คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 1 : การกลับมา....
: This is Rankle :
[fic. Super junior]
Chapter 1 : การกลับมา.........
ความแค้น ในแบบฉบับของพวกคุณเป็นยังไงเหรอ ? สำหรับฉัน ฉันจะถือคติเสมอว่า 'แค้นนี้ต้องชำระ' ถึงแม้ว่าฉันจะเคยรักเขามากก็ตาม ! ใช่ ! คนที่ฉันแค้นฉันเคยรักเขามาก่อน ! แต่นั่นมันคืออดีต ผู้ชายเลว ๆ คนหนึ่งที่ฉันเคยรักตอนนี้มันกลายเป็นคำว่า 'แค้น' ไปแล้วล่ะ !!
ไม่ว่าฉันจะต้องเสียเลือด หรือ น้ำตา มากเท่าไหร่ ! ในชาตินี้ฉันขอสาบานฉันจะแก้แค้นไอ้ ผู้ชายเลว ๆ คนนั้นให้ได้ !! แม้ว่าการแก้แค้นนั้นมันจะแลกมาด้วย 'ชีวิต' ก็ตาม !!
-------------------------------------------------------------------------------------------------------
"ฉันขอรับงานนี้ !!" ฉันกล่าวขึ้นกลางที่ประชุมในขณะที่ทุกคนก็หันมามองฉันด้วยสายตาอึ้ง ๆ
"เฮ้ย !! ซันอา แกจะบ้าหรือเปล่าว่ะ ? พี่ จางเซ เขาเลือกคนไว้แล้วนะ !! แกไม่จำเป็นต้องมารับงานนี้นะ !!" ยัย เฮยอง เพื่อนสาวสุดสนิทของฉันพูดขึ้นก่อนจะมองหน้าฉันด้วยสีหน้าตกใจ
"เปล่า !! ฉันไม่ได้บ้า และก็ไม่ได้มีใครบังคับฉันด้วย !! ฉันต้องการทำ ! และฉันจะทำมัน" ฉันเอ่ยขึ้นอย่างแน่วแน่ที่สุด
"พี่จางเซค่ะ ^^ หนูต้องขอโทษจริง ๆ นะค่ะ แต่หนูอยากทำงานนี้จริง ๆ ยังไงก็ขอให้คนที่พี่เลือกเอาไว้ไปทำงานอื่นแทนล่ะกันนะค่ะ ^^" ฉันหันไปคุยกับพี่จางเซที่นั่งอยู่ตรงหัวโต๊ะ
"ตกลง ซันอา ในเมื่อเธอเป็นคนเสนอตัวอยากจะทำพี่ก็ไม่ขัดเธอหรอกนะ ! เพราะว่าคนที่พี่เลือกไว้เขาก็ไม่ได้เต็มใจจะทำสักเท่าไหร่หรอก -_-^ เอาล่ะ วันนี้เราสรุปได้แล้วนะ ซันอา จะเป็นคนดำเนินแผนนี้และซันอาเธอจะต้องทำให้สำเร็จนะเพราะงานนี้สำคัญต่อสมาชิกของเราเลยทีเดียว ! ปิดการประชุม" พี่จางเซพูดขึ้นก่อนจะลุกขึ้น
"ขอบคุณมากค่ะพี่จางเซ ^^" ฉันบอกขอบคุณพี่จางเซก่อนจะเดินออกจากห้องโดยที่มียัยเฮยองห้อยตามมาด้วย
"เดี๋ยว ! ซันอานี่แกคิดจะทำอะไรของแก ? แกเป็นบ้าอะไรไปเสนอตัวทำงานนั้น !" ยัยเฮยองวิ่งตามฉันมาก่อนจะถามด้วยหน้าตาตื่น
"บางเรื่องคนเราก็ไม่จำเป็นต้องรู้ !"
"แต่ว่าฉันจำเป็นต้องรู้ !"
"ก็เชิญอยากรู้ต่อไป ? แต่ฉันไม่จำเป็นต้องบอก !"
"จำเป็น ! เพราะมันสำคัญมาก ! ซันอาตอนนี้ยังทันนะ เธอเดินกลับไปและไปบอกพี่จางเซว่า เมื่อกี้นี้เธอเกิดนึกคึกหรืออะไรก็ได้ขึ้นมาทำให้พูดไปอย่างนั้น ! แต่ว่าตอนนี้เธอไม่อยากทำแล้ว !"
"ฉันจำเป็นต้องทำ ?"
"ถูกต้อง ! จำเป็นที่สุด"
"เสียใจด้วยนะ ^^ แต่ฉันคงทำไม่ได้หรอกเพราะฉันไม่มีทางคืนคำแน่นอน !"
"เพราะอะไร ? เหตุผลอะไรแกถึงเสนอตัว ?"
"หึ เพราะอะไรน่ะเหรอ ? ก็เพราะว่า ความแค้นมันถึงวันที่ต้องชำระและตอนนี้มันก็ได้เวลาที่จะต้องชำระแล้วน่ะสิ"
"????"
