ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : พรรษาที่ 5: เมืองเวสาลี แคว้นวัชชี
นาวิสาาพบพระพุทธเ้า (ัแ่าสารานุรม) นาวิสาาเป็นธิาอนาสุมนเทวี บิาื่อธนััยเศรษี เป็นหลานอเมเศรษี และนาันทปทุมาผู้เป็นปู่ย่า ในภัททิยนร แว้นอัะ(อยู่ทาทิศะวันอออแว้นมธ) ประมาพรรษาที่ ๕ แห่พระผู้มีพระภาเ้า เวลานั้นนาวิสาามี อายุไ้ ๗ วบ พระทศพลทรเห็นอุปนิสัยสมบัิอเสลพราหม์ และเหล่าสัว์พวะรัสรู้อื่น ๆ มีภิษุส์เป็นบริวาร เส็าริไปถึนรภัททิย ในแว้นอัะนั้น.
สมัยนั้น เมฤหบี เป็นหัวหน้าอเหล่าผู้มีบุมา ๕ น รอำแหน่เศรษี. เหล่าผู้มีบุมา ๕ น ือ 1.เมเศรษี 2.ภริยาหลวอเศรษีื่อันทปทุมา 3.บุรายนโอเศรษี ื่อธนััย 4. ภริยาอธนััยนั้น ื่อสุมนเทวี 5.ทาสอเมเศรษี ื่อปุะ มิใ่แ่เมเศรษีอย่าเียวอ ถึในราอาาัรอพระเ้าพิมพิสาร(ปรอแว้นมธและแว้นอัะ) ็มีบุลผู้มีโภสมบัินับไม่ถ้วนถึ ๕ น ือ โิยะ ิละ เมะ ปุะ และาพลิยะ
บรรานทั้ ๕ นั้น เมเศรษีนี้ ทราบว่าพระทศพลเส็มาถึนรอน ึเรียเ็หิวิสาา ึ่ะนั้นนามีอายุไ้ ๗ วบ หลานสาว มาแล้วสั่อย่านี้ว่า แม่หนู เป็นมลทั้เ้า ทั้ปู่ เ้าพาเวียน ๕๐๐ เล่ม พร้อม้วยเ็หิ ๕๐๐ น บริวารอเ้ามีทาสี ๕๐๐ นา เป็นบริวาร ทำารรับเส็พระทศพล. นาฟัำอปู่ ็ปิบัิาม แ่เพราะนาเป็นผู้ลาในเหุและมิใ่เหุ นา็ไป้วยยานเท่าที่พื้นที่ยานะไปไ้แล้ว ็ลายานเินไปเ้าเฝ้าพระศาสา ถวายบัมแล้วยืน ที่สมวรส่วนหนึ่
รั้นั้น พระศาสาทรแสธรรมโปร้วยอำนาริยาอนา บเทศนา นา็ำรอยู่ในโสาปัิผล พร้อมับเ็หิ ๕๐๐ น แม้เมเศรษี ็เ้าไปเฝ้าถวายบัมพระศาสาแล้วนั่ ที่สมวรส่วนหนึ่ พระศาสาทรแสธรรมโปร ้วยอำนาริยาอเศรษีนั้น บเทศนา เมเศรษี็ำรอยู่ในโสาปัิผล อาราธนาพระศาสา เพื่อเสวยในวันพรุ่. วันรุ่ึ้น็เลี้ยูพระภิษุส์ มีพระพุทธเ้าเป็นประมุ ้วยอาหารอย่าประีในนิเวศน์อน ไ้ถวายมหาทานโยอุบายนั้น รึ่เือน. พระศาสาประทับอยู่ ภัททิยนร ามพุทธอัธยาศัยแล้ว็เส็หลีไป.
นาวิสาาย้ายรอบรัว านรภัททิยแว้นอัะ ไปสร้าเมือสาเในแว้นโศลันี้ เนื่อาพระเ้าปเสนทิโศลเ้ารอแว้นโศลและแว้นาสี ับพระเ้าพิมพิสารเ้ารอแว้นมธและอัะ ่า็เป็นพระภัสา(สามี)อพระภินี(น้อสาว)อันและัน และในรุสาวัถีอพระเ้าปเสนทิโศลนั้นหาไ้มีเศรษีให่ เหมือนัพระเ้าพิมพิสาร เพราะพระเ้าพิมพิสารมีเศรษีให่ถึ 5 น พระเ้าปเสนทิโศลึไ้ไปอเศรษีเพีย 1 นเพื่อให้มาอยู่ในรุสาวัถี แว้นโศล พระเ้าพิมพิสารึให้ ธนัยเศรษี ไป ึ่ธนัยเศรษีเป็นบิาอนาวิสาา ันั้นธนัยเศรษีึยรอบรัวและเหล่าบริวาราทาสพร้อมทรัพสิน่าๆ ไปยัรุสาวัถี แ่เมื่อใล้ถึเมือสาวัถีอีประมา 7 โยน์ (112 ม.) ธนัยเศรษีเห็นว่า อบริวารอนเอเป็นอให่มาๆ ารที่ะเ้าไปอยู่ในเมือสาวัถีะทำารยับยายไม่สะว ึอั้เมืออยู่รนั้น ึ่เรียว่า เมือสาเ
เมื่อนาวิสาาอายุประมา 13 -14 ปี ็ไ้แ่านับ ปุวัุมารบุรอมิารเศรษี ึ่อยู่ในรุสาวัถี และนาวิสาา้อย้ายไปอยู่ในเรือนสามีในรุสาวัถี ามประเพีออินเียในสมัยนั้น ในภายหลันาวิสาาสามารถทำให้ สามี พ่อสามี แม่สามีและบริวาร่าๆ อเหล่าสามี มาศรัทธาในพระพุทธศาสนา นไ้บรรลุเป็นพระโสาบัน และนาวิสาา็ไ้ถวายทานอย่ามามายแ่พระพุทธศาสนา ไ้สร้าวับุพพาราม และนาวิสาา็ไ้เป็นมหาสาวฝ่ายอุบาสิาที่ให้ทานเป็นเลิศ
พระนาปาบีโมีทูลอบว (ัั่อาสารานุรม)
รั้นั้น พระนามหาปาบี เิว้าเหว่พระหฤทัยะทรผนว. แ่นั้น นาปาทปริาริาอพระุมาร ๕๐๐ พระอ์ ผู้ึ่เส็ออทรผนวเมื่อราวที่พระพุทธเ้าสบเรื่อทะเลาะันในาริ่มุ ทุน่า็มีิเป็นอันเียวันว่าพวเราัเ้าไปเฝ้าพระนามหาปาบีแล้วบวในสำนัพระศาสาหมทุน ึให้พระนามหาปาบีเป็นหัวหน้า ประส์ะไปเฝ้าพระศาสา.
