ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Magic 4
ข่าวสารการแข่งขันได้แพร่กระจายไปทั่วโรงเรียนอย่างรวดเร็ว สร้างความสนใจให้กับชั้นเรียนต่างๆ ให้มาชมการประลองเวทย์มนต์ของชั้นปี3 เพราะเป็นรุ่นพี่เเล้วความรู้ในการใช้เวทย์ที่สั่งสมมาคงจะมีไม่น้อย ฉะนั้นการต่อสู้คงจะสนุกน่าดู
"โห~ข่าวนี่กระจายไปไวเหมือนกันนะ สมแล้วที่เป็นโรงเรียนเวทย์มนต์อันดับต้นๆ" บุคคลคนหนึ่งที่เดินผ่านบอร์ดประชาสัมพันธ์ของโรงเรียน แล้วเกิดสนใจจะหยุดอ่านครู่หนึ่งว่ามีเรื่องอะไรบ้าง
"เฮ้ย!!ยูเซย์ทำไมไม่ฟังชั้นบ้าง ชั้นกำลังด่านายอยู่นะ..ฮึ่ย!!" เสียงโวยวายปนความไม่พอใจดังไปทั่วโถงทางเดิน ทำให้คนที่กำลังอ่านบอร์ดประชาสัมพันธ์อยู่กับคนที่เดินผ่านไปผ่านมาถึงกลับหันมามองที่พวกเขา
"นายก็จริงจังไปนะชั้นไม่ได้ทำอะไรที่ร้ายเเรงชะหน่อย"(แค่ชมเองชั้นผิดอะไรล่ะ) ยูเซย์ก็ยังคงตอบไปโดยไม่ได้ใส่ใจอะไร(ก็เขาเป็นห่วงนายนะเซย์จัง//ไรท์เองก็หวั่นๆไม่ดีต่อใจที่ชมแบบนั้น)
"เฮ้!พวกนายเนี่ยจะไม่หาเรื่องมาทะเลาะกันซักวันไม่ได้รึไงกับเล่า" คนๆนั้นเดินมาทางพวกยูเซย์ที่ตอนนี้เเจ็คกำลังโววายไม่เลิกเหมือนเด็กๆ "ก็ดูสิโควหมอนี่ไปชมเด็กห้องB ว่ายิ้มสวยไม่เคยเห็นมาก่อน ทั้งทีไอเจ้านั่นมันเป็นผู้ชาย" ความพยายามที่จะเอาเรื่องยูเซย์นั้น เขาไม่มีทางลดละแน่เพราะเขาชอบหมอนี่ยังไงล่ะ!!
"แล้วมันยังไงเล่า เรื่องของยูเซย์ก็ปล่อยไปสินายไปเป็นแม่เค้าตั้งแต่เมื่อไหร่กัน" โควว่าแจ็คอย่างไม่คิดจะเข้าข้างเขาเลยแม้แต่น้อย แถมยังดุใส่อีก
"อะไรกันโคว นายไม่คิดจะเข้าข้างชั้นเลยหรอ" เขาอึ้งนิดๆปกติเวลาอย่างงี้โควจะช่วยซัพพอร์ตเขาเสมอ "เพราะนายไปคุมเขามากไปจนเหมือนแม่น่ะสิ นายจะกลายเป็นมาธาร์2แล้วนะ" โควว่าแล้วตบไหล่เเจ็คไป2ที
"งั้นชั้นไปก่อนนะ พวกนายเข้าห้องก่อนเลย ชั้นจะไปหาอาจารย์ก่อน พอดีมีอะไรที่สงสัยนิดหน่อย" ยูเซย์พูดจบก็เดินออกไป ทิ้งให้แจ็คและโควยืนนิ่งอยู่ตรงนั้น
