ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Magic 2
ฟิ้ว~~ สายลมอ่อนๆพัดผ่านไปอย่างไม่หยุดหย่อน ก่อนที่ใครคนนั้นจะหันมาหาเขาที่กำลังยืนนิ่งอยู่ ตึกๆๆ....เสียงฝีเท้าที่ย่างก้าวเข้ามาหาตัวจูไดอย่างช้าๆนั่นทำให้จูไดได้สติคืนจากเสียงฝีเท้าของเขา ยิ่งมองใกล้เท่าไหร่ความมีเสน่ห์นั้นเทียบไม่ได้จากระยะที่เขาดูก่อนหน้านี้เลยเเม้แต่น้อย เขาช่างดูดีมาก!!
"เออ...คุณมาทำอะไรที่นี่หรอ?" เสียงเรียบอันเย็นเชียบ!เอ่ยถามจูได นั่นทำให้เขารู้สึกเย็นสันหลังวาบทั้งที่เขาเป็นจอมเวทย์น้ำแข็งแท้ๆ แต่ทำไมการพูดของเขาถึงทำให้เขารู้สึกเย็นได้ขนาดนี้กัน
"ชั้นมาทำความสะอาดน่ะฮี่ๆ ว่าเเต่นายเถอะมาทำอะไรที่นี่ ไม่ไปปฐมนิเทศหรอ?" น้ำเสียงที่ตอบกลับอย่างร่าเริงกลบความเย็นชาของฝ่ายตรงข้ามได้เพียงเล็กน้อยพร้อมกับคำถามที่สงสัยมาตั้งแต่เมื่อครู่
"ผมมาสูดอากาศน่ะครับ อยู่ในที่คนเยอะๆผมไม่ค่อยชอบเท่าไหร่" ถึงแม้จะพูดยาวขึ้นแต่น้ำเสียงก็ยังคงเหมือนเดิม
"อย่างนั้นหรอ อืม~ งั้น!ชั้นขอทำความสะอาดก่อนนะ นายช่วยหลบไปก่อนได้รึเปล่า คือว่าชั้นกลัวว่าจะมันไปโดนนายเข้า" เมื่อพูดจบก็เสกน้ำแข็งออกมาแล้วใช้เวทย์หลอมละลายที่เคยเรียนควบคู่กันจนน้ำนองเป็นวงรีไปทั่วดาดฟ้าสะท้อนท้องฟ้ายามเช้าออกมาแววาว
การใข้เวทย์แบบนั่นทำให้เขาอึ้งนิดๆเพราะเขาไม่ค่อยเห็นคนใช้เวทย์ตนเองมาประสานกับเวทย์ฝึก เพื่อมาใช้แบบนี้ซักเท่าไหร่เพราะโดยปกติเเล้วมักใช้อย่างใดอย่างหนึ่งในการทำซะมากกว่า
"เฮ้อที่เหลือก็ใช้เวทย์ควบคุมล่ะนะจะได้เสร็จเร็วๆ..อ่ะ!!" จูไดยังไม่ทันได้ร่ายเวทย์ควบคุมอุปกรณ์ แต่อุปกรณ์เหล่านั้นก็ได้เริ่มทำงานตามเวทย์ที่ร่ายไว้โดยใครบางคนก่อนแล้ว
"ให้ผมช่วยคุณนะ" ชั่วพริบตาเขาก็สามารถร่ายเวทย์ได้เร็วกว่าจูได นั่นทำให้เขาอึ้งมากๆและคิดว่ามีคนแบบนี้อยู่ด้วยหรอ จูไดได้เเต่คิดเรื่อยเปื่อย จนนึกขึ้นได้ว่าต้องขอบคุณเขาที่มาช่วยทั้งที่เป็นการโดนทำโทษของตน
"ขะ...ขอบใจนะ ฮะๆ...ช่วยได้เยอะเลย จริงสิ!!นายน่ะชื่ออะไรหรอชั้นยูกิ จูไดเรียกชั้นว่าจูไดก็ได้อยู่ปี3ห้องB ยินดีที่ได้รู้จักนะ" รอยยิ้มชนะทุกอย่าง คติอะไรก็มิทราบของจูไดที่มักจะทำให้กับทุกคนและทุกคนก็จะยิ้มตอบกลับเสมอ แต่ไม่ใช่กับเขาคนนี้ เขาไม่ยิ้มหรือทำสีหน้าอย่างอื่นเลยนอกจากใบหน้านิ่งๆ
