คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : นัดครั้งแรกกับความไม่พอใจ
26/12/2550
วันนี้แล้วสิที่ต้องมาเจอนายคาร์ล ผู้พิทักษ์เทพธิดาคนนั้น - * - คิดแล้วก็แปลก เมื่อวานยังเป็นแค่คนที่ไม่รู้จักกันแม้แต่ชื่อ วันนี้กลับจะมากินข้าวกลางวันด้วยกันซะงั้น
ฉันรออยู่ตรงม้านั่งสวนสาธารณะของถนนสายเดิมที่ได้พบกันกับเขา นี่มันก็เลยเวลานัดมาแล้วนะเนี่ย ทำไมนายนั่นยังไม่โผล่มาซะที โอ๊ยยย รากจะงอก - * -
ฉันรอต่อไปอีก 5 นาทีและก็เป็นอย่างที่คิด เค้าไม่มา ไม่มาจริงๆ เห้อล์ นี่ถ้าใครรู้คงหัวเราะเยาะฉันที่มานั่งรอคนที่เพิ่งรู้จักกันแค่วันเดียว ฉันจึงตัดสินใจลุกออกจากที่ตรงนั้นด้วยความไม่พอใจนัก
"อะ..โอ๊ย...~"
หมับ!
ใครก็ไม่รู้กอดฉันไว้เพราะฉันกำลังจะเป็นลม สงสัยเมื่อกี้รีบลุกไปหน่อยเลยหน้ามืด ดีนะที่มีคนมาช่วยรับ ไม่งั้นคงต้องลงไปกองที่พื้นซะแล้ว
"วอยซ์ รอนานไม๊?" เสียงนายคาร์ลนี่นา ตกลงว่ามาจริงๆหรอเนี่ย ฉันตาพร่ามองหน้าคนที่พูดไม่ค่อยชัด แต่ก็เห็นลางๆว่าเป็นเขาอยู่ดี
"อึ๊บ...โอ๊ยยย -0- คุณหนักจัง" เสียงบ่นของคาร์ลทำให้ฉันตกใจเล็กน้อย เค้าอุ้มชั้นขึ้น และจับมือชั้นให้โอบเค้าไว้ นี่คิดจะทำอะไร
"นี่..นะ..นายจะทำอะไร ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้เลยนะ!!" ฉันพูดเสียงดัง แต่ก็ยังเบาสำหรับเขา เขาจึงไม่สนใจ
"ปล่อย!!" ฉันเน้นคำอีกรอบจนคราวนี้เค้าหันกลับมาตวาดเสียงดัง
"เงียบน่า! ถ้าอยากจะให้ปล่อยมากล่ะก็ อย่าทำตัวอ่อนแอแบบนี้สิ ดูหน้าเธอ ซีดยังกับอะไรดี กินข้าวกินปลามั้งรึป่าวเนี่ยคุณ? -* -"
ฉันตกใจจึงต้องเงียบไป หน้าฉันเป็นยังไงนะ อยากเห็นจัง ทำไมฉันต้องเป็นแบบนี้ด้วย ถ้าไม่หน้ามืดแบบนี้ก็คงจะดี
คาร์ลเดินอย่างช้าๆไปนั่งตรงม้านั่ง และให้หัวฉันนอนบนตักเขา จะว่าไปก็อุ่นดี แต่เกิดมายังไม่มีใครกล้าทำแบบนี้กับชั้นเลยนะ -* -
"เป็นไง ดีขึ้นไม๊" เสียงคาร์ลถามด้วยความเป็นห่วง นายนี่ใจดีจังนะ จะตีสองหน้าทำเป็นคนดีแต่มาตลบหลังชั้นอีกทีรึป่าวเนี่ย
"อื้มๆ ดีขึ้น ขอบใจนะ" ฉันพูดด้วยเสียงแผ่วเบา ไม่ไหวๆ ไม่รู้เสียงหายไปไหนหมด
คาร์ลอมยิ้มเล็กน้อย ยื่นมือของเค้ามาจับแก้มฉันแล้วลูบเบาๆ ฉันเหมือนจะได้ยินเค้าบ่นว่า หน้าซีดจังเลย แต่คิดไปคิดมาก็แปลกจังทำไมฉันถึงยอมให้เค้าทำแบบนี้ล่ะเนี่ย คงเพราะความไว้ใจที่เค้าเคยพูดว่าเป็นผู้พิทักษ์เทพธิดามั้ง ฉันจึงหลับตาลงเพราะอยากจะพักผ่อนซักพัก
"นอนไปเถอะ เดี๋ยวผมปลุก" คาร์ลพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน สักพักฉันจึงงีบหลับโดยไม่กังวลต่ออะไรอีก
....................................................................................................
