คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Chapter 3 : สับสน !!!
: This is Rankle :
[fic. Super junior]
Chapter 3 : สับสน !!!
"ไม่ไปเหรอซันอา ? แต่ว่าเราอยากจะแนะนำเธอให้ทุกคนรู้จักจริง ๆ นะ"
"เอ่อ ไม่ดีกว่าค่ะ ^^ คือว่ารู้สึกปวดหัวนิดหน่อย"
"งั้นก็ได้ ล็อกประตูบ้านดี ๆ นะครับ"
"ค่ะ ^^ บ๊าย ~ บาย แล้วเจอกันนะค่ะ จุ๊บ !"
"อะ เอ่อ ครับ >///<" ชายหนุ่มตอบหน้าแดงก่อนจะเดินออกจากบ้านไปในขณะที่....
"นี่ซันอาฉันไม่รู้หรอกนะว่าคนเลวอย่างเธอมีแผนอะไรน่ะ ! แต่ฉันบอกไว้ก่อนถ้าคิกจะแก้แค้นควรจะเป็นฉัน ! ไม่ใช่เพื่อน ๆ ของฉัน !" ดงแฮที่เดินออกมาเป็นคนสุดท้ายหยุดพูดกับเธอหลังจากที่เมื่อกี้เธอกระโดดหอมแก้มลีทึก
"งั้นเหรอ ? ฉันไม่ยุ่งก็ได้ แต่ถ้าเขามายุ่งหรือหลงเสน่ห์ฉันเอง ฉันก็ไม่รู้หรอกนะ ^^ หึหึ" เธอบอกก่อนจะม้วนผมตัวเองเล่น
"แน่ล่ะ ! เขาจะไม่ยุ่งกับเธอแน่ถ้าเธอไม่เป็นนางแมงยั่วสวาทเขา !"
"งั้นเหรอ ? งั้นฉันจะยั่วสวาทเธอก่อนดีไหมล่ะ ^^"
"หยุดความคิดของเธอไปเลยนะ ! แล้วอย่าเอามือสกปรก ๆ ของเธอมาแตะฉันด้วย !" เขาบอกก่อนจะเดินตามเพื่อน ๆ ของเขาออกไป
"หึ ยังกับว่าฉันอยากแตะตัวคนเลวแบบนายงั้นแหละ -_-;; เห็นค่าตัวเองมากเกินไปแล้วย่ะ" เธอพูดเซ็ง ๆ ก่อนจะถูปากของตัวเองที่หอมแก้มลีทึกเมื่อกี้
"ขยะแขยงชะมัด !" เธอพูดก่อนจะขยี้ปากเพื่อไม่ให้เหลือรอยอยู่ เธอเดินไปที่ห้องนั่งเล่นก่อนจะหยิบโทรศัพท์ออกมาและกดจิ้มเบอร์หาพี่จางเซประธาน Anti Fan club ทันที
"พี่จางเซค่ะ ตอนนี้พวก SJ ได้ไปทำงานหมดแล้วค่ะ เหลือหนูอยู่คนเดียวพี่จะให้หนูทำอะไรไหมค่ะ ?"
[นั่นแหละ คือโอกาสดีของเราซันอาพี่ว่าเธอน่าจะรื้อค้นห้องของทุกคนในบ้านนะ ! หาอะไรก็ได้ที่คิดว่าน่าจะเป็นข่าวทีทำลายพวกนั้นให้ได้มากที่สุด !]
"แต่หนูคิดไม่ออกอ่ะพี่ อะไรที่ทำลายพวกนั้นได้งั้นเหรอ ?"