"ผมฟุโด ยูเซย์ครับปี3ห้องA เรียกผมว่ายูเซย์ก็ได้ครับ ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันครับ" สีหน้ากับน้ำเสียงก็ยังคงเรียบเฉยเหมือนเดิม ซึ่งทำให้จูไดที่คาดหวังว่าเขาจะเเสดงอะไรออกมามากกว่านี้ให้ได้เห็น
"ไม่ต้องสุภาพมาก็ได้น่า เรามาเป็นเพื่อนกันนะ" และอีกครั้งที่รอยยิ้มแสดงออกมาให้คนตรงหน้าได้เห็น เมื่อเขาตอบตกลงการทำความสะอาดดาดฟ้าจึงเริ่มขึ้น
แม้เขาจะไม่ได้ยิ้มหรือมีสีหน้าที่ดีขึ้นแต่การทำความสะอาดด้วยกันก็ทำทั้ง2เริ่มมีความสนิทกันมากขึ้น จนเวลาผ่านไป40นาทีการทำความสะอาดก็เสร็จสิ้น ดาดฟ้ากลับมาสะอาดเหมือนเดิม พื้นเงาวาวเหมือนของใหม่ในขณะที่ทั้งคู่กำลังชื่มชมผลงานที่ดีอยู่นั้น
ตึกๆๆๆๆ "เฮ้~จูได!! เป็นยังไงบ้าง" เสียงดังโหวกเหวกของคนๆหนึ่งที่รู้จักกันดีเรียกจูไดที่กำลังเก็บอุปกรณ์เตรียมเอาไปเก็บที่ห้องเก็บของ หันไปมองทางเสียงเรียก
"ยะ...โยฮัน!ปฐมนิเทศจบแล้วหรอ" จูไดเเปลกใจที่เพื่อนโผล่มาหาเขาทั้งที่น่าจะฟังบรรยายหลังปฐมนิเทศเสร็จนี่ ครูใหญ่พูดมากจะตาย
"อ่าครั้งนี้ไม่มีคำอวยพรจากครูใหญ่น่ะ ว่าแต่ทำเสร็จแล้วหรอ อุสาตั้งใจจะมาช่วย" ถึงจะพูดอย่างนั้นแต่โยฮันก็ทำได้แค่นิดเดียวเพราะเวทย์มนต์ของเขาทำอย่างที่จูไดทำไม่ได้น่ะสิ โยฮันน่ะมีเวทย์ผลึกอัญมณีก็เลยทำอะไรพวกนี้ได้ไม่ค่อยถนัดนัก
"ขอบใจนะโยฮันแต่ชั้นได้ยูเซย์ช่วยเลยเสร็จเร็วนะฮ่าๆๆ" รอยยิ้มและเสียงหัวเราะประดับบนใบหน้าทั้งที่พึ่งทำความสะอาดที่แสนลำบากมาแท้ๆ "หือ! ว่าไงนะ!!!จูได!ยูเซย์นี่ ฟุโด ยูเซย์หรอ"โยฮันตกใจกับชื่อที่จูไดนั้นพูดออกมา ฟุโด ยูเซย์
"ยูเซย์ทำไมหรอโยฮัน?เขาก็อยูนั่นไง"พูดจบก็ชี้นิ้วไปหายูเซย์ที่ยืนพิงกำแพงใกล้ๆกับพวกเขา "หา!!นายไม่รู้หรอ นักเรียนดีเด่นของชั้นปีที่2ก่อนจะขึ้นปีที่3ไง เด็กอัจฉริยะที่ใช้เวทย์ทั่วไปได้อย่างคล่องเเคลวโดยไม่พึ่งสัตว์อัญเชิญหรือเวทย์ประจำตัวเลยนั่นน่ะ" โยฮันอธิบายไปพลางก็เหล่มองไปทางยูเซย์ แบบว่าคนๆนี้น่ะสุดยอดน่าจะได้ขึ้นซิลเวอร์ตั้วนานแล้วแต่ทางโรงเรียนยังไม่เลื่อนขั้นให้
