ลำดับตอนที่ #10
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : พักเบรกช่วงหนึ่งของไรท์~
สวัสดีจ้าไรท์เองน้าอัลเธอร์ขอรับกระผมหลังจากที่ใช้เวลา10ในการสร้างนิยายนี้ขึ้นมาก็ทำให้รู้ว่าไรท์ยังอ่อนประสบการณ์ทางการแข่งมากขอรับ~
ตอนนี้ไรท์จะพาตัวละครของเรื่องนี้ออกมาทักทายและสัมภาษณ์กันน้าขอรับ ทุกคนเป็นเพื่อนพี่และน้องที่ดีต่อกัน แต่บทของไรท์ทำให้พวกเขาต้องมาสู้กันน่ะขอรับเอาล่ะขอเชิญจูไดคุงด้วยขอร้าบบบ
จูได:คร้าบบบยูกิ จูไดนะครับ มาทักทายผู้อ่านที่น่ารักทุกคน~
โยฮัน:เรื่องนั้นคนอ่านน่าจะรู้นะจูได
จูได:แหะๆๆนั่นสินะ
ไรท์:สนิทสนมกันจังเลยนะขอรับ
จูได:ก็เป็นเพื่อนกันมานานนี่น่า แล้วทางนั้นล่ะคุณคนเขียน
ยูเซย์:ทางนี้จะรอจูไดสัมภาษณ์เสร็จก่อนก็ได้
ไรท์:สมแล้วนะที่เป็นยูเซย์คุง ยังใจดีเหมือนเดิมเลย
ยูเซย์:ขอบคุณนะครับ
เเจ็ค:เฮ้อถ้าจะรีบสัมภาษณ์ ก็เร็วๆเข้าสิเสียเวลาคนอ่านบทนะ
โคว:นายเนี่ยไม่มีมารยาทในการพูดกับคนอื่นเลยนะ
โยฮัน:นายมีสิทธิ์ไปว่าเขาด้วยหรอโคว
โคว:แหะๆอย่งน้อยชั้นก็ยังดีกว่าหมอนี่ล่ะน่า
ยูกิ:ขอโทษที่มาช้าครับ กำลังสนุกกันอยู่สินะครับ^^
อาเทม:ชั้นว่าไม่น่าจะเป็นอย่างนั้นนะคู่หู
จูได:คุณยูกิ~ ได้เจอกันซักทีในนิยายเลยยังไม่ได้เจอกันเลย
ไรท์:ตอนต่อไปพวกเธอก็จะได้เจอกันแล้วนะขอรับ
อาเทม:ว่าแต่ชั้นหายไปเลยนะ เรียวยังมีบทที่เด่นกว่าชั้นอีก
เรียว:ก็ผมต้องมาทำงานค้างให้พวกคุณนี่
ยูกิ:เอาน่าๆเรียวคุงเค้ามีบทแบบนี้นี่
โยฮัน:จะว่าไป เอ็ดล่ะ!?
ตึกๆๆ(เสียงวิ่งจากด้านนอกห้องสัมภาษณ์)
เเอ๊ด~ปึง!
เอ็ด:แฮกๆ....ขอโทษที่สายนะทุกคน
จูได:มาช้าจังน้าเอ็ดตื่นสายหรอ
โคว:ไม่ใช่ว่าหลงทางหรอกหรอ
ยูเซย์:โควอย่าไปว่าเขาสิ!!
ยูกิ:นั่งก่อนสิเอ็ดคุง
ไรท์:ไม่เป็นไรนะขอรับเอ็ดคุง
เอ็ด:ก็ตามที่โควพูดนั่นแหละครับ หลง!!
อาเทม:นายน่ะควรเดินตามพวกเรามาตั้งแต่เเรกนะ
ยูกิ:อาเทมเห็นเขาด้วยหรอ
อาเทม:ใช้ตอนมาถึงก็เห็นเดินวนไปวนมาเรียกแล้วก็ไม่ตอบ
จูได:ฮ่าๆๆนายนี่โชคร้ายจังนะเอ็ด~
โป๊ก!!(เสียวเขกหัว)
โยฮัน:นี่แหน่ะไปว่าเอ็ดนะนายถ้าไม่ได้ชั้นช่วยก็หลงไม่ต่งกันแหละน่า!!