"นี่ผู้ชายที่เจ้ายูเซย์เจอนี่เป็นแบบไหนหรอ" โควถามแจ็คด้วยความสงสัยเพราะไม่อย่างงั้นเเจ็คคงไม่หึงและบ่นมากขนาดนี้(ก็แอบชอบนี่จจะให้อยู่นิ่งได้ไง) "ก็เป็นคนธรรมดาห้องB ไม่มีอะไรพิเศษ ไม่ได้ติดเข็มกลัดระดับไว้เลยไม่รู้ว่าอยู่ระดับไหน" แจ็คพูดแล้วคิดไตร่ตรองถึงจูไดก่อนหน้านี้
"หืม~แล้วชื่อล่ะ ถ้ามีชื่อก็พอจะหาได้ไม่ยากล่ะนะ" โควก็ยังคงชักถามต่อไป "ก็ได้ยินว่าจูๆอะไรนี่แหละ" แจ็คครุ่นคิดอยู่นานก็จะพูดได้แค่เท่าที่จำได้ "ฮะ!! จูของนายนี่ จูไดน่ะหรอ" โควตกใจทันทีที่รู้ว่าแจ็คเพื่อนบ้าของเขาไปเจอใครมา
"อ่านั่นแหละจูได ว่าแต่มันทำไมกันเล่า ตกใจเกินไปนะนายน่ะ" เขาสังเกตว่าปกติโควไม่ค่อยตกใจกับใครมากเป็นพิเศษ เพราะด้วยที่ว่าเพื่อนของพวกเขาก็เป็นถึงนักเรียนที่ได้ที่1ในระดับชั้นมา2ปีเลย แค่นี้ไม่น่าทำให้ตกใจง่ายๆ
"นี่นายไม่รู้หรือแกล้งโง่เนี่ย ยูกิ จูได นักเรียน ระดับหัวกะทิประจำห้องปีB ฉายาเหมันต์แห่งฤดูใบไม้ผลิ ที่เขาลือกันไปทั่วตั้งแต่2ปีก่อนเลยนะ" เขาลือกันว่าเก่งด้านการใช้เวทย์ประจำตัวได้อย่างชำนาญ จนอาจจะได้ขึ้นระดับซิลเวอร์ตั้งแต่ปี1แล้ว เพราะเหตุผลบางอย่างจึงยังไม่สามารถขึ้นได้
"เหมันต์แห่งฤดูใบไม้ผลิ!? มันไม่เห็นเข้ากันเลยนะโควไม่ซักนิด!" แจ็คทวนคำอีกครั้งแล้วจึงพูดเหน็บๆใส่ว่าไม่เห็นจะเข้ากันเลยใครมันเป็นคนตั้ง!!
"นั่นน่ะก็ใช่ แต่มีข่าวลืออีกเรื่องต่างหากล่ะที่เป็นที่มาถ้าเกิดหมอนั่นใช้พลังไปจนระดับที่ใกล้จะหมดสภาพแล้วมันยังมีต่ออีกน่ะสิ แต่ชั้นก็ไม่รู้เหมือนกันว่าต่อจากนั้นเป็นยังไง" โควทิ้งท้ายไว้ก่อนจะนึกขึ้นได้ว่าต้องไปโฮมรูมที่ห้องของตนก่อนที่อาจารย์จะมาโวยวายเพราะมันเลยเวลาโฮมรูมมาแล้ว
"เอาเป็นว่ากลับห้องกันเถอะเลยเวลาโฮมรูมแล้วนะ" โควเดินอ้อมไปด้านหลังแจ็คและออกแรงดันให้เดินไปข้างหน้า แต่เเจ็คก็ยังครุ่นคิดว่าถ้าจูไดใช้เวทย์จนใกล้จะหมดสภาพจริงๆจะเกิดอะไรขึ้น นั่นทำให้เขาเดินเงียบไปตลอดทาง!?
