คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : $$- What Meaning Words ?-$$ 1 "สำหรับฉัน"
-1-
สำหรับฉัน
“แล้วทำไมแกไม่บอกฉัน ?! แกจะไปเชื่อคำบ้า ๆ ของคนที่แกไม่นับถือเนี่ยนะ แกมันบ้าจริง ๆ เลย !! ฮัลจี”
“แกเข้าใจฉันหน่อยสิ !! ไม่ใช่ว่าฉันเชื่อฟัง แต่ฉันไม่อยากจะมีเรื่อง เข้าใจ๋ ? ถ้าแกรู้ว่าฉันเป็นใครแล้วแกมั่นใจเหรอว่าจะไม่หลุดไปบอกใครเขา”
“มันก็ เหอะน่า -_-+ เราก็เพื่อนกันไม่ใช่เหรอ ?”
“ฉันรู้ !! แน่นอนว่าฉันไม่อยากจะมาให้เพื่อนที่ฉันรักที่สุดต้องมาลำบากเพราะฉัน”
“แต่ว่าแกก็น่าจะ.......”
“ตอนนี้แกก็รู้ความจริงแล้ว เพราะฉะนั้นเราหยุดพูดเถอะ - -;; ฉันไม่อยากมีปัญหาหรือทะเลาะกับใคร” ฉันเอ่ยก่อนจะดูดน้ำในแก้วเป็นครั้งสุดท้ายและวางลงพร้อมกับกระชับแว่นเพื่อพลางหน้า
“นี่แก ช่วยเล่าเรื่องจริงให้ฉันฟังได้ไหม ? ว่ามันเกิดอะไรขึ้น ฉันควรที่จะรู้” ยัยมินอาเอ่ยขึ้นก่อนจะมองหน้าฉัน ฉันมองหน้าของยัยมินอาก่อนจะคิดทบทวนในใจ มินอาคือเพื่อนของฉัน ฉันควรที่จะเล่าให้เธอฟังใช่ไหม ?
“ถ้าแกอยากรู้ ฉันก็จะเล่า” ฉันถอนหายใจก่อนจะเริ่มเล่า “ตั้งแต่ฉันเกิดมาพ่อกับแม่ไม่เคยเลยที่จะสนใจฉัน ทุกคนสนใจแต่เซยอง น้องสาวฝาแฝดอาจจะเป็นไปได้ว่าพวกเขาคงจะรักลูกคนเล็กมากกว่าแต่ฉันก็ไม่เคยคิด สนใจ หรืออิจฉาน้องสาวของฉัน แน่นอนเซยองถูกเลี้ยงมาอย่างตามใจ อยากได้อะไรพ่อแม่และคนในบ้านจะหามาประเคนให้อย่างรวดเร็วซึ่งต่างกับฉัน ที่ไม่มีใครสนใจฉันจะทำอะไรก็ไม่มีใครสนใจ”
“.........”