[พี่ก็ยังคิดไม่ออกเหมือนกัน ! เอาเป็นว่าลองไปรื้อค้นดูแล้วกัน ถ้าเจออะไรเด็ด ๆ ก็โทรมาบอกพี่ก็ได้]
"จะพยายามแล้วกันนะค่ะ"
[รีบไปเลยนะ ! เพราะตอนนี้เธอมีโอกาสอยู่บ้านคนเดียวแล้วกว่าพวกนั้นจะกลับก็อีกนานเลยล่ะ ! เพราะวันนี้พี่ลองไปสืบข้อมูลที่เว็บแฟนคลับมาแล้วแหละ ตารางงานเยอะพอควร]
"อ๋อค่ะ งั้นเอาเป็นว่าถ้ามีอะไรจะโทรบอกแล้วกันนะค่ะ"
[แล้วถ้าหาได้แล้ว และเราค่อยนัดเจอกันนะ]
"ได้ค่ะ สวัสดีค่ะ"
"เฮ้อ แล้วอะไรที่มันเป็นสิ่งทำลายว่ะ" เธอบ่นออกมาก่อนจะเดินวนรอบ ๆ ห้องเพื่อใช้ความคิดก่อนที่เธอจะหยุดขาและวิ่งไปที่โทรศัพท์ก่อนจะจิ้มเบอร์โทรศัพท์และกดโทรออกทันที
"เฮยอง แกออกมาเจอฉันที่ร้าน Chiru~!! Coffee เดี๋ยวนี้ !" เธอกรอกเสียงลงไปในโทรศัพท์ก่อนจะกดวางและวิ่งขึ้นห้องเพื่อแต่งตัวทันที
-------------------------------------------------------------------------------------------------------
"มีอะไรว่ะ ? -_-;; แกรู้ไหมว่าฉันโคตรเหนื่อย !" ยัยเฮยองตะโกนด่าฉันก่อนจะหอบ แฮ่ก ๆ >O<~ ฉันผิดเหรอไงเนี่ย = =^
"ฉันมีเรื่องจะปรึกษาแกอ่ะ T^T"
"เรื่องอะไร ? บอกไว้ก่อนนะ ! ฉันคิวงานเยอะ !"
"รู้แล้วน่า - -^ ฉันแค่กำลังมือแปดด้านเท่านั้นเอง"
"มืดแปดด้าน ?"
"ใช่น่ะสิ ! แกรู้ไหม ? พี่จางเซเขามอบงานที่หนักอึ้งให้ฉันเลย !! จนฉันอยากจะร้องไห้"
"งาน ? งานอะไร ? ในเมื่อแกก็รับงานที่จะเข้าไปอยู่ในบ้านนั้นแล้วนี่น่า ?"
"ถูกต้อง ! ฉันสามารถเข้าไปอยู่ในบ้านได้ ! และแกคิดเหรอ ? ว่ามันจะไม่มีงานอื่นอีกน่ะ !"
"ฉันบอกแล้ว ! ว่าอย่าไปทำ >O<~ งานอื่นมีให้ทำตั้งเยอะแยะ ! แล้วแกไปรับทำไมงานนี้ เอ้านี่ ! โทรหาพี่จางเซและบอกว่าไม่ทำแล้ว !"
"ไม่ ! ฉันไม่เลิก"
"อ๊ะ ! ฉันจดเบอร์ให้แล้วที่เหลือแกพูดเองแล้วกัน !" ยัยเฮยองพูดก่อนจะส่งโทรศัพท์มาให้ฉันก่อนที่ฉันจะกดวางและยึดโทรศัพท์เอาไว้ทันที !
"แน่นอน ! ฉันจะคือให้แกต่อเมื่อแกจะยอมรับปากว่า จะช่วยฉัน !"
"ฝัน ! แกรู้ไหม ? ฉันไม่อยากให้เพื่อนรักคนเดียวของฉันมาเสี่ยงอันตรายหรอกนะ"
"ตรงไหน ? รับปากสิ"
"ไม่ ! เอาโทรศัพท์ฉันมา"
"นี่เฮยอง ! แกจะไม่เห็นด้วยอะไรนักหนา ? กะอีแค่ไปทำลายพวกมันแค่นี้ ? มันได้อันตรายอะไรเลยนะ ! แล้วแกจะอะไรกับชีวิตฉันนักหนา ! หรือว่าพวกพี่จางเซคิดทำอะไร ?"
"เอ่อ คือ...."
"ตอบฉันมา !"
"ก็ได้ ฉันจะยอมช่วยแก"
"แต่ฉันว่ามันต้องมีอะไรแน่ ๆ แต่ช่างเถอะ ! พี่จางเซคงจะไม่คิดทำร้ายฉันหรอกนะ ! ก็ในเมื่อฉันเป็นถึงตัวการสำคัญของงานนี้นี่น่า ^^"
"ขอให้มันเป็นอย่างนั้นเถอะ !"
"แกว่าอะไรนะ ?"
