ลำดับตอนที่ #11
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : พรรษาที่ 11: กรุงราชคฤห์ แคว้นมคธ
พระพุทธเ้าทรย้อนลับมายัแว้นมธ แล้วเส็ไปยั พราหมามื่อ เอนาลา ำว่า พราหมาม ถ้าแปรามภาษาไทย็ือหมู่บ้านอพวพราหม์ แ่หมู่บ้านนี้เป็นหมู่บ้านให่นเป็นเมือและมีื่อเรียว่า เอนาลา หรือเมือนาลา ัยมาาพระไรปิ เล่มที่ 15 สิสูรที่ ๑
ว่า้วยารทำนาในทาธรรม
[๖๗๑] ้าพเ้าไ้สับมาแล้วอย่านี้ สมัยหนึ่ พระผู้มีพระภาเส็ประทับอยู่ พราหมามื่อว่าเอนาลา ในทัิาีรีนบท แว้นมธ ็ในสมัยนั้น สิภารทวาพราหม์เทียมไถมีำนวน ๕๐๐ ในาล (ฤู) หว่าน้าว ฯ
[๖๗๒] รั้นั้นแล พระผู้มีพระภาทรนุ่แล้ว ทรถือบารและีวรเส็เ้าไปยัที่ ทำารานอสิภารทวาพราหม์ในเวลาเ้า ฯ สมัยนั้นแล สิภารทวาพราหม์ำลัเลี้ยอาหาร (มื้อเ้า) ฯ รั้นั้น พระผู้มีพระภาเส็เ้าไปยัที่เลี้ยอาหาร (อเา) รั้นแล้วประทับยืนอยู่ ที่วรส่วน้าหนึ่ ฯ สิภารทวาพราหม์ ไ้เห็นพระผู้มีพระภาประทับยืนบิบาอยู่ รั้นแล้วไ้ ราบทูลพระผู้มีพระภาว่า ้าแ่พระสมะ ้าพเ้าไถและหว่านรั้นไถและหว่านแล้วย่อมบริโภ ้าแ่พระสมะ แม้พระอ์็ไถและหว่าน รั้นไถและหว่านแล้ว บริโภเถิ ฯ พระผู้มีพระภารัสอบว่า ูรพราหม์ แม้เรา็ไถและหว่าน รั้นไถและหว่านแล้ว ็บริโภ ฯ สิภารทวาพราหม์ราบทูลว่า ็้าพเ้าไม่เห็นแอ ไถ ผาล ประั หรือโทั้หลายอท่านพระโมเลย เมื่อเ่นนี้ท่านพระโมยัล่าวอย่านี้ว่า ูรพราหม์ แม้เรา ็ไถและหว่าน รั้นไถและหว่านแล้ว็บริโภ ฯ
[๖๗๓] รั้นั้นแล สิภารทวาพราหม์ไ้ราบทูลพระผู้มีพระภา้วยาถาว่า พระอ์ปิาว่าเป็นาวนา แ่้าพเ้าไม่เห็นารไถอพระอ์พระอ์ผู้เป็นาวนา ้าพเ้าถามแล้วอรัสบอ ไน ้าพระอ์ะรู้ารทำนาอพระอ์นั้นไ้ ฯ [๖๗๔] พระผู้มีพระภารัสอบว่าศรัทธาเป็นพื วามเพียรเป็นฝน ปัาอเราเป็นแอและไถ หิริเป็นอนไถ ใเป็นเือ สิอเราเป็นผาลและประั เรามีายุ้มรอแล้ว มีวาาุ้มรอแล้ว เป็นผู้สำรวมแล้วในารบริโภอาหารเราทำารายห้า (ือวาาสับปรับ) ้วยำสัย์ โสรัะอเราเป็นเรื่อให้แล้วเสร็าน วามเพียรอเราเป็นเรื่อนำธุระไปให้สมหวันำไปถึวามเษมาโยะ ไปไม่ถอยหลั ยัที่ึ่บุลไปแล้วไม่เศร้าโศ ฯ เราทำนาอย่านี้ นาที่เราทำนั้นย่อมมีผลเป็นอมะ บุลทำนาอย่านี้แล้ว ย่อมพ้นาทุ์ทั้ปวไ้ ฯ สิภารทวาพราหม์ราบทูลว่า ท่านพระโมผู้เป็นาวนา อบริโภอมฤผล ที่ท่านพระโมไถนั้นเถิ ฯ
