ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : พรรษาที่ 2: เมืองราชคฤห์ แคว้นมคธ
หลัานั้นพระพุทธเ้าึ่มีพระภิษุส์พันว่ารูปห้อมล้อมอยู่ ็ำเนินมุ่รไปสู่รุราฤห์ แล้วทรแสธรรมไป ามลำับ แ่ปา่อปาที่ล่าวว่า พระสิทธะไ้รัสรู้เป็นพระพุทธเ้าแล้ว และำลัำเนินไปยัรุราฤห์ ระายไปเร็วว่าารเส็ไปอพระพุทธเ้าเป็นร้อยเท่าพันเท่า นถึราวัอพระเ้าพิมพิสาร เมื่อพระเ้าพิมพิสารไ้ยินันั้นึสั่ให้ม้าเร็วไปรวูว่าพระพุทธเ้าเส็ำเนินมาถึใหน แล้วให้รีบลับมาบอ ึ่ในะนั้นพระพุทธเ้าประทับอยู่ใ้้นไทรื่อสุประิษเีย์ ในสวนาลหนุ่ม เพระนรราฤห์นั้น เมื่อม้าเร็วลับมาและทรทราบว่าเป็นเรื่อริ พระเ้าพิมพิสารึประส์ออไปรับเส็ ึประาศให้้าราบริวารและาวเมือในรุราฤห์ให้ทราบันทั่ว นมีถึ 12 นหุน ที่ะไปเฝ้าพระพุทธเ้า
12 นหุ มีำนวนเท่าไร? ในยุปัุบัน ถ้าเทียบามอัราสูรอยุนั้น 1.นหุ มีมาว่า 10 ล้าน มาๆ ๆ ูแล้วะลายเป็นเรื่อเินวามริมาไป ึอประมาให้พอทราบว่ามีมานสุลูหูลูา็น่าะพอเ้าใ
ประานทั้ 12 นหุ ็ไ้มาเฝ้าพระพุทธเ้า .สวนาลหนุ่ม แ่ประานส่วนมาะรู้ั อุรุเวลัสสป เพราะอุรุเวลัสสปเป็นผู้มีอายุและมีื่อเสียมาในแว้นมธ ประานึไม่รู้ัพระพุทธเ้า ันั้น อุรเวลัสสปึแสนให้ประานทราบว่าท่านเป็นสาวอพระพุทธเ้า เมื่อประาน่า็ลายวามสสัยแล้ว พระพุทธเ้าึทรแสธรรมให้ฟั บารแสธรรมพระเ้าพิมพิสารไ้บรรลุโสาบันบุล พร้อมทั้ประาน 11 นหุบรรลุเป็นพระอริยะ เหลือเพีย 1 นหุแสนเป็นอุบาส อุบาสิา พระเ้าพิมพิสารึทรนิมนร์พระพุทธเ้ารับภัาหาร ในราวัอพระอ์ แล้วพระเ้าพิมพิสาร็ถวาย สวนเวฬุวัน ให้พระพุทธเ้าและพระภิษุส์ เพื่อเป็นที่พั และเป็นวัแห่แรในพระพุทธศาสนา
(อ่านรายละเอียพระเ้าพิมพิสาร ไ้ในพระไรปิเล่ม 4 เรื่อทรเทศนาโปรพระเ้าพิมพิสาร)
ารบัเิึ้นอพระสารีบุรและพระโมัลลานะอัรสาวเบื้อวาและ้าย
ล่าวถึพระมหาสาวเมื่อเสร็ิในรุพาราสีแว้นาสี ็เินทามายัรุราฤห์แว้นมธ เพื่อเ้าเฝ้าพระพุทธเ้า ึ่พระอัสสิเถระ เป็นหนึ่ในพระปัวัีย์็เินทามา้วย ะนั้นท่านสารีบุรและท่านโมัลลานะเป็นาวแว้นมธ มีื่อเิมว่า อุปัิสสะและโลิะ แ่นิยมเรียท่านว่า พระสารีบุรและพระโมัลลานะ ท่านทั้สอไ้แสวหาโมธรรมโยไ้บวอยู่ับสััยปริพา และในวันหนึ่ท่านสารีบุร ไ้พบับพระอัสสิเถระ ะที่ำลัเินเพื่อบิบารอยู่ ท่านสารีบุรเห็นริยาท่าทา และวามสบ และวามมีราสี อพระอัสสิเถระ ็บัเิเลื่อมใสศรัทธาึ้นมา ึเินามไปห่าๆ เมื่อพระอัสสิเถระเสร็าบิบา (ยาพระไรปิ)
สารีบุรปริพาึเ้าไปหาท่านพระอัสสิ ถึแล้วไ้พู ปราศรัยับท่านพระอัสสิ รั้นผ่านารพูปราศรัยพอให้เป็นที่บันเทิ เป็นที่ระลึถึันไปแล้ว ไ้ยืนอยู่ ที่วรส่วนหนึ่. สารีบุรปริพายืนอยู่ ที่วรส่วน้าหนึ่แล้ว ไ้ล่าวำนี้ ะท่านพระอัสสิว่า
อินทรีย์อท่านผ่อใส ผิวพรรอท่านบริสุทธิ์ผุผ่อ ท่านบวเพาะใร ใรเป็นศาสาอท่าน หรือท่านอบใธรรมอใร อรับ?
อ. มีอยู่ ท่าน พระมหาสมะศายบุร เส็ออทรผนวาศายระูล เรา บวเพาะพระผู้มีพระภาพระอ์นั้น พระผู้มีพระภาพระอ์นั้นเป็นศาสาอเรา และเรา อบใธรรมอพระผู้มีพระภาพระอ์นั้น.
สา. ็พระศาสาอท่านสอนอย่าไร แนะนำอย่าไร?
อ. เราเป็นนใหม่ บวยัไม่นาน เพิ่มาสู่พระธรรมวินัยนี้ ไม่อาแสธรรมแ่ท่านไ้ว้าวา แ่ัล่าวใวามแ่ท่านโยย่อ.
สา. น้อยหรือมา นิมน์ล่าวเถิ ท่านล่าวแ่ใวามแ่้าพเ้า ้าพเ้า้อารใวามอย่าเียว ท่านัทำพยันะให้มาทำไม.
พระอัสสิเถระแสธรรม
[๖๕] ลำับนั้น ท่านพระอัสสิ ไ้ล่าวธรรมปริยายนี้แ่สารีบุรปริพา ว่าันี้:-
ธรรมเหล่าใเิแ่เหุ พระถาทรแสเหุแห่ธรรม เหล่านั้น และวามับแห่ธรรมเหล่านั้น พระมหาสมะมีปิ ทรสั่สอนอย่านี้.
สารีบุรปริพาไ้วาเห็นธรรม
[๖๖] รั้นไ้ฟัธรรมปริยายนี้ วาเห็นธรรม ปราศาธุลี ปราศามลทินว่า สิ่ใ สิ่หนึ่มีวามเิึ้นเป็นธรรมา สิ่นั้นทั้มวลมีวามับไปเป็นธรรมา ไ้เิึ้นแ่สารีบุรปริพา ธรรมนี้แหละถ้ามี็เพียนี้เท่านั้น ท่านทั้หลายแท ลอบทอันหาวามโศมิไ้ บทอันหาวามโศมิไ้นี้ พวเรายัไม่เห็น ล่วเลยมาแล้วหลายหมื่นัลป์. (บาที่ยมาาพระไรปิ)
หลัานั้นท่านสาริบุร็ไปหาท่านโมัลลานะ และบอธรรมที่ท่านไ้รับฟัาพระอัสสิเถระให้ทราบ ท่านโมัลลานะ็บรรุลุโสาบันทันที ท่านสารีบุรและท่านโมัลลานะไ้ลับไปวนอาารย์สััยปริพา ให้ไปเฝ้าพระพุทธเ้าแ่สััยปริพาไม่ย่อมไป แ่มีลูศิษย์ 250 นยอมิามไปับท่านสารีบุรและท่านโมัลลานะ ไปเฝ้าพระพุทธเ้าที่รุราฤห์ แล้วไ้บวเป็นภิษุในพุทธศาสนา
พระโมัลลานะเมื่อบวแล้ว็ปิบัิรรมานอยู่ 7 วันึบรรลุเป็นพระอรหัน์ (****** อ่านในโมัลลานสูร) เป็นอัรสาวเบื้อ้ายผู้มีฤทธิ์เป็นเลิศ
ฝ่ายพระสารีบุร็ปิบัิรรมานอยู่ 14 วัน ึบรรลุเป็นพระอรหัน์ (****** อ่านในทีนสูร) เป็นอัรสาวเบื้อวาผู้มีปัาเป็นเลิศ พระสารีบุร เมื่อใล้ะนิพพาน ไ้ไปลาพระพุทธเ้าเพื่อไปนิพพานที่บ้านเิ และไ้มีโอาส แสธรรมให้ับมารานบรรลุเป็นพระโสาบัน แล้วพระสาริบุรท่าน็นิพพาน้วยโรถ่ายเป็นโลหิ ปรินิพพานเมื่อวันแรม 1 ่ำ เือน 12 ่อนพระพุทธเ้าปรินิพพาน 6 เือน
ฝ่ายพระโมัลลานะ เมื่อใล้นิพพานท่านถูโรทุบีทำร้ายนระูแเป็นิ้นเล็ แ่ท่านใ้อิทธิฤทธิ์ประสานระูอท่าน เพื่อไปเฝ้าพระพุทธเ้าเพื่อลานิพพาน เมื่อลาพระพุทธเ้าแล้วท่าน็ไปที่ าฬศิลาแว้นมธ แล้วปรินิพพาน ที่นั้น เมื่อวันแรม ๑๕ ่ำ เือน ๑๒ หลัพระสารีบุรนิพพานไ้ ๑๕ วัน และ่อนพระพุทธเ้าประมา ๕ เือนรึ่
ันั้นอายุอพระสารีบุรและพระโมัลลานะ ็ประมา 70 ปี ึ้นไป ึปรินิพพาน เพราะพระสารีบุรและพระโมัลลานะ อายุอ่อนว่าพระพุทธเ้า ล่าวถึน้อายอพระสารีบุร ็เ้ามาบวพระนสิ้น แม้แ่น้อนเล็ อายุประมา 7 วบว่าๆ ็ยัเ้ามาบว (อ่านในเรวทิรวนิยะในสารานุรม) และไ้เป็นพระเอทัมหาสาวผู้อยู่ป่าเป็นเลิศ
หลัานั้น็มีเสียิเียนาาวบ้านาวเมือในแว้นมธ ว่าพระพุทธเ้าเอาพวผู้ายไปบวเือบหม พระพุทธเ้าึ้อแ้ปัหาาริเิยนนั้นัที่ยมาาพระไรปิ
เสียิเียน [๗๓]
็โยสมัยนั้นแล พวุลบุราวมธที่มีื่อเสียๆ พาันประพฤิพรหมรรย์ ในพระผู้มีพระภา. ประานพาันเพ่โทษ ิเียน โพนทะนาว่า พระสมะโมปิบัิเพื่อ ให้ายไม่มีบุร พระสมโมปิบัิเพื่อให้หิเป็นหม้าย พระสมโมปิบัิเพื่อัสุล บันี้ พระสมโมให้ิลพันรูปบวแล้ว และให้ปริพาศิษย์อท่านสัย ๒๕๐ นนี้ บวแล้ว และุลบุราวมธที่มีื่อเสียๆ พาันประพฤิพรหมรรย์ในพระสมโม. อนึ่ ประานไ้เห็นภิษุทั้หลายแล้วไ้โทย์้วยาถานี้ ว่าันี้:-
พระมหาสมะเส็มาสู่พระนรอเาอ าวมธแล้ว ไ้ทรนำปริพาพวสัย ทั้ปวไปแล้ว บันี้ ัทรนำใรไปอีเล่า.