โยสมัยนั้น พระผู้มีพระภาพุทธเ้าประทับอยู่ นิโรธาราม เรุบิลพัสุ์ ในสัะนบท รั้นั้น พระนามหาปาบีโมีเ้าไปเฝ้าพระผู้มีพระภา ถวายบัมแล้วไ้ยืนอยู่ ที่วรส่วน้าหนึ่ รั้นแล้วไ้ราบทูลพระผู้มีพระภาว่า อประทานวโราส พระพุทธเ้า้า อสรีพึไ้ออาเรือนบวเป็นบรรพิ ในพระธรรมวินัยที่พระถาประาศแล้ว
พระผู้มีพระภารัสห้ามว่า อย่าเลย โมี เธออย่าอบใ ารที่สรี ออาเรือนบวเป็นบรรพิ ในธรรมวินัยที่ถาประาศแล้วเลย แม้รั้ที่สอ ... แม้รั้ที่สาม พระนามหาปาบีโมี ไ้ราบทูลพระผู้มีพระภาว่า อประทานวโราส พระพุทธเ้า้า อสรีพึไ้ออาเรือนบวเป็นบรรพิ ในพระธรรมวินัยที่พระถาประาศแล้ว พระผู้มีพระภารัสห้ามว่า อย่าเลย โมี เธออย่าอบใ ารที่สรีออาเรือนบวเป็นบรรพิ ในธรรมวินัยที่ถา ประาศแล้วเลย
รั้นั้น พระนามหาปาบีโมี ทรน้อยพระทัยว่า พระผู้มีพระภา ไม่ทรอนุาให้สรีออาเรือนบวเป็นบรรพิในพระธรรมวินัยที่พระถาประาศแล้ว มีทุ์ เสียพระทัย มีพระพัร์นอ้วยน้ำพระเนร ทรันแส พลาถวายบัมพระผู้มีพระภา ทำประทัษิเส็ลับไป ฯ
รั้นั้น พระผู้มีพระภาประทับอยู่ในรุบิลพัสุ์ าม พระพุทธาภิรมย์ แล้วเส็หลีาริทาพระนรเวสาลี เส็าริโยลำับ ถึพระนรเวสาลี ่าวว่า พระอ์ประทับอยู่ทีู่าารสาลาป่ามหาวัน เพระนรเวสาลีนั้น รั้นั้น พระนามหาปาบีโมีให้ปลพระเสา ทรพระภูษาย้อมฝา พร้อม้วยนาสาิยานีมา้วยัน เส็หลีไปทาพระนรเวสาลี เส็ถึเมือเวสาลี ูาารสาลาป่ามหาวัน. โยลำับ
เวลานั้นพระนามีพระบาททั้สอพอมีพระวรายเลือลั้ว้วยธุลี มีทุ์ เสียพระทัย มีพระพัร์นอ้วยน้ำพระเนร ไ้ประทับยืนันแสอยู่ทีุ่้มพระทวารภายนอ ท่านพระอานนท์ไ้เห็นพระนามหาปาบีโมี มีพระบาททั้สอพอ มีพระวรายเลือลั้ว้วยธุลี มีทุ์ เสียพระทัย มีพระพัร์นอ้วยน้ำพระเนร ประทับยืนันแสอยู่ทีุ่้ม พระทวารภายนอ รั้นแล้วไ้ถามว่า ูรโมี เพราะเหุไร พระนาึมีพระบาททั้สอพอมีพระวรายเลือลั้ว ้วยธุลีมีทุ์ เสียพระทัย มีพระพัร์ุ่ม้วยน้ำพระเนร ประทับยืนันแสอยู่ทีุ่้มพระทวารภายนอ
พระนาอบว่า พระอานนท์เ้า้า เพราะพระผู้มีพระภาไม่ทรอนุา ให้สรีออาเรือนบวเป็นบรรพิ ในพระธรรมวินัยที่พระถาประาศแล้ว ฯ พระอานนท์ล่าวว่า ูรโมี ถ้าเ่นนั้น พระนารออยู่ที่นี่แหละ สัรู่หนึ่ นว่าอามาะทูลอพระผู้มีพระภาให้สรีออาเรือนบวเป็นบรรพิ ในพระธรรมวินัยที่ พระถาประาศแล้ว ฯ
รั้นั้น ท่านพระอานนท์เ้าไปเฝ้าพระผู้มีพระภา ถวายบัม นั่ ที่วรส่วน้าหนึ่ แล้วราบทูลว่า พระพุทธเ้า้า พระนามหาปาบีโมีนั้น มีพระบาททั้สอพอ มีพระวรายเลือลั้ว้วยธุลี มีทุ์ เสียพระทัย มีพระพัร์นอ้วยน้ำพระเนร ประทับยืนันแสอยู่ทีุ่้ม พระทวารภายนอ ้วยน้อยพระทัยว่า พระผู้มีพระภาไม่ทรอนุาให้สรีออาเรือนบวเป็นบรรพิ ในพระธรรมวินัย ที่พระถาประาศแล้ว อประทานวโราส อสรีพึไ้าร ออาเรือนบวเป็นบรรพิ ในพระธรรมวินัยที่พระถาประาศแล้ว พระพุทธเ้า้า