“แต่แกรู้ไหม ? ฉันก็ไม่เคยเลยที่จะน้อยใจ ฉันยังรักทุกคนรักน้องสาวฝาแฝดฉันรักเซยอง ฉันรักเซยองและทำทุกอย่างให้เซยองได้ แต่สิ่งที่ฉันได้รับการตอบแทนมันทำให้ฉันเกียจคนในบ้าน แน่นอน ยัยเซยองต้องการจะเป็นลูกคนเดียว เซยองไม่ต้องการที่จะมีฉัน !! เซยองก็ก่อเรื่องมากมายและใส่ร้ายฉัน และก็เป็นอย่างนั้นเหมือนกับคนพวกนั้นต้องการกำจัดฉัน !! คนพวกนั้นเกียจฉัน แม้กระทั่งคนที่ฉันรักที่สุด พ่อกับแม่...” ฉันหยุดหายใจก่อนจะเอ่ยต่อ “ฉันจึงคิดที่จะมาเรียนโรงเรียนกีฬาและมาอยู่หอ และนั่นมันคือความฝันของฉัน แต่พวกเขากลับทำลาย ทำร้ายสิ่งที่ฉันรักและต้องการ และความเกียจชังและแค้นก็เข้ามาแทนที่ความรัก”
“ฉันตัดสินใจพูดทุกสิ่งทุกอย่างและออกจากบ้าน แน่นอนว่าลึก ๆ ฉันอยากจะให้พวกเขารั้งฉันไว้ !! คิดถึงฉัน พูดกับฉันว่าอย่าไปซักนิดก็ยังดี !! แต่พวกเขากลับบอกฉันว่า รอเวลานี้มานานแล้ว !! ถึงฉันไม่ไปเขาก็จะทำลายทุกสิ่งทุกอย่างให้ฉันทนไม่ได้และพวกเขาก็ทำสำเร็จ ฉันทนไม่ไหวด่าทุกคนในบ้านก่อนที่ฉันและบ้านหลังนั้นจะตัดขาดกัน !”
“ฮัลจี เอ่อ ถ้าแกไม่อยากเล่า ก็ ไม่ต้องเล่านะ” มินอา เอ่ยก่อนจะมองหน้าฉันด้วยความเห็นใจและสงสาร เฮอะ สงสาร เห็นใจ ?
“ฉันเลิกยุ่งเกี่ยวกับคนพวกนั้น ไม่ต้องการสิ่งต่าง ๆ ที่พวกนั้นให้ แน่นอนว่าพวกเขาต้องมีความสุขแน่ ๆ ที่ไม่มีฉัน เธอรู้ไหม ? พวกนั้นปิดบังนักข่าว ปิดทุก ๆ อย่าง บอกว่ามีลูกคนเดียวและคน ๆ นั้นก็ไม่ใช่ฉัน แน่ล่ะ !! ฉันก็ไม่ได้ต้องการเลย!! ที่สำคัญตอนนี้ความรู้สึกฉันมันด้านและชาไปหมดแล้ว !! ฉันไม่ต้องการความรัก และไม่ต้องการสิ่งต่าง ๆ จากใคร”
“จนกระทั่งวันนี้แกมาเจอ เซยอง กับ คิบอม Super junior น่ะเหรอ ?”
“ถูก !! และฉันก็คิดว่าคนพวกอยู่กันอย่างมีความสุขดีโดยไม่มีฉันและฉันก็ไม่ต้องการพวกเขาด้วย ฉันเกียจพวกนั้น !! ฉันเกียจพวกมัน !! ^^ นี่ไงล่ะ ความจริงที่แกอยากจะรู้ไง มินอา” ฉันเอ่ยก่อนจะยิ้มเย็น ๆ ให้มินอา และหยิบน้ำขึ้นมาดูด
“ฉันไม่อยากจะเชื่อเลย - -^ คิดว่ามีแต่ในละครน้ำเน่า เฮ้อ ชีวิตแกมันน่าสงสารจริง ๆ เลย”
“ฉันไม่ต้องการความสงสารจากใครหรอกนะ ในตอนนี้ชีวิตของฉันก็มีแค่ฉันและแกเป็นเพื่อนมีโค้ชเป็นที่ปรึกษาและเพื่อน ๆ ในทีมของฉัน แค่นั้นแหละ สำหรับฉัน ในชีวิตนี้ฉันไม่ต้องการอะไรอีกแล้วล่ะ”
“เฮ้อ ถ้าฉันเป็นแกนะ ฉันจะไปที่หนังสือพิมพ์และแฉทุกสิ่งทุกอย่างให้คนพวกนั้นต้องหลบหนีไปเลย !! แค้นแทนแกจริง ๆ หรือไม่นะ ฉันก็จะไปดักตบยัยเซยองอะไรนั่น แต่ฉันว่าไม่ดีกว่านะจ้างผู้ชายให้มาฉุดและข่มขื่นให้ตายไปดีกว่า เรื่องแบบนี้ยัยนั่นถนัดไม่ใช่เหรอ ?”