[๗๔] ภิษุทั้หลายไ้ยินประานพวนั้นเพ่โทษ ิเียน โพนทะนาอยู่ ึราบทูล เรื่อนั้นแ่พระผู้มีพระภา. พระผู้มีพระภารัสว่า ูรภิษุทั้หลาย เสียนั้นัอยู่ไม่ไ้นาน ัอยู่ไ้เพีย ๗ วันเท่านั้น พ้น ๗ วัน็ัหายไป ูรภิษุทั้หลาย ถ้านเหล่าใล่าวหา่อพวเธอ ้วย าถานี้ ว่าันี้:-
พระมหาสมะเส็มาสู่พระนรอเาอ าวมธแล้ว ไ้ทรนำปริพาพวสัย ทั้ปวไปแล้ว บันี้ ัทรนำใรไปอีเล่า.
[๗๕] พวเธอล่าวโ้อบ่อนเหล่านั้น ้วยาถานี้ ว่าันี้:-
พระถาทั้หลายผู้แล้วล้ามา ย่อมทร นำนทั้หลายไป้วยพระสัทธรรม เมื่อน ทั้หลายอันพระอ์ทรนำไปอยู่โยธรรม ผู้ เ้าใอย่านี้ะริษยาทำไม.
็โยสมัยนั้นแล ประานทั้หลายไ้เห็นภิษุทั้หลายแล้ว ย่อมล่าวหา้วยาถานี้ ว่าันี้:- พระมหาสมะเส็มาสู่พระนรอเาอ าวมธแล้ว ไ้ทรนำปริพาพวสัย ทั้ปวไปแล้ว บันี้ ัทรนำใรไปอีเล่า.
ภิษุทั้หลายไ้ล่าวโ้อบ่อประานพวนั้น ้วยาถานี้ ว่าันี้:- พระถาทั้หลายผู้แล้วล้ามา ย่อมทร นำนทั้หลายไป้วยพระสัทธรรม เมื่อน ทั้หลายอันพระอ์ทรนำไปอยู่โยธรรม ผู้ เ้าใอย่านี้ะริษยาทำไม.
[๗๖] ประานล่าวอย่านี้ว่า ไ้ยินว่า พระสมะเื้อสายพระศายบุรทรนำน ทั้หลายไปโยธรรม ไม่ทรนำไปโยอธรรม. เสียนั้นไ้มีเพีย ๗ วันเท่านั้น พ้น ๗ วัน็หายไป. (บที่ยมาาพระไรปิ)
เมื่อมีผู้มาบวเป็นพระภิษุส์มา พระพุทธเ้าึทรอนุาิ ให้หมู่ภิษุส์ ั้แ่ 10 รูปึ้นไปบวให้ับผู้พึประส์ะบวไ้ เนื่อาพระภิษุส์มีำนวนมา มาาานะ่าๆ มีอุปนิสัย่าๆ ัน ทำให้เิวามโลาหลและวามไม่มีระเบียบในนหมู่มา เ่นารนุ่ห่มีวร ารบิบา ฯลฯ พระพุทธเ้าึทรให้มี อุปัาย์ ที่่อยแนะนำสั่สอน และเป็นหัวหน้าในารบวพระให้ับผู้พึประส์ะบว และุสมบัิ้อหนึ่ออุปัาย์ ือมีอายุพรรษา ั้แ่ 10 พรรษา และเป็นผู้มีวามลาและปัา
ท่านัสสปะ(พระัสสปเถระ)ไ้พบับพระพุทธเ้า ที่ พุหุปุานิโรธ แว้นมธ หลัานั้น 8 วันท่าน็ไ้บรรลุเป็นพระอรหัน์ ท่านเป็นพระเอทัมหาสาวทาอยู่ธุ์วัร ในะที่เ้ามาบว พระัสสปะมีอายุมาว่าพระพุทธเ้าเล็น้อย และ่อมาภายหลัท่าน็เป็นผู้ที่ให้มีารทำสัยนาพระไรปิเป็นรั้แรหลัาพระพุทธเ้าเส็ับันธ์ปรินิพพาน พระัสสปเถระเป็นผู้มีอายุยืนท่านนิพพานเมื่อท่านไ้ประมาอายุ 120 ปี (อ่าน ัสสป(ปิปผลิ)ในสารานุรม)
ล่าวถึพระเ้าสุทโธทนะไ้ทราบ่าวว่า เ้าายสิทธถะผู้เป็นพระโอรสไ้รัสรู้เป็นพระพุทธเ้า ึ่ะนั้นพระพุทธเ้าประทับอยู่ที่เวฬุวัน รุราฤห์แว้นมธ ใน้นพระพรรษาที่ 2 พระเ้าสุทโธทนะประส์เิพระพุทธเ้าให้เส็มายัเมือบิลพัสุ์ แว้นสัะ ึไ้ทรส่อำมาย์นหนึ่ มีบุรุษพันหนึ่เป็นบริวาร แ่เมื่อท่านเหลานันไ้ฟัธรรม็บรรลุเป็นพระอรหัน์นหม ไม่ไ้ลับมาบอ่าวราวแ่พระเ้าสุทโธทนะเลย พระเ้าสุทโธทนะึส่อำมาย์ไปอีพร้อมับบุรุษพันนไปอี เมื่อท่านเหล่านั้นไ้ไ้ฟัธรรม็บรรลุเป็นพระอรหันหม ไม่ไ้ลับมาบอ่าวราวอี ึทรส่อำมาย์ไปอีราวนี้ส่ไป 8 น พร้อมบุรุษ 8,000 น เมื่อเล่านั้นไ้ฟัธรรม็บรรลุเป็นพระอรหัน์หมไม่ไ้ลับมาบอ่าวราวอี พระเ้าสุทโธทนะ ึไ้ส่ท่านาฬุทายีผู้ึ่เิวันเียวับพระพุทธเ้าและเป็นเพื่อนเล่นันพระโพธิสัว์อนวัยเ็ พร้อมับบุรุษหนึ่พันน แ่เมื่อท่านเหล่านั้นเมื่อไ้ฟัธรรม็บรรลุเป็นพระอรหัน์หม ฝ่ายพระาฬุทายีเถระเมื่อเห็นเวลาและโอาสอันวรเพราะผ่านฤูฝนไปแล้ว ึเิพระพุทธเ้าเส็ไปยัเมือบิลพัสุ์ สำเร็ พระพุทธเ้าไ้เส็ไปยัรุบิลพัสุ์ ึ่ห่าารุราฤห์แว้นมธเป็นระยะทาถึ 60 โยน์ (960 ม.) มีพระอรหัน์ิามไป้วยถึ สอหมืนรูป และเินทาอย่าไม่รีบร้อน เพื่อประโยน์แ่สรรพสัว์่าๆ ามรายทา โยเินทาไปวันละ 1 โยน์ หรือ 16 ิโลเมร และในระหว่าทามีผู้เ้ามาบวเป็นพระภิษุอีมามายแ่ไม่ล่าวถึ ใ้เวลาในารเินทาประมา 2 เือนึถึรุบิลพัสุ์
หมายเหุ ผู้ที่ศึษาปัุบันและผู้ที่ะศึษาในอนาัาในเรื่อำนวนอพระอรหัน์ที่ิาม สอหมืนรูป นี้แน่นอน แ่ระผมผู้เล่าหาไ้ัาไม่ เพราะา้อมูลเบื้อ้นเมื่อนามาวิเราะห์็ะไ้ว่า ในะถึพรรษาที่ 2 นี้มีมนุษย์เป็นพระอรหัน์บัเิึ้นแล้วในโลเป็นแสนรูปึ้นไป และอามีบาท่านิไปว่าพระภิษุถึ สอหมืนรูปเินทาไปพร้อมันโยไม่เสบียอาหารและไม่มีอุปร์ทำที่พัเลย แล้วอยู่ไ้อย่าไร? ำอบือพระภิษุนั้นเป็นผู้อยู่่าย ัน(ิน)่าย ้วยารบิบา ไ้อาหารมามาน้อยแ่ไหน็แบ่ันเพื่อให้พอันในารยัีพเท่านั้น และนอนโน้นไม้ และฤูนั้นไม่ใ่ฤูฝน ่อให้มีารเินทาร่วมันถึ แสนรูป็หาไ้มีปัหาไม่ และเพราะในยุนั้นารถวายอาหารแ่นับว หรือารเลี้ยอาหารแ่ผู้มาเยือนเป็นเรื่อปิอนอินเียในยุนั้น
พระาฬุทายีเถระมีบทบาทในารทำให้าวเมื่อและพระาิอพระอ์ทรเลื่อมใสอย่ามา(อ่านในสารานุรม าฬุทายีเถระ) (ัแ่าสารานุรม)
เมื่อพระพุทธเ้าเ้ารุบิลพัสุ์ ในวันแร ทรระทำฝนโปรพรรษา(เป็นฝนที่แปลใรประส์ให้เปีย็เปียใรไม่ประส์ให้เปีย็ไม่เปีย)ให้เป็นเหุในหมูพระาิทั้หลายเพื่อทรแสพระเวสสันรา ทำให้เหล่าพระาิและประานทั่วไปบรรลุเป็นพระอริยะันมา แล้วเส็เ้าไปบิบาในวันที่ ๒ พระเ้าสุทโธทนะทรเห็นึออมาห้าม ว่าวศ์ษัริย์อพระอ์ไม่มีใรออมาเินถือระเบื้ออทานผู้น พระพุทธเ้าึรัสว่า นั้นเป็นวศ์อพระเ้าสุทโธทนะ แ่นี้เป็นวศ์อพระพุทธอ์ หลัานั้นพระพุทธเ้า็ทรแสธรรมให้ฟั พระเ้าสุทโธทนะ็บรรลุเป็นพระโสาบัน แล้วเส็ไปสู่นิเวศน์ ยัพระนามหาปาบีให้ั้อยู่ในโสาปัิผล
