ฟิคเซวีน่า:ความรัก และบทละครกำกับโดย Chalee

ลำดับตอนที่ #2 : ความโกลาหลของช่วงปิดเทอมอีก20%

ความเดิมตอนที่แล้ว----ขณะที่เมล่าเริ่มจะเสียอาการนางเอกแล้ว  ตอนนี้เธอกำลังจะกรี้ด  แต่ว่ากลับเปลี่ยนใจ  “ลีโอขา  เมล่าเป็นคู่หมั้นลีโอนะคะ”--------- จบเริ่มฉากต่อไป เพล้ง
----------------------------------------------------------

(แหม  หน้าด้านนะธอ  ลีโอคิด)  ลีโอยังสีหน้าเรียบเฉยๆ  คำที่เมล่าพูดตอกย้ำความคันและเสียวแปลบในหัวใจให้เฟมีล  มันจะอะไรกันนักหนานะสองคนนี้  ฉันไม่อยากยุ่งกับนายแล้วนายแมวยุ่งแล้วทำให้ฉันเสียวทุกที 
      “แต่ว่าไม่เป็นไรค่ะ  ในเมื่อคุณเป็นมือที่สามนางเอกอย่างเมล่าก็เต็มใจ  แต่ว่าการที่ทำลายความรักของคนอื่นเขา..................”  เมล่าพูดยังไม่ทันจบเฟมีลก็ระเบิดแตกโพละออกมา 
      “พอแล้วเธอจะอะไรกับฉันนักหนา  เธอเป็นคู่หมั้นกับลีโอก็เรื่องของเธอ  ฉันไม่เกี่ยวและฉันก็ไม่นึกเสียใจ”  อยู่ดีๆเฟมีลก็ขอบตาร้อนผ่าวเพราะการที่มีคนว่าธอผิด 
ทั้งที่เธอไม่ได้ผิดแต่ก็ยังปรักปรำเธอ  มันเป็นความหยาบคายที่รับไม่ได้ 
      “เมล่าก็เข้าใจนะคะว่าคุณไม่มีพ่อมีแม่คอยสั่งสอน  แต่ว่าคุณก็ควร........”  นี่เป็นคำที่รุนแรงที่สุดและทั้งห้องหนึ่งก็เหมือนมองว่ายัยเมล่าเป็นตัวร้าย 
      “ใช่ฉันไม่มีพ่อมีแม่แต่ฉันก็ไม่คิดแย่งของใคร  แล้วก็รักคนที่เขาไม่ได้รัก  คุณคิดหรือว่าฉันจะเป็นอย่างนั้น  คุณหยาบคายมากนะ  เมล่าพ่อแม่เขาเอาไว้เทิดทูนไม่ได้ให้เอามาว่าซ้ำเติม  แล้วคุณมาที่ที่ฉันนั่งอยู่ดีๆก็มาแว้ดๆใส่ฉันมันสมควรหรือคะ  แล้วคนที่ฉุดฉันให้นั่งลงไม่ให้ฉันลุกไปไหน  มานั่งเองก็ลีโอนั่นแหละลองถามเขาดูสิ  ฉันไม่ได้แกล้ง”  เฟมีลขอบตาเริ่มร้อนขึ้นอีกเหมือนว่าเธอปวดหัวและหนาว 
ส่วนลีโออึ้งนิ่งเงียบดูเหตุการณ์  “เห็นทีคุณคงไม่ได้รับเชื้อพ่อแม่คุณเลยนะคะท่านฟาร์มีจะว่าอย่างไรถ้าเห็นหลานสาวเป็นอย่างนี้...........”เมล่าว่าซ้ำแต่ดูเหมือนว่าตอนนี้เพื่อนๆของเฟมีลกำลังจะลุกขึ้นโต้ 
      “งั้นขอโทษคุณเรื่องเมื่อกี้แล้วก็ขอถอนตัวจากการแสดงละครไม่ว่าฉันจะมีบทหรือไม่  และนายลีโออย่ามายุ่งกับฉันอีก  ฉันไม่อยากมีปัญหา  ขอโทษแทนพ่อแม่ฉันด้วยที่มีลูกอย่างฉัน”  เฟมีลว่า  ลีโอสังเกตเห็นน้ำใสๆที่เอ่อล้นอยู่ขอบตา 