-------------------------------------------------------------------------------------------------------
กลับมาในห้อง !
"พี่จางเซคิดอะไรอยู่ ? ถึงให้ยัยซันอาทำงานนี้ !! พี่ก็รู้ว่ายัยนั่นไม่จริงจังกับอะไรไม่ใช่เหรอ ?" เสียงใส ๆ ของผู้หญิงคนหนึ่งถามขึ้นหลังจากซันอาออกไปแล้ว
"ใช่พี่รู้ แต่ว่าพี่มั่นใจว่ายัยนั่นจะต้องทำงานนี้ได้สำเร็จแน่ ๆ" หญิงสาวที่ชื่อจางเซตอบก่อนจะยิ้มกรุ่มกริ่ม
"เหตุผลอะไรที่พี่มั่นใจ ?" เสียงใส ๆ นั้นถามอีกครั้ง
"เพราะความแค้นน่ะสิ ! แต่เธอยังไม่รู้นี่น่าว่ายัยนั่นเคยเป็นอะไรมาก่อน ? ช่างเถอะ ! เอาเป็นว่าพี่มั่นใจแล้วกัน ^^"
"ความแค้น ? ยังไงเหรอค่ะ ?"
"ก็ความแค้นที่ฝังใจยัยนั่นอยู่ไงล่ะ ! และนั่นมันจะทำให้งานของเราสำเร็จ !"
"งั้นเหรอค่ะ" หญิงสาวตอบด้วยเสียงใสซื่อก่อนจะมองหน้าหญิงสาวตรงหน้าด้วยสายตางง ๆ เพราะไม่รู้ว่าเธอสื่อความหมายอะไรกันแน่
-------------------------------------------------------------------------------------------------------
ติ๊ง ~ หน่อง ~
"เฮ้ย !! เสียงออดดังแล้ว -_-^ ใครก็ได้ไปเปิดประตูทีดิ !!" เสียงของชายหนุ่มคนหนึ่งตะโกนขึ้นก่อนจะหันไปหาเพื่อน ๆ ของเขา
"ฉันหลับอยู่ -_-;;"
"ฉันกำลังทำงาน !"
"ฉันกินข้าว ^_^"
"ฉัน ฉัน ฉันเล่นเกมส์ ^O^"
"ฉันไม่ไป ! +_+"
"สรุป !! ลีทึกนายไปเลย เย้ ๆ ๆ ๆ ^O^" สมาชิกในบ้านตะโกนขึ้นพร้อมกันก่อนจะหันไปทำภารกิจของตัวเองต่อ
'ให้มันได้อย่างนี้สิ !' ชายหนุ่มคิดก่อนจะค่อย ๆ ลุกจากโซฟาและเดินไปที่ประตูหน้าบ้านทันที
ใช่แล้ว ! พวกเขาคือ Super junior บอยแบรนด์ที่ตอนนี้กำลังได้รับความนิยมอย่างมากถึงมากที่สุดในเกาหลีโดยที่พวกเขามีวงรุ่นพี่คือ 'ดงบันชินกิ' ในตอนนี้เป็นวันที่พวกเขาว่างงานและพวกเขาไม่มีตารางงานไปไหน พวกเขาเลยมารวมกันอยู่ที่ห้องนั่งเล่นและทำกินกรรมต่าง ๆ ด้วยกัน
ลีทึก เปิดประตูบ้านออกก่อนจะมองไปที่รั้วบ้านและเขาก็ต้องอึ้งเมื่อ !!
O_O~!!!
หญิงสาวที่ผมยาวสยายถึงกลางหลัง สีผมดำสนิทไฮไลท์สีน้ำตาลทองเล็กน้อย ดวงตาที่มองดูแล้วหวานเยิ้มดูยังไงก็ไม่เบื่อ ผิวสีอมชมพูหน่อย จมูกที่โด่งได้รูปซึ่งเข้ากับใบหน้าอันสวยงามของเธอ ปากสีชมพูสะท้อนแสงที่ได้รับการตกแต่งทาลิปมาเป็นอย่างดี ! เธอใส่เสื้อแขนยาวสีขาวก่อนจะใส่เสื้อแขนสั้นทับสีชมพู กระโปรงที่สั้นเหนือเขานั้นมาเล็กน้อย รองเท้าสีชมพูตามแฟชั่น ที่ดูกี่ทีกี่ทีก็พูดได้คำเดียวว่า สวย !!!
"ลีทึก !! ใครมาอ่ะ ? ผู้จัดการเหรอ ? ลีทึก !! ลีทึก !!" เสียงของเพื่อน ๆ เขาตะโกนถามแต่ตะโกนยังไงก็ยังไม่มีวี่แววว่าจะตอบ
"มันเป็นอะไรว่ะ -_-^" เพื่อน ๆ บ่นกันอย่าง งง ๆ ก่อนจะเดินตามเพื่อนของเขาไปที่ประตูและตาของทุกคนก็เป็นอย่างนี้
O[ ]O~!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
"นะ นะ นะ นางฟ้า !!" คังอินเอ่ยออกมาอย่างลืมตัว และในขณะที่ทุกคนกำลังอึ้งนั้นมีอยู่คนหนึ่งที่มองหญิงสาวคนนั้นด้วยความตกใจ
'ไม่ผิดแน่ หน้าตาแบบนี้ รอยยิ้มแบบนั้น ! ใช่เธอจริง ๆ ด้วย' เขาคิดก่อนจะมองหน้าเธอคนนั้นอย่างไม่วางตาพลางคิดว่า เธอมาได้ยังไง ?