พระผู้มีพระภารัสห้ามว่า อย่าเลย อานนท์ เธออย่าอบใ ารที่สรีออาเรือนบวเป็นบรรพิ ในธรรมวินัยที่ถาประาศแล้วเลย แม้รั้ที่สอ ท่านพระอานนท์ไ้ราบทูล... แม้รั้ที่สาม ท่านพระอานนท์ไ้ราบทูล... พระผู้มีพระภารัสห้ามว่า อย่าเลย อานนท์ เธออย่าอบใารที่สรีออาเรือนบวเป็นบรรพิ ในธรรมวินัยที่ถาประาศแล้วเลย รั้นั้น ท่านพระอานนท์ิว่า พระผู้มีพระภาไม่ทรอนุาให้สรี ออาเรือนบวเป็นบรรพิ ในพระธรรมวินัยที่พระถาประาศแล้ว ไนหนอ เราพึทูลอพระผู้มีพระภาให้สรีออาเรือนบวเป็นบรรพิ ในพระธรรมวินัยที่พระถาประาศแล้ว โยปริยายสั อย่าหนึ่ ึทูลถามว่า
พระพุทธเ้า้า สรีออาเรือนบวเป็นบรรพิ ในพระธรรมวินัยที่พระถาประาศแล้ว วรหรือไม่เพื่อทำให้แ้แม้ึ่โสาปัิผล สิทาามิผล อนาามิผล หรืออรหัผล
พ. ูรอานนท์ สรีออาเรือนบวเป็นบรรพิ ในธรรมวินัยที่ถาประาศแล้ว วรเพื่อทำให้แ้แม้ึ่โสาปัิผล สิทาามิผล อนาามิผล หรืออรหัผล
อ. พระพุทธเ้า้า ถ้าสรีออาเรือนบวเป็นบรรพิ ในพระธรรมวินัยที่พระถาประาศแล้ว วรเพื่อทำให้แ้แม้ึ่โสาปัิผล สิทาามิผล อนาามิผล อรหัผลไ้ พระพุทธเ้า้า พระนามหาปาบีโมีพระมาุา อพระผู้มีพระภา ทรมีอุปาระมา ทรประับประอเลี้ยู ทรถวายีรธารา เมื่อพระนม์นีสวรร ไ้ให้พระผู้มีพระภาเสวยีรธารา อประทานวโราส อสรีพึไ้ารออาเรือนบวเป็นบรรพิ ในพระธรรมวินัย ที่พระถาประาศแล้ว พระพุทธเ้า้า ฯ
รุธรรม ๘ ประาร พระผู้มีพระภารัสถามว่า ูรอานนท์ ถ้าพระนามหาปาบี โมี ยอมรับรุธรรม ๘ ประาร ้อนั้นแหละ เป็นอุปสัมปทาอพระนาือ:
๑. ภิษุีอุปสมบทแล้ว ๑๐๐ ปี ้อราบไหว้ ลุรับ ทำอัลีรรม สามีิรรม แ่ภิษุที่อุปสมบทในวันนั้น ธรรมแม้นี้ ภิษุี้อสัาระ เารพนับถือ บูา ไม่ละเมิลอีวิ
๒. ภิษุีไม่พึอยู่ำพรรษาในอาวาสที่ไม่มีภิษุ ธรรมแม้นี้ ภิษุี ้อสัาระ เารพ นับถือ บูา ไม่ละเมิลอีวิ
๓. ภิษุี้อหวัธรรม ๒ ประาร ือ ถามวันอุโบสถ ๑ เ้าไปฟัำสั่สอน ๑ าภิษุส์ทุึ่เือน ธรรมแม้นี้ ภิษุี้อสัาระ เารพ นับถือ บูา ไม่ละเมิลอีวิ
๔. ภิษุีอยู่ำพรรษาแล้ว ้อปวาราในส์สอฝ่าย โยสถานทั้ ๓ ือ โยไ้เห็น โยไ้ยิน หรือโยรัเีย ธรรมแม้นี้ ภิษุี้อสัาระ เารพ นับถือ บูา ไม่ละเมิ ลอีวิ
๕. ภิษุี้อธรรมที่หนัแล้ว ้อประพฤิปัมานัในส์ ๒ ฝ่าย ธรรมแม้นี้ ภิษุี้อสัาระ เารพ นับถือ บูา ไม่ละเมิลอีวิ
๖. ภิษุี้อแสวหาอุปสัมปทาในส์ ๒ ฝ่าย เพื่อสิมานาผู้มีสิา อันศึษาแล้วในธรรม ๖ ประารรบ ๒ ปีแล้ว ธรรมแม้นี้ ภิษุี้อสัาระเารพ นับถือ บูา ไม่ละเมิ ลอีวิ
๗. ภิษุีไม่พึ่า บริภาษภิษุ โยปริยายอย่าใอย่าหนึ่ ธรรมแม้นี้ ภิษุี้อสัาระ เารพ นับถือ บูา ไม่ละเมิลอีวิ
๘. ั้แ่วันนี้เป็น้นไป ปิทาไม่ให้ภิษุีทั้หลายสอนภิษุ เปิทาให้ภิษุทั้หลายสอนภิษุี ธรรมแม้นี้ ภิษุี้อสัาระ เารพ นับถือบูา ไม่ละเมิลอีวิ