[๖๗๕] พระผู้มีพระภารัสว่า เราไม่พึบริโภโภนะ ึ่ไ้เพราะวามับล่อม ูรพราหม์ นี่เป็นธรรมอบุล ผู้เห็นอรรถและธรรมอยู่ ท่านผู้รู้ทั้หลาย ย่อมรัเียโภนะที่ไ้เพราะารับล่อม ูรพราหม์ เมื่อธรรมมีอยู่ วามเป็นไป (อาีวะ) นี้็ยัมีอยู่ แ่ท่านบำรุ ึ่พระีาสพทั้สิ้น ผู้แสวหาุให่ มีวามะนอระับแล้ว้วย้าวน้ำอันอื่น ้วยว่าารบำรุนั้นเป็นนาบุอผู้มุ่บุ ฯ
[๖๗๖] เมื่อพระผู้มีพระภารัสเ่นนี้แล้ว สิภารทวาพราหม์ไ้ราบทูลพระผู้มี พระภาว่า ้าแ่พระโม ภาษิอพระอ์แ่มแ้นั ้าแ่พระโม ภาษิอพระอ์ แ่มแ้นั พระอ์ทรประาศธรรมโยอเนปริยาย ุหายภานะที่ว่ำ เปิอที่ปิไว้ บอทาแ่นหลทา ส่อประทีปในที่มื ้วยหวัว่า นมีัษุัมอเห็นไ้ ้าแ่พระโม ้าพระอ์นี้อถึพระผู้มีพระภาับพระธรรมและพระภิษุส์ว่าเป็นสระ อพระผู้มีพระภาทรำ้าพระอ์ว่าเป็นอุบาส ผู้ถึพระรันรัยเป็นสระนลอีวิั้แ่วันนี้เป็น้นไป ฯ (บที่ยมาาพระไรปิ)
หลัานั้นไม่นาน ภารทวาพราหม์พร้อมทั้บริวาร ็ไ้ออบวับพระพุทธเ้าและปิบัิธรรมนบรรลุเป็นพระอรหัน์ และในพรรษาที่ 11 นี้ พระพุทธเ้าประทับำพรรษา พราหมาม เมือนาลา และเมื่อออพรรษาแล้วพระพุทธเ้า็ทรำเนินพุทธิ่อไป
ว่า้วยารทำนาในทาธรรม
[๖๗๑] ้าพเ้าไ้สับมาแล้วอย่านี้ สมัยหนึ่ พระผู้มีพระภาเส็ประทับอยู่ พราหมามื่อว่าเอนาลา ในทัิาีรีนบท แว้นมธ ็ในสมัยนั้น สิภารทวาพราหม์เทียมไถมีำนวน ๕๐๐ ในาล (ฤู) หว่าน้าว ฯ
[๖๗๒] รั้นั้นแล พระผู้มีพระภาทรนุ่แล้ว ทรถือบารและีวรเส็เ้าไปยัที่ ทำารานอสิภารทวาพราหม์ในเวลาเ้า ฯ สมัยนั้นแล สิภารทวาพราหม์ำลัเลี้ยอาหาร (มื้อเ้า) ฯ รั้นั้น พระผู้มีพระภาเส็เ้าไปยัที่เลี้ยอาหาร (อเา) รั้นแล้วประทับยืนอยู่ ที่วรส่วน้าหนึ่ ฯ สิภารทวาพราหม์ ไ้เห็นพระผู้มีพระภาประทับยืนบิบาอยู่ รั้นแล้วไ้ ราบทูลพระผู้มีพระภาว่า ้าแ่พระสมะ ้าพเ้าไถและหว่านรั้นไถและหว่านแล้วย่อมบริโภ ้าแ่พระสมะ แม้พระอ์็ไถและหว่าน รั้นไถและหว่านแล้ว บริโภเถิ ฯ พระผู้มีพระภารัสอบว่า ูรพราหม์ แม้เรา็ไถและหว่าน รั้นไถและหว่านแล้ว ็บริโภ ฯ สิภารทวาพราหม์ราบทูลว่า ็้าพเ้าไม่เห็นแอ ไถ ผาล ประั หรือโทั้หลายอท่านพระโมเลย เมื่อเ่นนี้ท่านพระโมยัล่าวอย่านี้ว่า ูรพราหม์ แม้เรา ็ไถและหว่าน รั้นไถและหว่านแล้ว็บริโภ ฯ
