำตา...มีเสียงท่อไอเสียดังขึ้นข้างหลังผม...รถที่กำลังจะวิ่งมาถึงน่าจะวิ่งด้วยความเร็วสูงทีเดียว...สำหรับ ความเร็วแค่นี้ ก็คงพอแล้ว....
ผมตรงเข้าไปสะกิด แม็คข้างหลังหนึ่งที..แม็คหันขวับมา เมื่อเจอหน้าผม ก็อ้าปากกำลังจะเอ่ยอะไรบางอย่างออกมา...แต่ผมไม่รอฟังอีกต่อไป...
ผมรีบสอดมือล้วงเข้าไปในกระเป๋าเสื้อของแม็คอย่างรวดเร็ว..หยิบดินสอแท่งหนึ่งติดมือกลับมา..ผมเหวี่ยงดินสอแท่งนั้นไปที่พื้นถนน..แม็คหันไปมองด้วยความตกใจเล็กน้อย...ก่อนที่ผมจะอาศัยจังหวะนั้น ออกแรงผลักร่างของมันจากด้านหลังทันที..!!!
โครมมมมมมมมม..!!! เสียงดังสนั่นลั่นก้องไปทั่ว..!! นักเรียนที่เดินแถวด้านหน้าต่างหันมามองเป็นทางเดียว..!! ไม่มีเสียงเบรคมาก่อน..รถกะบะสีเทา กว่าจะจอดได้ก็พาร่างของ แม็ค ถูไปตามถนนเกือบ 20 เมตร..!! แม็ค คอหัก ร่างแหลกเหลว ตายคาที่ทันที..!!!
เย็นวันนั้น..!! ตำรวจได้พา ครูสุนีย์และเพื่อนในชั้นเรียนป.4 ไปให้ปากคำที่ สน.ในเขตนั้น..!! มีเพียง ผมคนเดียวที่เห็นเหตุการณ์และอยู่ใกล้ที่สุด..!! ผมบอกกับตำรวจว่า แม็คทำดินสอร่วงไปยังพื้นถนน..และกำลังวิ่งไปเก็บ โดยที่ไม่ระมัดระวังจึงโดนรถคันดังกล่าวชน... ตำรวจจดสำนวนการให้ปากคำของผมเอาไว้ แล้วจึงสรุปการณ์เป็นตามดังนั้น เพราะ พยานและหลักฐานในที่เกิดเหตุมีแค่นั้นจริงๆ......... แม็ค...ตายฟรี.......โดยที่ไม่มีใครรู้ว่า ผมเป็นคนทำ....มันสมควรตายแล้ว...คนอย่างมัน..อยู่ไปก็รกโลกเปล่าๆ.......และนับจากวั้นนั้น ผมก็รู้ว่ามีอะไรบางอย่างที่เปลี่ยนไป...อะไรบางอย่างที่กำลังก่อตัวภายในจิตใจของผม......
........อะไรบางอย่างอย่างนั้น.......... มันคือ ปีศาจ.........
ความคิดเห็น