ทางด้านของยูเซย์ที่กำลังเดินไปยังห้องเรียนของตน ที่จริงเขาต้องการเดินเพื่อคิดอะไรซักหน่อยจึงโกหก2คนนั้นว่ามาหาอาจารย์ เขาเห็นประกาศการแข่งแล้ว และก็หวังว่าจะได้เจอจูไดอีก พลังของเขาน่าสนใจมาก
ในหว่างที่กำลังเหม่ออยู่นั้นยูเซย์ก็ได้เดินไปชนเด็กคนหนึ่งที่กำลังย่อตัวลงเก็บของบางอย่างอยู่ "โอ้ย!! เจ็บนะ!!!" เด็กคนนั้นล้มลงไปจนหน้าติดกับพื้น(สงสัยว่าจะแรงน่าดูตอนล้ม)หลังจากที่ลุกขึ้นมาก็พุ่งตัวขึ้นมาจนใกล้จะชนคางของยูเซย์ แต่ก็ทำให้เขาแค่ก้าวถอยหลังเท่านั้น(ไม่โดนชนล่ะแต่ก็เกือบๆ)
"อ่ะ!!! ขอโทษเธอเป็นอะไรรึเปล่า" ยูเซย์ยื่นมือไปหาเด็กคนนั้นที่โดนเขาชนจนหน้าคว่ำลงไปกับพื้น แล้วจู่ๆเขาก็ดีดตัวขึ้นมาจนเกือบจะกระแทกใส่ยูเซย์ "อุ๊ย~ เจ็บๆๆอ่ะ!!เลือดออกด้วยอ่า"เด็กคนนั้นจับหน้าผากของตนแล้วสัมผัสได้ถึงของเหลวสีแดงสดที่ติดมาเกือบเต็มมือ
"!!!! ไหนของชั้นดูหน่อยสิ ขอโทษนะเพราะชั้นเหม่ออยู่แท้ๆ" ยูเซย์จับหน้าของเขาขึ้นมาดูอาการ(น้องบอบบางจัง//ไรท์นี่สงสารเลยQ^Q)แล้วขอโทษ ก่อนจะหยิบผ้าเช็ดหน้าขึ้นมาซับเลือดออกไป
"เจ็บจัง พึ่งเข้าโรงเรียนมาวันแรกก็เจอเรื่องไม่ดีเลยหรอ ดวงอะไรจะซวยแบบนี้นะ" เด็กหนุ่มบ่นไปน้ำตาซึมที่ยูเซย์กำลังเช็ดเลือดตรงหน้าผากออกให้ "ชั้นขอโทษ" ชะวิ้ง!!~เวทย์เเสงสีขาวนวลถูกร่ายขึ้นบริเวณนิ้วของยูเซย์แล้วเขาก็จิ้มลงไปตรงแผลที่เลือดออกของเด็กหนุ่ม
"โอ้ย!!....อ่ะ!ไม่เจ็บเเล้ว ว้าวไม่เจ็บจริงๆด้วยล่ั"เด็กชายสะดุ้งจนเผลอร้องโอ้ยออกมาตอนที่ยูเซย์ใช้นิ้วจิ้มลงไปที่แผลแต่เขาก็รู้ตัวว่ามันไม่เจ็บ ใช่มันไม่เจ็บจริง เขาใช้มือลูบไปมาตรงหน้าผากปรากฏว่าแผลมันหายไป และพูดออกมาด้วยความดีใจ
"ไม่เจ็บแล้วสินะ ดีจัง"ยูเซย์พูดขึ้นแล้วยิ้มออกมานิดๆปกติแล้วเขาไม่ค่อยยิ้มหรอกเพราะว่าเขามักจะแสดงสีหน้าไม่เก่งเท่าไหร่ แต่รอยยิ้มเล็กๆนั้นส่งผลให้เด็กชายเองก็ยิ้มไปด้วย
"ขอบคุณครับ เมื่อกี้เวทย์มนต์รักษาสินะครับสุดยอดเลยผมไม่ค่อยเห็นใครใช้เวทย์เลย" เมื่อทำแผลเสร็จเขาก็ขอบคุณยูเซย์ แล้วก็อดชื่นชมไม่ได้ เวทย์มนต์รักษาเป็นเวทย์มนต์ที่ใช่ว่าใครจะทำได้ ต้องได้รับการฝึกฝนมากเป็นพิเศษถึงจะทำสำเร็จ
"อ่า...มันเป็นเวทย์ที่ไม่ง่ายและไม่ยากเท่าไหร่หรอกเธออยู่ปี1สินะ รอขึ้นปี2เดียวก็ได้เรียน" ยูเซย์ลุกขึ้นแล้วจัดแขนเสื้อที่ผับขึ้นเมื่อครู่ดึงลงมาให้อยู่ในระดับเดิมของมัน(ผับก่อนที่จะใช้เวทย์อ่า)
