ลำดับตอนที่ #7
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Magic 7
แต๊ดๆๆๆ....ตึงๆๆๆๆ..เสียงทรัมเป็ตกับกลองดังขึ้นอีกครั้งหลังจากไป1ชั่วโมง สัญญาณรวมตัวผู้เข้าแข่งขันที่เวทีอีกครั้งเพื่อชี้เเจง นักเรียนทั้ง9คนได้ปรากฏขึ้นมาบนเวทีด้วยเวทย์มนต์เคลื่อนย้ายของอาจารย์ไมอย่างสง่าผ่าเผย
"เอาล่ะค่ะ~เวลาที่ทุกคนรอคอยได้มาถึงแล้ว การแข่งขันประลองเวทย์มนต์ในครั้งแรกเราจะประชันด้วยเวทย์มนต์ประจำตัวกันค่ะ ผู้เข้าเเข่งต้องใช้เวทย์มันประจำตัวของตัวเองเท่านั้นห้ามใช้สัตว์อัญเชิญและถ้าเกิดมีการขอยอมแพ้ คู่ต่อสู้หมดสภาพหรือไม่สามารถสู้ต่อได้ก็ถือว่าแพ้ ถ้าอย่างงั้นเรามาเริ่มที่คู่แรกกันเลยดีกว่าค่าาา"
เมื่อประกาศกติการอบแรกจบ ผู้คุมสนามก็
กางบาเรียครอบสนามไว้เพื่อไม่ให้พลังเวทย์ที่สู้กันไปโดนใส่เหล่านักเรียน คู่แรกที่ลงสนามคือแจ็คvsโมโจเมะ ทั้ง2เดินผ่านผู้คุมลงไปที่สนามเรียกเสียงฮือฮาให้คนทั่วสนามได้เป็นอย่างดี
"หึ..มาเริ่มกันเลยดีมั้ย" แจ็คว่าแล้วเสกไฟออกมารอบๆตัวของเขาเป็นการข่มขวัญมันโจเมะที่ยังไม่ได้ตั้งตัว "ก็เอาสิ..เชิญนายเข้ามาก่อนได้เลย" มันโจเมะตอบรับคำท้าแล้วร่ายเวทย์ลวงตาทำให้ตอนนี้มีมันโจเมะอยู่หลายคน ยืนล้อมรอบตัวเเจ็ค
"แค่นี้ยังเด็กๆน่า..." แจ็คคุมเปลวไฟให้กระจายไปทั่วพื้นที่ แผดเผาร่างปลอมๆของมันโจเมะจนหมด แต่ก็ไม่มีคนไหนเป็นตัวจริงเลย "นายต่งหากเล่าที่อ่อนหัด!!"มันโจเมะใช้เวทย์น้ำสาดไปที่แจ็คจนตัวเปียกชื้นแต่ก็แค่แป๊ปเดียวเสื้อผ้าแจ็คก็กลับมาแห้งตามเดิม
"หึ!ทำได้แค่นี้เองหรอ นายมันอ่อนหัด"แจ็คว่าแล้วร่ายเวทย์ลมช่วยพัดให้ไฟลอยไปตกทุกที่ในสนามจนเหลือแค่ที่ของมันโจเมะทำให้เขาไม่สามารถทำอะไรได้เลย "อะไรกัน!"ตอนนี้มันโจเมะไม่มีที่ที่จะขยับไปไหนได้อีกแล้ว เพราะเวทย์ไฟล้อมรอบตัวเขาและน้ำก็ดับได้แค่ครู่เดียวถ้าทำไปเรื่อยๆก็มีแต่จะเปลืองแรงเปล่าๆ
ดังนั้นเขาจึงหมดหนทางแล้วที่จะพลิกกลับมาชนะ ในขณะเดียวกันแจ็คก็เสกธนูไฟออกมาและเล็งยิงไปที่เขา ลูกศรปักเข้ากลางอกแล้วไฟก็ลุกท่วมตัวเขาจนไม่สามารถทำอะไรได้อีก
"เราได้ผู้ชนะครั้งนี้แล้วนะคะ คือแจ็ค แอทลาสส์ " อาจารย์สาวประกาศออกมาเมื่อรู้ผล ทำให้ผู้ชมทั่วทั้งสนามส่งเสียงเชียร์มาให้เเจ็ค