ยูเซย์:*กลั้นขำน้อยๆ*
แจ็ค:นี่ไรท์เรียกเรามาเพื่ออะไรเนี่ยไหนว่าจะสัมภาษณ์ไง
ไรท์:คุยเล่นกันก่อนก็ได้นี่รีบร้อนจังบทนายไม่หายไปไหนหรอกน่า(ทำหน้าบู้บี้)
ไรท์:เอาล่ะงั้นเรามาเริ่มกันดีกว่า แต่ก่อนหน้านั้นนะเด็กๆหายไปไหนกันน มาช้ายิ่งกว่าเอ็ดคังอีก(หันซ้ายหันขวา)
ยูกิ:เดียวก็มาแหละครับ ยูซาคุก็อยู่ด้วย
อาเทม:ก็นะ3คนนั้นคงมาพร้อมๆกัน
ยูเซย์:3คนนั้นเป็นอะไรกันหรออาเทม
ยูกิ:เป็นเพื่อนบ้านกันน่ะ เลยรู้จักกันตั้งแต่เด็กๆเห็นยูซาคุว่าอย่างงั้น
อาเทม:คู่หูตัดบทชั้นไปเลยนะ.
เอ็ด:งั้นมาคุยเล่นรอกันไปก่อนมั้ย?
ไรท์:ก็ดีนะทุกคนมีอะไรจะถามไรท์รึเปล่า
จูได:งั้นผมคนเเรกอืม~ ทำไมต้องให้บทที่น่าสงสารกับผมด้วยล่ะ ให้เพื่อนผมตายนี่มันเกินไปหน่อยนะครับ
ไรท์:จ้าT^Tไรท์ผิดไปแล้วขอรับ แต่มันเป็นไปตามเนื้อเรื่องจูไดคุงต้องมีความเเข็งแกร่งเพื่อที่จะช่วยเอ็ดออกมา(ไรท์สปอยอีกแล้ว)
ยูเซย์:ของผมเมื่อไหร่บทหวานๆจะออกมาซักทีล่ะครับ(หน้าแดง)
ไรท์&ทุกคน:*น่ารัก❤*
ไรท์:รอจบศึกหนักหน่วงนี่อีกนิดนะไรท์จะรีบเลยขอรับ~ ยูเซย์ซามะ
เอ็ด:แล้วทำไมต้องวางให้ผมเป็นตัวร้ายล่ะครับ! อยากอยู่ช่วยจูไดกับโยฮันมากกว่า(น้ำตาซึม)
ไรท์:......เดียวไรท์กลับมานะไปเชือด!!ตัวเองแป๊ป
จูได:เอาน่าเอ็ดพวกเราจะรีบปั่นบทให้ช่วยนายออกมาเร็วๆนะ อย่าเศร้าไปสิ^^
โยฮัน:นายเนี่ยปลอบใจคนเก่งเหมือนกันนะ แต่ว่านะนั่นสปอย!!
โคว:พวกนายนี่ตลกกันดีจัง
แจ็ค:เฮ้อ! สนุกกันจังนะ
โคว:อะไรกันนายอิจฉาหรอแจ็ค
แจ็ค:ปะ..เปล่านี่!! หนอยโควนายบังอาจมาแกล้งชั้นงั้นหรอ.
ไรท์:พวกนายก็สนิมกันนี่
เรียว:นี่ไรท์ เมื่อไหร่จะปล่อยผมไปหาโยฮันซักที(รังสีอำมหิตแผ่ซ่านไปทั่วห้อง)
ไรท์:(เลิกลั่ก!!)รอก่อนนะเรียวอดทนไว้
ยูกิ:อย่างไปขู่ไรท์เขาสิเรียวคุง
อาเทม:นายนี่น่ากลัวว่าที่ชั้นคิดเลยนะ
เรียว:ก็ได้ถ้ายูกิว่างั้น
แอ๊ด~เสียงเปิดประตูอีกครั้ง
ยูซาคุ:รอนานมั้ยครับ
อาเทม:มาช้านะยูซาคุ!!
ยูยะ:พี่จูได~
จูได:ยูยะ...เป็นไงบ้างตั้งแต่เล่นบทแรกก็ได้พักยาวเลย
ยูยะ:อื้อก็ดีครับก่อนจะไปเล่นอีกทีก็คงพักสบายเลย^^
ยูมะ:พี่ยูเซย์!
ยูเซย์:ยูมะนี่ สบายดีมั้ย
ยูมะ:สบายดีครับว่าแต่พี่ไม่มัปัญหาอะไรใช่มั้ยงานบทเยอะขึ้น
ยูเซย์:อ่า..ไม่ต้องห่วงสบายมากเลย
แจ็ค:นายนี่เข้ากับเด็กได้ทุกคนเลยนะ
โคว:ก็ยูเซย์ใจดีออกจะตายไปไม่เหมือนนายหรอก
แจ็ค:ว่าไงนะ!!