"เอะ!! คนนั้นน่ะหรอลืมไปซะสนิทเลยว่าชื่ออะไรนึกว่าเป็นแค่ข่าวลือซะอีก" สีหน้าตกตะลึกกลับมาเป็นของจูไดก็ที่จะปรับเป็นปกติอีกครั้ง "ก็ไม่ขนาดนั้นหรอกครับ" คราวนี้เป็นฝ่ายที่ยูเซย์เอ่ยขึ้น น้ำเสียงที่เรียบนิ่ง ส่งผลให้โยฮันรู้สึกเย็นวาบไปทั้งตัว แต่จูไดนั้นเริ่มชินขึ้นมานิดๆ(เพราะความเฟรนลี่ของน้องไงล่ะ//ไรท์เอง)
"แต่ว่านะ!นายก็ร่ายเวทย์ได้เร็วกว่าชั้นนี่น่า ต้องฝึกมามากจริงๆ ไม่อย่างงั้นคงไม่ชินมือแบบนี้หรอกใช่มั้ย!" คำพูดที่ซื่อตรงของเขามีความบริสุทธิ์โดยไม่ต้องผ่านการคัดกรองใดๆ ทำให้อีกฝ่ายตกใจนิดหน่อย
"ขอบคุณครับ" น้ำเสียงจากที่เรียบสนิทกลับหย่อนลง นั่นทำให้จูไดกับโยฮันตกใจที่เขาก็พูดด้วยเสียงไม่ตึงๆได้ด้วย
"นี่!! ยูเซย์อยู่รึเปล่า!!!" ใครบางคนที่กำลังวิ่งมาและเรียกหายูเซย์ด้วยน้ำเสียงที่ร้อนรน ราวกับว่าเขาคนนั้นได้หายตัวไปยังไงอย่างงั้น "เเจ็คชั้นอยู่นี่ แล้วโควล่ะ" ยูเซย์ตอบรับเสียงเรียกแล้วเอ่ยถามบุคคลที่วิ่งผ่านประตูดาดฟ้าออกมาโดยที่ยูเซย์ไม่แม้แต่จะหันไปมองเขา
"หัดมองกันเวลาพูดด้วยสิเฟ้ย!! ห๊ะ!!โควหรอหมอนั่นเดียวก็มานั่นแหละ คงไปสนุกอยู่กับรุ่นน้องที่รู้จักอยู่ละมั้ง เลยไม่สังเกตุว่านายไม่ได้อยู่ด้วยบลาๆๆๆ" คำสาธารณะยายที่ยาวเหยียดของแจ็คทำให้ยูเซย์ไม่ค่อยสนใจฟังซักเท่าไหร่ แต่ก็ยังมีเสียงโวยวายดังมาจากเขาเรื่อยๆ
"ผมขอตัวไปก่อนนะ แล้วก็หวังว่าจะได้เจอกันอีกนะครับ อ้อ!จริงสิอย่างนึงครับ ผมพึงเคยเจอคนที่ยิ้มน่ารักแบบจูไดครั้งเเรกเลยครับ" ยูเซย์โบกมือลาทั้งคู่พร้อมทั้งลากตัวเเจ็คออกไปทิ้งให้คนที่พึงเคยเจอต้องสตั้นไปหลายวิ
"เมื่อกี้ ยูเซย์เรียกชื่อชัั้นด้วยล่ะ" จูไดได้แต่สตั้นไปหลายนาที ตั้งแต่แนะนำตัวเองยูเซย์ก็เรียกเขาว่าคุณๆๆตลอดแต่เมื่อครู่มันไม่เป็นแบบนั้นน่ะสิ "เห้ยเดียว!! ประเด็นมันไม่ได้อยู่ตรงนั้นเฟ้ย! จูได สะมงสมองนายไปหมดเเล้วเพื่อนกลับมาก่อนสิ อึ๊ย!!บรึ๊ย!!!นี่มันหนาวนะจูไดดดดดดดดด หยุดเสกน้ำแข็งเดียวนี้เลยนะ!!"ลลล
หลังจากที่คำพูดนั้นได้ถูกพูดออกมา ตัวเขาเองก็เข้าใจดีเลยว่าเพื่อนเขาต้องสตั้นแน่ๆรวมถึงความดีใจที่ได้เพื่อนใหม่ตามฉบับของเขาจนต้องปล่อยพลังออกมาโดยไม่สามารถควบคุมได้อีกแหงๆ เอาไงดีเพื่อนเขาจะแช่แข็งโรงเรียนมั้ยเนี่ย!!!!
