NC

คำเตือนเนื้อหา

เนื้อหาของเรื่องนี้อาจมีฉากหรือคำบรรยายที่ไม่เหมาะสม

เยาวชนที่มีอายุต่ำกว่า 18 ปี ควรใช้วิจารณญานในการอ่าน

กดยอมรับเพื่อเข้าสู่เนื้อหา หรือ อ่านเงื่อนไขเพิ่มเติม
ปิด
ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    My Fierce Teacher ดุมากนัก รักซะเลย

    ลำดับตอนที่ #6 : เพื่อนบ้าน

    • อัปเดตล่าสุด 17 มิ.ย. 66


    ฉันทานข้าวกับอาจารย์เสร็จก็พากันกลับมาที่มหาลัยเพื่อทำงานที่อาจารย์พูดไว้

    “อาจารย์ค่ะ”

    “ว่าไง”

    “คือเรื่องที่จะ...”ฉันหันไปเห็นอาจารย์ที่นั่งที่โต๊ะทำงานกำลังตั้งใจทำงาน คือแบบฉันคิดในใจว่าทำไมเท่แบบนี้ และยิ่งตอนใส่แว่นนะหื้มมม คือแบบหล่อแบบตะโกน

    “มองผมแบบเนี่ยต้องการอะไรเหรอป่าวหื้มม????”

    “ปะ...ป่าวค่ะ”

    “กริ๊งๆ”อยู่ๆเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นมา พี่บอนซ์เองค่ะ

    “ฮัลโหล่ค่ะพี่บอนซ์”

    “กินไรยัง”

    “เรียบร้อยแล้วค่ะ”

    “แล้วอยู่ไหน”

    “คณะค่ะ ช่วยอาจารย์ทำงานอยู่ค่ะ”

    “เดียวพี่ไปหานะ”

    “ค่ะ”

    “แฟนเหรอ”

    “ป่าวค่ะรุ่นพี่”

    “อ่ออ..แล้วไป”

    “อะไรนะคะอาจารย์”

    “ป่าว ทำงานไปเถอะ เออแล้วเมื่อกี้จะพูดอะไร”

    “คืออินเตอร์อยากถามว่าเรื่องที่วางแพลนจะไปทัศนศึกษาอาจารย์สนใจที่ไหนเป็นพิเศษไหมค่ะ”

    “ที่ไหนก็ได้เธอเลือกเลย”

    “ได้ค่ะอาจารย์”สักพักพี่บอนซ์มายืนรอฉันที่หน้าคณะฉันเลยรีบเดินออกไปหา

    “มานานยังค่ะ”

    “ไม่นานครับ”

    “☺️”

    “☺️”อยู่ๆเราทั้งคู่ก็เผลอยิ้มออกมา

    “เออ...เดียวพี่ไปส่งนะ”

    “ดะ...”

    “ไม่ต้องครับ”ฉันหันไปยังปลายเสียงกลับเป็นอาจารย์คชายืนอยู่

    “ใครเหรอ...”

    “อาจารย์หนูเองค่ะ”

    “อ่อ...สวัสดีครับอาจารย์????”

    “หึ...ไปเดียวผมไปส่ง”อาจารย์หันมาพูดกับฉัน

    “เดียวครับอาจารย์ อาจารย์ไม่ต้องเสียเวลาหรอกครับเดียวผมไปส่งน้องเอง”

    “เธอจะกลับกับใครพูดมา!!!!”อยู่อาจารย์หันมาถามฉันด้วยสายตาที่บีบบังคับว่าให้กลับกับเขา

    “เอออ.....พี่บอนซ์ค่ะอินเตอร์ต้องเคลียร์งานอีกนิดค่ะ เดียวจะเสียเวลาพี่บอนซ์เอา”

    “โอเคเนอะ????”ยังไปแยะเย้ยเขาอีกนะ

    หลังจากฉันเก็บของแล้วขึ้นรถกลับกับอาจารย์ และระหว่างทางฉันกับอาจารย์แทบไม่คุยกันเลย และในที่สุดก็ถึงคอนโดของฉัน

    “อาจารย์จอดหน้าคอนโดก็ได้ค่ะ”เขาไม่พูดแต่เขาเลี้ยวรถเขาไปจอดในโรงจอดรถ

    “ไม่ลงเหรอ”

    “ค่ะ...”เขาทำทางจะลงเหมือนกับฉัน

    “อาจารย์ส่งแค่นี้ก้พอแล้วค่ะ”

    “อะไรของเธอฉันอยู่ที่นี้เหมือนกัน”

    “ห้ะ????”พูดจบเขาก็เดินลงจากรถทันที มีอะไรให้เซอร์ไพรอีกไหมเนี่ยยย 

    “อาจารย์อยู่ชั้นฉันไหนค่ะ”เขาไม่พูดแต่กดลิฟต์ไปที่ชั้น4ห้ะนี่มันชั้นเดียวกับเราหนิ อะไรมันจะขนาดนี้

    “ไม่สบายเหรอ ทำไมหน้าซีดขนาดนั้น”

    “ป่ะ ป่าวค่ะ”

    “ฉันไปก่อนนะคะ ฝันดีค่ะ”ลิฟต์เปิดออกฉันเลยรีบบอกลาอาจารย์ทันที แต่เดียวนะทำไมอาจารย์เดินตามฉันมาล่ะอย่าบอกนะว่า...

    “อาจารย์....”ใช่ค่ะอาจารย์คือเพื่อนบ้านคนใหม่ของฉัน ห้องอาจารย์อยู่ตรงข้ามกับห้องของฉัน......

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    นักเขียนปิดการแสดงความคิดเห็น
    ×