โคว:ก็บอกว่า....!
ไรท์: ที่นี่ไม่ใช่ที่ๆจะนั่งทะเลาะกันนะ!
ยูกิ:ทั้ง2คนใจเย็นๆก่อนนะ
โยฮัน:นี่ ใจเย็นกันหน่อยสิ คนอ่านดูพวกเราอยูนะ!!
ยูเซย์:โยฮันเนี่ยเป็นคนที่หยุดสถานการณ์แบบนี้ได้ดีพอๆกับคุณยูกิเลยนะ
จูได:ก็โยฮันน่ะเป็นคนที่มักจะจัดการกับพวกนังเลงตลอดตอนเด็กๆน่ะ สภาพร่างกายเลยแข็งแรง
ไรท์:ทุกคนคงจะสนุกและผาอนคลายลงบ้างแล้วไม่สัมภาษณ์ดีกว่า ไม่อยากสร้างความเครียดในการแสดงของพวกเขา(กระซิบบอกตัวเอง)
เอ็ด:ผมได้ยินนะครับไรท์
ไรท์:อ้าวหรอ~
เอ็ด:แต่ทุกคนก็ดูสนุกกันจริงๆนั่นแหละครับ
ไรท์:ดีจังที่นัดพบกันวันนี้^^ งั้น ไรท์ขอตัวก่อนนะบอกทุกคนด้วยว่าวันนี้อยู่ที่นี่ได้ตามสบาย
เอ็ด:ครับ ถ้าคราวหน้านัดก็ช่วยเขียนแผนผังอาคารนี้ด้วยนะครับ
ไรท์:จ้า~
*ความลับประจำบทความนี้*
ไรท์จะนำตัวละครที่ได้กล่าวไปก่อนหน้าว่าไม่เขียนมาเขียนนะขอรับ เราจะได้เจอคนอื่นในภาค2กันตอนนี้ยังไม่จบภาค1 ต้องขอให้ทุกคนช่วยติดตามกันด้วยนะขอรับ^^
ทุกคน:ไรท์!! พวกเราจะรอนิยายตอนต่อไปขอไรท์อยู่น้า!!!
ไรท์:(น้ำตาซึมQ^Q ) จ้ะเเล้วไรท์จะพยายามนะทุกคนน
ตอนนี้ไรท์จะพาตัวละครของเรื่องนี้ออกมาทักทายและสัมภาษณ์กันน้าขอรับ ทุกคนเป็นเพื่อนพี่และน้องที่ดีต่อกัน แต่บทของไรท์ทำให้พวกเขาต้องมาสู้กันน่ะขอรับเอาล่ะขอเชิญจูไดคุงด้วยขอร้าบบบ
จูได:คร้าบบบยูกิ จูไดนะครับ มาทักทายผู้อ่านที่น่ารักทุกคน~
โยฮัน:เรื่องนั้นคนอ่านน่าจะรู้นะจูได
จูได:แหะๆๆนั่นสินะ
ไรท์:สนิทสนมกันจังเลยนะขอรับ
จูได:ก็เป็นเพื่อนกันมานานนี่น่า แล้วทางนั้นล่ะคุณคนเขียน
ยูเซย์:ทางนี้จะรอจูไดสัมภาษณ์เสร็จก่อนก็ได้
ไรท์:สมแล้วนะที่เป็นยูเซย์คุง ยังใจดีเหมือนเดิมเลย
ยูเซย์:ขอบคุณนะครับ
เเจ็ค:เฮ้อถ้าจะรีบสัมภาษณ์ ก็เร็วๆเข้าสิเสียเวลาคนอ่านบทนะ
โคว:นายเนี่ยไม่มีมารยาทในการพูดกับคนอื่นเลยนะ
โยฮัน:นายมีสิทธิ์ไปว่าเขาด้วยหรอโคว
โคว:แหะๆอย่งน้อยชั้นก็ยังดีกว่าหมอนี่ล่ะน่า
ยูกิ:ขอโทษที่มาช้าครับ กำลังสนุกกันอยู่สินะครับ^^
อาเทม:ชั้นว่าไม่น่าจะเป็นอย่างนั้นนะคู่หู
จูได:คุณยูกิ~ ได้เจอกันซักทีในนิยายเลยยังไม่ได้เจอกันเลย
ไรท์:ตอนต่อไปพวกเธอก็จะได้เจอกันแล้วนะขอรับ
อาเทม:ว่าแต่ชั้นหายไปเลยนะ เรียวยังมีบทที่เด่นกว่าชั้นอีก
เรียว:ก็ผมต้องมาทำงานค้างให้พวกคุณนี่
ยูกิ:เอาน่าๆเรียวคุงเค้ามีบทแบบนี้นี่
โยฮัน:จะว่าไป เอ็ดล่ะ!?
