คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Twin ตอนที่ 1
Sec 1
..ผมเกลียดมัน ผมขยะแขยงมัน ผมอยากจะต่อยหน้ามันทุกครั้งที่เจอ มันขี้เก๊ก มันสารพัดจะเก๊ก ขณะตอนที่มันขี้มันยังนั่งเก๊กเลย...!
ไอแมน..!! ไอลิงกังหัวเห็ด..!! ผมไม่ชอบขี้หน้ามันตั้งแต่เกิดมาเลยก็ว่าได้ จะว่าไปเกลียดขี้หน้ามัน ก็เหมือนเกลียดขี้หน้าตัวเอง....
เพราะอะไรน่ะหรอ ก็เพราะว่าไอคนที่ผมเกลียดน่ะ มันเป็นฝาแฝดของผมอ่ะเซ่ะ ....!!
......
กริ๊งงงง !! เสียงนาฬิกาปลุกดังสนั่น..!!
" เฮ้ยยย ..!!! " ผมสะดุ้งเฮือก ดีดตัวลุกขึ้นมาจากที่นอน..!!
" ฮึ้ยย !! " เสียงที่เหมือนกับผมอีกเสียงหนึ่งดังขึ้น อีกฝั่งหนึ่งของห้องของผม ซึ่งถูกฉากไม้บางๆกั้นอยู่..!! ผมไม่ต้องหันไปมองก็รู้ว่าใคร...
ผมละสายตากลับมา และก็ลุกด้วยความงัวเงีย ไปที่ตู้เสื้อผ้า คว้าผ้าเช็ดตัวผืนหนึ่ง แล้วกำลังจะเดินเข้าห้องน้ำ....ก็ ต้องชะงัก เมื่อ ไอบ้าแมน ฝาแฝดของผมที่ ตื่นพร้อมกัน เดินเข้ามาขวางที่ประตูก่อน.... ผมจ้องหน้ามัน
" ขอเข้าก่อน ไปนั่งรอก่อนไป " แมนพูดเสียงเรียบๆ
.......แหม..ท่าทางมันเก๊กเป็นบ้า นี่ขนาดหัวมันยุ่งเพราะเพิ่งตื่นนอน มันยังจะเก๊กใส่ผมอีก ไอควายดูสารรูปเมิงก่อน แล้วค่อยเก๊ก หัวบานยังกะคนบ้า...ท่าทางจะนอนดิ้นมากเมื่อคืน
" ไปๆ..เร็วๆด้วยล่ะ " ผมกวักมือไล่มันด้วยความเซ็ง เพราะขี้เกียจแย่งมัน จะว่าไป แมนกับผม มันก็แย่งของกันมาตั้งแต่เกิดแล้ว...แต่อย่างน้อยผมก็ชนะมัน เพราะผมแย่งมัน ออกจากท้องของแม่ก่อน ฮ่ะๆๆ...ภูมิใจว่ะ
แมนหันกลับไป แล้วเหวี่ยงผ้าขนหนูผืนใหญ่ ขึ้นบ่า ก่อนที่จะ ค่อยๆเดินสโลว์ อย่างกะหนังมาเฟียฮ่องกง เข้าห้องน้ำไป.... ธ่อ ผมล่ะอยากถีบส่งมันเข้าไปเจงๆ...
ผมละสายตาหันหลังเดินกลับมาที่เตียงเพื่อรอมันทำธุระกิจส่วนตัวตอนเช้า....จะว่าไป ถึงผมเกลียดมันยังไง ..ทุกวัน เกือบทุกเวลาผมก็ต้องเจอมันอยู่ดี...
..เรียนก็เรียนอยู่ห้องเดียวกัน...ไปโรงเรียนก็ไปพร้อมกัน..กลับบ้านมา ก็ต้องเจอกัน ตื่นเช้ามาก็เจอหน้ามันเป็นคนแรกอีก...โอ๊ยยย..ชีวิตกูมีแต่ไอแมนนนน..!!!