"หรอครับพึ่งจะเข้ามาเรียนใหม่เลยไม่ค่อยรู้อะไรมากน่ะครับ จริงด้วย!!ลืมแนะนำตัวอ่ะ ผม สึคุโมะ ยูมะ ปี1ห้องCครับ ยินดีที่ได้รู้จัก" ยูมะยิ้มแล้วยื่นมืออออกไปทักทาย "ชั้นฟุโด ยูเซย์ ปี3 ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันนะสึคุโมะคุง ถ้ามีอะไรให้ช่วยก็เรียกชั้นได้นะ"ทางเขาก็ยื่นมือออกไปจับทักทาย
"รุ่นพี่เรียกผมว่ายูมะก็ได้ครับ อ่า!! ต้องรีบเข้าห้องเรียนแล้วสิ ผมไปก่อนนะครับ อ่ะ!ทางผมก็ด้วยถ้าอะไรให้ช่วยเรียกผมได้เสมอนะครับรุ่นพี่" และแล้วเขาก็วิ่งออกไปก็จะใช้เวทย์ลอยตัวเสริมอีกให้เร็วขึ้นจนพ้นระยะสายตายูเซย์
"ชั้นเองก็ต้องรีบไปที่ห้องแล้วสิ อยู่นานแบบนี้เเจ็คกับโควต้องบ่นแน่ๆ" ยูเซย์เองก็ต้องรีบเข้าห้องเรียนของเขาแล้ว ไม่อย่างนั้นเพื่อนทั้ง2ของเขาต้องมาโวยวายแน่ว่าทำไมถึงมาช้า เขาจึงใช้เวทย์เคลื่อนย้ายไปโผล่ที่หน้าประตูห้องแทนที่จะใช้เวทย์ลอยตัวหรือเร่งความเร็ว
"เป็นคนที่น่าสนใจนะครับผู้ชายคนนั้นน่ะ ว่ามั้ยครับรุ่นพี่อาเทม"คน2คนที่กำลังแอบซุ่มดูอยู่กำลังคนหนึ่งถามอีกคนว่ายูเซย์ที่พวกเขาดูอยู่นั้นเป็นอย่างไร
"ก็ไม่เลวนะยูซาคุ ถ้ามีความสามารถที่ปะทะกับคนที่ยูกิหมายตาอยู่ก็น่าจะมีฝีมือที่เอาชนะได้ ไม่สิอาจจะชนะเลยก็ได้"อาเทมเองก็เห็นด้วยที่ยูเซย์น่าจับตามองและมีความสามารถที่จะชนะการแข่งขันนี้ได้ มากกว่าคนที่ยูกิกำลังหมายตาไว้อยู่รวมภึงคนในชั้นนั้นด้วย
"ก็ต้องรอให้ถึงวันนั้นแหละครับรุ่นพี่อาเทม ว่าเขาจะเป็นอย่างที่คิดรึเปล่า งั้นผมขอตัวนะ"ยูซาคุกล่าวแล้วก็หายวับไปจากตรงนั้นเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
ส่วนอาเทมก็เดินออกจากมุมที่ซุ่มเมื่อครู่แล้วเดินบึ้นไปยังชั้นบนซึ่งเป็นห้องของตน พลางคิดไปว่า ยูกิครั้งนี้ชั้นพนันนายแล้วล่ะไหนๆก็เจอดาวเด่นแล้วขอเอาคืนนายที่เคยชนะชั้นมาตลอดเถอะ
ทางด้านยูกิที่อยู่ในห้องพักอาจารย์ใหญ่ "ได้ครับอาจารย์ใหญ่ เดียวผมจัดการให้"คำตอบรับที่หนักแน่นของยูกิ ทำให้อารจารย์ใหญ่พึงพอใจมากกับภารกิจที่ตัวเขาได้มอบหมายให้ยูกิไปทำ วิ้ง~เข็มกลัดบอกระดับของยูกิที่สะท้อนเเสงจากดวงอาทิตย์ในยามสายได้ฉายแววถึงระดับที่แท้จริงของเขาที่ยังไม่ได้ถูกเปิดเผยระดับนั่นคือ!?.........