ูรอานนท์ ็ถ้าพระนามหาปาบีโมี ยอมรับรุธรรม ๘ ประารนี้ ้อนั้นแหละเป็นอุปสัมปทาอพระนา ฯ รั้นั้น ท่านพระอานนท์เรียนรุธรรม ๘ ประาร ในสำนั พระผู้มีพระภา แล้วเ้าไปหาพระนามหาปาบีโมีี้แว่า พระนาโมีถ้าพระนายอมรับรุธรรม ๘ ประาร ้อนั้นแหละัเป็นอุปสัมปทาอพระนา พระนามหาปาบีโมีล่าวว่า ้าแ่ท่านพระอานนท์ ิันยอมรับรุธรรม ๘ ประารนี้ ไม่ละเมิลอีวิ เปรียบเหมือนหิสาว หรือายหนุ่ม ที่อบแ่าย อาบน้ำสระเล้าแล้ว ไ้พวอุบล พวมะลิ หรือพวลำวนแล้ว พึประอรับ้วยมือทั้สอ ั้ไว้เหนือเศียรเล้าะนั้น ฯ
พรหมรรย์ไม่ั้อยู่นาน รั้นั้น ท่านพระอานนท์เ้าไปเฝ้าพระผู้มีพระภา ถวายบัม นั่ ที่วรส่วน้าหนึ่ แล้วไ้ราบทูลว่า พระพุทธเ้า้า พระนามหาปาบีโมี ยอมรับรุธรรม ๘ ประารแล้ว พระมาุาอพระผู้มีพระภา อุปสมบทแล้ว พระผู้มีพระภารัสว่า ูรอานนท์ ็ถ้าสรีัไม่ไ้ออาเรือนบวเป็นบรรพิ ในธรรมวินัยที่ถาประาศแล้ว พรหมรรย์ัั้อยู่ไ้นาน สัทธรรมะพึั้อยู่ไ้ลอพันปี ็เพราะสรีออาเรือนบวเป็นบรรพิ ในธรรมวินัยที่ถาประาศแล้ว บันี้ พรหมรรย์ัไม่ั้อยู่ไ้นาน สัทธรรมัั้อยู่ไ้เพีย ๕๐๐ ปีเท่านั้น ูรอานนท์ สรีไ้ออาเรือนบวเป็นบรรพิในธรรมวินัยใ ธรรมวินัยนั้นเป็นพรหมรรย์ไม่ั้อยู่ไ้นาน เปรียบเหมือนระูลเหล่าใเหล่าหนึ่ที่มีหิมา มีายน้อย ระูลเหล่านั้นถูพวโรผู้ลัทรัพย์ำัไ้่าย อีประารหนึ่ เปรียบเหมือนหนอนยอที่ลในนา้าวสาลีที่สมบูร์ นา้าวสาลีนั้นไม่ั้อยู่ไ้นาน อีประารหนึ่ เปรียบเหมือนเพลี้ยที่ลในไร่อ้อยที่สมบูร์ ไร่อ้อยนั้นไม่ั้อยู่ไ้นาน ูรอานนท์ บุรุษั้น ทำนบแห่สระให่ไว้่อน เพื่อไม่ให้น้ำไหลไป แม้ันใ เราบััิรุธรรม ๘ ประารแ่ภิษุี เพื่อไม่ให้ภิษุีละเมิลอีวิ ันนั้นเหมือนัน ฯ ็พระนามหาปาบีรั้นทรอุปสมบทอย่านี้แล้ว เ้าเฝ้าพระศาสาถวายบัมแล้ว ประทับ ที่สมวรส่วน้าหนึ่ เวลานั้นพระศาสาทรแสธรรมโปรพระนา พระนารับ รรมานในสำนัพระศาสาพระอ์เียว็บรรลุพระอรหั. ่อมาภายหลัภิษุี 500 รูปที่เหลือ็บรรลุเป็นพระอรหัน์ทั้หม
ล่าวถึพระนายโสธรา(พิมพา)อันเป็นอีายาอเ้าายสิทธถะ เมื่อทรเห็นพระนามหาปาบีบวเป็นภิษุี ัวพระนาพิมพาเอพร้อมทั้เหล่าบริวาร 1100 น ็ิามไปบวเป็นภิษุี ับพระนามหาปาบี พระนายโสธรา(พิมพา)ไ้ื่อใหม่เมื่อบวว่า พระภัททาัานาเถรี ึ่ะที่บวนั้นอายุ 40 พรรษา บวอยู่เป็นเวลา 15 วัน็บรรลุเป็นพระอรหัน์ และเป็นเอทัผู้ไ้บรรลุอภิาให่ ส่วนภิษุีอี 1100 รูป็บรรลุเป็นพระอรหัน์ทั้หม และเมื่อถึอายุ 78 ปี ็นิพพาน่อนพระพุทธเ้า 2 ปี รวมเวลาอยู่ในเพศภิษุี 38 ปี
เป็นอันว่า พระพุทธอ์ประทับเ้าพรรษาที่ 5 ที่รุเวสาลี แว้นวัี ประทับอยู่ ูาารศาลาป่ามหาวัน แว้นทั้ 3 ือ แว้นวัี(รุเวสาลี) แว้นมัลละ(รุุสินาราและปาวา) แว้นสัะ(รุบิลพัสุ์) เป็นแว้นเล็อยู่ใล้ัน และอยู่ไปทาเหนือและะวันเียเหนืออแว้นมธ(รุราฤห์)
