คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Destiny Love 3 :: หนทาง ? 100% >o
My Destiny Love : นี่ใช่ไหม ? คือพรหมลิขิต
Chapter 3 : หนทาง 100%
โตเกียว
02.42
~โฮ่ง ๆ ๆ ๆ ๆ~
เสียงของไอ้หมาบ้าที่อยู่ข้าง ๆ บ้านยัยเคโกะเห่าขึ้นและนั่นมันทำให้ฉันประสาทเสีย !! มันเห่าฉันหรือว่าเห่าผีกันแน่นะ !!! -_-^ อารมณ์ไม่จอยและ !
ฉันมองดูบ้านของยัยเคโกะที่เป็น 2 ชั้นโดยที่บริเวณข้างหน้าจะมีสวน ฉันมาที่นี่บ่อย ๆ ก็ฉันกับเคโกะเป็นเพื่อนรักกันนี่น่า >.< แต่ว่าต่อจากนี้ก็อาจจะไม่รู้หรอกนะ โฮะ ๆ ^O^ ทำไงล่ะ ? ในเมื่อฉันก็เป็นพวกเห็นแก่ตัว ยัยเคโกะก็โง่เอง ! ปล่อยฉันเอาไว้อยู่ได้ พูดนิดหน่อยก็เชื่อเป็นตุเป็นตะและ -_-^^ แต่มันก็ดีนะเพราะมันก็ให้เกิดประโยชน์กับฉัน ^_^
“ฉันจะขึ้นไปยังไง ?” ฉันถามตัวเองก่อนจะเปิดประตูรั้วบ้านและหาทางปีนขึ้นชั้น 2 และเข้าห้องของยัยเคโกะ ! ฉันมองดูรอบ ๆ บ้านก่อนจะไปสะดุดกับต้นมะม่วงที่อยู่ติดหน้าต่างห้องยัยเคโกะ ^^
‘วิชาลิง’ เริ่มเข้าสิงตัวฉันทันที่ ฉันเริ่มปีนขึ้นต้นมะม่วงไปเรื่อย ๆ อ๊ากกกกกกกกกกส์ ทำไม ? มดมันเยอะแบบนี้นะ ! ฉันคิดเซ็ง ๆ ก่อนจะพยายามปีนต่อไป
Fighting !! เพื่อ ซูจู
-------------------------------------------------------------------------------------------------------
กรุงเทพฯ
24.31 น.
“พี่ซาร์ >.< ต้องช่วยเขานะ !!! ถ้าเขาไม่ได้ไปเขาไม่ยอมจริง ๆ ด้วยอ่ะ ToT”
“ทำใจเหอะ - -^ พ่อกับแม่ไม่ให้แกไปชัวร์ ๆ อย่าว่าแต่เกาหลีเลยปากซอยหน้าบ้านถ้าไม่จำเป็นก็ไม่ให้ไป !!”
“นั่นแหละที่พี่ซาร์ต้องช่วย !! บอกอะไรก็ได้ไป !! น๊า >.<”
“ฉันก็ตายน่ะสิ !”
“พี่ซาร์อ่ะ !! ตลอดชีวิตเขาทำอะไรให้พี่ซาร์มาตั้งหลายอย่างแล้วนะ ! ตั้งแต่เรื่องเรียน เรื่องอื่นตั้งเยอะ ! เขาก็รู้ว่าพี่ซาร์ทำมันไม่ได้แล้ว แต่พี่ซาร์ก็คิดถึงเขาบ้างสิ !!! ตลอดเวลาเขาไม่เคยเลย ! ไม่เคยที่จะได้ทำอะไรตามใจเลย !! เขาทำตามใจแม่ พ่อ และพี่ซาร?มาตลอด พี่ซาร์บอกให้ทำอะไรเขาก็ทำ ! แต่ครั้งนี้เขาขอครั้งเดียวไม่ได้ใช่ป่ะ ? ถ้าพี่ซาร์ไม่ช่วยเขา ! เขาก็จะไปเอง ! และจะไม่กลับมาที่นี่อีก !!” ฉันตะคอกอย่างอารมณ์เสียก่อนจะเดินกลับห้องนอนของตัวเองทันที ! ฉันเข้าใจนะ ! เข้าใจสิ่งที่พี่ซาร์บอกฉันแต่ว่าทั้งชีวิตฉันไม่ต้องการอะไรอีกแล้วล่ะ !
ฉันขออย่างเดียว ขอให้ฉันได้เจอพวกก็พอ ! ขอให้ฉันได้มีอิสระไปกับพวกเขาสักครั้งได้ไหม ???
-------------------------------------------------------------------------------------------------------
กรุงโซล
02.40 น.
“โอ๊ย >o<!!!! เมื่อไหร่จะตอบเนี่ยย -_-^ คิบอมจ๋า >.< ตั้งแต่ 2 ทุ่ม ! 7 ชั่วโมง ! อะไรกันเนี่ย !!! ทำไมไม่ตอบสักทีว่ะ นี่มันเมลล์จริงไหมเนี่ย!” ฉันบ่นด้วยอาการเซ็ง ๆ ก่อนจะเท้าคางและกินมาม่าไปด้วยยย !!!! ตอนนี้ฉันกำลังออน MSN อยู่ - -;;
“อ๊ากกกกกกกกก >.< อารมณ์เสียเว้ยยยย !!! ไม่คุยมันแล้ว !!!” และตอนนี้ฉันกำลังอารมณ์เสียมากที่สุด ก็ฉันเพิ่งได้อีเมลล์ของ คิบอม แห่งวง Suju สุดที่รักมาน่ะสิ -_-^ และมันก็ไม่ได้ฟรี ๆ ด้วยย !! ฉันต้องเสียเงินถึงอีเมลล์ตัวล่ะ 10000 วอนเพื่อเอาเมลล์มา !! แต่ฉันก็ทักไป 7 ชั่วโมงแล้วก็ยังไม่มีวี่แวว !!!! หงุดหงิดเว้ย !!!!