ตอนที่2จบไปแล้วขอรับ เฮ้อนั่งปั่นนานเหมือนกันน้า ไรท์ดึงประสิทธิภาพของตัวละครออกมาได้ต่างจากที่รู้จักในเมะเยอะไปต้องขอโทษด้วยที่จรองอยากคงความเป็นคาแร็คเตอร์นั้นไว้ เอาเถอะไรท์จเรีบปั่นตอนที่3น้าาาาา ขอบคุณสำหรับกำลังใจและคอมเม้นน้าขอรับ
"เออ...คุณมาทำอะไรที่นี่หรอ?" เสียงเรียบอันเย็นเชียบ!เอ่ยถามจูได นั่นทำให้เขารู้สึกเย็นสันหลังวาบทั้งที่เขาเป็นจอมเวทย์น้ำแข็งแท้ๆ แต่ทำไมการพูดของเขาถึงทำให้เขารู้สึกเย็นได้ขนาดนี้กัน
"ชั้นมาทำความสะอาดน่ะฮี่ๆ ว่าเเต่นายเถอะมาทำอะไรที่นี่ ไม่ไปปฐมนิเทศหรอ?" น้ำเสียงที่ตอบกลับอย่างร่าเริงกลบความเย็นชาของฝ่ายตรงข้ามได้เพียงเล็กน้อยพร้อมกับคำถามที่สงสัยมาตั้งแต่เมื่อครู่
"ผมมาสูดอากาศน่ะครับ อยู่ในที่คนเยอะๆผมไม่ค่อยชอบเท่าไหร่" ถึงแม้จะพูดยาวขึ้นแต่น้ำเสียงก็ยังคงเหมือนเดิม
"อย่างนั้นหรอ อืม~ งั้น!ชั้นขอทำความสะอาดก่อนนะ นายช่วยหลบไปก่อนได้รึเปล่า คือว่าชั้นกลัวว่าจะมันไปโดนนายเข้า" เมื่อพูดจบก็เสกน้ำแข็งออกมาแล้วใช้เวทย์หลอมละลายที่เคยเรียนควบคู่กันจนน้ำนองเป็นวงรีไปทั่วดาดฟ้าสะท้อนท้องฟ้ายามเช้าออกมาแววาว
การใข้เวทย์แบบนั่นทำให้เขาอึ้งนิดๆเพราะเขาไม่ค่อยเห็นคนใช้เวทย์ตนเองมาประสานกับเวทย์ฝึก เพื่อมาใช้แบบนี้ซักเท่าไหร่เพราะโดยปกติเเล้วมักใช้อย่างใดอย่างหนึ่งในการทำซะมากกว่า
"เฮ้อที่เหลือก็ใช้เวทย์ควบคุมล่ะนะจะได้เสร็จเร็วๆ..อ่ะ!!" จูไดยังไม่ทันได้ร่ายเวทย์ควบคุมอุปกรณ์ แต่อุปกรณ์เหล่านั้นก็ได้เริ่มทำงานตามเวทย์ที่ร่ายไว้โดยใครบางคนก่อนแล้ว
"ให้ผมช่วยคุณนะ" ชั่วพริบตาเขาก็สามารถร่ายเวทย์ได้เร็วกว่าจูได นั่นทำให้เขาอึ้งมากๆและคิดว่ามีคนแบบนี้อยู่ด้วยหรอ จูไดได้เเต่คิดเรื่อยเปื่อย จนนึกขึ้นได้ว่าต้องขอบคุณเขาที่มาช่วยทั้งที่เป็นการโดนทำโทษของตน
"ขะ...ขอบใจนะ ฮะๆ...ช่วยได้เยอะเลย จริงสิ!!นายน่ะชื่ออะไรหรอชั้นยูกิ จูไดเรียกชั้นว่าจูไดก็ได้อยู่ปี3ห้องB ยินดีที่ได้รู้จักนะ" รอยยิ้มชนะทุกอย่าง คติอะไรก็มิทราบของจูไดที่มักจะทำให้กับทุกคนและทุกคนก็จะยิ้มตอบกลับเสมอ แต่ไม่ใช่กับเขาคนนี้ เขาไม่ยิ้มหรือทำสีหน้าอย่างอื่นเลยนอกจากใบหน้านิ่งๆ