"อะ...นี่ฉันอยู่ไหนเนี่ย....อะ คาร์ลนี่ หลับอยู่ จริงสิ เรานอนหนุนตักเค้านี่นา
"อึ๊บ..โอ๊ย เมื่อยตัวจังเล้ย ฮ้าววว....." เราคงหลับไปนานแน่ๆเลย ท้องร้องขนาดนี้ นี่มันเลยจะบ่าย2อยู่แล้วยังไม่มีอะไรตกถึงท้องเลย
"อ่าวนี่ ตื่นแล้วหรอ เมื่อกี้ผมเกือบหลับแน่ะ เห็นคุณนอนน่าสบายดี หายแน่รึยัง" คาร์ลเอื้อมมือเค้ามาจับหน้าผากฉันพร้อมยิ้มกว้าง
"หายแล้วนี่นา ^o^ เมื่อกี้คุณไข้ขึ้นด้วยนะ แต่ตอนนี้ดูท่าจะดีขึ้นเยอะเลย"
คาร์ลพูดอย่างกับเด็กตัวเล็กๆที่ดีใจเวลาได้ขนม นายจะทำฉันเขินไปถึงไหน เมื่อกี้ให้ฉันนอนตัก ตอนนี้ก็มาทะลึ่งแตะเนื้อต้องตัวกันอีก
"มะ.มะ..มือน่ะ! -///- "
"อ้ะ ขอโทษที ว่าแต่ตอนนี้หิวรึยัง คุณยังไม่ได้กินข้าวเลยนี่นา
"..เหอะๆ ก็ใครล่ะ มาสายจนทำให้ฉันรอหน้ามืดแบบนี้ จะให้ตอบว่าอิ่มก็คงไม่ได้ล่ะนะ -* -"
"โธ่ ขอโทษจริงๆ พอดีผมมีธุระด่วนน่ะ ไม่รู้ว่าจะมาช้าขนาดนี้ T_T" คาร์ลตอบพร้อมทำหน้าละห้อย
"นายนี่น้า อยากกินอะไรล่ะ ฉันเลี้ยงตอบแทนนายเอง ^_^"
"เอ่อ...เอาเป็น ก๋วยเตี๋ยวเรือดีกว่า ผมรู้ที่อร่อยๆ ทั้งถูกทั้งกินคุ้ม แล้วมื้อนี่น่ะ คุณไม่ต้องจ่ายนะ ผมจ่ายเอง ถือว่าเรื่องที่ผมช่วยคุณกับเรื่องที่ผมมาสายมันเจ๊ากันไปละกัน"
"ตามใจนายสิ ฉันเองก็ไม่ได้อยากจะเลี้ยงนายเท่าไร แต่เพราะถือว่านายเป็นผู้มีพระคุณหรอกนะ ไม่งั้นก็คงไม่มาแล้ว"
"อ่ะ..ครับ เรื่องนั้น ผมรู้"
นายคาร์ลเดินนำหน้าฉันไปสองสามก้าวได้สักพักก็หันมามองฉันที่เดินตามหลังเค้าอยู่เป็นระยะๆ
"หันมาทำไม? เดินไปสิ"
"เอ่อ...คุณรังเกียจผมขนาดนั้นเลยหรอ เมื่อกี้ยังนอนตักอยู่เลย ทำไมตอนนี้ถึงไม่กล้า แม้แต่เดินข้างๆกัน" คาร์ลทำสีหน้าตัดพ้อ ทำไมถึงต้องทำให้ฉันรู้สึกผิดขนาดนั้น บ้าจริงๆ
ฉันเดินฉับๆอย่างเร็วให้ทันเค้า แล้วก็คว้ามือที่แกว่งไปมาของเค้ามากุมไว้ คิดว่ษฉันรังเกียจนายรึไง ขอบอกเลยว่าปล่าวซักนิด
"อะ..ผมไม่ได้หมายความถึงแบบนี้นะ" คาร์ลทำสีหน้าเขินอาย จนทำให้ฉันเกือบคล้อยตามเค้าแน่ะ
"ก็นายพูดทำไมล่ะว่าฉันรังเกียจนาย ฉันไม่เคยคิดแบบนั้นเลยนะ และนี่ก็คือข้อพิสูจน์!" ฉันยกมือที่กุมมือเค้าไว้ขึ้นมา พร้อมกับยิ้มให้
รู้สึกว่าคาร์ลจะทำหน้าดีใจขึ้นมาทันที แต่ว่า
"อย่าเลย...คุณเป็นผู้หญิง นี่เป็นที่สาธารณะ คนอื่นเค้าจะมองไม่ดีเอาได้" คาร์ลพูดเรียบ และเอามือที่ฉันกุมไว้ออก ฉันล่ะสับสนกับพฤติกรรมเค้าจริงๆ เดียวตีมาดขรึม เดียวก็ทำตัวเป็นเด็ก จำไว้เลยนะ ฉันเองก็จะดีมาดเข้มเหมือนกัน เอาให้นายกลัวไปเลย
"ก็ได้ ฉันเองก็ไม่ได้อยากทำแบบนี้หรอกนะ รู้ไว้" ฉันพูดน้ำเสียงเย็นชาใส่เค้า แต่เค้าก็ไม่มีปฏิกริยาอะไรตอบกลับมานอกเสียจากยิ้มเล็กๆพร้อมกับพยักหน้าน้อยๆเท่านั้น
ฉันตัดสินใจเดินต่อไปโดยไม่พูดอะไรอีก เชอะ จำไว้เลยนะ ไม่รู้ไม่ชี้แล้วด้วย อยากทำอะไรก็ตามใจนาย
เมื่อถึงร้านก๋วยเตี๋ยว เราสองคนก็หาทำเลเหมาะนั่งพร้อมกับสั่งอาหาร เฮอะ ไม่รู้ล่ะ ยังไงฉันก็จะไม่พูดกับนายแม้แต่คำเดียว
"คุณจะเอาอะไร เดียวผมสั่งให้ ผมรู้จักเจ้าของเค้าดี"
"................."