"อ๋อ เปล่า ๆ"
"งั้นแกก็ช่วยฉันได้แล้ว ! แต่ฉันบอกไว้ก่อนนะ แกช่วยฉันและฉันจะคืนโทรศัพท์ !" ฉันบอกก่อนจะเก็บโทรศัพท์ของยัยเฮยองเข้ากระเป๋าและหันไปคุยกับยัยนั่นทันที
"พี่จางเซให้แกทำอะไร ?"
"เขาบอกว่าให้ไปค้นห้องของทุกคนในบ้านน่ะ ! แล้วก็หาอะไรก็ได้ที่จะเป็นหลักฐานทำลายให้ได้มากที่สุด !"
"แต่แกก็ยังคิดไม่ได้ว่าอะไร ?"
"ถูกต้อง !"
"แต่ฉันว่าฉันพอจะคิดออกนะ.."
"ว่าไงนะ !"
"แน่นอน แกก็ใช้เสน่ห์อันเป็นนางฟ้าของแกให้เกิดประโยชน์สิ !"
"เสน่ห์ ?"
"เคยได้ยินไหม Secret makes a woman woman*………."
"ผู้หญิงที่มีความลับเป็นอาภรณ์จะดูมีเส่ห์ขึ้นเยอะเลย..." ฉันและยัยเฮยองพูดขึ้นพร้อมกันก่อนจะยิ้มอย่างชั่วร้าย ! แน่นอนล่ะ ฉันจะต้องใช้แผนนี้แหละ ! เพราะมันน่าจะได้ผลดีที่สุด ! และในตอนนี้สมองของฉันก็เกิดความคิดบางอย่างขึ้นมา....
"เฮยอง ..." ฉันเรียก
"อะไรเหรอ ?"
จะบอกดีไหมนะ ?
"เอ่อ คือ....."
ไม่บอกดีกว่า ! เอ๊ะ ! หรือจะบอกดีนะ ! ไม่บอกก็ทรยศ แต่ถ้าบอกเขาก็ต้อง..... ไม่สิ ! ฉันจะไปคิดถึงนายนั่นทำไมนะ !
"มีอะไร ?"
ฉันว่าฉันควร.......
"อ๋อ เอ่อ คือ ฉันจะบอกว่า ฉันจะคืนโทรศัพท์น่ะ ^^" ฉันบอกก่อนจะควักโทรศัพท์ให้
"ดูมีความลับ !"
"ไม่มี ๆ ^^ จะมีอะไรล่ะ ?" ฉันบอกก่อนจะยิ้มเพื่อกลบเกลื่อน
"ก็ไม่ได้ว่าอะไรนี่ !" ยัยเฮยองบอกก่อนจะดูดน้ำโกโก้ในแก้วที่วางอยู่ เอาเถอะน่า ! อย่างน้อยการที่ฉันเก็บบางสิ่งบางอย่างเอาไว้ไม่บอกใคร ? มันก็อาจจะทำให้บางสิ่งดีขึ้นด้วย ! และแน่นอนเขาจะต้องปลอดภัย ^^ แต่ฉันจะไปนึกถึงทำไมนะ ? ฉันต้องทำลายไม่ใช่เหรอ
ใช่ ! ฉันต้องทำลาย ~ เพราะฉะนั้นฉันต้องบอก แต่ !
ช่างมันเถอะ ! และการที่เราเก็บความลับอยู่มันทำให้ดูน่าไว้ใจไม่ใช่เหรอ ?
ถึงแม้ว่าเราจะ.....
เลวแค่ไหนก็ตาม...... จริงไหม ?
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>> 2 B Con...
หมายเหตุ : * เอามาจากหนังสือการ์ตูน Conan เจ้าหนูยอดนักสืบ ! ของสำนักพิมพ์ วิบูลย์กิจค่ะ ^^
และประทานอภัยที่มาอัพช้า
= = = = = = = = = = = = = = >
ตอนต่อไป !!
"นี่แหละค่ะ พี่จางเซ หนูหามาให้แล้ว !"
"ว้าว ! เธอทำได้ดีมากซันอาพี่คิดไม่ผิดจริง ๆ ที่คิดให้เธอทำงานนี้ !"
"แน่นอนค่ะ ! การแก้แค้นคือการทำให้เจ็บ ! แน่นอนล่ะ ! มันจะต้องเก็บหนู ร้อยเท่า พันเท่า ! หนูจะทำให้มันเจ็บแบบทรมานเลยล่ะ ! ^^"
ความคิดเห็น