"ผมฟุโด ยูเซย์ครับปี3ห้องA เรียกผมว่ายูเซย์ก็ได้ครับ ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันครับ" สีหน้ากับน้ำเสียงก็ยังคงเรียบเฉยเหมือนเดิม ซึ่งทำให้จูไดที่คาดหวังว่าเขาจะเเสดงอะไรออกมามากกว่านี้ให้ได้เห็น
"ไม่ต้องสุภาพมาก็ได้น่า เรามาเป็นเพื่อนกันนะ" และอีกครั้งที่รอยยิ้มแสดงออกมาให้คนตรงหน้าได้เห็น เมื่อเขาตอบตกลงการทำความสะอาดดาดฟ้าจึงเริ่มขึ้น
แม้เขาจะไม่ได้ยิ้มหรือมีสีหน้าที่ดีขึ้นแต่การทำความสะอาดด้วยกันก็ทำทั้ง2เริ่มมีความสนิทกันมากขึ้น จนเวลาผ่านไป40นาทีการทำความสะอาดก็เสร็จสิ้น ดาดฟ้ากลับมาสะอาดเหมือนเดิม พื้นเงาวาวเหมือนของใหม่ในขณะที่ทั้งคู่กำลังชื่มชมผลงานที่ดีอยู่นั้น
ตึกๆๆๆๆ "เฮ้~จูได!! เป็นยังไงบ้าง" เสียงดังโหวกเหวกของคนๆหนึ่งที่รู้จักกันดีเรียกจูไดที่กำลังเก็บอุปกรณ์เตรียมเอาไปเก็บที่ห้องเก็บของ หันไปมองทางเสียงเรียก
"ยะ...โยฮัน!ปฐมนิเทศจบแล้วหรอ" จูไดเเปลกใจที่เพื่อนโผล่มาหาเขาทั้งที่น่าจะฟังบรรยายหลังปฐมนิเทศเสร็จนี่ ครูใหญ่พูดมากจะตาย
"อ่าครั้งนี้ไม่มีคำอวยพรจากครูใหญ่น่ะ ว่าแต่ทำเสร็จแล้วหรอ อุสาตั้งใจจะมาช่วย" ถึงจะพูดอย่างนั้นแต่โยฮันก็ทำได้แค่นิดเดียวเพราะเวทย์มนต์ของเขาทำอย่างที่จูไดทำไม่ได้น่ะสิ โยฮันน่ะมีเวทย์ผลึกอัญมณีก็เลยทำอะไรพวกนี้ได้ไม่ค่อยถนัดนัก
"ขอบใจนะโยฮันแต่ชั้นได้ยูเซย์ช่วยเลยเสร็จเร็วนะฮ่าๆๆ" รอยยิ้มและเสียงหัวเราะประดับบนใบหน้าทั้งที่พึ่งทำความสะอาดที่แสนลำบากมาแท้ๆ "หือ! ว่าไงนะ!!!จูได!ยูเซย์นี่ ฟุโด ยูเซย์หรอ"โยฮันตกใจกับชื่อที่จูไดนั้นพูดออกมา ฟุโด ยูเซย์
"ยูเซย์ทำไมหรอโยฮัน?เขาก็อยูนั่นไง"พูดจบก็ชี้นิ้วไปหายูเซย์ที่ยืนพิงกำแพงใกล้ๆกับพวกเขา "หา!!นายไม่รู้หรอ นักเรียนดีเด่นของชั้นปีที่2ก่อนจะขึ้นปีที่3ไง เด็กอัจฉริยะที่ใช้เวทย์ทั่วไปได้อย่างคล่องเเคลวโดยไม่พึ่งสัตว์อัญเชิญหรือเวทย์ประจำตัวเลยนั่นน่ะ" โยฮันอธิบายไปพลางก็เหล่มองไปทางยูเซย์ แบบว่าคนๆนี้น่ะสุดยอดน่าจะได้ขึ้นซิลเวอร์ตั้วนานแล้วแต่ทางโรงเรียนยังไม่เลื่อนขั้นให้
"เอะ!! คนนั้นน่ะหรอลืมไปซะสนิทเลยว่าชื่ออะไรนึกว่าเป็นแค่ข่าวลือซะอีก" สีหน้าตกตะลึกกลับมาเป็นของจูไดก็ที่จะปรับเป็นปกติอีกครั้ง "ก็ไม่ขนาดนั้นหรอกครับ" คราวนี้เป็นฝ่ายที่ยูเซย์เอ่ยขึ้น น้ำเสียงที่เรียบนิ่ง ส่งผลให้โยฮันรู้สึกเย็นวาบไปทั้งตัว แต่จูไดนั้นเริ่มชินขึ้นมานิดๆ(เพราะความเฟรนลี่ของน้องไงล่ะ//ไรท์เอง)
