บทความลับของสีแดง หืดหาด

ลำดับตอนที่ #7 : Indoor game1: ร้อยกรองคล้องสัมพันธ์

จุดประสงค์

เพื่อฝึกฝนร้อยกรอง และวางแผนการเริ่มต้นนิยายให้น่าสนใจ
กติกา
1. มองภาพแล้วแต่งร้อยกรองประเภทใดก็ได้ เป็นเนื้อหาเริ่มต้นนิยายเรื่องสั้น โดยไม่กำหนดความยาว
2. เนื้อหาของร้อยกรอง จะออกมาเป็นนิยายประเภทใดก็ได้ไม่จำกัด

3. เลือกใช้ภาพโจทย์ภาพใดก็ได้เพียงภาพเดียวเท่านั้น
โจทย์พิเศษ ไม่มี

ข้อแนะนำ

ไม่รู้จะแนะนำอะไรดี เพราะเราไม่ชำนาญด้านนี้ 555vเอาเป็นว่าพยายามกันให้เต็มที่แล้วกันนะขอรับ

วิธีการส่งผลงาน

1. เส้นตายของการส่งผลงานรอบที่1 คือ วันที่ 16 มีนาคม เวลา 19.00 น. สามารถส่งก่อนกำหนดได้ แต่เมื่อส่งผลงานแล้วจะไม่อนุญาตให้แก้ไขผลงานได้อีก

2. การส่งผลงานให้ส่งในกระทู้นี้เท่านั้น! ห้ามไปส่งในกระทู้การแข่งรอบอื่นเด็ดขาด สีไหนส่งผิดที่ จะตัดคะแนนในรอบแข่งขันนี้ 1 คะแนน

3. เวลา ส่งให้แต่ละสี ส่งตัวแทนโพสร้อยกรองใส่ในกระทู้นี้ พร้อมแนบลิ้งค์หน้าบทความที่เก็บร้อยกรองไว้ด้วย (ดังนั้นร้อยกรองจะปรากฏสองที่คือในกระทู้นี้ และบทความประจำสีตัวเอง)

4. จะถือเอาเวลาที่แสดงในโพสนั้นๆเป็นการกำหนดว่าสีไหนส่งเมื่อเวลาเท่าไหร่ โดยบวกลบได้ไม่เกินสิบห้านาทีของเส้นตายที่กำหนดไว้

       

 
ภาพที่ 2



สายลมพัดเพียงเอื่อยระเรื่อยลิ่ว
ใบไม้ปลิวหล่นร่วงริมธารใส
แสงจันทราแลเห็นชวนเย็นใจ
แต่ต้องเวียนเปลี่ยนไปในหนึ่งการณ์

ยืนใต้ร่มพฤกษานัยน์ตาค้าง
เห็นหลากร่างเร่งรัดเข้าหักหาญ
ต่างแหลกสิ้นดิ้นพล่านด้วยมือมาร
ผู้รุกรานเริงร่าคร่าชีวี

เมื่อถูกล่าระรานจากมารร้าย
ทั้งร่างกายส่ายสั่นยากหันหนี
หากผิดพลาดอาจสูญสิ้นชีวี
ใจที่มีสั่นระรัวด้วยกลัวตาย

สายลมฟังยังเหมือนเสียงกรีดร้อง
ธาราหมองดุจดั่งโลหิตสาย
แสงจันทร์สาดเงาเห็นเช่นภูตพราย
ที่ทำลายหลอกหลอนกร่อนวิญญาณ


-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
สำรองของเก่า
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

เมื่อถูกล่าคร่าชีวิตจากมารร้าย

เมื่อร่างกายส่ายสั่นยากหันหนี

เมื่อผิดพลาดอาจถึงสิ้นชีวี

ทุกนาทีเฝ้ามองจ้องระแวง

จนราตรีคล้ายหนีหลุดอสูรร้าย

จนจันทร์คล้ายก่ายกอดทอดสาดแสง

จนเงาไม้คล้ายให้ร่มยามอ่อนแรง

จนจิตแฝงยังระวังไม่ยั้งคลาย

สายลมฟังยังเหมือนเสียงหวีดร้อง

ธารามองยังเหมือนโลหิตสาย

จันทราส่องยังเหมือนเห็นภูติพราย

ที่ทำร้ายกายตนจนขาดใจ

จากจิตจดจับจำใจย้ำลึก

ภาพระทึกวับวามหวาดหวั่นไหว

ต้องทนทานพานพบอีกเท่าไร

ถึงวันไหนได้พ้น...ชะตากรรม