“ฉันก็อยากจะทำนะ -_-^ แต่มันไม่มีกองหนุน และฉันก็ไม่อยากดังด้วย !!”
“งั้นฉันเป็นกองหนุนให้ไหมล่ะ ? เพราะสูตบัตรแกก็มีพร้อมลายเซ็นพ่อแม่แกก็มีนี่ และฉันจะบอกอะไรให้นะถ้าแกไปบอกอย่างนั้นจริง ๆ ล่ะก็ แกดังขึ้นหน้า 1 ชัวร์ เพราะบ้านตระกูลคิม ๆ ของแกนั่นดังใช่ย่อยนะ ตอนนี้ยัยเซยองก็คบอยู่กับคิบอม Super junior นี่น่า”
“ขอฉันคิดดูก่อนแล้วกัน ^ ^ ว่าแต่ตอนนี้จะกลับได้ยัง ? เหนื่อยว่ะ” ฉันหันไปบอกก่อนจะกินน้ำแข็งก้อนสุดท้าย
“เออ ๆ กลับก็กลับ แต่ว่าถ้าแกคิดได้เมื่อไหร่ว่าอยากดังล่ะก็ ? บอกฉันนะ ^O^ ฉันเป็นกองหนุนให้เพื่อนรักเอง โฮะ ๆ เรื่องแก้แค้นนี่ถนัดว่ะ”
“ย่ะ ๆ แม่คุณ !! เอาเป็นว่าจะคิดแล้วบอกให้เร็ว ๆ ที่สุดเลยนะย่ะ แม่กองหนุน >O<” ฉันหันไปบอกก่อนจะลุกขึ้นจากเบาะและสะพายกระเป๋าก่อนจะเดินออกจากร้านไป เปิดโปงงั้นเหรอ ? คนพวกนั้นก็ทำกับฉันไว้เยอะนี่น่า ฉันควรจะทำดีไหมนะ ? แต่ฉันก็คิดว่า ฉันควรที่จะ..... ช่างเหอะ - -;; ฉันกลับบ้านดีกว่า เหนื่อย !! เฮ้อ
แน่นอนว่าหญิงสาวก็เดินกลับบ้านโดยไม่คิดอะไรแต่เธอหากรู้ไม่ว่า ? มีคนพวกหนึ่งที่สะกดรอยตามเธอมาและได้ยินเรื่องทั้งหมด
“เซยองสุดที่รักของพวกเราเนี่ยนะ ? เป็นพี่น้องกับยัยนั่น” คังอินเอ่ยขึ้นหลังจากแอบฟังการสนทนาของหญิงสาวที่เพิ่งเดินออกจากร้านไป
“ฉันไม่อยากเชื่อ แต่ก็ต้องเชื่อ - -+ ก็หลักฐานมันเห็นอยู่ตำตา หน้าเหมือนซะขนาดนั้น” ลีทึก เอ่ยขึ้นก่อนจะมองไปที่สมาชิกในวง
“แต่ฉันคิดว่าเธอก็น่าสงสารนะ โดนกดดันซะขนาดนั้น แถมยังเป็นคนดีอีกตะหาก ไม่คิดโกรธอาฆาตใคร” อึนฮยอค เอ่ยเสนอความเห็น
“เฮอะ ใครจะไปรู้ >.< ที่ทั้ง 2 คนนั้นกลับไปอาจจะไปปรึกษากันแล้วพรุ่งนี้หนังสือพิมพ์อาจจะแถลงข่าวก็ได้นี่” ดงแฮ พูดก่อนจะมองไปนอกร้าน
“แต่ผมว่าจะยังไงก็เหอะนะ -_- เราควรจะบอกคิบอมและถามจากปากของเซยองเอาเลย เพราะแค่เรื่องมีฝาแฝดแล้วก็ปิดบังแค่นี้ ? มันก็ไม่ได้นักหนาอะไรนี่น่า” คกูฮยอนน้องเล็ดสุดเอ่ยเสนอความเห็นและถามความเห็นกับพี่ ๆ ในวง
“นายนี่มันอ่อนต่อโลกจริง ๆ เรื่องแบบนี้ถ้าปิดบังน่ะ แล้วคนอื่นมารู้ทีหลังมันจะดังโครมเลยล่ะ !! เพราะโกหกประชาชนทุกคน และทุกคนก็จะไม่เชื่อแน่นอนว่าพวกเราต้องได้ผลกระทบเต็ม ๆ” เยซุง หันไปบอกคกูฮยอนก่อนจะเอ่ยต่อ “พวกเราทำไงดีล่ะ ?”