"แต่ว่านะ!นายก็ร่ายเวทย์ได้เร็วกว่าชั้นนี่น่า ต้องฝึกมามากจริงๆ ไม่อย่างงั้นคงไม่ชินมือแบบนี้หรอกใช่มั้ย!" คำพูดที่ซื่อตรงของเขามีความบริสุทธิ์โดยไม่ต้องผ่านการคัดกรองใดๆ ทำให้อีกฝ่ายตกใจนิดหน่อย
"ขอบคุณครับ" น้ำเสียงจากที่เรียบสนิทกลับหย่อนลง นั่นทำให้จูไดกับโยฮันตกใจที่เขาก็พูดด้วยเสียงไม่ตึงๆได้ด้วย
"นี่!! ยูเซย์อยู่รึเปล่า!!!" ใครบางคนที่กำลังวิ่งมาและเรียกหายูเซย์ด้วยน้ำเสียงที่ร้อนรน ราวกับว่าเขาคนนั้นได้หายตัวไปยังไงอย่างงั้น "เเจ็คชั้นอยู่นี่ แล้วโควล่ะ" ยูเซย์ตอบรับเสียงเรียกแล้วเอ่ยถามบุคคลที่วิ่งผ่านประตูดาดฟ้าออกมาโดยที่ยูเซย์ไม่แม้แต่จะหันไปมองเขา
"หัดมองกันเวลาพูดด้วยสิเฟ้ย!! ห๊ะ!!โควหรอหมอนั่นเดียวก็มานั่นแหละ คงไปสนุกอยู่กับรุ่นน้องที่รู้จักอยู่ละมั้ง เลยไม่สังเกตุว่านายไม่ได้อยู่ด้วยบลาๆๆๆ" คำสาธารณะยายที่ยาวเหยียดของแจ็คทำให้ยูเซย์ไม่ค่อยสนใจฟังซักเท่าไหร่ แต่ก็ยังมีเสียงโวยวายดังมาจากเขาเรื่อยๆ
"ผมขอตัวไปก่อนนะ แล้วก็หวังว่าจะได้เจอกันอีกนะครับ อ้อ!จริงสิอย่างนึงครับ ผมพึงเคยเจอคนที่ยิ้มน่ารักแบบจูไดครั้งเเรกเลยครับ" ยูเซย์โบกมือลาทั้งคู่พร้อมทั้งลากตัวเเจ็คออกไปทิ้งให้คนที่พึงเคยเจอต้องสตั้นไปหลายวิ
"เมื่อกี้ ยูเซย์เรียกชื่อชัั้นด้วยล่ะ" จูไดได้แต่สตั้นไปหลายนาที ตั้งแต่แนะนำตัวเองยูเซย์ก็เรียกเขาว่าคุณๆๆตลอดแต่เมื่อครู่มันไม่เป็นแบบนั้นน่ะสิ "เห้ยเดียว!! ประเด็นมันไม่ได้อยู่ตรงนั้นเฟ้ย! จูได สะมงสมองนายไปหมดเเล้วเพื่อนกลับมาก่อนสิ อึ๊ย!!บรึ๊ย!!!นี่มันหนาวนะจูไดดดดดดดดด หยุดเสกน้ำแข็งเดียวนี้เลยนะ!!"ลลล
หลังจากที่คำพูดนั้นได้ถูกพูดออกมา ตัวเขาเองก็เข้าใจดีเลยว่าเพื่อนเขาต้องสตั้นแน่ๆรวมถึงความดีใจที่ได้เพื่อนใหม่ตามฉบับของเขาจนต้องปล่อยพลังออกมาโดยไม่สามารถควบคุมได้อีกแหงๆ เอาไงดีเพื่อนเขาจะแช่แข็งโรงเรียนมั้ยเนี่ย!!!!
ตอนที่2จบไปแล้วขอรับ เฮ้อนั่งปั่นนานเหมือนกันน้า ไรท์ดึงประสิทธิภาพของตัวละครออกมาได้ต่างจากที่รู้จักในเมะเยอะไปต้องขอโทษด้วยที่จรองอยากคงความเป็นคาแร็คเตอร์นั้นไว้ เอาเถอะไรท์จเรีบปั่นตอนที่3น้าาาาา ขอบคุณสำหรับกำลังใจและคอมเม้นน้าขอรับ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น