"ของ...ง่ายๆ"แจ็คว่าแล้วเดินออกจากสนามไปสวนทางกับหน่วยพยาบาลของโรงเรียนที่กำลังไปรับตัวมันโจเมะที่ได้รับบาดเจ็บ "นายเนี่ยออมมือไม่ป็นรึไง ถ้าเขาตายขึ้นมานายก็ได้เป็นอาชญากรพอดี"โควที่เดินมารับแจ็คพร้อมกับยูเซย์ ตำหนิติเตียนใส่เเจ็คที่ทำอะไรเกินเหตุทั้งที่อีกฝ่ายยังไม่ทันโจมตีเขาเลยด้วยซ้ำ
"โห~ดูสิจูไดเวทย์ที่น่าสนใจมากเลยนะตรงข้ามกับนายเลย" โยฮันชี้ไปที่มอนิเตอร์ด้วยความสนอกสนใจแล้วหันไปถามจูไดที่ยังคงนั่งอยู่ที่เดิมไม่ไปไหน "........"แต่ก็ยังคงไม่ได้คำตอบกลับมาจากเจ้าตัว เรียกได้ว่าเมินเพื่อนตัวเองไปเลย ทำให้โยฮันเริ่มจะไม่ไหวกับพฤติกรรมแบบนี้ของเพื่อนตนเต็มที
"นี่!!! ถ้านายยังจะทำตัวแบบนี้อยู่ชั้นก็ไม่ว่า หรอก แต่ชั้นไม่เข้าใจว่านายแบกรับอะไรเอาไว้ทำไมนายถึงโกรธหมอนั่น ทำไมนายถึงไม่พอใจเรื่องเมื่อ2ปีก่อน มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่บอกชั้นมาสิจูได!! นายไม่ใช่เพื่อนที่ชั้นรู้จักมาถึงตอนนี้เลย! แค่3เดือนที่ชั้นไม่อยู่เกิดอะไรขึ้นกับนายกันแน่!!!"
โยฮันเดินเข้าไปหาจูไดตรงหน้าแล้วกระชากเสื้อพร้อมระเบิดความในใจออกมา จากเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ เขาไม่รู้เรื่องของเพื่อนสนิทคนนี้ถึงเพียงนี้เลยหรอ
เเค่เพียงระยะเวลา3เดือนที่แยกกัน สามารถทำให้เขาไม่รู้จักเพื่อนคนนี้ได้ถึงขนาดนี้เลยหรอ เขารู้สึกโกรธตัวเองมากๆที่ไม่เคยรับรู้อะไรเกี่ยวกับเพื่อนสนิทของเขาเลย
จูไดที่ได้ยินทั้งหมดจากปากของโยฮันก็ถึงกับเบิกตากว้างอย่างตกใจ นี่เขาทำให้เพื่อนสนิทที่สุดต้องกังวลขนาดนี้เลย เขามันนี่มันแย่ที่สุด เขารู้ตัวเองดีว่าเรื่องบางเรื่องก็ไม่ควรเก็บเอาไว้คนเดียว แต่เรื่องนี้มันหนักใจเกินกว่าที่จะเล่าได้ แต่เขาก็ตัดสินใจว่าจะบอกโยฮันแน่นอนแต่ไม่ใช่ตอนนี้
เหตุการณ์ทั้งหมดทำให้คนในห้องถึงกลับอึ้งไปตามๆกันรวมถึงพวกยูเซย์ที่พึ่งเดินเข้ามาด้วย โยฮันที่คุมตัวเองไม่ให้โกรธไปมากกว่านี้ก็ได้แค่เดินกลับมานั่งที่ตนเอง ถว่าแต่ละก้าวของเขาที่เดินกลับมานั้นมีผลึกแก้วคริสตัลพุ่งขึ้นมาจากพื้นหลังจากที่เขาได้เหยียบตรงนั้นไป
"อ่ะ!!..."จูไดถึงกับตกใจที่จู่ๆผลึกแก้วพุ่งออกจากพื้น เขารู้ดีว่าโยฮันต้องโกรธมากแน่ๆไม่อย่างงั้นคงไม่มีผลึกพุ่งขึ้นมาแบบนี้หรอกแถมเป็นคริสตัลอีก