ตึกๆๆ(เสียงวิ่งจากด้านนอกห้องสัมภาษณ์)
เเอ๊ด~ปึง!
เอ็ด:แฮกๆ....ขอโทษที่สายนะทุกคน
จูได:มาช้าจังน้าเอ็ดตื่นสายหรอ
โคว:ไม่ใช่ว่าหลงทางหรอกหรอ
ยูเซย์:โควอย่าไปว่าเขาสิ!!
ยูกิ:นั่งก่อนสิเอ็ดคุง
ไรท์:ไม่เป็นไรนะขอรับเอ็ดคุง
เอ็ด:ก็ตามที่โควพูดนั่นแหละครับ หลง!!
อาเทม:นายน่ะควรเดินตามพวกเรามาตั้งแต่เเรกนะ
ยูกิ:อาเทมเห็นเขาด้วยหรอ
อาเทม:ใช้ตอนมาถึงก็เห็นเดินวนไปวนมาเรียกแล้วก็ไม่ตอบ
จูได:ฮ่าๆๆนายนี่โชคร้ายจังนะเอ็ด~
โป๊ก!!(เสียวเขกหัว)
โยฮัน:นี่แหน่ะไปว่าเอ็ดนะนายถ้าไม่ได้ชั้นช่วยก็หลงไม่ต่งกันแหละน่า!!
ยูเซย์:*กลั้นขำน้อยๆ*
แจ็ค:นี่ไรท์เรียกเรามาเพื่ออะไรเนี่ยไหนว่าจะสัมภาษณ์ไง
ไรท์:คุยเล่นกันก่อนก็ได้นี่รีบร้อนจังบทนายไม่หายไปไหนหรอกน่า(ทำหน้าบู้บี้)
ไรท์:เอาล่ะงั้นเรามาเริ่มกันดีกว่า แต่ก่อนหน้านั้นนะเด็กๆหายไปไหนกันน มาช้ายิ่งกว่าเอ็ดคังอีก(หันซ้ายหันขวา)
ยูกิ:เดียวก็มาแหละครับ ยูซาคุก็อยู่ด้วย
อาเทม:ก็นะ3คนนั้นคงมาพร้อมๆกัน
ยูเซย์:3คนนั้นเป็นอะไรกันหรออาเทม
ยูกิ:เป็นเพื่อนบ้านกันน่ะ เลยรู้จักกันตั้งแต่เด็กๆเห็นยูซาคุว่าอย่างงั้น
อาเทม:คู่หูตัดบทชั้นไปเลยนะ.
เอ็ด:งั้นมาคุยเล่นรอกันไปก่อนมั้ย?
ไรท์:ก็ดีนะทุกคนมีอะไรจะถามไรท์รึเปล่า
จูได:งั้นผมคนเเรกอืม~ ทำไมต้องให้บทที่น่าสงสารกับผมด้วยล่ะ ให้เพื่อนผมตายนี่มันเกินไปหน่อยนะครับ
ไรท์:จ้าT^Tไรท์ผิดไปแล้วขอรับ แต่มันเป็นไปตามเนื้อเรื่องจูไดคุงต้องมีความเเข็งแกร่งเพื่อที่จะช่วยเอ็ดออกมา(ไรท์สปอยอีกแล้ว)
ยูเซย์:ของผมเมื่อไหร่บทหวานๆจะออกมาซักทีล่ะครับ(หน้าแดง)
ไรท์&ทุกคน:*น่ารัก❤*
ไรท์:รอจบศึกหนักหน่วงนี่อีกนิดนะไรท์จะรีบเลยขอรับ~ ยูเซย์ซามะ
เอ็ด:แล้วทำไมต้องวางให้ผมเป็นตัวร้ายล่ะครับ! อยากอยู่ช่วยจูไดกับโยฮันมากกว่า(น้ำตาซึม)
ไรท์:......เดียวไรท์กลับมานะไปเชือด!!ตัวเองแป๊ป
จูได:เอาน่าเอ็ดพวกเราจะรีบปั่นบทให้ช่วยนายออกมาเร็วๆนะ อย่าเศร้าไปสิ^^
โยฮัน:นายเนี่ยปลอบใจคนเก่งเหมือนกันนะ แต่ว่านะนั่นสปอย!!
