ส่งกิจกรรมนักเขียน (คาร์แรกเตอร์ซีซั่น2/2)

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

" ชายคนนี้เป็นเพื่อร่วมชั้นเรียนของฉัน ---
ถึงอย่างนั้น ก็มีหลายอย่างเหลือเกินที่ฉันยังไม่รู้เกี่ยวกับเขา "

โปรไฟล์คาร์แรกเตอร์ (2)
ชื่อ-นามสกุล : Allen Paul Kaiser (ชื่อเล่น Allen)

อาชีพ : นักศึกษาปริญญาตรี

เกิด : 9 - 9 -ไม่ระบุปี

เพศ : ชาย    อายุ : ราวๆ 22 ปี

รูปร่างลักษนะ :

     สูง : 181 Cm.

     หนัก : 79 Kg.

     สีผิว : ขาว

     สีนัยน์ตา : Mysterious Gray (สีเทาลึกลับ)

      สีผม : Silver Grey (สีเทาเงิน)

ลายละเอียดเพิ่มเติม :

     อัลเลนเป็นนักเรียนชายที่เรียนคลาสเดียวกันกับฉัน เราเจอกันอยู่บ่อยๆ และแทบจะทุกครั้งเขาสวมเสื้อผ้าสีดำ บางครั้งเป็นสีเทาหม่นหรือแดงก่ำเบอร์กันดี้ แต่โดยมากจะเป็นสีดำ ทั้งรองเท้าหรือกางเกง หรือแม้แต่นาฬิกาที่เขาใส่ก็ยังเป็นสีดำ และสิ่งที่อัลเลนจะต้องพกติดตัวอยู่เสมอคือหนังสือ ฉันคิดว่าเขาเป็นนักอ่านตัวยงเลยทีเดียว ถ้าหากถามว่าเขาหน้าตาดีหรือไม่ ฉันคิดว่า เขามีนัยน์ตาที่สวยดี ฉันไม่สามารถบอกได้อย่างชัดเจนว่าดวงตาของเขาเป็นสีอะไรกันแน่ เพราะบางครั้งมันคล้ายว่าจะเป็นสีเขียว แต่ในบางเวลามันเป็นสีฟ้าอ่อน และเชื่อหรือไม่ เมื่อมองไปนานๆ ฉันพบว่าดวงตาคู่นั้นกลายเป็นสีเทาที่น่าพิศวง ---

   

             

                              

 

อุปนิสัย :

     อัลเลนอาจจะดูเหมือนพูดน้อย แต่เขาก็มีผู้หญิงหลายคนเข้าไปเกี่ยวข้อง ฉันไม่เคยพบเขาที่งานปาร์ตี้ใดเลย ดูเหมือนว่าเขาจะไม่ค่อยชอบงานสังสรรหรือที่ๆมีคนเยอะๆ และฉันรู้ว่าเขามักออกไปเดินบนถนนตอนกลางคืน เพราะมันทำให้เขารู้สึกสงบ อัลเลนอาจดูเป็นคนแปลกในบางมุม แต่สำหรับฉันแล้ว เขาเป็นคนลึกลับที่น่าสนใจมาก

อาหารที่ชอบ : ฉันคิดว่าเขาชอบกาแฟ นั่นเป็นเพียงอย่างเดียวที่ฉันรู้ แต่ฉันไม่เคยเห็นเขาซื้อขนมหวานเลยสักครั้ง ดังนั้นฉันเดาว่าเขาอาจไม่ชอบขนมหวาน

เผ่าพันธ์ที่เป็น : มนุษย์
ความสามารถพิเศษเผ่าพันธ์ : มนุษย์ทั่วๆไป
จุดอ่อนเผ่าพันธ์ : มนุษย์ทั่วๆไป
สกิลเฉพาะตัว :

     มันอาจจะแปลกที่ฉันจะพูดว่า ดวงตาของเขาเปลี่ยนสีได้ มันอาจเป็นเพราะแสงไฟนีออนหรือแดดยามเช้า แต่ดวงตาของเขามักจะเปลี่ยนสีเล็กน้อยอยู่เสมอ และผมของเขาก็เช่นกัน ฉันไม่สามารถระบุได้ชัดเจนว่าผมของเขาเป็นสีอะไรกันแน่ เพราะบางครั้งมันก็เป็นสีขาว แต่บางเวลามันก็เหลือบเทา และในบางแสงมันกลับเปลี่ยนเป็นสีฟ้า หรืออมชมพู --- และฉันคิดว่าเขาเป็นคนที่มีเสน่ห์ดึงดูดแบบแปลกๆ ข้อนี้ฉันไม่ได้คิดไปเองแน่ๆ เพราะถึงแม้ว่าอัลเลนจะไม่ค่อยสุงสิงกับใคร แต่เขาก็ยังคงเป็นที่พูดถึงของผู้หญิงอยู่เสมอ

บทสมมติ :