อ่า~เหมือนจะแห้งตายแล้ว~//ไรท์พยายามปั่นให้เร็วที่สุดแล้วนะขอรับ~ เหนื่อยนิดหน่อยแต่จะพยายามต่อไป เพราะไรท์ยืดเนื้อเรื่องมามากเหมือนชีสเลยล่ะ ช่วงนี้ไรท์เรียนจึงต้องใข้เวลา2วันปั่น1ตอน ถ้า เสาร์กับอาทิตย์ ไรท์จะปั่น1วัน1ตอนนะ ไรท์ไม่ขี้เกียจแต่ถ้าฟิลมันไม่ได้นิยายไรท์ก็ชะงักน้าขอรับ อาจจะสั้นหน่อยต้องขออภัยและอ่านให้สนุกนะขอรับ^^
"โห~ข่าวนี่กระจายไปไวเหมือนกันนะ สมแล้วที่เป็นโรงเรียนเวทย์มนต์อันดับต้นๆ" บุคคลคนหนึ่งที่เดินผ่านบอร์ดประชาสัมพันธ์ของโรงเรียน แล้วเกิดสนใจจะหยุดอ่านครู่หนึ่งว่ามีเรื่องอะไรบ้าง
"เฮ้ย!!ยูเซย์ทำไมไม่ฟังชั้นบ้าง ชั้นกำลังด่านายอยู่นะ..ฮึ่ย!!" เสียงโวยวายปนความไม่พอใจดังไปทั่วโถงทางเดิน ทำให้คนที่กำลังอ่านบอร์ดประชาสัมพันธ์อยู่กับคนที่เดินผ่านไปผ่านมาถึงกลับหันมามองที่พวกเขา
"นายก็จริงจังไปนะชั้นไม่ได้ทำอะไรที่ร้ายเเรงชะหน่อย"(แค่ชมเองชั้นผิดอะไรล่ะ) ยูเซย์ก็ยังคงตอบไปโดยไม่ได้ใส่ใจอะไร(ก็เขาเป็นห่วงนายนะเซย์จัง//ไรท์เองก็หวั่นๆไม่ดีต่อใจที่ชมแบบนั้น)
"เฮ้!พวกนายเนี่ยจะไม่หาเรื่องมาทะเลาะกันซักวันไม่ได้รึไงกับเล่า" คนๆนั้นเดินมาทางพวกยูเซย์ที่ตอนนี้เเจ็คกำลังโววายไม่เลิกเหมือนเด็กๆ "ก็ดูสิโควหมอนี่ไปชมเด็กห้องB ว่ายิ้มสวยไม่เคยเห็นมาก่อน ทั้งทีไอเจ้านั่นมันเป็นผู้ชาย" ความพยายามที่จะเอาเรื่องยูเซย์นั้น เขาไม่มีทางลดละแน่เพราะเขาชอบหมอนี่ยังไงล่ะ!!
"แล้วมันยังไงเล่า เรื่องของยูเซย์ก็ปล่อยไปสินายไปเป็นแม่เค้าตั้งแต่เมื่อไหร่กัน" โควว่าแจ็คอย่างไม่คิดจะเข้าข้างเขาเลยแม้แต่น้อย แถมยังดุใส่อีก
"อะไรกันโคว นายไม่คิดจะเข้าข้างชั้นเลยหรอ" เขาอึ้งนิดๆปกติเวลาอย่างงี้โควจะช่วยซัพพอร์ตเขาเสมอ "เพราะนายไปคุมเขามากไปจนเหมือนแม่น่ะสิ นายจะกลายเป็นมาธาร์2แล้วนะ" โควว่าแล้วตบไหล่เเจ็คไป2ที
"งั้นชั้นไปก่อนนะ พวกนายเข้าห้องก่อนเลย ชั้นจะไปหาอาจารย์ก่อน พอดีมีอะไรที่สงสัยนิดหน่อย" ยูเซย์พูดจบก็เดินออกไป ทิ้งให้แจ็คและโควยืนนิ่งอยู่ตรงนั้น