โคว:พวกนายนี่ตลกกันดีจัง
แจ็ค:เฮ้อ! สนุกกันจังนะ
โคว:อะไรกันนายอิจฉาหรอแจ็ค
แจ็ค:ปะ..เปล่านี่!! หนอยโควนายบังอาจมาแกล้งชั้นงั้นหรอ.
ไรท์:พวกนายก็สนิมกันนี่
เรียว:นี่ไรท์ เมื่อไหร่จะปล่อยผมไปหาโยฮันซักที(รังสีอำมหิตแผ่ซ่านไปทั่วห้อง)
ไรท์:(เลิกลั่ก!!)รอก่อนนะเรียวอดทนไว้
ยูกิ:อย่างไปขู่ไรท์เขาสิเรียวคุง
อาเทม:นายนี่น่ากลัวว่าที่ชั้นคิดเลยนะ
เรียว:ก็ได้ถ้ายูกิว่างั้น
แอ๊ด~เสียงเปิดประตูอีกครั้ง
ยูซาคุ:รอนานมั้ยครับ
อาเทม:มาช้านะยูซาคุ!!
ยูยะ:พี่จูได~
จูได:ยูยะ...เป็นไงบ้างตั้งแต่เล่นบทแรกก็ได้พักยาวเลย
ยูยะ:อื้อก็ดีครับก่อนจะไปเล่นอีกทีก็คงพักสบายเลย^^
ยูมะ:พี่ยูเซย์!
ยูเซย์:ยูมะนี่ สบายดีมั้ย
ยูมะ:สบายดีครับว่าแต่พี่ไม่มัปัญหาอะไรใช่มั้ยงานบทเยอะขึ้น
ยูเซย์:อ่า..ไม่ต้องห่วงสบายมากเลย
แจ็ค:นายนี่เข้ากับเด็กได้ทุกคนเลยนะ
โคว:ก็ยูเซย์ใจดีออกจะตายไปไม่เหมือนนายหรอก
แจ็ค:ว่าไงนะ!!
โคว:ก็บอกว่า....!
ไรท์: ที่นี่ไม่ใช่ที่ๆจะนั่งทะเลาะกันนะ!
ยูกิ:ทั้ง2คนใจเย็นๆก่อนนะ
โยฮัน:นี่ ใจเย็นกันหน่อยสิ คนอ่านดูพวกเราอยูนะ!!
ยูเซย์:โยฮันเนี่ยเป็นคนที่หยุดสถานการณ์แบบนี้ได้ดีพอๆกับคุณยูกิเลยนะ
จูได:ก็โยฮันน่ะเป็นคนที่มักจะจัดการกับพวกนังเลงตลอดตอนเด็กๆน่ะ สภาพร่างกายเลยแข็งแรง
ไรท์:ทุกคนคงจะสนุกและผาอนคลายลงบ้างแล้วไม่สัมภาษณ์ดีกว่า ไม่อยากสร้างความเครียดในการแสดงของพวกเขา(กระซิบบอกตัวเอง)
เอ็ด:ผมได้ยินนะครับไรท์
ไรท์:อ้าวหรอ~
เอ็ด:แต่ทุกคนก็ดูสนุกกันจริงๆนั่นแหละครับ
ไรท์:ดีจังที่นัดพบกันวันนี้^^ งั้น ไรท์ขอตัวก่อนนะบอกทุกคนด้วยว่าวันนี้อยู่ที่นี่ได้ตามสบาย
เอ็ด:ครับ ถ้าคราวหน้านัดก็ช่วยเขียนแผนผังอาคารนี้ด้วยนะครับ
ไรท์:จ้า~
*ความลับประจำบทความนี้*
ไรท์จะนำตัวละครที่ได้กล่าวไปก่อนหน้าว่าไม่เขียนมาเขียนนะขอรับ เราจะได้เจอคนอื่นในภาค2กันตอนนี้ยังไม่จบภาค1 ต้องขอให้ทุกคนช่วยติดตามกันด้วยนะขอรับ^^
ทุกคน:ไรท์!! พวกเราจะรอนิยายตอนต่อไปขอไรท์อยู่น้า!!!
ไรท์:(น้ำตาซึมQ^Q ) จ้ะเเล้วไรท์จะพยายามนะทุกคนน
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น