      “ชาลี  ฉันขอโทษอีกครั้งนะฉันปวดหัวไปก่อนล่ะ  ฉันไม่อยากเป็นตัวปัญหา”  ชาลีที่ยืนอึ้งกำลังจะตอบแต่เมื่อเห็นน้ำตาใสๆของเฟมีลเริ่มหยดเขาจึงไม่พูดกับเฟมีลตอนนี้เฟมีลรีบเดินออกไปอย่างรวดเร็ว  
ลีโอรีบตามไป 
       “เฮ้  ลีโอนั่นนายจะไปไหน”  ไมล์ตะโกนถาม 
       “ฉันจะไปตามคู่หมั้นฉันรบกวนนายเล่าเรื่องทางนี้ด้วย”ลีโอบอกแล้วรีบวิ่งไป 
เมล่าได้แต่ยืนขึ้น  รีเนลลุกขึ้นและเดินมาหาเมล่าพูดยิ้มๆว่า 
       “เธอเนี่ยมีพ่อแม่ดีเนอะเลี้ยงมาดีมาก  สมแล้วที่เฟมีลเขาไม่ลงมือกับเธอ”
       “ไม่มีใครเขาล้อบุพการีกันหรอกนะคะ”เมล่าสวนอย่างอึ้งๆที่รีเนลยิ้มออกมา
       “ฉันก็ว่าพ่อแม่เธอดีนี่ไม่ได้ว่าไม่ดีสักหน่อยจริงไหมพวกเรา” รีเนลถามคนทั้งห้อง 
       “ใช่”  เสียงกันทั่วห้องเดียวตอบกลับมา 
       “เธอเห็นไหมเธอพูดเองบุพการีไม่ใช้มาล้อมาด่า  แต่ที่เธอทำกลับเฟมีลเธอทำอะไรเขาล่ะ  เฟมีลไม่ลงมือแต่นี่คือมือของฉันดูสิว่าหน้าเธอจะด้านสักแค่ไหน”  รีเนลว่า 
              ------------- “เพี๊ยะ”-------------
 เสียงที่ฉะฉานทำให้เมล่าอึ้งซึ่งไม่มีใครห้ามรีเนลสักนิดทำอย่างนี้กับเธอได้ไง  เธอเป็นใครกล้ามาทำกับฉันอย่างนี้  รีเนลสะบัดหน้าไปตามมาด้วยโทนี่ที่เดินตามรีเนลไป  ตามด้วยลอลินที่ตบหน้าเธออีกทีและมองด้วยแววตาที่เกลียดชัง

         “คุณนี่น่าสงสารนะคะ  คุณรีเนลดิฉันจะไม่ตบหรือทำอะไรคุณหรอกค่ะเพราะดิฉันอยู่กับเฟมีลกลัวว่ามันจะแปดเปื้อนเฟมีล  คุณไม่รู้หรอกถึงเฟมีลไม่มีพ่อหรือมีแม่เขาก็เป็นคนดี” มอรีลว่า  
         “ ฉันเป็นหัวหน้าห้องที่ไม่ดีเลยที่มีลูกน้องทำตัวแย่ๆ”เซอร์รัสว่าอีกคน  
         “รู้ไหมฉันว่าอย่างมอรีลนะตบคุณไปก็เสียมือปล่าวแล้วคุณก็แสนจะหน้าด้านรู้ไหมว่าทุกครั้งลีโอจะเป็นคนห่วงใยเฟมีลมากที่สึดกว่าพวกเรา  ถามใครก็รู้เสียใจจริงๆที่มี่คนอย่างคุณถ้าไม่มีคนอย่างคุณโลกคงสูงขึ้น”  เซเลน่าว่าแล้วก็สะบัดหน้ากลับไปนั่งที่เหมือนคนอื่น 
         “เจ็บมากไหม   น้องเมล่า”ไคน์เข้ามาถามอย่างเป็นห่วงเป็นใย  เมล่าเลยอ้อนไปว่า       “เจ็บสิคะดูสิเมล่าทำอะไรผิดเมล่าแค่พูดเฉยๆ” 
         “โถๆไหนดูซิ”ไคน์จับหน้าเมล่าขึ้นมามอง  