สมัยนั้น เมฤหบี เป็นหัวหน้าอเหล่าผู้มีบุมา ๕ น รอำแหน่เศรษี. เหล่าผู้มีบุมา ๕ น ือ 1.เมเศรษี 2.ภริยาหลวอเศรษีื่อันทปทุมา 3.บุรายนโอเศรษี ื่อธนััย 4. ภริยาอธนััยนั้น ื่อสุมนเทวี 5.ทาสอเมเศรษี ื่อปุะ มิใ่แ่เมเศรษีอย่าเียวอ ถึในราอาาัรอพระเ้าพิมพิสาร(ปรอแว้นมธและแว้นอัะ) ็มีบุลผู้มีโภสมบัินับไม่ถ้วนถึ ๕ น ือ โิยะ ิละ เมะ ปุะ และาพลิยะ
บรรานทั้ ๕ นั้น เมเศรษีนี้ ทราบว่าพระทศพลเส็มาถึนรอน ึเรียเ็หิวิสาา ึ่ะนั้นนามีอายุไ้ ๗ วบ หลานสาว มาแล้วสั่อย่านี้ว่า แม่หนู เป็นมลทั้เ้า ทั้ปู่ เ้าพาเวียน ๕๐๐ เล่ม พร้อม้วยเ็หิ ๕๐๐ น บริวารอเ้ามีทาสี ๕๐๐ นา เป็นบริวาร ทำารรับเส็พระทศพล. นาฟัำอปู่ ็ปิบัิาม แ่เพราะนาเป็นผู้ลาในเหุและมิใ่เหุ นา็ไป้วยยานเท่าที่พื้นที่ยานะไปไ้แล้ว ็ลายานเินไปเ้าเฝ้าพระศาสา ถวายบัมแล้วยืน ที่สมวรส่วนหนึ่
รั้นั้น พระศาสาทรแสธรรมโปร้วยอำนาริยาอนา บเทศนา นา็ำรอยู่ในโสาปัิผล พร้อมับเ็หิ ๕๐๐ น แม้เมเศรษี ็เ้าไปเฝ้าถวายบัมพระศาสาแล้วนั่ ที่สมวรส่วนหนึ่ พระศาสาทรแสธรรมโปร ้วยอำนาริยาอเศรษีนั้น บเทศนา เมเศรษี็ำรอยู่ในโสาปัิผล อาราธนาพระศาสา เพื่อเสวยในวันพรุ่. วันรุ่ึ้น็เลี้ยูพระภิษุส์ มีพระพุทธเ้าเป็นประมุ ้วยอาหารอย่าประีในนิเวศน์อน ไ้ถวายมหาทานโยอุบายนั้น รึ่เือน. พระศาสาประทับอยู่ ภัททิยนร ามพุทธอัธยาศัยแล้ว็เส็หลีไป.
นาวิสาาย้ายรอบรัว านรภัททิยแว้นอัะ ไปสร้าเมือสาเในแว้นโศลันี้ เนื่อาพระเ้าปเสนทิโศลเ้ารอแว้นโศลและแว้นาสี ับพระเ้าพิมพิสารเ้ารอแว้นมธและอัะ ่า็เป็นพระภัสา(สามี)อพระภินี(น้อสาว)อันและัน และในรุสาวัถีอพระเ้าปเสนทิโศลนั้นหาไ้มีเศรษีให่ เหมือนัพระเ้าพิมพิสาร เพราะพระเ้าพิมพิสารมีเศรษีให่ถึ 5 น พระเ้าปเสนทิโศลึไ้ไปอเศรษีเพีย 1 นเพื่อให้มาอยู่ในรุสาวัถี แว้นโศล พระเ้าพิมพิสารึให้ ธนัยเศรษี ไป ึ่ธนัยเศรษีเป็นบิาอนาวิสาา ันั้นธนัยเศรษีึยรอบรัวและเหล่าบริวาราทาสพร้อมทรัพสิน่าๆ ไปยัรุสาวัถี แ่เมื่อใล้ถึเมือสาวัถีอีประมา 7 โยน์ (112 ม.) ธนัยเศรษีเห็นว่า อบริวารอนเอเป็นอให่มาๆ ารที่ะเ้าไปอยู่ในเมือสาวัถีะทำารยับยายไม่สะว ึอั้เมืออยู่รนั้น ึ่เรียว่า เมือสาเ
เมื่อนาวิสาาอายุประมา 13 -14 ปี ็ไ้แ่านับ ปุวัุมารบุรอมิารเศรษี ึ่อยู่ในรุสาวัถี และนาวิสาา้อย้ายไปอยู่ในเรือนสามีในรุสาวัถี ามประเพีออินเียในสมัยนั้น ในภายหลันาวิสาาสามารถทำให้ สามี พ่อสามี แม่สามีและบริวาร่าๆ อเหล่าสามี มาศรัทธาในพระพุทธศาสนา นไ้บรรลุเป็นพระโสาบัน และนาวิสาา็ไ้ถวายทานอย่ามามายแ่พระพุทธศาสนา ไ้สร้าวับุพพาราม และนาวิสาา็ไ้เป็นมหาสาวฝ่ายอุบาสิาที่ให้ทานเป็นเลิศ
พระนาปาบีโมีทูลอบว (ัั่อาสารานุรม)
รั้นั้น พระนามหาปาบี เิว้าเหว่พระหฤทัยะทรผนว. แ่นั้น นาปาทปริาริาอพระุมาร ๕๐๐ พระอ์ ผู้ึ่เส็ออทรผนวเมื่อราวที่พระพุทธเ้าสบเรื่อทะเลาะันในาริ่มุ ทุน่า็มีิเป็นอันเียวันว่าพวเราัเ้าไปเฝ้าพระนามหาปาบีแล้วบวในสำนัพระศาสาหมทุน ึให้พระนามหาปาบีเป็นหัวหน้า ประส์ะไปเฝ้าพระศาสา.