(และ) รุ่ึ้นวันหนึ่เสวยพระระยาหารเ้าในพระรานิเวศน์แล้ว เมื่อพระเ้าสุทโธทนะประทับอยู่ ส่วน้าหนึ่ ทูลเล่าว่า " ้าแ่พระอ์ผู้เริ ในเวลาที่พระอ์ทรทำทุริริยา เทวาอ์หนึ่ เ้ามาหาหม่อมันบอว่า พระโอรสอพระอ์ทิวแล้ว " หม่อมันไม่เื่อถ้อยำอเทวานั้น ึั้านเทวานั้นว่า ' บุรอ้าพเ้ายัไม่บรรลุโพธิา ย่อมไม่ทำาละ " ันี้แล้ว, รัสว่า " มหาบพิร บันี้ พระอ์ัเื่อไ้อย่าไร ? แม้ในาล่อน เมื่อเาแสร่าระูแ่พระอ์ ทูลว่า ' บุรอพระอ์ทิวแล้ว ' พระอ์ยัไม่ทรเื่อ " ไ้รัสมหาธรรมปาลา เพราะอุบัิเหุแห่เรื่อนี้. ในาลบถา พระเ้าสุทโทธนะำรอยู่ในอนาามิผล.
รั้นั้น พระผู้มีพระภาเ้าไ้เส็ไปยัปราสาทอพระนาพิมพาเทวี พระมาราอพระราหุลุมาร ทรแสธรรมแ่พระนา ทรบรรเทาวามเศร้าโศแล้ว ทรทำให้พระนาไ้เิวามเลื่อมใส้วยเทศนาือ ันทินนีา บรรลุเป็นโสาบัน (อ่านพระนาพิมพาเทวี ในสารานุรม) แล้ว ไ้เส็ไปยันิโรธาราม ึ่นิโรธาราม ็อยู่ในเแว้นสัะ อรุบิลพัสุ์นี้ละ. .รุบิลพัสุ์ เ้าายนันทะึ่เป็นอนุาอพระพุทธเ้า ึ่ประสูิาพระนาปาบี ับพระเ้าสุทโธทนะ ำลัะเ้าพิธีวิวาหมล ในอี 1-2 ้าหน้า พระพุทธเ้าทรไปรับภัาหารในราวัเมื่อเสร็ภาระิ ึทรวาบาให้เ้าายนันทะรับไว้ เพื่อ้อถือและเินิามพระพุทธเ้าไป เ้าายนันทะ้อำย่อมิามไป เมื่อถึที่พัอส์ พระพุทธเ้าึรัสถามเ้าายนันทะว่า นันทะ ท่านับวใหม? เ้าายนันทนั้น ้วยวามเารพในพระพุทธเ้า ึไม่ทูลว่า " ัไม่บว " ลับทูลรับว่า " ้าแ่พระอ์ผู้เริ ับวพระเ้า้า. " พระพุทธเ้าึบวเ้าายนันทะ และ่อมาพระนันทะเถระ็บรรลุเป็นพระอรหัน์มีเอทัมหาสาวผูุ้้มรอทวารในอินทรีย์(อ่านในสารนุรม พระนันทะ)
หลัานั้น ฝ่ายพระนาพิมพาเทวี ไ้รัสะพระราหุลุมารผู้พระราโอรสว่า "พ่อไปอทรัพย์ที่มีอยู่อพระบิาอพ่อเถิ". พระุมารทูลว่า ้าแ่พระสมะ อพระอ์พระราทานสมบัิแ่หม่อมันเถิ แล้วิามประผู้มีพระภาเ้าไปพลาราบทูลว่า ้าแ่พระสมะ พระอ์เป็นร่มเาที่สุสบายอหม่อมัน. พระผู้มีพระภาเ้าทรนำพระราหุลุมารนั้นไปยันิโรธารามแล้วรัสว่า เธอรับเอาทรัพย์สมบัิือ โลุรธรรมเถิ แล้วทรให้พระสารีบุรเป็นผู้บวแ่พระราหุล. พระราหุลบวเมื่ออายุ 7 และปิบัิธรรมอยู่ไม่นาน็บรรลุเป็นพระอรหัน์ และท่าน็ปรินิพพาน่อนพระพุทธเ้าปรินิพพานไม่นานนั ันั้นอายุัยอพระราหุล็ประมา 50 ว่าปี (อ่านเรื่อพระราหุล ในสารานุรม) พระผู้มีพระภาเ้า โปรพระบิาให้ำรอยู่ในผล ๓ ้วยประาระนี้แล้ว พระพุทธเ้าไ้ประทับอยู่ที่รุบิลพัสุ์ ทำให้มีพระอริยะและผู้ที่เ้ามาบวมามาย เมื่อถึเวลาอันวรพระพุทธทรให้ภิษุส์ส่วนหนึ่เผยแพร่พระศาสนาในแว้นสัะ รุบิลพัสุ์ แล้วพระพุทธเ้าเส็ลับไปสู่รุราฤห์ แว้นมธอี เพราะยัมีพุทธิในรุราฤห์
ล่าวถึเ้าายอานนท์ เป็นโอรสอพระเ้าอมิโทนศายรา พระอนุาอพระเ้าสุทโธทนมหารา พระพุทธบิา(๑) ึ่ประสูิพร้อมับพระพุทธเ้า มีานะเป็นพระอนุาอพระพุทธเ้า แ่ในพรรษที่ ๒ ในะพระพุทธเ้าเส็มายัรุบิลพัสุ์รั้แรนั้น ไ้มีพระาิหลายอ์ออทรผนวามเส็ ยัเหลือแ่ศายุมารเหล่านี้ือ พระมหามานะ พระอนุรุทธะ พระภัททิยะ พระภัุ (ยุ. ภุ) พระิมิละ (ยุ. ิมพิละ) พระอานนท์และพระเทวทั์ เมื่อพระพุทธเ้าไ้เส็ลับไปรุราฤห์แว้นมธ พวศายะทั้หลายไ้วิพาษ์วิาร์ันว่า พวท่านไ้ให้โอรสอน ๆ ึ่มอบถวายให้เป็นเพื่อนเล่นอเ้าายสิทธัถะ ในราวทำพิธีนานพระนามนั้น แ่ราวนี้ไม่ไ้ออผนวามเส็ ศายุมารเหล่านี้ะรอยะไม่ใ่เป็นพระาิับพระพุทธเ้าระมั? พระมหานามะ ไ้สับำวิพาษ์วิาร์นี้แล้ว ทรรู้สึละอาย ึไ้ปรึษา พระอนุรุทธะ ว่า ในท่านทั้สอนั้น ้อออผนวอ์หนึ่ ในที่สุแห่ารสนทนา พระอนุรุทธะ ยอมออผนวามเส็ ึไปทูลลาพระมารา แ่พระมาราไม่ทรอนุา ท่านไ้ทูลอ้อนวอนนพระมาราทรอนุา แ่ทรวาเื่อนไไว้ว่า หาพระเ้าภัททิยศายราพระสหายอท่านออผนว้วย พระนาึะทรอนุา พระอนุรุทธะไ้พยายามัวนพระเ้าภัททิยะ นลพระทัยออผนว้วยัน่อานั้น ท่านไ้ัวนศายุมารอี ๕ อ์ มีพระอานนท์ เป็น้นรวมทั้อุบาลี้วยเป็น ๗ น ไ้ามเส็พระพุทธอ์ไปเพื่ออบรรพาอุปสมบท และไ้เ้าเฝ้าพระผู้มีพระภาเ้าที่อนุปิยอัมพวัน เอนุปิยนิม แว้นมัลละ (แว้นมัลละอยู่้านบนอแว้นมธ ใล้ับแว้นสัะรุบิลพัสุ์) พระพุทธอ์ทรอนุา ให้บรรพาอุปสมบทามประส์
(๘) พระอุปัายะอท่าน พระอานนท์ ื่อพระเวลัสีสเถระ
(๙) รั้นอุปสมบทแล้ว ท่านพระอานนท์ไ้ศึษาธรรมาสำนัอท่านพระปุมันานีบุร(อ่านพระปุมันานีบุร ในสารนุรม)ไม่นาน็ไ้สำเร็ั้นโสาบัน
(๑๐) ในาล่อมาท่านไ้เล่าให้ภิษุทั้หลายฟัว่า ท่านพระปุมันานีบุร มีอุปารุ่อท่านและพวภิษุผู้นวะมา ท่านพระปุมันานีบุร ไ้ล่าวสอนท่านว่า
"ูรอานนท์ เพราะถือมั่นึมีัหา มานะ ทิิว่าเป็นเรา เพราะไม่ถือมั่น ึไม่มีัหามานะ ทิิ ว่าเป็นเรา เพราะถือมั่น รูป เวทนา สัา สัาร วิา ึมีัหา มานะ ทิิ ว่าเป็นเรา เพราะไม่ถือมั่น รูป เวทนา สัา สัาร วิา ึไม่มีัหา มานะ ทิิว่า เป็นเรา เปรียบเหมือนสรีหรือบุรุษรุ่นหนุ่มสาวมีนิสัยอบแ่ัวส่อูเาอนที่ระหรือ ภานะน้ำอันใสบริสุทธิ์ผุผ่อ เพราะยึถือึเห็น เพราะไม่ยึึไม่เห็น ันใ เพราะถือมั่นรูปเวทนา สัา สัาร วิา ึมีัหา มานะ ทิิ ว่า เป็นเรา เพราะไม่ถือมั่น รูป เวทนา สัา สัาร วิา ึไม่มีัหามานะ ทิิว่า เป็นเรา ันนั้นเหมือนัน"