"นี่คุณ หูตึงหรอ ผมถามน่ะ ตอบสิครับ"
"................." ฉันยังคงเงียบ จะไม่ปริปากเลย คอยดูละกัน!!!
"...วอยซ์? เอาอะไร"
คราวนี้ฉันทำภาษามือแบบมั่วๆ เป็นทำนองว่า ฉันไม่อยากพูดกับนาย ฉันทำมือแล้วก็ชี้ไปที่ปากแบบโกรธๆ
"ฮ่าๆๆ คุณ ทำอะไรน่ะ ขำ ปวดท้องจัง โอ๊ยยย" ตาบ้านั่นเอามือหัวเราะออกมาเสียงดัง แล้วก็เอามือไปกุมท้อง นั่นมันยิ่งทำให้ฉันโกรธเข้าไปใหญ่
"นี่นาย ขำอะไรนักหนาเนี่ย บ้าไปแล้วหรอไง" ฉันถามด้วยสีหน้าไม่สบอารมณ์ จนคนในร้านหลายๆโต๊ะหันมามอง
"ก็เมื่อกี้ คุณทำภาษามือใช่ไม๊ ผมรู้นะว่าคุณมั่วเอา เพราะเมือกี้น่ะ มันแปลว่า ฉันไม่อยากจะจูบคุณ"
"..................................."
"....ไอบ้า!! ไอทะลึ่ง!!! นี่นายรู้ได้ยังไงฮะ ไม่ใช่มั่วเอาหรอกหรอ" ฉันคิดว่าเขาต้องอำแน่ๆ นี่คนทั้งร้านเค้ากลั้นหัวเราะกันหมด ทำฉันอายจริงๆนะเนี่ยนาย อีตาบ้าคาร์ล
"นี่คุ๊น ผมเป็นอาสาสมัครแสดงละครใบ้นะ ผมก็ต้องรู้แน่ๆสิ" คาร์ลตอบด้วยสีหน้าจริงจัง ทำให้ฉันอึ้งไปหน่อย
"งั้นหรอ จะใจบุญเกินไปหน่อยมั้ง" ฉันนั่งเอามือเท้าคางบนโต๊ะ พร้อมทำสีหน้าไม่เชื่อหูตัวเอง
"อื้ม ก็ผมเป็นผู้พิทักษ์เทพธิดานี่นา ก็ใจดียังงี้แล ^0^"
"อะแฮ่ม ไม่ทราบว่าจะรับอะไรกันได้รึยังครับ?" เสียงพนักงานในร้านถามแบบขรึมๆ
"เล็กน้ำตกค่ะ/เล็กน้ำตกครับ" พวกเราสองคนตอบพร้อมกันจนพนักงานทำหน้าประหลาดใจไปเล็กน้อย
"อ่ะ อ้อ ครับๆ ใจตรงกันดีจังนะครับ ^-^" พนักงานยิ้มแป้น แล้วก็ทำหน้ายังกับเราสองคนเป็นคู่รักที่สวีทหวานแหวสุดๆแห่งปี
"เอามาอย่างละ10ชามเลยละกันครับ เพราะตอนนี้พวกเราหิวกันมาก"
"นี่! นายสั่งอะไรไม่ถามความเห็นฉันก่อนเลยนะ" ฉันแหวใส่ นี่ถ้าฉันอ้วนขึ้นมาใครจะมารับผิดชอบกันห๊า? แงงงง้ T_T
"เอาน่า ก็ใจเราตรงกันอยู่แล้วนี่ เรามากินกันให้อร่อยเถอะ อย่าโกรธกันเลย^-^" คาร์ลส่งยิ้มมาให้ฉัน จนตอนนี้ฉันหายงอนเค้าแล้วล่ะ ไม่รู้ทำไมถึงโกรธผู้ชายคนนี้ไมได้นานจริงๆ ผู้พิทักษ์เทพธิดา~
100% แล้วค่า โฮกกกกก เหนื่อย -0-
ความคิดเห็น