โยสมัยนั้น พระผู้มีพระภาพุทธเ้าประทับอยู่ นิโรธาราม เรุบิลพัสุ์ ในสัะนบท รั้นั้น พระนามหาปาบีโมีเ้าไปเฝ้าพระผู้มีพระภา ถวายบัมแล้วไ้ยืนอยู่ ที่วรส่วน้าหนึ่ รั้นแล้วไ้ราบทูลพระผู้มีพระภาว่า อประทานวโราส พระพุทธเ้า้า อสรีพึไ้ออาเรือนบวเป็นบรรพิ ในพระธรรมวินัยที่พระถาประาศแล้ว
พระผู้มีพระภารัสห้ามว่า อย่าเลย โมี เธออย่าอบใ ารที่สรี ออาเรือนบวเป็นบรรพิ ในธรรมวินัยที่ถาประาศแล้วเลย แม้รั้ที่สอ ... แม้รั้ที่สาม พระนามหาปาบีโมี ไ้ราบทูลพระผู้มีพระภาว่า อประทานวโราส พระพุทธเ้า้า อสรีพึไ้ออาเรือนบวเป็นบรรพิ ในพระธรรมวินัยที่พระถาประาศแล้ว พระผู้มีพระภารัสห้ามว่า อย่าเลย โมี เธออย่าอบใ ารที่สรีออาเรือนบวเป็นบรรพิ ในธรรมวินัยที่ถา ประาศแล้วเลย
รั้นั้น พระนามหาปาบีโมี ทรน้อยพระทัยว่า พระผู้มีพระภา ไม่ทรอนุาให้สรีออาเรือนบวเป็นบรรพิในพระธรรมวินัยที่พระถาประาศแล้ว มีทุ์ เสียพระทัย มีพระพัร์นอ้วยน้ำพระเนร ทรันแส พลาถวายบัมพระผู้มีพระภา ทำประทัษิเส็ลับไป ฯ
รั้นั้น พระผู้มีพระภาประทับอยู่ในรุบิลพัสุ์ าม พระพุทธาภิรมย์ แล้วเส็หลีาริทาพระนรเวสาลี เส็าริโยลำับ ถึพระนรเวสาลี ่าวว่า พระอ์ประทับอยู่ทีู่าารสาลาป่ามหาวัน เพระนรเวสาลีนั้น รั้นั้น พระนามหาปาบีโมีให้ปลพระเสา ทรพระภูษาย้อมฝา พร้อม้วยนาสาิยานีมา้วยัน เส็หลีไปทาพระนรเวสาลี เส็ถึเมือเวสาลี ูาารสาลาป่ามหาวัน. โยลำับ
เวลานั้นพระนามีพระบาททั้สอพอมีพระวรายเลือลั้ว้วยธุลี มีทุ์ เสียพระทัย มีพระพัร์นอ้วยน้ำพระเนร ไ้ประทับยืนันแสอยู่ทีุ่้มพระทวารภายนอ ท่านพระอานนท์ไ้เห็นพระนามหาปาบีโมี มีพระบาททั้สอพอ มีพระวรายเลือลั้ว้วยธุลี มีทุ์ เสียพระทัย มีพระพัร์นอ้วยน้ำพระเนร ประทับยืนันแสอยู่ทีุ่้ม พระทวารภายนอ รั้นแล้วไ้ถามว่า ูรโมี เพราะเหุไร พระนาึมีพระบาททั้สอพอมีพระวรายเลือลั้ว ้วยธุลีมีทุ์ เสียพระทัย มีพระพัร์ุ่ม้วยน้ำพระเนร ประทับยืนันแสอยู่ทีุ่้มพระทวารภายนอ
พระนาอบว่า พระอานนท์เ้า้า เพราะพระผู้มีพระภาไม่ทรอนุา ให้สรีออาเรือนบวเป็นบรรพิ ในพระธรรมวินัยที่พระถาประาศแล้ว ฯ พระอานนท์ล่าวว่า ูรโมี ถ้าเ่นนั้น พระนารออยู่ที่นี่แหละ สัรู่หนึ่ นว่าอามาะทูลอพระผู้มีพระภาให้สรีออาเรือนบวเป็นบรรพิ ในพระธรรมวินัยที่ พระถาประาศแล้ว ฯ
รั้นั้น ท่านพระอานนท์เ้าไปเฝ้าพระผู้มีพระภา ถวายบัม นั่ ที่วรส่วน้าหนึ่ แล้วราบทูลว่า พระพุทธเ้า้า พระนามหาปาบีโมีนั้น มีพระบาททั้สอพอ มีพระวรายเลือลั้ว้วยธุลี มีทุ์ เสียพระทัย มีพระพัร์นอ้วยน้ำพระเนร ประทับยืนันแสอยู่ทีุ่้ม พระทวารภายนอ ้วยน้อยพระทัยว่า พระผู้มีพระภาไม่ทรอนุาให้สรีออาเรือนบวเป็นบรรพิ ในพระธรรมวินัย ที่พระถาประาศแล้ว อประทานวโราส อสรีพึไ้าร ออาเรือนบวเป็นบรรพิ ในพระธรรมวินัยที่พระถาประาศแล้ว พระพุทธเ้า้า