ปึ้กกก..!! " โอ๊ยย " ผมร้องออกมาด้วยความเจ็บ เพราะมีความรู้สึกเหมือน อะไรหนักๆมากระทบที่หัว..!! ผมเอามือไปกุม เงยหน้าขึ้นมองเพดานห้อง.. ก็ไม่พบอะไรที่จะร่วงลงมาได้..!! ผมหันกลับไปที่ห้องน้ำ
" เฮ้ย..ไอแมน เมิงทำอะไรเนี่ย..เจ็บนะเว้ย..!! แต่เช้าเชียวเมิง..!! " ผมโวยวายเสียงดัง
" โทษๆ อุบัติเหตุนิดหน่อย..อย่าบ่นๆ นี่ก็เจ็บเหมือนกัน " เสียงของแมนพูดกลับออกมา
ไอห่าราก ยังมีหน้ามาพูดอีกว่า เจ็บเหมือนกัน..ทำอะไรแมร่งไม่คิดเลยว่า มันจะไม่เจ็บคนเดียว...อ้อ ผมลืมบอกไปว่า ที่ผมเกลียดมัน และจงรักจงชังไอน้องคนนี้เป็นพิเศษ ก็เพราะว่า ผมกับมัน ไม่ใช่ฝาแฝดธรรมดาอย่างคนอื่นทั่วๆไป..
จะว่าเป็นเรื่องของความซวย หรือ ส้งติงอะไรก็ไม่รู้ มันทำให้ผมกับแมน เป็นฝาแฝดที่มีจิตเชื่อมโยงหากัน..!! จิตที่ผมกะลังจะบอกนี้ไม่ใช่ พลังจิตหรืออะไรทั้งสิ้น มันเป็นคล้ายกับ ปฏิกิริยา อะไรบางอย่างที่มันไม่ดีๆ ระหว่างของผม กับ ไอแมน เชื่อมโยงเข้าต่อกัน..!!
จิตกับปฏิกิริยาไม่ดีๆ ที่ผมว่านี้คือ เวลาผมหรือว่าแมน คนใดคนหนึ่ง รู้สึกอะไรบางอย่างที่ไม่ดี อีกคนหนึ่งซึ่งไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้อง..ก็จะรู้สึกไปด้วย...ไม่ใช่การส่งกระแสจิตนะครับ...เพราะถ้าส่งกระแสจิตคุยกันได้ได้ ผมกับแมนคงจะเป็นฝาแฝดที่เก่งที่สุดในโลกเลย...
แต่จิตที่ว่านี่กลับตรงกันข้าม เพราะนอกจากว่า จะไม่สามารถส่งเรื่องดีๆหากันได้เท่านั้น มันยังส่งได้เฉพาะเรื่องไม่ดีและความรู้สึกแย่ๆด้วย เช่น...
ถ้าเกิดผมอยู่อีกที่นึง แมนอยู่อีกที่นึง....แมนควาย แมนล้ม แมนเจ็บ ..ผมซึ่งอยู่อีกที่นึงก็จะพลอย ควายเจ็บไปด้วยเช่นกัน...
นี่แหละครับพลังจิตผิดปกติ ที่เชื่อมโยงผมกับแมนมาตั้งแต่เกิด
มันเป็นพลัง..หรืออะไรไม่รู้ ที่ติดตัวผม กับ แมน มาตั้งแต่เกิด...เรา 2 คน เพิ่งมารู้สึกแน่ใจ ก็ตอน 8 ขวบ...เพราะเรา 2 คนได้ลองมาคุยกัยถึงเรื่องที่ผิดปกติ
และผมกับแมน จึงหาวิธีการที่จะพิสูจน์ว่า เรา 2 คนมีพลังที่ไม่อยากมีนั่นจริง...ด้วยการที่ ผม เสียสละ เอาเข็มเล่มหนึ่ง ลองมาขูดที่แขนเป็นตัว A ซึ่ง ย่อมาจากชื่อผม คือ เอก
ปรากฏว่า ตามแขน รอยขีดที่ใช้เข็ม ก็เกิดแผลเลือดซิบๆ ตอนนั้นผมยอมรับว่าแสบมาก แต่ต้องทนเพื่อการทดลองครั้งนี้....