“เอางี้ไหม ? ไปคุยกับยัยนั่นเลย !! และบอกให้ปิดความลับ” ซีวอนเสนอความเห็น
“แต่ฉันคิดว่านะ เราก็น่าจะไปถามทั้งเซยองและผู้หญิงคนนั้นให้รู้เรื่องก่อน แล้วค่อยไปปรึกษากับคิบอมพร้อมกับปรึกษากับคุณคิมและคุณนายคิมเพื่อแก้ปัญหา ไม่สิ เรียกมาคุยกันปรับความเข้าใจกัน และเรื่องก็จบ แถลงข่าวว่าลูกสาวคนนี้ไปอยู่นอกมาดีไหม ?” ฮีชอลเสนอความเห็นอีกคน
“คิดว่าคนอย่างผู้หญิงคนนั้นจะยอมเหรอ ?” เรียวอุคเอ่ยขึ้นขัด
“แต่ผมว่านะ เรานะจะไปคุยกับเธอให้รู้เรื่องและก็บอกเรื่องนี้กับคิบอมด้วยพร้อมกับถามความจริงกับเซยอง ก่อนที่จะให้เรื่องจบ ๆ คือ ต่างคนต่างอยู่” ชินดงกลืนขนมเค้กเข้าปากก่อนจะพูดขึ้นเพื่อเสนอความเห็น
“มันก็ดีนะ แต่ปัญหาก็คือ ? จะหาเธอคนนั้นยังไงล่ะ” ฮันคยอง หนุ่มหน้าจีนที่เงียบมานานเอ่ยถาม
“เมื่อกี้เธอบอกว่ามีโค้ชใช่ไหม ? แน่นอนว่าเธอจะต้องอยู่โรงเรียนกีฬาแน่นอน !!”
“เมื่อกี้ผมเห็นแวบ ๆ นะ ^^~ เสื้อที่เธอใส่น่ะมันมีตราของมหาลัยฮยองฮี”
“ฮยองฮี O_o จริงดิ พี่ตาฝาดหรือเปล่า ? มหาลัยกีฬาที่คะแนนเข้าสูงที่สุดในเกาหลีแล้วนะ” คกูฮยอนเอ่ยด้วยความตกใจ ก่อนจะมองหน้าดงแฮ
“งั้นยัยนั่นก็เรียนเก่งน่ะสิ จะให้พูดตรง ๆ เลยนะ เธอนี่ดูดีกว่าเซยองเยอะเลย ทั้งเรียนเก่ง คนดีอีกตะหาก เล่นกีฬาเก่ง~ ต่างกับเซยองเลย ไม่เห็นจะเอาใจใส่เรียนเลย เอาแต่ใจอีกตะหาก เอ่อ จะบอกว่าไม่ได้ด่านะ แค่พูดเฉย ๆ T^T”
“เอาเถอะ เอาเป็นว่าเย็นนี้เรากลับไปบอกคิบอมและไปหาผู้หญิงคนนั้น พร้อมกับถามเซยองใช่ไหม ?” ลีทึกหันมาถามสมาชิกในวง
(- -) (_ _)
“งั้นกลับบ้านเถอะ เหนื่อย” ลีทึกกล่าวสั้น ๆ ก่อนที่พวกเขาจะค่อย ๆ เดินออกจากร้านไปท่ามกลางสายตาของคนรอบข้างที่มองพวกเขาอย่างสนใจ
“ใช่ Suju หรือเปล่าน่ะ ?”