         “หน้าตาสวยๆยังไม่มีรอยเลย  รู้ไหมเธอนี่มันหนาทั้งหน้าทั้งใจเธอไม่ได้ทำอะไรเหรอแล้วเฟมีลจะโมโหขนาดนั้นได้ไงเธอว่าบุพการีเขาปาวๆ  เธอน่ะมันสวยแต่รูปใครได้เธอไปคงเสียใจแย่  เธอน่ะมัน โกหกหน้าด้านๆของเธอมันเสนียดมือฉันจริงๆ”ไคน์ว่าแล้วผลักเมล่าไปกองกับพื้น 
เมล่าขอความช่วยเหลือจากไมล์ 
         “ไมล์เธอจะปล่อยฉันไว้เหรอ”  ไมล์ยิ้มพยักหน้าเป็นเชิงตอบว่าใช่ 
         “เอาล่ะทุกคนทำอะไรไปเมล่าคงไม่รู้สึกหรอก  เพราะเธอมันด้าน  ฉันจะขออธิบายเรื่องที่ลีโอให้ฉันอธิบายฟังนะเมล่าก็อย่างที่รู้ว่าเธอเป็นอย่างไรลีโอได้มอบของหมั้นให้กับเฟมีลตั้งแต่งานวันเกิดของเฟมีลตอนปีหนึ่ง  เขากับเฟมีลรู้จักกันมาตั้งแต่เด็กๆและรักกันมาก  เมล่าเป็นแค่คนอาศัยใน
โดโรก้าเท่านั้นแต่  เนื่องจากตอนเด็กลีโอต้องย้ายไปเรื่อยและท่านเรลล่าแม่ของลีโอเป็นเพื่อนสนิทของแม่เฟมีลและ  เชน  ไดแอนแพนไทน์ คงรูจักกันดีเขาเป็นพ่อเฟมีลเป็นครูสอนดนตรีลีโอทั้งสองจึงได้เล่นด้วยกันบ่อยๆ  สนิทกันอย่างที่เมล่าไม่รู้แต่ว่านั่นก็แค่ตอนเด็กๆ  เฟมีลได้ไปอยู่ที่ๆหนึ่งเปิดเผยไม่ได้   ทำให้ไม่ได้เจอลีโออีก  ลีโอเคยสัญญากับเฟมีลว่าเขาจะไม่แกล้งเธออีกไม่ทำให้เธอร้องให้และก็ต้องผิดสัญญาเพราะเธอเมล่า” ไมล์มองเมล่าอย่างคาดคั้นความผิด 
          “ชั้นไม่ผิดนี่  แล้วลีโอจำเฟมีลได้ไงล่ะ” 
          “ง่ายนิดเดียวเพราะสายสัมพันธ์ของเขาทั้งสองและไม่มีใครมีวันเข้าใจนอกจากพวกเขาทั้งสองคน  ลีโอมอบของหมั้นให้ทั้งๆที่เฟมีลไม่รู้ว่าเป็นของลีโอเธอนึกว่าเป็นของท่านเรลล่า  แต่ที่จริงประสงค์ของท่านเรลล่าและท่านเจ้าเมืองฟรานเชสก้า  และตาของลีโอเห็นสมควรอยู่แล้ว  เมล่าไม่เคยอยู่ในสายตาของคนเหล่านี้สักนิด  เธอเข้าใจไหม  ลีโอต้องการให้เกิดความรักขึ้นใหม่เขาจึงขอความกรุณาไม่ให้ใครบอกเฟมีลเรื่องนี้  เข้าใจแจ่มแจ้งนะ  ตอนนี้สิ่งนั้นเริ่มลงเมล็ดและกำลังจะเกิดเป็นต้นกล้าใครก็ขวางสายสัมพันธ์ไม่ได้ จบ”  ทั้งห้องพูดกันอย่างโอ้  จริงหรือนี่  อะไรทำนองนี้
----------------------------------------------------------
****เอาล่ะจิตแพทย์ขอพักไว้แค่นี้ ตอนนี้แทนที่เรื่องจะดองเป็นมะเฟืองล้านปี กลับกลายเป็นว่ารายงานของข้าพเจ้าเองนี้แหละ  ที่จะเป็นมะเฟืองที่อร่อยที่สุดเนื่องจากโดนหักคะแนนและถูกตี
เหอๆ  ขอไปทำรายงานต่อนะ เดี๋ยวมาอัพใหม่  อิอิ อย่าเพิ่งไปไหนนะอ่านให้จบก่อน...............