"นี่ผู้ชายที่เจ้ายูเซย์เจอนี่เป็นแบบไหนหรอ" โควถามแจ็คด้วยความสงสัยเพราะไม่อย่างงั้นเเจ็คคงไม่หึงและบ่นมากขนาดนี้(ก็แอบชอบนี่จจะให้อยู่นิ่งได้ไง) "ก็เป็นคนธรรมดาห้องB ไม่มีอะไรพิเศษ ไม่ได้ติดเข็มกลัดระดับไว้เลยไม่รู้ว่าอยู่ระดับไหน" แจ็คพูดแล้วคิดไตร่ตรองถึงจูไดก่อนหน้านี้
"หืม~แล้วชื่อล่ะ ถ้ามีชื่อก็พอจะหาได้ไม่ยากล่ะนะ" โควก็ยังคงชักถามต่อไป "ก็ได้ยินว่าจูๆอะไรนี่แหละ" แจ็คครุ่นคิดอยู่นานก็จะพูดได้แค่เท่าที่จำได้ "ฮะ!! จูของนายนี่ จูไดน่ะหรอ" โควตกใจทันทีที่รู้ว่าแจ็คเพื่อนบ้าของเขาไปเจอใครมา
"อ่านั่นแหละจูได ว่าแต่มันทำไมกันเล่า ตกใจเกินไปนะนายน่ะ" เขาสังเกตว่าปกติโควไม่ค่อยตกใจกับใครมากเป็นพิเศษ เพราะด้วยที่ว่าเพื่อนของพวกเขาก็เป็นถึงนักเรียนที่ได้ที่1ในระดับชั้นมา2ปีเลย แค่นี้ไม่น่าทำให้ตกใจง่ายๆ
"นี่นายไม่รู้หรือแกล้งโง่เนี่ย ยูกิ จูได นักเรียน ระดับหัวกะทิประจำห้องปีB ฉายาเหมันต์แห่งฤดูใบไม้ผลิ ที่เขาลือกันไปทั่วตั้งแต่2ปีก่อนเลยนะ" เขาลือกันว่าเก่งด้านการใช้เวทย์ประจำตัวได้อย่างชำนาญ จนอาจจะได้ขึ้นระดับซิลเวอร์ตั้งแต่ปี1แล้ว เพราะเหตุผลบางอย่างจึงยังไม่สามารถขึ้นได้
"เหมันต์แห่งฤดูใบไม้ผลิ!? มันไม่เห็นเข้ากันเลยนะโควไม่ซักนิด!" แจ็คทวนคำอีกครั้งแล้วจึงพูดเหน็บๆใส่ว่าไม่เห็นจะเข้ากันเลยใครมันเป็นคนตั้ง!!
"นั่นน่ะก็ใช่ แต่มีข่าวลืออีกเรื่องต่างหากล่ะที่เป็นที่มาถ้าเกิดหมอนั่นใช้พลังไปจนระดับที่ใกล้จะหมดสภาพแล้วมันยังมีต่ออีกน่ะสิ แต่ชั้นก็ไม่รู้เหมือนกันว่าต่อจากนั้นเป็นยังไง" โควทิ้งท้ายไว้ก่อนจะนึกขึ้นได้ว่าต้องไปโฮมรูมที่ห้องของตนก่อนที่อาจารย์จะมาโวยวายเพราะมันเลยเวลาโฮมรูมมาแล้ว
"เอาเป็นว่ากลับห้องกันเถอะเลยเวลาโฮมรูมแล้วนะ" โควเดินอ้อมไปด้านหลังแจ็คและออกแรงดันให้เดินไปข้างหน้า แต่เเจ็คก็ยังครุ่นคิดว่าถ้าจูไดใช้เวทย์จนใกล้จะหมดสภาพจริงๆจะเกิดอะไรขึ้น นั่นทำให้เขาเดินเงียบไปตลอดทาง!?