= = = = = What Meaning Words ? = = = = =
บ้านตระกูลคิม
“อ้าว ? เซยองกลับมาแล้วเหรอลูก ทำไมวันนี้กลับเร็วจัง” หญิงแก่เดินมารับลูกสาวที่กำลังเดินเข้าบ้านด้วยสีหน้าบึ้งตึงแน่นอนเมื่อเธอยิ่งเห็นผู้เป็นแม่เอ่ยถึงเธอแบบนั้นเธอยิ่งอารมณ์บูดเข้าไปใหญ่
“แม่หาว่าหนูกลับบ้านดึก ทำตัวเหลวไหลเหรอค่ะ ? แม่อ่ะ !!!!!” เธอระเบิดออกมาก่อนจะเดินหนีเข้าห้องรับแขกพร้อมกับทรุดตัวลงอย่างอารมณ์เสีย
“นี่คนใช้ในบ้านไปไหนหมด ห๊ะ !!! เรียกไม่ได้ยินเหรอ ? เยฮี !!!” เธอตะโกนขึ้นก่อนจะมองไปรอบ ๆ และปรากฏให้เห็นหญิงสาววัยกลางคนเดินมาอย่างรวดเร็ว
“ไปเอาน้ำโค้กมาให้ฉัน !! เย็น ๆ นะ อร่อย ๆ ด้วย ไป !!!!” เธอสั่งอย่างวาดมาดก่อนจะขวางกระเป๋าไปบนโต๊ะ หญิงสาวผู้เป็นแม่มองก่อนจะค่อย ๆ นั่งลงข้าง ๆ
“ทำไมวันนี้ดูอารมณ์เสียจังลูก แล้วคิบอมล่ะ ? ไปไหนเหรอลูก”
“แม่อย่าเพิ่งมาพูดถึงคนพวกนั้นตอนนี้ได้ไหม ? หนูอารมณ์เสีย !!! ผู้ชายอะไรอ่ะ ส่งแค่หน้าประตูปล่อยให้เดินเข้ามาเอง และที่สำคัญพูดถึงไอ้บ้านั่นยังนึกถึงนังนั่นอีก !!”
“เป็นอะไรไปล่ะลูก ? หืมมม บอกแม่สิ”
“ก็นังฮัลจีไงค่ะแม่ วันนี้หนูเจอมัน !!! และแถมมันยังเปิดเผยตัวเองอีกตะหากว่าเป็นลูกคุณแม่กับคุณพ่ออ่ะ หนูไม่ยอมนะค่ะ !!! วันนี้คิบอมก็ถามถึงนังนั่นตลอดเลย !! ไม่รู้ว่าพิศวาสอะไรนักหนา”
“วันนี้ลูกเจอฮัลจีเหรอ ?”
“แม่อย่าเรียกมันว่า ฮัลจี ได้ไหมค่ะ ? มันไม่ใช่ลูกคุณแม่สักหน่อย !!! แม่จะไปสนใจมันทำไมอ่ะ มีเซยองอยู่แล้วทั้งคน เฮอะ รักมันเข้าไปและเซยองคนนี้ก็ไม่มีความหมายใช่ไหมค่ะ ? แล้วนี่อะไรเนี่ย !!! ฉันไม่กงไม่กินมันแล้ว ไปบอกคนรถสิว่าให้ถอยรถสปอร์ตสีแดงมาให้ เร็ว ๆ นะ เอาสปอร์ตสีแดงนะย่ะ ถ้าไม่ใช่สปอร์ตฉันจะหักเงินเดือนแก” หญิงสาวเอ่ยอย่างยืดยาวก่อนจะสาวเท้าไปที่หน้าบ้านในขณะที่ผู้เป็นแม่ก็เดินตามไปด้วยความเป็นห่วง
“ไปเที่ยวอีกแล้วเหรอลูก ?”