านั้น ท่านพระอานนท์เล่า่อไปว่า ท่านพระปุมันานีบุรไ้ถามท่านว่า รูป เวทนา สัา สัาร วิา เที่ยหรือไม่เที่ยท่านอบว่าไม่เที่ย และในอนสุท้ายอารสอนธรรมรั้นี้ ท่านบอแ่พระภิษุทั้หลายว่าท่านไ้รัสรู้ธรรมึ่หมายถึไ้สำเร็เป็นพระโสาบัน
(๑๑) พระอานนท์ท่านว่าะไ้บรรลุเป็นพระอรหัน์ ็หลัาพระพุทธเ้าเส็ับันธ์ปรินิพพานแล้ว เมื่ออายุอท่าน็ประมา 80 ว่าปีเล็น้อย แ่ท่านมีอายุยืนมาือ 120 ปี (อ่านเรื่อพระอานนท์ไ้ในสารานุรม อานนท์)
ล่าวถึพระอนุรุทธะ ท่าน็ไ้บรรลุเป็นพระโสาบันพร้อมทั้ทิพย์ัษุ แ่ว่าะบรรลุเป็นพระอรหัน์็ใ้เวลาในารบำเพ็ธรรมถึ 8 ปี พระอนุรุทธะท่านเป็นเอทัมหาสาวผู้มีทิพย์ัษุ (อ่านในสารานุรม อนุรุทธะ)
ล่าวถึ พระภัททิยะ รั้น่อมา ในระหว่าพรรษานั้นเอ ท่านพระภัททิยะไ้ทำให้แ้ึ่วิา ๓ ไ้บรรลุเป็นพระอรหัน์ รั้นั้น ท่านพระภัททิยะ ไปสู่ป่า็ี ไปสู่โนไม้็ี ไปสู่เรือนว่า็ี ย่อมเปล่อุทานเนือๆ ว่า สุหนอ สุหนอ และท่านเป็นเอทัมหาสาวผู้เิในระูลสู(อ่านในสารานุรม ภัททิยะ)
ล่าวถึ พระภัุ ท่าน็ไ้บรรลุเป็นพระอรหัน์มหาสาว
ล่าวถึ พระิมพิละ ท่าน็ไ้บรรลุเป็นพระอรหัน์มหาสาว(อ่านพระิมพิละในสารานุรม)
ล่าวถึ พระอุบาลี ่อนบวท่านเป็นเป็น่าัลบประำพระอ์เ้าายศายะทั้หลาย ือ พระเ้าภัททิยศายะ อนุรุทธะ อานนท์ ภัุ ิมพิละ และเทวทั วามริพระอุบาลี ั้แ่แรไม่ไ้ั้ใที่ะออบว เพีย แ่ามมาส่พระศายะทั้หลายทั้ ๖ พระอ์ ้วยวามรัภัี อุบาลีผู้เป็นภูษามาลาเมื่อะลับ ิว่าเ้าศายะทั้หลายเหี้ยมโหนั ะพึให้่าเราเสีย้วยเ้าพระทัยว่า อุบาลีนี้ให้พระุมาร ทั้หลายออบว ็ศายุมารเหล่านี้ยัทรผนวไ้ ไนเราับวไม่ไ้เล่า อุบาลีึลับมาอบว ฝ่ายเ้าายทั้ห ึให้พระอุบาลีบว่อน เพื่อลมานะอเ้าายทั้หเอ และ่อมาท่านพระอุบาลี็ไ้บรรลุเป็นพระอรหัน์เป็นเอทัมหาสาวทา้านเียวาพระวินัย (อ่านในสารานุรม อุบาลี)
ล่าวถึพระเทวทั เป็นเษาอพระนาพิมพา ายาอพระสิทธถะโพธิสัว์ หลัาบวในพรรษานั้น็ไ้อภิา 5 แ่ยัเป็นปุถุน (อ่านพระเทวทัในสารานุรม) และในภายหลัพระเทวทัอิา ในลาภ ยศ สรรเสริ ที่ประานมีใ่อพระพุทธเ้าและเหล่าพระมหาสาวทั้หลาย ส่วนัวเอไม่มีานะอย่านั้น ภายหลัไ้แสฤทธิ์ ทำให้เ้าายอาิศัรู ึ่เป็นพระโอรสอพระเ้าพิมพิสาร หลเื่อ ศรัทธา ไ้รับลาภ ยศ สรรเสริ าเ้าายอาิศัรูมามาย ึหลระเริพยายามทำวามแแยในหมู่ส์เรื่อยๆ ่อมาภายหลัึิั้นเป็นพระพุทธเ้า ฤทธิ์และาน่าๆ ที่มีอยู่็เสื่อมทันที หลัานั้นิปรพระนม์พระพุทธเ้า ึไ้เ้าายอาิศัรูเป็นำลัในารปรพระนม์พระพุทธเ้า พระเทวทัยุยให้เ้าายอาิศัรู ปรพระนม์พระเ้าพิมพิสารเพื่อให้เ้าายอาิศัรูเป็นพระราา เ้าายอาศัรูปรพระนม์ีพอพระเ้าพิมพิสารสำเร็ พระเ้าพิมพิสารสวรรเมื่อมีพระนม์มายุประมา 70 ปี
้อสัเ บาำราล่าวว่าพระเ้าพิมพิสารสวรร่อนพระพุทธเ้าปรินิพพาน 8 ปี แ่เมื่อวิเราะห์ูาม้อมูลที่มีอยู่ในะนี้ อาะสวรรเมื่ออายุ 70 ปี หมายถึอายุัยในารอยู่บนโล น้อยว่าพระพุทธเ้า แ่หาใ่สวรร่อนพระพุทธเ้าปรินิพพาน 8 ปี ัะมี้อมูลอ้าอิ่ในเรื่ออพระอิิโพธิสัว์ ี่เป็นโอรสอเ้าายอาิศัรู และเ้าายอภัยุมารอันเป็นโอรสอพระเ้าพิมพิสาร แ่่ามาราับเ้าายอาิศัรู และเรื่อารเส็สวรรอพระเ้าพิมพิสาระไปสัมพันธ์ ับพระนามัลลิา(ในพรรษาที่ 20-21) ับพระเ้าปเสนธิโศลและับเ้าายวิูพภะโอรสอพระเ้าปเสนธิโศล ในภายหลั ฝ่ายพระเทวทัทำารปรพระนม์พระพุทธเ้า หลายรั้แ่ไม่สำเร็ หลัานั้นรอมใเป็นไ้อยู่ 9 เือน เพราะสาเหุที่พระสารีบุรและพระโมัลลานะ ไ้มาแสธรรมให้แ่เหล่าภิษุ 500 รูปที่เป็นบริวาร อพระเทวทัเห็นแ้ในธรรมแล้วิามพระสารีบุรและโมัลนะไปเฝ้าพระพุทธเ้า พระเทวทัเป็นไ้อยู่ 9 เือนเิสำนึไ้ ึประส์ไปเฝ้าพระพุทธเ้าแ่็โนธรีสูบเสีย่อนที่ะไ้เฝ้าพระพุทธเ้า มีเรื่ออีมาเี่ยวับพระเทวทั และพระเ้าอาิศัรู (อ่านในสารานุรม อาิศัรู)
ะเห็นว่าลอรายทาที่พระพุทธอ์เส็ผ่าน พระพุทธเ้าทรโปรแสพระสัทธรรมแ่ประานไปามลำับหาไ้รีบเร่ และในราใที่มีบุลหรือลุ่มบุล ที่อยู่ใน่ายพระาที่พระพุทธเ้าโปรแสธรรมแ่อยู่ห่าไล้าหมู่ส์ พระพุทธเ้าะทรหลีาหมู่ส์ เส็เพียพระอ์เียวไปโปร แล้วให้หมู่ส์ิามไปภายหลั
12 นหุ มีำนวนเท่าไร? ในยุปัุบัน ถ้าเทียบามอัราสูรอยุนั้น 1.นหุ มีมาว่า 10 ล้าน มาๆ ๆ ูแล้วะลายเป็นเรื่อเินวามริมาไป ึอประมาให้พอทราบว่ามีมานสุลูหูลูา็น่าะพอเ้าใ
ประานทั้ 12 นหุ ็ไ้มาเฝ้าพระพุทธเ้า .สวนาลหนุ่ม แ่ประานส่วนมาะรู้ั อุรุเวลัสสป เพราะอุรุเวลัสสปเป็นผู้มีอายุและมีื่อเสียมาในแว้นมธ ประานึไม่รู้ัพระพุทธเ้า ันั้น อุรเวลัสสปึแสนให้ประานทราบว่าท่านเป็นสาวอพระพุทธเ้า เมื่อประาน่า็ลายวามสสัยแล้ว พระพุทธเ้าึทรแสธรรมให้ฟั บารแสธรรมพระเ้าพิมพิสารไ้บรรลุโสาบันบุล พร้อมทั้ประาน 11 นหุบรรลุเป็นพระอริยะ เหลือเพีย 1 นหุแสนเป็นอุบาส อุบาสิา พระเ้าพิมพิสารึทรนิมนร์พระพุทธเ้ารับภัาหาร ในราวัอพระอ์ แล้วพระเ้าพิมพิสาร็ถวาย สวนเวฬุวัน ให้พระพุทธเ้าและพระภิษุส์ เพื่อเป็นที่พั และเป็นวัแห่แรในพระพุทธศาสนา