"ขอโทษนะค่ะ ที่นี่ใช่บ้านเลขที่ XXX หรือเปล่าค่ะ ?" หญิงสาวเอ่ยถามก่อนจะมองหน้าสมาชิกในบ้านอย่าง งง ๆ
"ชะ ชะ ใช่ครับ ^^ ไม่ทราบว่ามาหาใครเหรอครับ ?" อึนฮยอคทำหน้าที่เป็นสุภาพบุรุษขึ้นมาทันใด
"คือว่าฉันมาหา....." เธอพูดก่อนจะมองหาก่อนที่เธอจะยิ้มออกมา
"ดงแฮ !!!!! >O<~ นั่นนายจริง ๆ ด้วย ^^ ดีใจจังฉันได้มาเจอนายสักที" เธอเอ่ยพร้อมกับรอยยิ้มก่อนจะวิ่งเข้ามากอดแขนของดงแฮและซบลงหาเขา ! ในขณะที่เขาก็สะบัดแขนเธอออกอย่างไม่ใยดี
"อย่ามายุ่งกับฉัน !" เขากล่าวด้วยน้ำเสียงเรียบ ๆ ก่อนจะมองหน้าเธออย่างรังเกียจ
"อะไรกัน ? ทำไมนาย ทำไม ฮึก ฮึก ฮึก โฮ ๆ ๆ ๆ ทำไมอ่ะ ทำไม" เธอบ่นออกมาก่อนจะปล่อน้ำตาออกมาในขณะที่ทุกคนก็มองการกระทำอย่าง งง ๆ
"เฮ้ย ! แกทำอะไรว่ะ -_-^ ทำไมทำตัวน่าเกียจแบบนี้เนี่ย ?" เรียวอุคพูดก่อนที่ทุกคนจะวิ่งไปกอดปลอบเธอทันที
"เธอกลับไปเลยนะ ! มาทางไหนเธอกลับไปเลยนะ !" เขาตะคอกใส่เธอในขณะที่น้ำตาของเธอก็เริ่มไหลลงมาเรื่อย ๆ
"อะ อะ อะไรกัน โฮ ๆ ๆ" เธอพึมพำออกมาก่อนะจะร้องไหอย่างเอาเป็นเอาตายในขณะที่ทุกคนก็พยายามปลอบเธอแต่ในขณะที่เขาก็กำลังมองหน้าเธออย่างเย็นชา
-------------------------------------------------------------------------------------------------------
"เอาล่ะ เรามาพูดกันเลยดีกว่านะ ^^ ดงแฮไหนแกลองบอกสิว่าแกเคยเป็นอะไรกับเขาแล้วทำไมแกถึงทำตัวไม่เป็นลูกผู้ชายแบบนี้น่ะ ?" ลีทึกเอ่ยถามขึ้นหลังจากที่เขาสามารถพาเธอเข้ามานั่งในบ้านได้แล้ว
"ก็ไม่มีอะไร ก็แค่ แฟนเก่า น่ะ" เขาตอบอย่างไม่สนใจในขณะที่เธอก็ตั้งท่าจะร้องไห้อีกแล้ว
"แฟน เหรอ ? >O<~" ฮีชอลเอ่ยถามขึ้น
"เออ" เขาตอบห้วน ๆ ก่อนจะหันหน้าหนีย่างไม่ใส่ใจ
"ว่าแต่เธอจะเอากระเป๋าอะไรมาเยอะแยะเต็มไปหมดเลย -_-^ มันเกะกะรู้ไหม ?" ดงแฮหันไปถามหญิงสาวที่กำลังเช็ดน้ำตาอยู่
"นั่นสิ รู้ไหมหนักมาก ๆ เลย >O<!!" เรียวอุคบอกก่อนจะทำท่าเหนื่อย
"ขอโทษทุกคนด้วยนะค่ะ ^^ แต่ว่า ก็แค่จะมาขออาศัยชั่วคราวน่ะค่ะ ^^"
O[ ]o~!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
"อาศัยชั่วคราว !" ทุกคนตะโกนขึ้นด้วยความตกใจไม่เว้นแต่ ดงแฮ !
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>> To be Con.
ตอนต่อไป !
"คอยดูนะ ฉันจะทำให้พวกแกไม่ได้ผุดได้เกิดไอ้ ดาราหน้าไง่ !! หึหึ ^^"
"ถูกต้อง ! พวกนายมันโง่ ! โง่มาก ๆ ด้วย ! ใช่แล้ว ! ฉันกลับมาเพื่อที่จะแก้แค้นาย !"
?????????????
ความคิดเห็น