ทางด้านของยูเซย์ที่กำลังเดินไปยังห้องเรียนของตน ที่จริงเขาต้องการเดินเพื่อคิดอะไรซักหน่อยจึงโกหก2คนนั้นว่ามาหาอาจารย์ เขาเห็นประกาศการแข่งแล้ว และก็หวังว่าจะได้เจอจูไดอีก พลังของเขาน่าสนใจมาก
ในหว่างที่กำลังเหม่ออยู่นั้นยูเซย์ก็ได้เดินไปชนเด็กคนหนึ่งที่กำลังย่อตัวลงเก็บของบางอย่างอยู่ "โอ้ย!! เจ็บนะ!!!" เด็กคนนั้นล้มลงไปจนหน้าติดกับพื้น(สงสัยว่าจะแรงน่าดูตอนล้ม)หลังจากที่ลุกขึ้นมาก็พุ่งตัวขึ้นมาจนใกล้จะชนคางของยูเซย์ แต่ก็ทำให้เขาแค่ก้าวถอยหลังเท่านั้น(ไม่โดนชนล่ะแต่ก็เกือบๆ)
"อ่ะ!!! ขอโทษเธอเป็นอะไรรึเปล่า" ยูเซย์ยื่นมือไปหาเด็กคนนั้นที่โดนเขาชนจนหน้าคว่ำลงไปกับพื้น แล้วจู่ๆเขาก็ดีดตัวขึ้นมาจนเกือบจะกระแทกใส่ยูเซย์ "อุ๊ย~ เจ็บๆๆอ่ะ!!เลือดออกด้วยอ่า"เด็กคนนั้นจับหน้าผากของตนแล้วสัมผัสได้ถึงของเหลวสีแดงสดที่ติดมาเกือบเต็มมือ
"!!!! ไหนของชั้นดูหน่อยสิ ขอโทษนะเพราะชั้นเหม่ออยู่แท้ๆ" ยูเซย์จับหน้าของเขาขึ้นมาดูอาการ(น้องบอบบางจัง//ไรท์นี่สงสารเลยQ^Q)แล้วขอโทษ ก่อนจะหยิบผ้าเช็ดหน้าขึ้นมาซับเลือดออกไป
"เจ็บจัง พึ่งเข้าโรงเรียนมาวันแรกก็เจอเรื่องไม่ดีเลยหรอ ดวงอะไรจะซวยแบบนี้นะ" เด็กหนุ่มบ่นไปน้ำตาซึมที่ยูเซย์กำลังเช็ดเลือดตรงหน้าผากออกให้ "ชั้นขอโทษ" ชะวิ้ง!!~เวทย์เเสงสีขาวนวลถูกร่ายขึ้นบริเวณนิ้วของยูเซย์แล้วเขาก็จิ้มลงไปตรงแผลที่เลือดออกของเด็กหนุ่ม
"โอ้ย!!....อ่ะ!ไม่เจ็บเเล้ว ว้าวไม่เจ็บจริงๆด้วยล่ั"เด็กชายสะดุ้งจนเผลอร้องโอ้ยออกมาตอนที่ยูเซย์ใช้นิ้วจิ้มลงไปที่แผลแต่เขาก็รู้ตัวว่ามันไม่เจ็บ ใช่มันไม่เจ็บจริง เขาใช้มือลูบไปมาตรงหน้าผากปรากฏว่าแผลมันหายไป และพูดออกมาด้วยความดีใจ
"ไม่เจ็บแล้วสินะ ดีจัง"ยูเซย์พูดขึ้นแล้วยิ้มออกมานิดๆปกติแล้วเขาไม่ค่อยยิ้มหรอกเพราะว่าเขามักจะแสดงสีหน้าไม่เก่งเท่าไหร่ แต่รอยยิ้มเล็กๆนั้นส่งผลให้เด็กชายเองก็ยิ้มไปด้วย
"ขอบคุณครับ เมื่อกี้เวทย์มนต์รักษาสินะครับสุดยอดเลยผมไม่ค่อยเห็นใครใช้เวทย์เลย" เมื่อทำแผลเสร็จเขาก็ขอบคุณยูเซย์ แล้วก็อดชื่นชมไม่ได้ เวทย์มนต์รักษาเป็นเวทย์มนต์ที่ใช่ว่าใครจะทำได้ ต้องได้รับการฝึกฝนมากเป็นพิเศษถึงจะทำสำเร็จ
"อ่า...มันเป็นเวทย์ที่ไม่ง่ายและไม่ยากเท่าไหร่หรอกเธออยู่ปี1สินะ รอขึ้นปี2เดียวก็ได้เรียน" ยูเซย์ลุกขึ้นแล้วจัดแขนเสื้อที่ผับขึ้นเมื่อครู่ดึงลงมาให้อยู่ในระดับเดิมของมัน(ผับก่อนที่จะใช้เวทย์อ่า)