"เอาล่ะค่ะมาถึงคู่ที่2ของวันนี้กันนะคะ ครั้งนี้เป็นการสุ่ม และคู่ต่อไปก็คือออ.... ยูกิ จูได กับ เอ็ด ฟินิกซ์ นั่นเองค่า อีก30นาทีขอให้มาเตรียมตัวด้วยนะคะ" เสียงประกาศจากมอนิเตอร์เรียกความสนใจของทุกคนให้หันไปฟัง
อีก30นาทีก็จะเริ่มการแข่งขันต่อไปแล้ว จูไดที่คลายความกังวลเรื่องของเอ็ดในตอนนี้หันมากังวลเรื่องของเพื่อนตนแทน "นี่..โยฮันชั้นขอโทษ ถ้าเสร็จจากการแข่งครั้งนี้เเล้วชั้นจะเล่าให้นายฟังเองนะ ขอโทษอีกครั้งที่ปิดนายมาตลอด" จูไดเดินเข้ามาหาโยฮันแล้วคว้าคอของเพื่อนตนเข้ามาใกล้กระซิบข้อความที่พูดไปด้วยน้ำเสียงที่เศร้าสร้อย
เขาต้องสะสางเรื่องนี้ก่อนถึงจะบอกเพื่อนเขาได้เพราะไม่อยากให้เพื่อนต้องมารู้ถึงความจริงที่โหดร้ายของเขาในช่วง3เดือนที่เพื่อนสนิทตนไม่ได้อยู่ด้วย ความน่ารังเกียจขององค์กรนั่นที่ทำให้เขาต้องเสียใจ และหมอนั่นที่ฆ่าคนต่อหน้าตาเขา เอ็ด ฟินิกซ์!!!
เพราะเอ็ดมีเส้นสายใหญ่ในองค์กรจึงโดนปิดข่าวไว้และไม่มีใครรู้ว่าเอ็ดเป็นสมาชิกในองค์กรระดับสูง เพราะตัวเขายังไม่มีหลักฐานที่จะมีดตัวเอ็ดและเป็นหนึ่งในบุคคลที่องค์กรนั่นจับตามองจึงไม่สามารถทำอะไรพวกมันได้ และเขาก็เคยปะทะกับเอ็ดมาก่อนเพราะช่วยยูยะให้ปลอดภัยจากการเป็นเหยื่อพวกมันครั้งนี้เขาจะต้องจัดดารเอ็ดให้ได้
ณ ห้องสภานักเรียน คน3คนกำลังนั่งปั่นหาข้อมูลในคดีที่ได้รับมอบหมายนี่อย่างเต็มที่โดยไม่พัก "ดูเหมือนจะมีผู้เสียหายเยอะนะจากคดีนี้"เรียวรายงานยูกิพลางทั้งจดข้อมูลลงกระดาษ "ใช่เพราะเด็กที่ถูกลักพาตัวไปก็มีไม่น้อยเลย และที่สำคัญคือกลุ่มผู้ร้ายที่จับได้ก็เป็นแค่เสี้ยวหนึ่งจากองค์กรมันเท่านั้น" ทางยูกิก็อ่านเอกสารกองโตเท่าภูเขา
"หืม...มีข่าวจากผู้เห็นเหตุการณ์บางส่วนที่เขียนลงคอลัมม์ลับด้วยล่ะครับ"ยูซาคุแฮกเข้าระบบลับที่ทางเว็บไซด์ปกผิดเอาไว้เกี่ยวกับคดีเมื่อ2ปีก่อน "ไหนๆ..มันเขียนว่ายังไงหรอยูซาคุคุง"ยูกิรีบวางเอกสารลงแล้วรีบเดินไปที่โต๊ะของยูซาคุ
"เออ...ก่อนที่จะถูกจับกุม เห็นว่ามีเด็กชายคนนึงได้เข้าไปประมือกับหัวหน้าแก๊งค์แล้วช่วยเด็กหนีรอดกลับมาได้คนนึงด้วย ชาวบ้านแถวนั้นเรียกว่าเขาคือหิมะที่มาพร้อมใบไม้ผลิน่ะ" ยูซาคุอ่านข้อความในคอลัมม์ให้ยูกิ
กับเรียวฟังซึ่งมันทำให้พวกเรารู้สึกงงกับข้อความนี้มาก