(อ่านรายละเอียพระเ้าพิมพิสาร ไ้ในพระไรปิเล่ม 4 เรื่อทรเทศนาโปรพระเ้าพิมพิสาร)
ารบัเิึ้นอพระสารีบุรและพระโมัลลานะอัรสาวเบื้อวาและ้าย
ล่าวถึพระมหาสาวเมื่อเสร็ิในรุพาราสีแว้นาสี ็เินทามายัรุราฤห์แว้นมธ เพื่อเ้าเฝ้าพระพุทธเ้า ึ่พระอัสสิเถระ เป็นหนึ่ในพระปัวัีย์็เินทามา้วย ะนั้นท่านสารีบุรและท่านโมัลลานะเป็นาวแว้นมธ มีื่อเิมว่า อุปัิสสะและโลิะ แ่นิยมเรียท่านว่า พระสารีบุรและพระโมัลลานะ ท่านทั้สอไ้แสวหาโมธรรมโยไ้บวอยู่ับสััยปริพา และในวันหนึ่ท่านสารีบุร ไ้พบับพระอัสสิเถระ ะที่ำลัเินเพื่อบิบารอยู่ ท่านสารีบุรเห็นริยาท่าทา และวามสบ และวามมีราสี อพระอัสสิเถระ ็บัเิเลื่อมใสศรัทธาึ้นมา ึเินามไปห่าๆ เมื่อพระอัสสิเถระเสร็าบิบา (ยาพระไรปิ)
สารีบุรปริพาึเ้าไปหาท่านพระอัสสิ ถึแล้วไ้พู ปราศรัยับท่านพระอัสสิ รั้นผ่านารพูปราศรัยพอให้เป็นที่บันเทิ เป็นที่ระลึถึันไปแล้ว ไ้ยืนอยู่ ที่วรส่วนหนึ่. สารีบุรปริพายืนอยู่ ที่วรส่วน้าหนึ่แล้ว ไ้ล่าวำนี้ ะท่านพระอัสสิว่า
อินทรีย์อท่านผ่อใส ผิวพรรอท่านบริสุทธิ์ผุผ่อ ท่านบวเพาะใร ใรเป็นศาสาอท่าน หรือท่านอบใธรรมอใร อรับ?
อ. มีอยู่ ท่าน พระมหาสมะศายบุร เส็ออทรผนวาศายระูล เรา บวเพาะพระผู้มีพระภาพระอ์นั้น พระผู้มีพระภาพระอ์นั้นเป็นศาสาอเรา และเรา อบใธรรมอพระผู้มีพระภาพระอ์นั้น.
สา. ็พระศาสาอท่านสอนอย่าไร แนะนำอย่าไร?
อ. เราเป็นนใหม่ บวยัไม่นาน เพิ่มาสู่พระธรรมวินัยนี้ ไม่อาแสธรรมแ่ท่านไ้ว้าวา แ่ัล่าวใวามแ่ท่านโยย่อ.
สา. น้อยหรือมา นิมน์ล่าวเถิ ท่านล่าวแ่ใวามแ่้าพเ้า ้าพเ้า้อารใวามอย่าเียว ท่านัทำพยันะให้มาทำไม.
พระอัสสิเถระแสธรรม
[๖๕] ลำับนั้น ท่านพระอัสสิ ไ้ล่าวธรรมปริยายนี้แ่สารีบุรปริพา ว่าันี้:-
ธรรมเหล่าใเิแ่เหุ พระถาทรแสเหุแห่ธรรม เหล่านั้น และวามับแห่ธรรมเหล่านั้น พระมหาสมะมีปิ ทรสั่สอนอย่านี้.
สารีบุรปริพาไ้วาเห็นธรรม
[๖๖] รั้นไ้ฟัธรรมปริยายนี้ วาเห็นธรรม ปราศาธุลี ปราศามลทินว่า สิ่ใ สิ่หนึ่มีวามเิึ้นเป็นธรรมา สิ่นั้นทั้มวลมีวามับไปเป็นธรรมา ไ้เิึ้นแ่สารีบุรปริพา ธรรมนี้แหละถ้ามี็เพียนี้เท่านั้น ท่านทั้หลายแท ลอบทอันหาวามโศมิไ้ บทอันหาวามโศมิไ้นี้ พวเรายัไม่เห็น ล่วเลยมาแล้วหลายหมื่นัลป์. (บาที่ยมาาพระไรปิ)
หลัานั้นท่านสาริบุร็ไปหาท่านโมัลลานะ และบอธรรมที่ท่านไ้รับฟัาพระอัสสิเถระให้ทราบ ท่านโมัลลานะ็บรรุลุโสาบันทันที ท่านสารีบุรและท่านโมัลลานะไ้ลับไปวนอาารย์สััยปริพา ให้ไปเฝ้าพระพุทธเ้าแ่สััยปริพาไม่ย่อมไป แ่มีลูศิษย์ 250 นยอมิามไปับท่านสารีบุรและท่านโมัลลานะ ไปเฝ้าพระพุทธเ้าที่รุราฤห์ แล้วไ้บวเป็นภิษุในพุทธศาสนา
พระโมัลลานะเมื่อบวแล้ว็ปิบัิรรมานอยู่ 7 วันึบรรลุเป็นพระอรหัน์ (****** อ่านในโมัลลานสูร) เป็นอัรสาวเบื้อ้ายผู้มีฤทธิ์เป็นเลิศ
ฝ่ายพระสารีบุร็ปิบัิรรมานอยู่ 14 วัน ึบรรลุเป็นพระอรหัน์ (****** อ่านในทีนสูร) เป็นอัรสาวเบื้อวาผู้มีปัาเป็นเลิศ พระสารีบุร เมื่อใล้ะนิพพาน ไ้ไปลาพระพุทธเ้าเพื่อไปนิพพานที่บ้านเิ และไ้มีโอาส แสธรรมให้ับมารานบรรลุเป็นพระโสาบัน แล้วพระสาริบุรท่าน็นิพพาน้วยโรถ่ายเป็นโลหิ ปรินิพพานเมื่อวันแรม 1 ่ำ เือน 12 ่อนพระพุทธเ้าปรินิพพาน 6 เือน
ฝ่ายพระโมัลลานะ เมื่อใล้นิพพานท่านถูโรทุบีทำร้ายนระูแเป็นิ้นเล็ แ่ท่านใ้อิทธิฤทธิ์ประสานระูอท่าน เพื่อไปเฝ้าพระพุทธเ้าเพื่อลานิพพาน เมื่อลาพระพุทธเ้าแล้วท่าน็ไปที่ าฬศิลาแว้นมธ แล้วปรินิพพาน ที่นั้น เมื่อวันแรม ๑๕ ่ำ เือน ๑๒ หลัพระสารีบุรนิพพานไ้ ๑๕ วัน และ่อนพระพุทธเ้าประมา ๕ เือนรึ่
ันั้นอายุอพระสารีบุรและพระโมัลลานะ ็ประมา 70 ปี ึ้นไป ึปรินิพพาน เพราะพระสารีบุรและพระโมัลลานะ อายุอ่อนว่าพระพุทธเ้า ล่าวถึน้อายอพระสารีบุร ็เ้ามาบวพระนสิ้น แม้แ่น้อนเล็ อายุประมา 7 วบว่าๆ ็ยัเ้ามาบว (อ่านในเรวทิรวนิยะในสารานุรม) และไ้เป็นพระเอทัมหาสาวผู้อยู่ป่าเป็นเลิศ
หลัานั้น็มีเสียิเียนาาวบ้านาวเมือในแว้นมธ ว่าพระพุทธเ้าเอาพวผู้ายไปบวเือบหม พระพุทธเ้าึ้อแ้ปัหาาริเิยนนั้นัที่ยมาาพระไรปิ
เสียิเียน [๗๓]
็โยสมัยนั้นแล พวุลบุราวมธที่มีื่อเสียๆ พาันประพฤิพรหมรรย์ ในพระผู้มีพระภา. ประานพาันเพ่โทษ ิเียน โพนทะนาว่า พระสมะโมปิบัิเพื่อ ให้ายไม่มีบุร พระสมโมปิบัิเพื่อให้หิเป็นหม้าย พระสมโมปิบัิเพื่อัสุล บันี้ พระสมโมให้ิลพันรูปบวแล้ว และให้ปริพาศิษย์อท่านสัย ๒๕๐ นนี้ บวแล้ว และุลบุราวมธที่มีื่อเสียๆ พาันประพฤิพรหมรรย์ในพระสมโม. อนึ่ ประานไ้เห็นภิษุทั้หลายแล้วไ้โทย์้วยาถานี้ ว่าันี้:-
พระมหาสมะเส็มาสู่พระนรอเาอ าวมธแล้ว ไ้ทรนำปริพาพวสัย ทั้ปวไปแล้ว บันี้ ัทรนำใรไปอีเล่า.