"หรอครับพึ่งจะเข้ามาเรียนใหม่เลยไม่ค่อยรู้อะไรมากน่ะครับ จริงด้วย!!ลืมแนะนำตัวอ่ะ ผม สึคุโมะ ยูมะ ปี1ห้องCครับ ยินดีที่ได้รู้จัก" ยูมะยิ้มแล้วยื่นมืออออกไปทักทาย "ชั้นฟุโด ยูเซย์ ปี3 ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันนะสึคุโมะคุง ถ้ามีอะไรให้ช่วยก็เรียกชั้นได้นะ"ทางเขาก็ยื่นมือออกไปจับทักทาย
"รุ่นพี่เรียกผมว่ายูมะก็ได้ครับ อ่า!! ต้องรีบเข้าห้องเรียนแล้วสิ ผมไปก่อนนะครับ อ่ะ!ทางผมก็ด้วยถ้าอะไรให้ช่วยเรียกผมได้เสมอนะครับรุ่นพี่" และแล้วเขาก็วิ่งออกไปก็จะใช้เวทย์ลอยตัวเสริมอีกให้เร็วขึ้นจนพ้นระยะสายตายูเซย์
"ชั้นเองก็ต้องรีบไปที่ห้องแล้วสิ อยู่นานแบบนี้เเจ็คกับโควต้องบ่นแน่ๆ" ยูเซย์เองก็ต้องรีบเข้าห้องเรียนของเขาแล้ว ไม่อย่างนั้นเพื่อนทั้ง2ของเขาต้องมาโวยวายแน่ว่าทำไมถึงมาช้า เขาจึงใช้เวทย์เคลื่อนย้ายไปโผล่ที่หน้าประตูห้องแทนที่จะใช้เวทย์ลอยตัวหรือเร่งความเร็ว
"เป็นคนที่น่าสนใจนะครับผู้ชายคนนั้นน่ะ ว่ามั้ยครับรุ่นพี่อาเทม"คน2คนที่กำลังแอบซุ่มดูอยู่กำลังคนหนึ่งถามอีกคนว่ายูเซย์ที่พวกเขาดูอยู่นั้นเป็นอย่างไร
"ก็ไม่เลวนะยูซาคุ ถ้ามีความสามารถที่ปะทะกับคนที่ยูกิหมายตาอยู่ก็น่าจะมีฝีมือที่เอาชนะได้ ไม่สิอาจจะชนะเลยก็ได้"อาเทมเองก็เห็นด้วยที่ยูเซย์น่าจับตามองและมีความสามารถที่จะชนะการแข่งขันนี้ได้ มากกว่าคนที่ยูกิกำลังหมายตาไว้อยู่รวมภึงคนในชั้นนั้นด้วย
"ก็ต้องรอให้ถึงวันนั้นแหละครับรุ่นพี่อาเทม ว่าเขาจะเป็นอย่างที่คิดรึเปล่า งั้นผมขอตัวนะ"ยูซาคุกล่าวแล้วก็หายวับไปจากตรงนั้นเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
ส่วนอาเทมก็เดินออกจากมุมที่ซุ่มเมื่อครู่แล้วเดินบึ้นไปยังชั้นบนซึ่งเป็นห้องของตน พลางคิดไปว่า ยูกิครั้งนี้ชั้นพนันนายแล้วล่ะไหนๆก็เจอดาวเด่นแล้วขอเอาคืนนายที่เคยชนะชั้นมาตลอดเถอะ
ทางด้านยูกิที่อยู่ในห้องพักอาจารย์ใหญ่ "ได้ครับอาจารย์ใหญ่ เดียวผมจัดการให้"คำตอบรับที่หนักแน่นของยูกิ ทำให้อารจารย์ใหญ่พึงพอใจมากกับภารกิจที่ตัวเขาได้มอบหมายให้ยูกิไปทำ วิ้ง~เข็มกลัดบอกระดับของยูกิที่สะท้อนเเสงจากดวงอาทิตย์ในยามสายได้ฉายแววถึงระดับที่แท้จริงของเขาที่ยังไม่ได้ถูกเปิดเผยระดับนั่นคือ!?.........
อ่า~เหมือนจะแห้งตายแล้ว~//ไรท์พยายามปั่นให้เร็วที่สุดแล้วนะขอรับ~ เหนื่อยนิดหน่อยแต่จะพยายามต่อไป เพราะไรท์ยืดเนื้อเรื่องมามากเหมือนชีสเลยล่ะ ช่วงนี้ไรท์เรียนจึงต้องใข้เวลา2วันปั่น1ตอน ถ้า เสาร์กับอาทิตย์ ไรท์จะปั่น1วัน1ตอนนะ ไรท์ไม่ขี้เกียจแต่ถ้าฟิลมันไม่ได้นิยายไรท์ก็ชะงักน้าขอรับ อาจจะสั้นหน่อยต้องขออภัยและอ่านให้สนุกนะขอรับ^^
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น