"เออ.....ใครเขียนข้อความนี้ขึ้นมากันนะเนี่ย"ยูกิถึงกับเหงื่อตกกับข้อความที่เขียนได้แปลกหูแปลกตาแบบนี้ "ถึงจะเป็นข้อความในคอลัมม์แปลกๆแต่ก็น่าเชื่อถือเหมือนกันนะครับไม่อย่างงั้นเว็บไซด์จะปกปิดทำไมกันล่ะครับ"ยูซาคุเห็นด้วยกับข้อความดังกล่าวแล้วไล่หาข้อมูลเพิ่มอีก
"หืม..หิมะกับใบไม้ผลิหรอเป็นคนที่ใช้เวทย์ฤดูกาลสินะ ปกติคนแบบนี้หาไม่ค่อยจะเจอซะด้วยสิ"ยูกิไตร่ตรองคิดอยู่นานถึงบุคคลปริศนาคนนั้น
"เด็กพิเศษที่ในตำราเวทย์มนต์ได้บันทึกไว้สินะยูกิ ที่ว่ากันว่าจะสามารถใช้เวทย์จากธรรมชาติรอบตัวได้อย่างอิสระโดยที่ไม่ต้องใช้เวทย์ภายในตัวเลย"เรียวเปิดหนังสือเก่าๆเล่มหนึ่งขึ้นมาอ่าน แล้วจดข้อมูลลงในกระดาษอีกครั้ง
"ใช่ว่ากันว่าเป็นเด็กที่มีความสามารถที่หาจับตัวได้ยากมากๆเวทย์ที่ว่าคือ เวทย์ฤดูกาล เวทย์ดวงจันทร์ เวทย์ดวงอาทิตย์ เวทย์ดวงดาว เวทย์ชั้นบรรยากาศ และเวทย์มนต์พิเศษที่ถูกบัญญัติไว้ เวทย์ที่ใช้ความมืดในจิตใจเป็นตัวนำ เวทย์มนต์ดำ" ยูกิค่อยๆนึกถึงบทเรียนที่ได้เรียนผ่านมา การเรียนเวทย์มนต์พิเศษ ศาสตร์มืด และเวทย์ที่ดัดแปลงช่วยเขาได้เป็นอย่างดี
ทุกอย่างล้วนหมุนวนเป็นวงกลมสร้างสมดุลให้กันเเละกันเสมอมาจนกระทั่งองค์กรนี้กำลังคืบคลานเข้ามาหมายจะทำลายสมดุลนี้ "ผมว่าเราต้องเจาะลึกให้มากกว่านี้ ว่าเด็กคนไหนใช้เวทย์อะไรบ้าง ข้อมูลมันอยู่ในกระทรวงทั้งหมดลองแฮกดูมั้ยครับ เผื่อจะเจออะไรดีว่ามั้ยครับรุ่นพี่"ยูซาคุยิ้มอย่างมีเล่ห์เหลี่ยมเหมือนวางแผนอะไรเอาไว้
"งั้นก็ระวังตัวไว้ให้ดีล่ะยูซาคุ แฮกยากระดับนึงเลย"เรียวตักเตือนรุ่นน้องตัวดีเขาพวกเขาและจึงไปนั่งทำงานต่ออย่างใจเย็นตามเคย เพราะเขาเชื่อว่สยูซาคุเก่งระดับที่ไม่หลงเหลืออะไรให้สาวมาถึงเลยอย่างแน่นอน
"ฝากด้วยนะยูซาคุคุง ชั้นมีที่ๆต้องไปอยู่น่ะที่สนามแข่งขันตอนนี้รุ่นน้องชั้นกำลังจะลงแข่งพอดี" ยูกิเดินออกจากห้องไปด้วยความรวดเร็วเป็นสัญญาณเริ่มปฏิบัติงานของทั้ง2ภายในห้องสภา เมื่อเรื่องยิ่งซับซ้อนขึ้น ทำให้การทำงานเป็นไปด้วยความติดขัดของสภา แล้วที่จริงเหตุการณ์เมื่อ2ปีก่อนคืออะไรกันแน่ แล้วทำไมเอ็ดถึงยังอยู่ที่โรงเรียนนี้กัน
ตอนที่7 จบลงไปแล้วนะขอรับ มีแต่เรื่องน่าสงสัยเต็มไปหมดเลย น่าลุ้นนะขอรับว่าจะเป็นอย่างไรต่อไปแล้วก็ตัวละครใหม่ๆก็จะโผล่กันออกมาแน่นอน ตั้งตารอได้เลยนะขอรับ ไรท์เป็นห่วงทั้งคู่จังเลยทะเลาะกันมันไม่ดีน้า ครั้งนี้ก็ขอให้อ่านให้สนุกนะขอรับ^^