[๗๔] ภิษุทั้หลายไ้ยินประานพวนั้นเพ่โทษ ิเียน โพนทะนาอยู่ ึราบทูล เรื่อนั้นแ่พระผู้มีพระภา. พระผู้มีพระภารัสว่า ูรภิษุทั้หลาย เสียนั้นัอยู่ไม่ไ้นาน ัอยู่ไ้เพีย ๗ วันเท่านั้น พ้น ๗ วัน็ัหายไป ูรภิษุทั้หลาย ถ้านเหล่าใล่าวหา่อพวเธอ ้วย าถานี้ ว่าันี้:-
พระมหาสมะเส็มาสู่พระนรอเาอ าวมธแล้ว ไ้ทรนำปริพาพวสัย ทั้ปวไปแล้ว บันี้ ัทรนำใรไปอีเล่า.
[๗๕] พวเธอล่าวโ้อบ่อนเหล่านั้น ้วยาถานี้ ว่าันี้:-
พระถาทั้หลายผู้แล้วล้ามา ย่อมทร นำนทั้หลายไป้วยพระสัทธรรม เมื่อน ทั้หลายอันพระอ์ทรนำไปอยู่โยธรรม ผู้ เ้าใอย่านี้ะริษยาทำไม.
็โยสมัยนั้นแล ประานทั้หลายไ้เห็นภิษุทั้หลายแล้ว ย่อมล่าวหา้วยาถานี้ ว่าันี้:- พระมหาสมะเส็มาสู่พระนรอเาอ าวมธแล้ว ไ้ทรนำปริพาพวสัย ทั้ปวไปแล้ว บันี้ ัทรนำใรไปอีเล่า.
ภิษุทั้หลายไ้ล่าวโ้อบ่อประานพวนั้น ้วยาถานี้ ว่าันี้:- พระถาทั้หลายผู้แล้วล้ามา ย่อมทร นำนทั้หลายไป้วยพระสัทธรรม เมื่อน ทั้หลายอันพระอ์ทรนำไปอยู่โยธรรม ผู้ เ้าใอย่านี้ะริษยาทำไม.
[๗๖] ประานล่าวอย่านี้ว่า ไ้ยินว่า พระสมะเื้อสายพระศายบุรทรนำน ทั้หลายไปโยธรรม ไม่ทรนำไปโยอธรรม. เสียนั้นไ้มีเพีย ๗ วันเท่านั้น พ้น ๗ วัน็หายไป. (บที่ยมาาพระไรปิ)
เมื่อมีผู้มาบวเป็นพระภิษุส์มา พระพุทธเ้าึทรอนุาิ ให้หมู่ภิษุส์ ั้แ่ 10 รูปึ้นไปบวให้ับผู้พึประส์ะบวไ้ เนื่อาพระภิษุส์มีำนวนมา มาาานะ่าๆ มีอุปนิสัย่าๆ ัน ทำให้เิวามโลาหลและวามไม่มีระเบียบในนหมู่มา เ่นารนุ่ห่มีวร ารบิบา ฯลฯ พระพุทธเ้าึทรให้มี อุปัาย์ ที่่อยแนะนำสั่สอน และเป็นหัวหน้าในารบวพระให้ับผู้พึประส์ะบว และุสมบัิ้อหนึ่ออุปัาย์ ือมีอายุพรรษา ั้แ่ 10 พรรษา และเป็นผู้มีวามลาและปัา
ท่านัสสปะ(พระัสสปเถระ)ไ้พบับพระพุทธเ้า ที่ พุหุปุานิโรธ แว้นมธ หลัานั้น 8 วันท่าน็ไ้บรรลุเป็นพระอรหัน์ ท่านเป็นพระเอทัมหาสาวทาอยู่ธุ์วัร ในะที่เ้ามาบว พระัสสปะมีอายุมาว่าพระพุทธเ้าเล็น้อย และ่อมาภายหลัท่าน็เป็นผู้ที่ให้มีารทำสัยนาพระไรปิเป็นรั้แรหลัาพระพุทธเ้าเส็ับันธ์ปรินิพพาน พระัสสปเถระเป็นผู้มีอายุยืนท่านนิพพานเมื่อท่านไ้ประมาอายุ 120 ปี (อ่าน ัสสป(ปิปผลิ)ในสารานุรม)
ล่าวถึพระเ้าสุทโธทนะไ้ทราบ่าวว่า เ้าายสิทธถะผู้เป็นพระโอรสไ้รัสรู้เป็นพระพุทธเ้า ึ่ะนั้นพระพุทธเ้าประทับอยู่ที่เวฬุวัน รุราฤห์แว้นมธ ใน้นพระพรรษาที่ 2 พระเ้าสุทโธทนะประส์เิพระพุทธเ้าให้เส็มายัเมือบิลพัสุ์ แว้นสัะ ึไ้ทรส่อำมาย์นหนึ่ มีบุรุษพันหนึ่เป็นบริวาร แ่เมื่อท่านเหลานันไ้ฟัธรรม็บรรลุเป็นพระอรหัน์นหม ไม่ไ้ลับมาบอ่าวราวแ่พระเ้าสุทโธทนะเลย พระเ้าสุทโธทนะึส่อำมาย์ไปอีพร้อมับบุรุษพันนไปอี เมื่อท่านเหล่านั้นไ้ไ้ฟัธรรม็บรรลุเป็นพระอรหันหม ไม่ไ้ลับมาบอ่าวราวอี ึทรส่อำมาย์ไปอีราวนี้ส่ไป 8 น พร้อมบุรุษ 8,000 น เมื่อเล่านั้นไ้ฟัธรรม็บรรลุเป็นพระอรหัน์หมไม่ไ้ลับมาบอ่าวราวอี พระเ้าสุทโธทนะ ึไ้ส่ท่านาฬุทายีผู้ึ่เิวันเียวับพระพุทธเ้าและเป็นเพื่อนเล่นันพระโพธิสัว์อนวัยเ็ พร้อมับบุรุษหนึ่พันน แ่เมื่อท่านเหล่านั้นเมื่อไ้ฟัธรรม็บรรลุเป็นพระอรหัน์หม ฝ่ายพระาฬุทายีเถระเมื่อเห็นเวลาและโอาสอันวรเพราะผ่านฤูฝนไปแล้ว ึเิพระพุทธเ้าเส็ไปยัเมือบิลพัสุ์ สำเร็ พระพุทธเ้าไ้เส็ไปยัรุบิลพัสุ์ ึ่ห่าารุราฤห์แว้นมธเป็นระยะทาถึ 60 โยน์ (960 ม.) มีพระอรหัน์ิามไป้วยถึ สอหมืนรูป และเินทาอย่าไม่รีบร้อน เพื่อประโยน์แ่สรรพสัว์่าๆ ามรายทา โยเินทาไปวันละ 1 โยน์ หรือ 16 ิโลเมร และในระหว่าทามีผู้เ้ามาบวเป็นพระภิษุอีมามายแ่ไม่ล่าวถึ ใ้เวลาในารเินทาประมา 2 เือนึถึรุบิลพัสุ์
หมายเหุ ผู้ที่ศึษาปัุบันและผู้ที่ะศึษาในอนาัาในเรื่อำนวนอพระอรหัน์ที่ิาม สอหมืนรูป นี้แน่นอน แ่ระผมผู้เล่าหาไ้ัาไม่ เพราะา้อมูลเบื้อ้นเมื่อนามาวิเราะห์็ะไ้ว่า ในะถึพรรษาที่ 2 นี้มีมนุษย์เป็นพระอรหัน์บัเิึ้นแล้วในโลเป็นแสนรูปึ้นไป และอามีบาท่านิไปว่าพระภิษุถึ สอหมืนรูปเินทาไปพร้อมันโยไม่เสบียอาหารและไม่มีอุปร์ทำที่พัเลย แล้วอยู่ไ้อย่าไร? ำอบือพระภิษุนั้นเป็นผู้อยู่่าย ัน(ิน)่าย ้วยารบิบา ไ้อาหารมามาน้อยแ่ไหน็แบ่ันเพื่อให้พอันในารยัีพเท่านั้น และนอนโน้นไม้ และฤูนั้นไม่ใ่ฤูฝน ่อให้มีารเินทาร่วมันถึ แสนรูป็หาไ้มีปัหาไม่ และเพราะในยุนั้นารถวายอาหารแ่นับว หรือารเลี้ยอาหารแ่ผู้มาเยือนเป็นเรื่อปิอนอินเียในยุนั้น
พระาฬุทายีเถระมีบทบาทในารทำให้าวเมื่อและพระาิอพระอ์ทรเลื่อมใสอย่ามา(อ่านในสารานุรม าฬุทายีเถระ) (ัแ่าสารานุรม)