“มันไม่ใช่เรื่องของแม่ รถมาแล้ว ไปก่อนนะค่ะ และก็เชิญรักนังนั่นไปให้นาน ๆ เถอะ” เธอกล่าวอย่างไม่ใส่ใจก่อนจะเดินไปขึ้นรถและขับออกไปอย่างรวดเร็วในขณะที่หญิงสาวผู้เป็นแม่ก็มองตามไปด้วยความเป็นห่วง
“อีกแล้วเหรอเซยอง ? เฮ้อ ฉันไม่น่าเชื่อเลย !! ฉันไม่น่าเลย” หญิงแก่บ่นก่อนจะเดินเข้ามาภายในบ้านและทรุดตัวลงบนโซฟาอย่างเหนื่อยล้า
“คุณท่านเป็นอะไรหรือเปล่าค่ะ” สาวใช้ประจำบ้านเดินมาถามก่อนจะนั่งลงข้าง ๆ
“มันคงเป็นกรรมของฉัน ฉันไม่น่าเชื่อเซยองเลย อันที่จริงฮัลจีไม่ผิดเลยด้วยซ้ำ ฉันมันโง่ ฉันเกียจลูกสาวตัวเองได้ลงคอ ถ้าเป็นไปได้ฉันอยากจะเจอฮัลจีสีกครั้งก่อนที่ฉันจะตาย”
“มันก็เป็นไปได้นี่ค่ะ คุณท่าน ^^”
“เป็นไปได้ ? ยังไงกัน ? แค่ฮัลจีเจอหน้าฉันเขาก็ด่าแล้ว ฉันทำกับเขาไว้เยอะ ฮัลจีเขาไม่เคยสนใจฉันหรอก”
“แต่ดิฉันได้ข่าวมาว่าคุณหนูต้องไปแข่งในวันอาทิตย์นี้นี่ค่ะคุณท่าน คุณท่านก็ตามไปดูและให้กำลังใจห่าง ๆ ก็ได้นี่น่า แค่ได้เห็นหน้าและความสำเร็จคุณท่านก็น่าจะดีใจนะค่ะ”
“จริงสิ ขอบคุณนะเยฮี วันอาทิตย์นี้เธอต้องไปดูฮัลจีกับฉันนะ”
“ได้ค่ะคุณท่าน ยังไงซะ ฉันก็ยังรักและคิดถึงคุณหนูฮัลจีอยู่เสมอ ๆ แหละค่ะ ^^”
“ฉันจะมีโอกาสได้เจอฮัลจีแล้ว ^^ ขอบคุณจริง ๆ นะ”
-----------------------------------------------------------------------------------
นี่เป็นเพียงแค่จุดเริ่มต้นนะค่ะ
เดี๋ยวมันจะมีตอนพิเศษอีกอ่าค่ะ สำหรับเรื่องทางบ้านของ "ฮัลจี"
ที่จริงปัญหามันไม่ได้มีเท่านี้
"มันยังมีที่เป็นซ่อนเงื่อน
และซับซ้อนกว่านี้แน่ ๆ และมันก็เป็นปัญหาใหญ่ด้วย"
เพราะฉะนั้นติดตามอ่านนะเจ้าค่ะ ~
จะพยายามมาอัพให้บ่อย ๆ ^^
ตอนนี้ยุ่งจริง ๆ โทษทีนะค่ะ
All_Love*U
ความคิดเห็น