“ออนจนคนเขาเลิกไปหมดแล้วก็ยังไม่ตอบ ! โดนต้มแหงเลยย -_-^ ให้ตายเถอะ !! ซวยจริง ๆ เลยย ! และนี่มีกี่ตัวหนังสือเนี่ย ! ต้องไปตามทวงคืนและ -_-;;; ฉันจะไม่เชื่อใครอีกแล้ว ! ลาก่อน !” ฉันบ่นพึมพำอยู่ที่หน้าคอมฯก่อนจะกดปิดหน้าต่างของเมลล์บ้า ๆ นั่น ! ให้ตายเถอะ ! ฮีชอล การคุยกับฮีชอล ! หมดสิ้นหวัง ! จบกัน ! และในขณะที่ฉันกำลังจะ sign out นั้น = =+
“ใครว่ะ ?” คำถามแรกผุดขึ้นอยู่ในหัวของฉันก่อนจะมองดูชื่ออีเมลล์ด้วยอารมณ์ขุนเคือง ! เฮอะ คิบอมแอดมาเหรอ ? - -* อารมณ์เสีย !! ปัญญาอ่อน ไร้สาระว่ะ !
ฉันกดตกลงที่จะรับเมลล์เขาก่อนจะรีบกดออกแต่แล้ว !
ติ๊ด ~ ติ๊ด ~
$^i^$--- Love You ---$^i^$ says. อันยอง คับป๋ม !! ^.^
“อะไรว่ะเนี่ยย -_-^ จะนอนมาอันยง อันยองอยู่ได้ !” ฉันบ่นด้วยท่าทางเซ็ง ๆ ตอบป่ะว่ะ ? >o<! ใครก็ไม่รู้
--*-- รมณ์เสีย ! ไอ้ ‘Suju’ เวร ! >o< --*-- says. อันยองบ้านแกน่ะสิ !!! >O<! จะนอนโว๊ย ~ ไปตายซะไป๊ !! คนยิ่งอารมณ์ไม่ดีอยู่ -_-^
$^i^$--- Love You ---$^i^$ says. เรื่องอะไรเหรอครับ ? ^_^
--*-- รมณ์เสีย ! ไอ้ ‘Suju’ เวร ! >o< --*-- says. ยุ่งว่ะ ! จะนอน ! เมิงเข้าใจไหมเนี่ยย ? ไอ้เวร !
$^i^$--- Love You ---$^i^$ says. -*- พูดจาไม่เพาะเลยย >.< ชื่ออะไรครับคนดี
--*-- รมณ์เสีย ! ไอ้ ‘Suju’ เวร ! >o< --*-- says. เสือก !
$^i^$--- Love You ---$^i^$ says. ผม ชินฮยอน นะครับ >_<~ มีอะไรเรียกใช้ผมได้ !!!
--*-- รมณ์เสีย ! ไอ้ ‘Suju’ เวร ! >o< --*-- says. ไม่ต้องการว่ะ ! ไปไกล ๆ ส้นเท้าเลย -_-;; รำคาญโว๊ย ! ง่วง ไปและ บาย....
$^i^$--- Love You ---$^i^$ says. เดี๋ยวครับ ๆ
She offline. !!
“อ้าวกำ -_-^ ออกไปแล้วอ่ะ !” ชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าจอบ่นขึ้นเซ็ง ๆ ก่อนจะมองการสนทนาเมื่อกี้อีกครั้งและหัวเราะออกมา
“อะไรของแกเนี่ย ? คังอิน !?? แกทำอะไร ? เฮ้ย เมลล์ฉัน !!! แฟนคลับอีกแล้วเหรอ ?” คิบอมที่เพิ่งไปหยิบของกินเมื่อกี้เดินกลับมาด้วยสีหน้าเบื่อหน่าย
“โหยย ! ไม่เป็นไรหรอก - -^ แต่จะบอกว่าคนเนี่ยน่ารักมากเลย ! เหมือนเขาจะไม่ใช่แฟนคลับนะ !” คังอินบอกก่อนจะเลื่อนการสนทนาอันดุเดือดให้ดู
“ชัวร์เลย !! Suju เวรนี่ไง !!! แฟนคลับชัวร์ ! ถ้าจะไม่ผิดเธอเพิ่งทักฉันมาเมื่อ 7 ชั่วโมงที่แล้วเอง !”
“มิน่าล่ะ !”
“อะไรคังอิน ?”
“ก็เขาถึงอารมณ์ไม่ดีไง ! ดูดิ มาอารมณ์เสียใส่เลย !! -*-“
“ไร้สาระ ! ไป ไปเก็บของเลยย ! นอนด้วย ! เดี๋ยวแฟนคลับชาวไทยที่โชคดีจะมาแล้วนะเดี๋ยวก็ไม่เจอหรอก -_-^”
“พูดมากจริง ๆ เลยย” คังอินบ่นเซ็ง ๆ ก่อนจะเดินดุ่ม ๆ ขึ้นห้องไปปล่อยไว้แต่ชายหนุ่มที่อยู่หน้าคอมฯ และเลื่อนการสนทนาของคังอินดูและยิ้มกับตัวเอง
“น่าสนแฮะ ^.^” ชายหนุ่มกล่าวก่อนจะยิ้มกรุ่มกริ่มและกด sign out และปิดคอมฯเพื่อขึ้นไปนอนทันทีเพราะตอนนี้ก็ดึกมาพอแล้ว
+
+
ความคิดเห็น