I am the queen เรียกฉันว่าราชินี!

                  

                  ผู้คนที่อยู่ในเหตุการณ์ต่างเริ่มพากันซุบซิบนินทา ภาพตรงหน้าก็เป็นภาพเดิมที่เห็นกันจนชินชา แต่ทว่าคราวนี้มันกลับต่างออกไป

                  "ฮึก ฉันแค่อยากให้ ฮึก กำลังใจคุณวิเวียน่าเท่านั้นเอง ไม่เห็นต้องว่ากันแรงขนาดนี้เลยนี่คะ ขะ ขอโทษที่ฉันยุ่งไม่เข้าเรื่องค่ะ"ใบหน้างดงามน่ารักนั้นเปื้อนไปด้วยน้ำตา ช่างดูน่าสงสาร หากนี่ไม่ใช่การแสดง

                   ฉันฉีกยิ้มกว้างให้ดูสดใสก่อนจะเงื้อมือขึ้นสูง แรงตบทำให้ผู้หญิงน่ารักตรงหน้าฉันถึงกับหน้าหัน เธออึ้งค้างไปชั่วขณะหนึ่ง รวมถึงทุกคนที่มองเห็น ก่อนน้ำตาจอมปลอมนั้นจะไหลทะลักมามากกว่าเดิม

                  "โห ตบขนาดนี้แล้วหน้ากากยังไม่หลุดอีกเหรอเนี่ย??"ฉันพูดด้วยสีหน้าตื่นเต้นจนโอเวอร์ เธอมีสีหน้าสงสัยเล็กน้อย ฉันยื่นหน้าเข้าไปใกล้เผื่อเธอจะได้ยินชัดขึ้น

                  "หน้ากากรูปสตรอเบอรี่น่ะ เมื่อไหร่จะถอดออกสักที ไม่เหนื่อยเหรอ ให้ฉันช่วยไหม? ฉันอยากช่วยนะ"

                   ฉันถอยออกมาก่อนจะตีหน้าเศร้าแล้วพูดเสียงดังให้ได้ยินกันโดยทั่ว

                  "ฉันน่ะ ไม่รู้หรอกนะคะว่าไปทำอะไรให้ แต่ แต่ว่ายังไงการเสแสร้งหลอกลวงให้ร้ายคนอื่นมันไม่ดีหรอกนะคะ อ๊ะ! ความจริงอยากร้องไห้ด้วยล่ะ จะได้น่าสงสารมากขึ้น แต่ฉันดันบีบน้ำตาไม่เก่ง ต้องขอโทษนะคะ" 

                  ฉันพูดพร้อมกับโค้งตัวขอโทษก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองคนตรงหน้า

                  "เอ้า ว่าไงล่ะคะ!?"