"เอาล่ะค่ะ~เวลาที่ทุกคนรอคอยได้มาถึงแล้ว การแข่งขันประลองเวทย์มนต์ในครั้งแรกเราจะประชันด้วยเวทย์มนต์ประจำตัวกันค่ะ ผู้เข้าเเข่งต้องใช้เวทย์มันประจำตัวของตัวเองเท่านั้นห้ามใช้สัตว์อัญเชิญและถ้าเกิดมีการขอยอมแพ้ คู่ต่อสู้หมดสภาพหรือไม่สามารถสู้ต่อได้ก็ถือว่าแพ้ ถ้าอย่างงั้นเรามาเริ่มที่คู่แรกกันเลยดีกว่าค่าาา"
เมื่อประกาศกติการอบแรกจบ ผู้คุมสนามก็
กางบาเรียครอบสนามไว้เพื่อไม่ให้พลังเวทย์ที่สู้กันไปโดนใส่เหล่านักเรียน คู่แรกที่ลงสนามคือแจ็คvsโมโจเมะ ทั้ง2เดินผ่านผู้คุมลงไปที่สนามเรียกเสียงฮือฮาให้คนทั่วสนามได้เป็นอย่างดี
"หึ..มาเริ่มกันเลยดีมั้ย" แจ็คว่าแล้วเสกไฟออกมารอบๆตัวของเขาเป็นการข่มขวัญมันโจเมะที่ยังไม่ได้ตั้งตัว "ก็เอาสิ..เชิญนายเข้ามาก่อนได้เลย" มันโจเมะตอบรับคำท้าแล้วร่ายเวทย์ลวงตาทำให้ตอนนี้มีมันโจเมะอยู่หลายคน ยืนล้อมรอบตัวเเจ็ค
"แค่นี้ยังเด็กๆน่า..." แจ็คคุมเปลวไฟให้กระจายไปทั่วพื้นที่ แผดเผาร่างปลอมๆของมันโจเมะจนหมด แต่ก็ไม่มีคนไหนเป็นตัวจริงเลย "นายต่งหากเล่าที่อ่อนหัด!!"มันโจเมะใช้เวทย์น้ำสาดไปที่แจ็คจนตัวเปียกชื้นแต่ก็แค่แป๊ปเดียวเสื้อผ้าแจ็คก็กลับมาแห้งตามเดิม
"หึ!ทำได้แค่นี้เองหรอ นายมันอ่อนหัด"แจ็คว่าแล้วร่ายเวทย์ลมช่วยพัดให้ไฟลอยไปตกทุกที่ในสนามจนเหลือแค่ที่ของมันโจเมะทำให้เขาไม่สามารถทำอะไรได้เลย "อะไรกัน!"ตอนนี้มันโจเมะไม่มีที่ที่จะขยับไปไหนได้อีกแล้ว เพราะเวทย์ไฟล้อมรอบตัวเขาและน้ำก็ดับได้แค่ครู่เดียวถ้าทำไปเรื่อยๆก็มีแต่จะเปลืองแรงเปล่าๆ
ดังนั้นเขาจึงหมดหนทางแล้วที่จะพลิกกลับมาชนะ ในขณะเดียวกันแจ็คก็เสกธนูไฟออกมาและเล็งยิงไปที่เขา ลูกศรปักเข้ากลางอกแล้วไฟก็ลุกท่วมตัวเขาจนไม่สามารถทำอะไรได้อีก
"เราได้ผู้ชนะครั้งนี้แล้วนะคะ คือแจ็ค แอทลาสส์ " อาจารย์สาวประกาศออกมาเมื่อรู้ผล ทำให้ผู้ชมทั่วทั้งสนามส่งเสียงเชียร์มาให้เเจ็ค
"ของ...ง่ายๆ"แจ็คว่าแล้วเดินออกจากสนามไปสวนทางกับหน่วยพยาบาลของโรงเรียนที่กำลังไปรับตัวมันโจเมะที่ได้รับบาดเจ็บ "นายเนี่ยออมมือไม่ป็นรึไง ถ้าเขาตายขึ้นมานายก็ได้เป็นอาชญากรพอดี"โควที่เดินมารับแจ็คพร้อมกับยูเซย์ ตำหนิติเตียนใส่เเจ็คที่ทำอะไรเกินเหตุทั้งที่อีกฝ่ายยังไม่ทันโจมตีเขาเลยด้วยซ้ำ