พระผู้มีพระภารัสห้ามว่า อย่าเลย อานนท์ เธออย่าอบใ ารที่สรีออาเรือนบวเป็นบรรพิ ในธรรมวินัยที่ถาประาศแล้วเลย แม้รั้ที่สอ ท่านพระอานนท์ไ้ราบทูล... แม้รั้ที่สาม ท่านพระอานนท์ไ้ราบทูล... พระผู้มีพระภารัสห้ามว่า อย่าเลย อานนท์ เธออย่าอบใารที่สรีออาเรือนบวเป็นบรรพิ ในธรรมวินัยที่ถาประาศแล้วเลย รั้นั้น ท่านพระอานนท์ิว่า พระผู้มีพระภาไม่ทรอนุาให้สรี ออาเรือนบวเป็นบรรพิ ในพระธรรมวินัยที่พระถาประาศแล้ว ไนหนอ เราพึทูลอพระผู้มีพระภาให้สรีออาเรือนบวเป็นบรรพิ ในพระธรรมวินัยที่พระถาประาศแล้ว โยปริยายสั อย่าหนึ่ ึทูลถามว่า
พระพุทธเ้า้า สรีออาเรือนบวเป็นบรรพิ ในพระธรรมวินัยที่พระถาประาศแล้ว วรหรือไม่เพื่อทำให้แ้แม้ึ่โสาปัิผล สิทาามิผล อนาามิผล หรืออรหัผล
พ. ูรอานนท์ สรีออาเรือนบวเป็นบรรพิ ในธรรมวินัยที่ถาประาศแล้ว วรเพื่อทำให้แ้แม้ึ่โสาปัิผล สิทาามิผล อนาามิผล หรืออรหัผล
อ. พระพุทธเ้า้า ถ้าสรีออาเรือนบวเป็นบรรพิ ในพระธรรมวินัยที่พระถาประาศแล้ว วรเพื่อทำให้แ้แม้ึ่โสาปัิผล สิทาามิผล อนาามิผล อรหัผลไ้ พระพุทธเ้า้า พระนามหาปาบีโมีพระมาุา อพระผู้มีพระภา ทรมีอุปาระมา ทรประับประอเลี้ยู ทรถวายีรธารา เมื่อพระนม์นีสวรร ไ้ให้พระผู้มีพระภาเสวยีรธารา อประทานวโราส อสรีพึไ้ารออาเรือนบวเป็นบรรพิ ในพระธรรมวินัย ที่พระถาประาศแล้ว พระพุทธเ้า้า ฯ
รุธรรม ๘ ประาร พระผู้มีพระภารัสถามว่า ูรอานนท์ ถ้าพระนามหาปาบี โมี ยอมรับรุธรรม ๘ ประาร ้อนั้นแหละ เป็นอุปสัมปทาอพระนาือ:
๑. ภิษุีอุปสมบทแล้ว ๑๐๐ ปี ้อราบไหว้ ลุรับ ทำอัลีรรม สามีิรรม แ่ภิษุที่อุปสมบทในวันนั้น ธรรมแม้นี้ ภิษุี้อสัาระ เารพนับถือ บูา ไม่ละเมิลอีวิ
๒. ภิษุีไม่พึอยู่ำพรรษาในอาวาสที่ไม่มีภิษุ ธรรมแม้นี้ ภิษุี ้อสัาระ เารพ นับถือ บูา ไม่ละเมิลอีวิ
๓. ภิษุี้อหวัธรรม ๒ ประาร ือ ถามวันอุโบสถ ๑ เ้าไปฟัำสั่สอน ๑ าภิษุส์ทุึ่เือน ธรรมแม้นี้ ภิษุี้อสัาระ เารพ นับถือ บูา ไม่ละเมิลอีวิ
๔. ภิษุีอยู่ำพรรษาแล้ว ้อปวาราในส์สอฝ่าย โยสถานทั้ ๓ ือ โยไ้เห็น โยไ้ยิน หรือโยรัเีย ธรรมแม้นี้ ภิษุี้อสัาระ เารพ นับถือ บูา ไม่ละเมิ ลอีวิ
๕. ภิษุี้อธรรมที่หนัแล้ว ้อประพฤิปัมานัในส์ ๒ ฝ่าย ธรรมแม้นี้ ภิษุี้อสัาระ เารพ นับถือ บูา ไม่ละเมิลอีวิ
๖. ภิษุี้อแสวหาอุปสัมปทาในส์ ๒ ฝ่าย เพื่อสิมานาผู้มีสิา อันศึษาแล้วในธรรม ๖ ประารรบ ๒ ปีแล้ว ธรรมแม้นี้ ภิษุี้อสัาระเารพ นับถือ บูา ไม่ละเมิ ลอีวิ
๗. ภิษุีไม่พึ่า บริภาษภิษุ โยปริยายอย่าใอย่าหนึ่ ธรรมแม้นี้ ภิษุี้อสัาระ เารพ นับถือ บูา ไม่ละเมิลอีวิ
๘. ั้แ่วันนี้เป็น้นไป ปิทาไม่ให้ภิษุีทั้หลายสอนภิษุ เปิทาให้ภิษุทั้หลายสอนภิษุี ธรรมแม้นี้ ภิษุี้อสัาระ เารพ นับถือบูา ไม่ละเมิลอีวิ