เมื่อพระพุทธเ้าเ้ารุบิลพัสุ์ ในวันแร ทรระทำฝนโปรพรรษา(เป็นฝนที่แปลใรประส์ให้เปีย็เปียใรไม่ประส์ให้เปีย็ไม่เปีย)ให้เป็นเหุในหมูพระาิทั้หลายเพื่อทรแสพระเวสสันรา ทำให้เหล่าพระาิและประานทั่วไปบรรลุเป็นพระอริยะันมา แล้วเส็เ้าไปบิบาในวันที่ ๒ พระเ้าสุทโธทนะทรเห็นึออมาห้าม ว่าวศ์ษัริย์อพระอ์ไม่มีใรออมาเินถือระเบื้ออทานผู้น พระพุทธเ้าึรัสว่า นั้นเป็นวศ์อพระเ้าสุทโธทนะ แ่นี้เป็นวศ์อพระพุทธอ์ หลัานั้นพระพุทธเ้า็ทรแสธรรมให้ฟั พระเ้าสุทโธทนะ็บรรลุเป็นพระโสาบัน แล้วเส็ไปสู่นิเวศน์ ยัพระนามหาปาบีให้ั้อยู่ในโสาปัิผล
(และ) รุ่ึ้นวันหนึ่เสวยพระระยาหารเ้าในพระรานิเวศน์แล้ว เมื่อพระเ้าสุทโธทนะประทับอยู่ ส่วน้าหนึ่ ทูลเล่าว่า " ้าแ่พระอ์ผู้เริ ในเวลาที่พระอ์ทรทำทุริริยา เทวาอ์หนึ่ เ้ามาหาหม่อมันบอว่า พระโอรสอพระอ์ทิวแล้ว " หม่อมันไม่เื่อถ้อยำอเทวานั้น ึั้านเทวานั้นว่า ' บุรอ้าพเ้ายัไม่บรรลุโพธิา ย่อมไม่ทำาละ " ันี้แล้ว, รัสว่า " มหาบพิร บันี้ พระอ์ัเื่อไ้อย่าไร ? แม้ในาล่อน เมื่อเาแสร่าระูแ่พระอ์ ทูลว่า ' บุรอพระอ์ทิวแล้ว ' พระอ์ยัไม่ทรเื่อ " ไ้รัสมหาธรรมปาลา เพราะอุบัิเหุแห่เรื่อนี้. ในาลบถา พระเ้าสุทโทธนะำรอยู่ในอนาามิผล.
รั้นั้น พระผู้มีพระภาเ้าไ้เส็ไปยัปราสาทอพระนาพิมพาเทวี พระมาราอพระราหุลุมาร ทรแสธรรมแ่พระนา ทรบรรเทาวามเศร้าโศแล้ว ทรทำให้พระนาไ้เิวามเลื่อมใส้วยเทศนาือ ันทินนีา บรรลุเป็นโสาบัน (อ่านพระนาพิมพาเทวี ในสารานุรม) แล้ว ไ้เส็ไปยันิโรธาราม ึ่นิโรธาราม ็อยู่ในเแว้นสัะ อรุบิลพัสุ์นี้ละ. .รุบิลพัสุ์ เ้าายนันทะึ่เป็นอนุาอพระพุทธเ้า ึ่ประสูิาพระนาปาบี ับพระเ้าสุทโธทนะ ำลัะเ้าพิธีวิวาหมล ในอี 1-2 ้าหน้า พระพุทธเ้าทรไปรับภัาหารในราวัเมื่อเสร็ภาระิ ึทรวาบาให้เ้าายนันทะรับไว้ เพื่อ้อถือและเินิามพระพุทธเ้าไป เ้าายนันทะ้อำย่อมิามไป เมื่อถึที่พัอส์ พระพุทธเ้าึรัสถามเ้าายนันทะว่า นันทะ ท่านับวใหม? เ้าายนันทนั้น ้วยวามเารพในพระพุทธเ้า ึไม่ทูลว่า " ัไม่บว " ลับทูลรับว่า " ้าแ่พระอ์ผู้เริ ับวพระเ้า้า. " พระพุทธเ้าึบวเ้าายนันทะ และ่อมาพระนันทะเถระ็บรรลุเป็นพระอรหัน์มีเอทัมหาสาวผูุ้้มรอทวารในอินทรีย์(อ่านในสารนุรม พระนันทะ)
หลัานั้น ฝ่ายพระนาพิมพาเทวี ไ้รัสะพระราหุลุมารผู้พระราโอรสว่า "พ่อไปอทรัพย์ที่มีอยู่อพระบิาอพ่อเถิ". พระุมารทูลว่า ้าแ่พระสมะ อพระอ์พระราทานสมบัิแ่หม่อมันเถิ แล้วิามประผู้มีพระภาเ้าไปพลาราบทูลว่า ้าแ่พระสมะ พระอ์เป็นร่มเาที่สุสบายอหม่อมัน. พระผู้มีพระภาเ้าทรนำพระราหุลุมารนั้นไปยันิโรธารามแล้วรัสว่า เธอรับเอาทรัพย์สมบัิือ โลุรธรรมเถิ แล้วทรให้พระสารีบุรเป็นผู้บวแ่พระราหุล. พระราหุลบวเมื่ออายุ 7 และปิบัิธรรมอยู่ไม่นาน็บรรลุเป็นพระอรหัน์ และท่าน็ปรินิพพาน่อนพระพุทธเ้าปรินิพพานไม่นานนั ันั้นอายุัยอพระราหุล็ประมา 50 ว่าปี (อ่านเรื่อพระราหุล ในสารานุรม) พระผู้มีพระภาเ้า โปรพระบิาให้ำรอยู่ในผล ๓ ้วยประาระนี้แล้ว พระพุทธเ้าไ้ประทับอยู่ที่รุบิลพัสุ์ ทำให้มีพระอริยะและผู้ที่เ้ามาบวมามาย เมื่อถึเวลาอันวรพระพุทธทรให้ภิษุส์ส่วนหนึ่เผยแพร่พระศาสนาในแว้นสัะ รุบิลพัสุ์ แล้วพระพุทธเ้าเส็ลับไปสู่รุราฤห์ แว้นมธอี เพราะยัมีพุทธิในรุราฤห์
ล่าวถึเ้าายอานนท์ เป็นโอรสอพระเ้าอมิโทนศายรา พระอนุาอพระเ้าสุทโธทนมหารา พระพุทธบิา(๑) ึ่ประสูิพร้อมับพระพุทธเ้า มีานะเป็นพระอนุาอพระพุทธเ้า แ่ในพรรษที่ ๒ ในะพระพุทธเ้าเส็มายัรุบิลพัสุ์รั้แรนั้น ไ้มีพระาิหลายอ์ออทรผนวามเส็ ยัเหลือแ่ศายุมารเหล่านี้ือ พระมหามานะ พระอนุรุทธะ พระภัททิยะ พระภัุ (ยุ. ภุ) พระิมิละ (ยุ. ิมพิละ) พระอานนท์และพระเทวทั์ เมื่อพระพุทธเ้าไ้เส็ลับไปรุราฤห์แว้นมธ พวศายะทั้หลายไ้วิพาษ์วิาร์ันว่า พวท่านไ้ให้โอรสอน ๆ ึ่มอบถวายให้เป็นเพื่อนเล่นอเ้าายสิทธัถะ ในราวทำพิธีนานพระนามนั้น แ่ราวนี้ไม่ไ้ออผนวามเส็ ศายุมารเหล่านี้ะรอยะไม่ใ่เป็นพระาิับพระพุทธเ้าระมั? พระมหานามะ ไ้สับำวิพาษ์วิาร์นี้แล้ว ทรรู้สึละอาย ึไ้ปรึษา พระอนุรุทธะ ว่า ในท่านทั้สอนั้น ้อออผนวอ์หนึ่ ในที่สุแห่ารสนทนา พระอนุรุทธะ ยอมออผนวามเส็ ึไปทูลลาพระมารา แ่พระมาราไม่ทรอนุา ท่านไ้ทูลอ้อนวอนนพระมาราทรอนุา แ่ทรวาเื่อนไไว้ว่า หาพระเ้าภัททิยศายราพระสหายอท่านออผนว้วย พระนาึะทรอนุา พระอนุรุทธะไ้พยายามัวนพระเ้าภัททิยะ นลพระทัยออผนว้วยัน่อานั้น ท่านไ้ัวนศายุมารอี ๕ อ์ มีพระอานนท์ เป็น้นรวมทั้อุบาลี้วยเป็น ๗ น ไ้ามเส็พระพุทธอ์ไปเพื่ออบรรพาอุปสมบท และไ้เ้าเฝ้าพระผู้มีพระภาเ้าที่อนุปิยอัมพวัน เอนุปิยนิม แว้นมัลละ (แว้นมัลละอยู่้านบนอแว้นมธ ใล้ับแว้นสัะรุบิลพัสุ์) พระพุทธอ์ทรอนุา ให้บรรพาอุปสมบทามประส์
(๘) พระอุปัายะอท่าน พระอานนท์ ื่อพระเวลัสีสเถระ
(๙) รั้นอุปสมบทแล้ว ท่านพระอานนท์ไ้ศึษาธรรมาสำนัอท่านพระปุมันานีบุร(อ่านพระปุมันานีบุร ในสารนุรม)ไม่นาน็ไ้สำเร็ั้นโสาบัน
(๑๐) ในาล่อมาท่านไ้เล่าให้ภิษุทั้หลายฟัว่า ท่านพระปุมันานีบุร มีอุปารุ่อท่านและพวภิษุผู้นวะมา ท่านพระปุมันานีบุร ไ้ล่าวสอนท่านว่า