"โห~ดูสิจูไดเวทย์ที่น่าสนใจมากเลยนะตรงข้ามกับนายเลย" โยฮันชี้ไปที่มอนิเตอร์ด้วยความสนอกสนใจแล้วหันไปถามจูไดที่ยังคงนั่งอยู่ที่เดิมไม่ไปไหน "........"แต่ก็ยังคงไม่ได้คำตอบกลับมาจากเจ้าตัว เรียกได้ว่าเมินเพื่อนตัวเองไปเลย ทำให้โยฮันเริ่มจะไม่ไหวกับพฤติกรรมแบบนี้ของเพื่อนตนเต็มที
"นี่!!! ถ้านายยังจะทำตัวแบบนี้อยู่ชั้นก็ไม่ว่า หรอก แต่ชั้นไม่เข้าใจว่านายแบกรับอะไรเอาไว้ทำไมนายถึงโกรธหมอนั่น ทำไมนายถึงไม่พอใจเรื่องเมื่อ2ปีก่อน มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่บอกชั้นมาสิจูได!! นายไม่ใช่เพื่อนที่ชั้นรู้จักมาถึงตอนนี้เลย! แค่3เดือนที่ชั้นไม่อยู่เกิดอะไรขึ้นกับนายกันแน่!!!"
โยฮันเดินเข้าไปหาจูไดตรงหน้าแล้วกระชากเสื้อพร้อมระเบิดความในใจออกมา จากเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ เขาไม่รู้เรื่องของเพื่อนสนิทคนนี้ถึงเพียงนี้เลยหรอ
เเค่เพียงระยะเวลา3เดือนที่แยกกัน สามารถทำให้เขาไม่รู้จักเพื่อนคนนี้ได้ถึงขนาดนี้เลยหรอ เขารู้สึกโกรธตัวเองมากๆที่ไม่เคยรับรู้อะไรเกี่ยวกับเพื่อนสนิทของเขาเลย
จูไดที่ได้ยินทั้งหมดจากปากของโยฮันก็ถึงกับเบิกตากว้างอย่างตกใจ นี่เขาทำให้เพื่อนสนิทที่สุดต้องกังวลขนาดนี้เลย เขามันนี่มันแย่ที่สุด เขารู้ตัวเองดีว่าเรื่องบางเรื่องก็ไม่ควรเก็บเอาไว้คนเดียว แต่เรื่องนี้มันหนักใจเกินกว่าที่จะเล่าได้ แต่เขาก็ตัดสินใจว่าจะบอกโยฮันแน่นอนแต่ไม่ใช่ตอนนี้
เหตุการณ์ทั้งหมดทำให้คนในห้องถึงกลับอึ้งไปตามๆกันรวมถึงพวกยูเซย์ที่พึ่งเดินเข้ามาด้วย โยฮันที่คุมตัวเองไม่ให้โกรธไปมากกว่านี้ก็ได้แค่เดินกลับมานั่งที่ตนเอง ถว่าแต่ละก้าวของเขาที่เดินกลับมานั้นมีผลึกแก้วคริสตัลพุ่งขึ้นมาจากพื้นหลังจากที่เขาได้เหยียบตรงนั้นไป
"อ่ะ!!..."จูไดถึงกับตกใจที่จู่ๆผลึกแก้วพุ่งออกจากพื้น เขารู้ดีว่าโยฮันต้องโกรธมากแน่ๆไม่อย่างงั้นคงไม่มีผลึกพุ่งขึ้นมาแบบนี้หรอกแถมเป็นคริสตัลอีก
"เอาล่ะค่ะมาถึงคู่ที่2ของวันนี้กันนะคะ ครั้งนี้เป็นการสุ่ม และคู่ต่อไปก็คือออ.... ยูกิ จูได กับ เอ็ด ฟินิกซ์ นั่นเองค่า อีก30นาทีขอให้มาเตรียมตัวด้วยนะคะ" เสียงประกาศจากมอนิเตอร์เรียกความสนใจของทุกคนให้หันไปฟัง