แล้วมันก็เห็นผล เมื่อแขนข้างเดียว ที่เดียวกันของแมน ก็เกิดแผลรูปตัวเอ เกิดขึ้นเช่นกัน มันยืนมองแขนของมันด้วยความตกใจ
เรา 2 คนยืนมองแขน และแผลที่เกิดขึ้นด้วยความตะลึง
..แต่แล้ว การชิงดีชิงเด่นก็เกิดขึ้นจนได้ ในระหว่างการทดลอง เมื่อ..
ไอแมน มันไม่ยอมที่มีตัวเอ ซึ่งย่อมากจากชื่อผม ไปสลักอยู่ที่แขนมัน มันจึงใช้เข็มอีกเล่ม ขูดเนื้อแขนของมันอีกที่ เป็นตัว M เพื่อเป็นชื่อของมัน..!! มันขูดไปมันก็ร้อง จ๊ากๆๆ ไปด้วยความเจ็บ..!!
ไอผมซึ่งไม่ได้อยากจะชิงดีชิงเด่นอะไรกับมันเลย ก็พลอยต้องร้อง จ๊ากๆ ไปด้วย..!! แขนของผม ก็ค่อยๆปรากฏตัว เอ็ม ขึ้นมาพร้อมกับรอยเลือดซิบๆ..!!
เมื่อมันกรีดเสร็จ มันก็ยิ้มออกมาด้วยความดีใจ ที่เห็นว่า แขนของมันมีสัญลักษณ์ตัว เอ็ม อยู่สมความตั้งใจ..!!
แต่แขนของผมที่ตอนนั้น อาบไปด้วยเลือดแล้ว..ผมก็พีคขึ้นมา ร้องไห้ด้วยความแสบ เพราะแมร่งดันมากรีดข้างเดียวกันอีก แทนที่จะกรีดอีกข้างจะได้แบ่งเบาความเจ็บกันไป...
ด้วยความฉุนตอนนั้น ผมเลยตบหัวมันอย่างแรง ส่งผลให้มันหัวทิ่มคะมำลงไปกับพื้น...
แน่นอน เมื่อมันล้มลงไป ผมก็ล้มตามเช่นกัน....ตบหัวมันแรงแค่ไหน ผมก็เจ็บแค่นั้น ....
ตั้งแต่นั้นมา เรา 2 คน จึงรู้อยู่แก่ใจว่า เรา 2 คน ไม่ควรที่จะทะเลาะกัน...เพราะเมื่อเรา 2 คนทะเลาะกัน เมื่อนั้น เรา 2 คน ก็เจ็บด้วยกันทั้งคู่
...แต่ไม่อ่ะครับ ทุกวันนี้ ก็ยังชิงดีชิงเด่นกันอยู่เรื่อยๆ....มันเป็นคนขี้เก๊ก สาวที่โรงเรียนชอบมาดของมัน....ส่วนผม ตลกแด๊กไปวันๆ ไม่มีสาวๆคนไหนหลงมามอง บุคลิกช่างต่างกันสิ้นดี... แมร่ง...โลกลำเอียง
..แต่ช่างเถอะ ผมไม่แคร์อยู่แล้ว สาวๆที่ไหนจะมาชอบมันก็ช่าง แต่อย่ามาทำให้ผมเดือดร้อนแล้วกัน ไม่งั้น ผมจะซัดมันแน่..!! จะว่าไปถ้าผมซัดมัน ผมก็เหมือนซัดตัวเอง....เอางี้เปลี่ยนใหม่ ถ้ามันทำให้ผมเดือดร้อนล่ะก็ ผมจะแย่งสาวของมันซะเลย ฮ่ะๆๆ อย่างนี้ดีกว่าอีก...
เมื่อ เรา 2 คน แต่งตัวเสร็จ ลงมาข้างล่าง หวัดดี ลาพ่อและแม่ผู้บังเกิดเกล้า ออกจากบ้าน มุ่งสู่โรงเรียนสหนานาชาติ อันเป็นที่รักทันที..!!
ความคิดเห็น