     " เฮ้--- "
     ฉันหันมองตามเสียงทักทาย ในขณะที่มองหาที่นั่งบนรถบัสประจำทาง เมื่อรถเคลื่นตัวฉันจับที่ราวเหล็กแน่นเพื่อพยายามทรงตัว บนรถที่โล่งและเงียบ อัลเลนนั่งอยู่ที่เบาะผู้โดยสารติดฝั่งกระจกเพียงคนเดียว เขามองมายังฉันด้วยดวงตาสีเทาลึกลับ ในมือของเขาถือหนังสือเล่มหนึ่งเอาไว้ --- เขามักจะถือหนังสือเอาไว้เสมอ
     " เฮ้ --- " ฉันทักทายกลับก่อนจะเดินต้านแรงหนืดของรถตรงไปยังที่นั่งติดกับอัลเลน
     " จะไปไหนเหรอ "
     ฉันเอ่ยถามก่อนจะนั่งลงข้างเขา ตอนนี้เป็นเวลา 23:30 น. ก็นับว่าดึกมากแล้วสำหรับการออกมานั่งอยู่บนรถเมล์ และรถคันนี้ก็คงเป็นรอบสุดท้ายของคืนนี้
     " --- อืม --- ไม่รู้สิ่ "
     ฉันเงยหน้ามองเขาอีกครั้งหลังได้ยินคำตอบ ดวงตาสีเทาลึกลับคู่นั้นดูหม่นลงจนคล้ายสีควันบุหรี่ ฉันจับจ้องในขณะที่รถเลี้ยวตรงหัวมุมถนน แสงไฟนีออนจากร้านมินิมาร์ทก็สาดเข้ามากระทบ และดวงตาของเขากลับกลายเป็นสีฟ้าซีด --- มันเปลี่ยนสีอีกแล้ว ดวงตาของเขาเปลี่ยนสีอยู่เสมอ
     " แล้วเธอกำลังจะไปไหนล่ะ "
     " ฉันจะกลับบ้านน่ะ "
     ฉันตอบ หลังจากได้สติก็ละสายตาออกจากนัยน์ตาคู่นั้น ฉันเห็นรอยยิ้มทีไม่เข้าใจปรากฎขึ้นบนใบหน้าของเขาด้วย --- อัลเลนสอดนิ้วมือคั่นหน้าหนังสือเอาไว้ก่อนจะปิดลง
     " หมายความว่ายังไง --- ไม่รู้ ? " ฉันถาม
     " ก็ทำนองว่า ไม่รู้จะไปไหนดี "
     ฉันหันมองที่เขา รอยยิ้มยังคงอยู่ นัยน์ตาคู่นั้นจับจ้องฉันเหมือนกำลังรอคอยอะไรบางอย่าง ฉันมองเห็นความคาดหวังในสายตานั้น แต่ไม่อาจจะอธิบายได้ว่ามันคืออะไร
     " นายขึ้นรถมาทั้งที่ไม่รู้ว่าจะไปไหนงั้นเหรอ " ฉันถาม
     " ก็คงอย่างนั้น "
     ให้ตายสิ่ --- เขาไม่เคยหลบสายตาของฉันเลย
     " กำลังอ่านอะไรอยู่ล่ะ "
     ฉันถามขึ้นเพราะเราเงียบอยู่นาน --- อัลเลนไม่ใช่คนที่จะเริ่มพูดก่อน เขาไม่ใช่คนประเภทนั้น แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ไม่เคยหลบสายตาของคนที่คุยด้วยเลย และนั่นมันช่วยไม่ได้ที่ฉันจะต้องเป็นฝ่ายพูด เพราะฉันไม่มีทางอยู่เฉยๆได้หากถูกเขาจ้องด้วยสายตาแบบนั้น
     " Justicia de la Paz "
     " หืม ? "
     " Justicia de la Paz "
     คำตอบของเขายังคงเหมือนเดิม ฉันหรี่ตาลงมอง และเขาเริ่มเผยยิ้มออกมา เสียงหัวเราะแผ่วลมทำให้เห็นฟันเรียงขาวบางครั้งก็ส่องประกายในความมืดมิด ฉันแปลกใจเหลือเกินว่าทำไม ทั้งที่สีผม และสีผิวของเขา กระทั่งดวงตาก็ยังดูเหมือนจะขาวราวเมฆหมอก แต่เขากลับสวมชุดสีดำอยู่เสมอ ราวกับหมึกสีดำที่หยดลงบนกระดาษอย่างไรอย่างนั้น
     " Justicia de la Paz --- มันเป็นภาสเปนน่ะ " เขาตอบ
     " นายอ่านสเปนได้ด้วยเหรอ "
     " ก็พอได้นิดหน่อยนะ "
     " นายเป็นคนสเปนเหรอ ? "
     " ไม่ใช่หรอก --- ฉันก็แค่อ่านออกเฉยๆน่ะ --- รู้มั้ย ? "
     ไม่ และไม่เข้าใจด้วยสิ่ --- ปกติแล้วคนเราสามารถอ่านภาษาที่ไม่ได้มีความเกี่ยวข้องกับตัวเองเลยได้ด้วยเหรอ ฉันได้ยินข่าวลือมาว่าอัลเลนสามารถอ่านภาษาละตินได้ มันอาจเป็นแค่ข่าวลือ หรืออาจจะจริง แต่ข่าวที่ว่าเขาพูดสเปนได้ท่าจะจริง
     " เก่งจังเลยนะ " ฉันตอบ
     " เธอคิดอย่างนั้นเหรอ --- "
     " อื้ม --- ก็ฉันอ่านภาษาอื่นไม่ได้เลยนี่ ขนาดภาษาอังกฤษฉันยันเกือบตาย "
     อัลเลนหัวเราะ --- ฉันชอบเวลาที่เขาหัวเราะแบบนี้ หลังจากนั้นเราสองคนก็นั่งเงียบๆตลอดทาง
     " ตรงนั้นมีสวนสาธารณะ " เขาเริ่มพูด
     " เธออยากเล่นชิงช้ามั้ย "
     หลังได้ยินคำถาม ฉันหันมองไปยังนัยน์ตาสีเทา ที่แสนจะลึกลับ...

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Matcha