"ูรอานนท์ เพราะถือมั่นึมีัหา มานะ ทิิว่าเป็นเรา เพราะไม่ถือมั่น ึไม่มีัหามานะ ทิิ ว่าเป็นเรา เพราะถือมั่น รูป เวทนา สัา สัาร วิา ึมีัหา มานะ ทิิ ว่าเป็นเรา เพราะไม่ถือมั่น รูป เวทนา สัา สัาร วิา ึไม่มีัหา มานะ ทิิว่า เป็นเรา เปรียบเหมือนสรีหรือบุรุษรุ่นหนุ่มสาวมีนิสัยอบแ่ัวส่อูเาอนที่ระหรือ ภานะน้ำอันใสบริสุทธิ์ผุผ่อ เพราะยึถือึเห็น เพราะไม่ยึึไม่เห็น ันใ เพราะถือมั่นรูปเวทนา สัา สัาร วิา ึมีัหา มานะ ทิิ ว่า เป็นเรา เพราะไม่ถือมั่น รูป เวทนา สัา สัาร วิา ึไม่มีัหามานะ ทิิว่า เป็นเรา ันนั้นเหมือนัน"
านั้น ท่านพระอานนท์เล่า่อไปว่า ท่านพระปุมันานีบุรไ้ถามท่านว่า รูป เวทนา สัา สัาร วิา เที่ยหรือไม่เที่ยท่านอบว่าไม่เที่ย และในอนสุท้ายอารสอนธรรมรั้นี้ ท่านบอแ่พระภิษุทั้หลายว่าท่านไ้รัสรู้ธรรมึ่หมายถึไ้สำเร็เป็นพระโสาบัน
(๑๑) พระอานนท์ท่านว่าะไ้บรรลุเป็นพระอรหัน์ ็หลัาพระพุทธเ้าเส็ับันธ์ปรินิพพานแล้ว เมื่ออายุอท่าน็ประมา 80 ว่าปีเล็น้อย แ่ท่านมีอายุยืนมาือ 120 ปี (อ่านเรื่อพระอานนท์ไ้ในสารานุรม อานนท์)
ล่าวถึพระอนุรุทธะ ท่าน็ไ้บรรลุเป็นพระโสาบันพร้อมทั้ทิพย์ัษุ แ่ว่าะบรรลุเป็นพระอรหัน์็ใ้เวลาในารบำเพ็ธรรมถึ 8 ปี พระอนุรุทธะท่านเป็นเอทัมหาสาวผู้มีทิพย์ัษุ (อ่านในสารานุรม อนุรุทธะ)
ล่าวถึ พระภัททิยะ รั้น่อมา ในระหว่าพรรษานั้นเอ ท่านพระภัททิยะไ้ทำให้แ้ึ่วิา ๓ ไ้บรรลุเป็นพระอรหัน์ รั้นั้น ท่านพระภัททิยะ ไปสู่ป่า็ี ไปสู่โนไม้็ี ไปสู่เรือนว่า็ี ย่อมเปล่อุทานเนือๆ ว่า สุหนอ สุหนอ และท่านเป็นเอทัมหาสาวผู้เิในระูลสู(อ่านในสารานุรม ภัททิยะ)
ล่าวถึ พระภัุ ท่าน็ไ้บรรลุเป็นพระอรหัน์มหาสาว
ล่าวถึ พระิมพิละ ท่าน็ไ้บรรลุเป็นพระอรหัน์มหาสาว(อ่านพระิมพิละในสารานุรม)
ล่าวถึ พระอุบาลี ่อนบวท่านเป็นเป็น่าัลบประำพระอ์เ้าายศายะทั้หลาย ือ พระเ้าภัททิยศายะ อนุรุทธะ อานนท์ ภัุ ิมพิละ และเทวทั วามริพระอุบาลี ั้แ่แรไม่ไ้ั้ใที่ะออบว เพีย แ่ามมาส่พระศายะทั้หลายทั้ ๖ พระอ์ ้วยวามรัภัี อุบาลีผู้เป็นภูษามาลาเมื่อะลับ ิว่าเ้าศายะทั้หลายเหี้ยมโหนั ะพึให้่าเราเสีย้วยเ้าพระทัยว่า อุบาลีนี้ให้พระุมาร ทั้หลายออบว ็ศายุมารเหล่านี้ยัทรผนวไ้ ไนเราับวไม่ไ้เล่า อุบาลีึลับมาอบว ฝ่ายเ้าายทั้ห ึให้พระอุบาลีบว่อน เพื่อลมานะอเ้าายทั้หเอ และ่อมาท่านพระอุบาลี็ไ้บรรลุเป็นพระอรหัน์เป็นเอทัมหาสาวทา้านเียวาพระวินัย (อ่านในสารานุรม อุบาลี)
ล่าวถึพระเทวทั เป็นเษาอพระนาพิมพา ายาอพระสิทธถะโพธิสัว์ หลัาบวในพรรษานั้น็ไ้อภิา 5 แ่ยัเป็นปุถุน (อ่านพระเทวทัในสารานุรม) และในภายหลัพระเทวทัอิา ในลาภ ยศ สรรเสริ ที่ประานมีใ่อพระพุทธเ้าและเหล่าพระมหาสาวทั้หลาย ส่วนัวเอไม่มีานะอย่านั้น ภายหลัไ้แสฤทธิ์ ทำให้เ้าายอาิศัรู ึ่เป็นพระโอรสอพระเ้าพิมพิสาร หลเื่อ ศรัทธา ไ้รับลาภ ยศ สรรเสริ าเ้าายอาิศัรูมามาย ึหลระเริพยายามทำวามแแยในหมู่ส์เรื่อยๆ ่อมาภายหลัึิั้นเป็นพระพุทธเ้า ฤทธิ์และาน่าๆ ที่มีอยู่็เสื่อมทันที หลัานั้นิปรพระนม์พระพุทธเ้า ึไ้เ้าายอาิศัรูเป็นำลัในารปรพระนม์พระพุทธเ้า พระเทวทัยุยให้เ้าายอาิศัรู ปรพระนม์พระเ้าพิมพิสารเพื่อให้เ้าายอาิศัรูเป็นพระราา เ้าายอาศัรูปรพระนม์ีพอพระเ้าพิมพิสารสำเร็ พระเ้าพิมพิสารสวรรเมื่อมีพระนม์มายุประมา 70 ปี
้อสัเ บาำราล่าวว่าพระเ้าพิมพิสารสวรร่อนพระพุทธเ้าปรินิพพาน 8 ปี แ่เมื่อวิเราะห์ูาม้อมูลที่มีอยู่ในะนี้ อาะสวรรเมื่ออายุ 70 ปี หมายถึอายุัยในารอยู่บนโล น้อยว่าพระพุทธเ้า แ่หาใ่สวรร่อนพระพุทธเ้าปรินิพพาน 8 ปี ัะมี้อมูลอ้าอิ่ในเรื่ออพระอิิโพธิสัว์ ี่เป็นโอรสอเ้าายอาิศัรู และเ้าายอภัยุมารอันเป็นโอรสอพระเ้าพิมพิสาร แ่่ามาราับเ้าายอาิศัรู และเรื่อารเส็สวรรอพระเ้าพิมพิสาระไปสัมพันธ์ ับพระนามัลลิา(ในพรรษาที่ 20-21) ับพระเ้าปเสนธิโศลและับเ้าายวิูพภะโอรสอพระเ้าปเสนธิโศล ในภายหลั ฝ่ายพระเทวทัทำารปรพระนม์พระพุทธเ้า หลายรั้แ่ไม่สำเร็ หลัานั้นรอมใเป็นไ้อยู่ 9 เือน เพราะสาเหุที่พระสารีบุรและพระโมัลลานะ ไ้มาแสธรรมให้แ่เหล่าภิษุ 500 รูปที่เป็นบริวาร อพระเทวทัเห็นแ้ในธรรมแล้วิามพระสารีบุรและโมัลนะไปเฝ้าพระพุทธเ้า พระเทวทัเป็นไ้อยู่ 9 เือนเิสำนึไ้ ึประส์ไปเฝ้าพระพุทธเ้าแ่็โนธรีสูบเสีย่อนที่ะไ้เฝ้าพระพุทธเ้า มีเรื่ออีมาเี่ยวับพระเทวทั และพระเ้าอาิศัรู (อ่านในสารานุรม อาิศัรู)
ะเห็นว่าลอรายทาที่พระพุทธอ์เส็ผ่าน พระพุทธเ้าทรโปรแสพระสัทธรรมแ่ประานไปามลำับหาไ้รีบเร่ และในราใที่มีบุลหรือลุ่มบุล ที่อยู่ใน่ายพระาที่พระพุทธเ้าโปรแสธรรมแ่อยู่ห่าไล้าหมู่ส์ พระพุทธเ้าะทรหลีาหมู่ส์ เส็เพียพระอ์เียวไปโปร แล้วให้หมู่ส์ิามไปภายหลั
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น