อีก30นาทีก็จะเริ่มการแข่งขันต่อไปแล้ว จูไดที่คลายความกังวลเรื่องของเอ็ดในตอนนี้หันมากังวลเรื่องของเพื่อนตนแทน "นี่..โยฮันชั้นขอโทษ ถ้าเสร็จจากการแข่งครั้งนี้เเล้วชั้นจะเล่าให้นายฟังเองนะ ขอโทษอีกครั้งที่ปิดนายมาตลอด" จูไดเดินเข้ามาหาโยฮันแล้วคว้าคอของเพื่อนตนเข้ามาใกล้กระซิบข้อความที่พูดไปด้วยน้ำเสียงที่เศร้าสร้อย
เขาต้องสะสางเรื่องนี้ก่อนถึงจะบอกเพื่อนเขาได้เพราะไม่อยากให้เพื่อนต้องมารู้ถึงความจริงที่โหดร้ายของเขาในช่วง3เดือนที่เพื่อนสนิทตนไม่ได้อยู่ด้วย ความน่ารังเกียจขององค์กรนั่นที่ทำให้เขาต้องเสียใจ และหมอนั่นที่ฆ่าคนต่อหน้าตาเขา เอ็ด ฟินิกซ์!!!
เพราะเอ็ดมีเส้นสายใหญ่ในองค์กรจึงโดนปิดข่าวไว้และไม่มีใครรู้ว่าเอ็ดเป็นสมาชิกในองค์กรระดับสูง เพราะตัวเขายังไม่มีหลักฐานที่จะมีดตัวเอ็ดและเป็นหนึ่งในบุคคลที่องค์กรนั่นจับตามองจึงไม่สามารถทำอะไรพวกมันได้ และเขาก็เคยปะทะกับเอ็ดมาก่อนเพราะช่วยยูยะให้ปลอดภัยจากการเป็นเหยื่อพวกมันครั้งนี้เขาจะต้องจัดดารเอ็ดให้ได้
ณ ห้องสภานักเรียน คน3คนกำลังนั่งปั่นหาข้อมูลในคดีที่ได้รับมอบหมายนี่อย่างเต็มที่โดยไม่พัก "ดูเหมือนจะมีผู้เสียหายเยอะนะจากคดีนี้"เรียวรายงานยูกิพลางทั้งจดข้อมูลลงกระดาษ "ใช่เพราะเด็กที่ถูกลักพาตัวไปก็มีไม่น้อยเลย และที่สำคัญคือกลุ่มผู้ร้ายที่จับได้ก็เป็นแค่เสี้ยวหนึ่งจากองค์กรมันเท่านั้น" ทางยูกิก็อ่านเอกสารกองโตเท่าภูเขา
"หืม...มีข่าวจากผู้เห็นเหตุการณ์บางส่วนที่เขียนลงคอลัมม์ลับด้วยล่ะครับ"ยูซาคุแฮกเข้าระบบลับที่ทางเว็บไซด์ปกผิดเอาไว้เกี่ยวกับคดีเมื่อ2ปีก่อน "ไหนๆ..มันเขียนว่ายังไงหรอยูซาคุคุง"ยูกิรีบวางเอกสารลงแล้วรีบเดินไปที่โต๊ะของยูซาคุ
"เออ...ก่อนที่จะถูกจับกุม เห็นว่ามีเด็กชายคนนึงได้เข้าไปประมือกับหัวหน้าแก๊งค์แล้วช่วยเด็กหนีรอดกลับมาได้คนนึงด้วย ชาวบ้านแถวนั้นเรียกว่าเขาคือหิมะที่มาพร้อมใบไม้ผลิน่ะ" ยูซาคุอ่านข้อความในคอลัมม์ให้ยูกิ
กับเรียวฟังซึ่งมันทำให้พวกเรารู้สึกงงกับข้อความนี้มาก
"เออ.....ใครเขียนข้อความนี้ขึ้นมากันนะเนี่ย"ยูกิถึงกับเหงื่อตกกับข้อความที่เขียนได้แปลกหูแปลกตาแบบนี้ "ถึงจะเป็นข้อความในคอลัมม์แปลกๆแต่ก็น่าเชื่อถือเหมือนกันนะครับไม่อย่างงั้นเว็บไซด์จะปกปิดทำไมกันล่ะครับ"ยูซาคุเห็นด้วยกับข้อความดังกล่าวแล้วไล่หาข้อมูลเพิ่มอีก