ูรอานนท์ ็ถ้าพระนามหาปาบีโมี ยอมรับรุธรรม ๘ ประารนี้ ้อนั้นแหละเป็นอุปสัมปทาอพระนา ฯ รั้นั้น ท่านพระอานนท์เรียนรุธรรม ๘ ประาร ในสำนั พระผู้มีพระภา แล้วเ้าไปหาพระนามหาปาบีโมีี้แว่า พระนาโมีถ้าพระนายอมรับรุธรรม ๘ ประาร ้อนั้นแหละัเป็นอุปสัมปทาอพระนา พระนามหาปาบีโมีล่าวว่า ้าแ่ท่านพระอานนท์ ิันยอมรับรุธรรม ๘ ประารนี้ ไม่ละเมิลอีวิ เปรียบเหมือนหิสาว หรือายหนุ่ม ที่อบแ่าย อาบน้ำสระเล้าแล้ว ไ้พวอุบล พวมะลิ หรือพวลำวนแล้ว พึประอรับ้วยมือทั้สอ ั้ไว้เหนือเศียรเล้าะนั้น ฯ
พรหมรรย์ไม่ั้อยู่นาน รั้นั้น ท่านพระอานนท์เ้าไปเฝ้าพระผู้มีพระภา ถวายบัม นั่ ที่วรส่วน้าหนึ่ แล้วไ้ราบทูลว่า พระพุทธเ้า้า พระนามหาปาบีโมี ยอมรับรุธรรม ๘ ประารแล้ว พระมาุาอพระผู้มีพระภา อุปสมบทแล้ว พระผู้มีพระภารัสว่า ูรอานนท์ ็ถ้าสรีัไม่ไ้ออาเรือนบวเป็นบรรพิ ในธรรมวินัยที่ถาประาศแล้ว พรหมรรย์ัั้อยู่ไ้นาน สัทธรรมะพึั้อยู่ไ้ลอพันปี ็เพราะสรีออาเรือนบวเป็นบรรพิ ในธรรมวินัยที่ถาประาศแล้ว บันี้ พรหมรรย์ัไม่ั้อยู่ไ้นาน สัทธรรมัั้อยู่ไ้เพีย ๕๐๐ ปีเท่านั้น ูรอานนท์ สรีไ้ออาเรือนบวเป็นบรรพิในธรรมวินัยใ ธรรมวินัยนั้นเป็นพรหมรรย์ไม่ั้อยู่ไ้นาน เปรียบเหมือนระูลเหล่าใเหล่าหนึ่ที่มีหิมา มีายน้อย ระูลเหล่านั้นถูพวโรผู้ลัทรัพย์ำัไ้่าย อีประารหนึ่ เปรียบเหมือนหนอนยอที่ลในนา้าวสาลีที่สมบูร์ นา้าวสาลีนั้นไม่ั้อยู่ไ้นาน อีประารหนึ่ เปรียบเหมือนเพลี้ยที่ลในไร่อ้อยที่สมบูร์ ไร่อ้อยนั้นไม่ั้อยู่ไ้นาน ูรอานนท์ บุรุษั้น ทำนบแห่สระให่ไว้่อน เพื่อไม่ให้น้ำไหลไป แม้ันใ เราบััิรุธรรม ๘ ประารแ่ภิษุี เพื่อไม่ให้ภิษุีละเมิลอีวิ ันนั้นเหมือนัน ฯ ็พระนามหาปาบีรั้นทรอุปสมบทอย่านี้แล้ว เ้าเฝ้าพระศาสาถวายบัมแล้ว ประทับ ที่สมวรส่วน้าหนึ่ เวลานั้นพระศาสาทรแสธรรมโปรพระนา พระนารับ รรมานในสำนัพระศาสาพระอ์เียว็บรรลุพระอรหั. ่อมาภายหลัภิษุี 500 รูปที่เหลือ็บรรลุเป็นพระอรหัน์ทั้หม
ล่าวถึพระนายโสธรา(พิมพา)อันเป็นอีายาอเ้าายสิทธถะ เมื่อทรเห็นพระนามหาปาบีบวเป็นภิษุี ัวพระนาพิมพาเอพร้อมทั้เหล่าบริวาร 1100 น ็ิามไปบวเป็นภิษุี ับพระนามหาปาบี พระนายโสธรา(พิมพา)ไ้ื่อใหม่เมื่อบวว่า พระภัททาัานาเถรี ึ่ะที่บวนั้นอายุ 40 พรรษา บวอยู่เป็นเวลา 15 วัน็บรรลุเป็นพระอรหัน์ และเป็นเอทัผู้ไ้บรรลุอภิาให่ ส่วนภิษุีอี 1100 รูป็บรรลุเป็นพระอรหัน์ทั้หม และเมื่อถึอายุ 78 ปี ็นิพพาน่อนพระพุทธเ้า 2 ปี รวมเวลาอยู่ในเพศภิษุี 38 ปี
เป็นอันว่า พระพุทธอ์ประทับเ้าพรรษาที่ 5 ที่รุเวสาลี แว้นวัี ประทับอยู่ ูาารศาลาป่ามหาวัน แว้นทั้ 3 ือ แว้นวัี(รุเวสาลี) แว้นมัลละ(รุุสินาราและปาวา) แว้นสัะ(รุบิลพัสุ์) เป็นแว้นเล็อยู่ใล้ัน และอยู่ไปทาเหนือและะวันเียเหนืออแว้นมธ(รุราฤห์)
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น