[๖๗๓] รั้นั้นแล สิภารทวาพราหม์ไ้ราบทูลพระผู้มีพระภา้วยาถาว่า พระอ์ปิาว่าเป็นาวนา แ่้าพเ้าไม่เห็นารไถอพระอ์พระอ์ผู้เป็นาวนา ้าพเ้าถามแล้วอรัสบอ ไน ้าพระอ์ะรู้ารทำนาอพระอ์นั้นไ้ ฯ [๖๗๔] พระผู้มีพระภารัสอบว่าศรัทธาเป็นพื วามเพียรเป็นฝน ปัาอเราเป็นแอและไถ หิริเป็นอนไถ ใเป็นเือ สิอเราเป็นผาลและประั เรามีายุ้มรอแล้ว มีวาาุ้มรอแล้ว เป็นผู้สำรวมแล้วในารบริโภอาหารเราทำารายห้า (ือวาาสับปรับ) ้วยำสัย์ โสรัะอเราเป็นเรื่อให้แล้วเสร็าน วามเพียรอเราเป็นเรื่อนำธุระไปให้สมหวันำไปถึวามเษมาโยะ ไปไม่ถอยหลั ยัที่ึ่บุลไปแล้วไม่เศร้าโศ ฯ เราทำนาอย่านี้ นาที่เราทำนั้นย่อมมีผลเป็นอมะ บุลทำนาอย่านี้แล้ว ย่อมพ้นาทุ์ทั้ปวไ้ ฯ สิภารทวาพราหม์ราบทูลว่า ท่านพระโมผู้เป็นาวนา อบริโภอมฤผล ที่ท่านพระโมไถนั้นเถิ ฯ
[๖๗๕] พระผู้มีพระภารัสว่า เราไม่พึบริโภโภนะ ึ่ไ้เพราะวามับล่อม ูรพราหม์ นี่เป็นธรรมอบุล ผู้เห็นอรรถและธรรมอยู่ ท่านผู้รู้ทั้หลาย ย่อมรัเียโภนะที่ไ้เพราะารับล่อม ูรพราหม์ เมื่อธรรมมีอยู่ วามเป็นไป (อาีวะ) นี้็ยัมีอยู่ แ่ท่านบำรุ ึ่พระีาสพทั้สิ้น ผู้แสวหาุให่ มีวามะนอระับแล้ว้วย้าวน้ำอันอื่น ้วยว่าารบำรุนั้นเป็นนาบุอผู้มุ่บุ ฯ
[๖๗๖] เมื่อพระผู้มีพระภารัสเ่นนี้แล้ว สิภารทวาพราหม์ไ้ราบทูลพระผู้มี พระภาว่า ้าแ่พระโม ภาษิอพระอ์แ่มแ้นั ้าแ่พระโม ภาษิอพระอ์ แ่มแ้นั พระอ์ทรประาศธรรมโยอเนปริยาย ุหายภานะที่ว่ำ เปิอที่ปิไว้ บอทาแ่นหลทา ส่อประทีปในที่มื ้วยหวัว่า นมีัษุัมอเห็นไ้ ้าแ่พระโม ้าพระอ์นี้อถึพระผู้มีพระภาับพระธรรมและพระภิษุส์ว่าเป็นสระ อพระผู้มีพระภาทรำ้าพระอ์ว่าเป็นอุบาส ผู้ถึพระรันรัยเป็นสระนลอีวิั้แ่วันนี้เป็น้นไป ฯ (บที่ยมาาพระไรปิ)
หลัานั้นไม่นาน ภารทวาพราหม์พร้อมทั้บริวาร ็ไ้ออบวับพระพุทธเ้าและปิบัิธรรมนบรรลุเป็นพระอรหัน์ และในพรรษาที่ 11 นี้ พระพุทธเ้าประทับำพรรษา พราหมาม เมือนาลา และเมื่อออพรรษาแล้วพระพุทธเ้า็ทรำเนินพุทธิ่อไป
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น