"หืม..หิมะกับใบไม้ผลิหรอเป็นคนที่ใช้เวทย์ฤดูกาลสินะ ปกติคนแบบนี้หาไม่ค่อยจะเจอซะด้วยสิ"ยูกิไตร่ตรองคิดอยู่นานถึงบุคคลปริศนาคนนั้น
"เด็กพิเศษที่ในตำราเวทย์มนต์ได้บันทึกไว้สินะยูกิ ที่ว่ากันว่าจะสามารถใช้เวทย์จากธรรมชาติรอบตัวได้อย่างอิสระโดยที่ไม่ต้องใช้เวทย์ภายในตัวเลย"เรียวเปิดหนังสือเก่าๆเล่มหนึ่งขึ้นมาอ่าน แล้วจดข้อมูลลงในกระดาษอีกครั้ง
"ใช่ว่ากันว่าเป็นเด็กที่มีความสามารถที่หาจับตัวได้ยากมากๆเวทย์ที่ว่าคือ เวทย์ฤดูกาล เวทย์ดวงจันทร์ เวทย์ดวงอาทิตย์ เวทย์ดวงดาว เวทย์ชั้นบรรยากาศ และเวทย์มนต์พิเศษที่ถูกบัญญัติไว้ เวทย์ที่ใช้ความมืดในจิตใจเป็นตัวนำ เวทย์มนต์ดำ" ยูกิค่อยๆนึกถึงบทเรียนที่ได้เรียนผ่านมา การเรียนเวทย์มนต์พิเศษ ศาสตร์มืด และเวทย์ที่ดัดแปลงช่วยเขาได้เป็นอย่างดี
ทุกอย่างล้วนหมุนวนเป็นวงกลมสร้างสมดุลให้กันเเละกันเสมอมาจนกระทั่งองค์กรนี้กำลังคืบคลานเข้ามาหมายจะทำลายสมดุลนี้ "ผมว่าเราต้องเจาะลึกให้มากกว่านี้ ว่าเด็กคนไหนใช้เวทย์อะไรบ้าง ข้อมูลมันอยู่ในกระทรวงทั้งหมดลองแฮกดูมั้ยครับ เผื่อจะเจออะไรดีว่ามั้ยครับรุ่นพี่"ยูซาคุยิ้มอย่างมีเล่ห์เหลี่ยมเหมือนวางแผนอะไรเอาไว้
"งั้นก็ระวังตัวไว้ให้ดีล่ะยูซาคุ แฮกยากระดับนึงเลย"เรียวตักเตือนรุ่นน้องตัวดีเขาพวกเขาและจึงไปนั่งทำงานต่ออย่างใจเย็นตามเคย เพราะเขาเชื่อว่สยูซาคุเก่งระดับที่ไม่หลงเหลืออะไรให้สาวมาถึงเลยอย่างแน่นอน
"ฝากด้วยนะยูซาคุคุง ชั้นมีที่ๆต้องไปอยู่น่ะที่สนามแข่งขันตอนนี้รุ่นน้องชั้นกำลังจะลงแข่งพอดี" ยูกิเดินออกจากห้องไปด้วยความรวดเร็วเป็นสัญญาณเริ่มปฏิบัติงานของทั้ง2ภายในห้องสภา เมื่อเรื่องยิ่งซับซ้อนขึ้น ทำให้การทำงานเป็นไปด้วยความติดขัดของสภา แล้วที่จริงเหตุการณ์เมื่อ2ปีก่อนคืออะไรกันแน่ แล้วทำไมเอ็ดถึงยังอยู่ที่โรงเรียนนี้กัน
ตอนที่7 จบลงไปแล้วนะขอรับ มีแต่เรื่องน่าสงสัยเต็มไปหมดเลย น่าลุ้นนะขอรับว่าจะเป็นอย่างไรต่อไปแล้วก็ตัวละครใหม่ๆก็จะโผล่กันออกมาแน่นอน ตั้งตารอได้เลยนะขอรับ ไรท์เป็นห่วงทั้งคู่จังเลยทะเลาะกันมันไม่ดีน้า ครั้งนี้ก็ขอให้อ่านให้สนุกนะขอรับ^^
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น