ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บุรุษแปลกหน้า เทพธิดาหลงตัวเอง
ใครก็ได้ชะ..ชะ..ช่วย..ฉันที...
.................
.............
.........
....
...
พรึ่บ! นั่นมันแสงอะไรน่ะ? คุณพ่อหรอ? นั่นคุณแม่ด้วย หนูคิดถึงคุณพ่อคุณแม่จังเลยค่ะ มาให้หนูกอดหน่อยสิคะ แล้วนั่นทำไมต้องโบกมือให้หนูล่ะคะ? จะไปไหนกันคะ? คุณพ่อ.. คุณแม่..... อย่าทิ้งหนูไปคะ คุณแม่ขา คุณพ่อออออ!!!
เฮือก! แฮ่กๆๆ นี่มันอะไรกัน ที่นี่ที่ไหน? ฉันอยู่ไหนเนี่ย
"ฟื้นแล้วหรอ?" เสียงทุ้มต่ำของผู้ชายคนหนึ่งทำให้ฉันต้องสะดุ้ง เพราะเค้านั่งห่างจากฉันไปไม่กี่คืบ เพียงแต่ว่าหันหลังให้เท่านั้น เลยไม่เห็นใบหน้าที่ชัดเจนของเขา
"เอ่อ..นั่นใคร...นายเป็นใคร แล้วที่นี่ที่ไหน" ฉันถามด้วยความหวาดระแวง เพราะไม่รู้ตานี่จะมาไม้ไหนกันแน่
"คุณสลบกลางงานคริสต์มาสตรงถนนปิดนั่นล่ะ ผมเลยแบกคุณมา หนักมากเลยรู้ไม๊ เพราะชุดซานต้าครอสที่ไม่เข้ากับตัวคุณนั่นน่ะ ทำผมเกือบล้มไปตั้งหลายรอบ" เขาหันมาหาฉัน จนทำให้ฉันต้องตกใจเล็กน้อย เพราะหน้าเค้าเกือบมาชิดหน้าฉันแน่ะ
"......นี่นาย นายเองก็ใส่ชุดซานต้าครอสนี่นา ยังจะมาว่าชั้นอีกแน่ะ"
ฉันตอบแบบมีน้ำโห มาว่าฉันตรงๆแบบนี้เลยได้ยังไง จะว่าไปแล้ว นายนี่ก็หน้าตาดีเหมือนกันนะ แต่เซอร์จังเลยแฮะ
"คุณเป็นผู้หญิงนะ ผมไม่เคยเห็นเลยจริงๆ ผู้หญิงใส่ชุดซานต้าครอสน่ะ ได้เห็นวันแรกก็วันนี้ถึงได้รู้ว่าตลกดีจริงๆ" เขาตอบพร้อมหัวเราะน้อยๆ เผยให้เห็นลักยิ้มที่มุมปาก และผมชี้ๆสีน้ำตาลเข้มที่รับกันได้ดีกับใบหน้ารูปไข่นั้น
"นี่นายน่ะ ยังไงก็ขอบคุณมากนะ ว่าแต่นายชื่ออะไร ทำไมถึงคิดช่วยชั้นล่ะ"
"คาร์ล ผู้พิทักษ์เทพธิดาและความดีทั้งปวง ^ ^ ที่คิดช่วยคุณก็ไม่ใช่เพราะอะไรหรอก ก็แค่เห็นว่ามันเป็นเรื่องที่สุภาพบุรุษควรจะทำเท่านั้นเอง"
"..หนอยแน่นาย ยโสจริงนะ แต่ยังไงก็ต้องขอบใจจริงๆ ป่านนี้ถ้านายไม่มาช่วย ฉันก็ไม่รู้จะเป็นตายร้ายดียังไง"
"นี่คุณขอบคุณคำเดียวน่ะไม่พอหรอกนะ ผมต้องเหนื่อยขนาดไหนคุณรู้บ้างไม๊ ว่าแต่คุณน่ะชื่อแซ่อะไร ผมยังไม่รู้เลย"
"เอ่อ..นั่นสินะ ฉัน วอยซ์ V o i c e เทพธิดาที่งดงามที่สุดในจักรวาลแห่งนี้ หึหึ " ฉันพูดพร้อมหัวเราะ ฉันน่ะสวยเอาการอยู่เหมือนกันน้า จะบอกให้
".อุ๊บ []-[]....ฮ่าฮ่าฮ่า นี่คุณเป็นอะไรหรือป่าวเนี่ย สงสัยตอนล้มสมองจะกลับด้านนะ พูดหลงตัวเองจริงจริงเลย"
"อ่าว? -*- ทีนายยังพิทักษ์เทพธิดาได้เลย แล้วนี่นายมาช่วยฉันก็เหมือนกับนายช่วยเทพธิดาไงล่ะ ^ ^ จริงม๊า?"
"อ่อ....เหอะๆ..ครับๆ เอางั้นก็ได้มั้ง คุณเทพธิดาหลงตัวเอง"
"อื้มๆ ..... เอ๊ะ? นายว่าไงนะเมื่อกี้??? - -^"
"ป่าวคร๊าบบบ ไม่มีอะไร ว่าแต่เพื่อเป็นการแลกเปลี่ยน พรุ่งนี้คุณต้องเลี้ยงข้าวผมเป็นการตอบแทนที่ผมช่วยคุณ ว่าไงครับ คุณวอยซ์?"
"...นายนี่มันเจ้าเล่ห์จริงๆ แต่ถึงยังไงนายก็เป็นผู้มีพระคุณของฉัน งั้นก็ได้ พรุ่งนี้เจอกัน11โมงหน้าอนุเสาวรีย์"
"สำเร็จ!!! โอ๊ทส์! ดีใจจัง ผมจะได้กินข้าวฟรี เย้ๆ ^o^"
เหอๆ ฉันว่านายนี่ชักจะไม่ปกตินะ แค่กินข้าวแค่นี้ จะดีใจอะไรนักหนา แต่ก็เอาเถอะ
สวรรค์คะ ไม่ว่ายังไง8คราวนี้ ขอร้องล่ะ โชคชะตาอย่าเล่นตลกกับฉันอีกเลย.........
-----------------------------------------------------------------
ขอบคุนนะคะที่เข้ามาอ่านกัน ติชมได้เลยคะ ^ ^
.................
.............
.........
....
...
พรึ่บ! นั่นมันแสงอะไรน่ะ? คุณพ่อหรอ? นั่นคุณแม่ด้วย หนูคิดถึงคุณพ่อคุณแม่จังเลยค่ะ มาให้หนูกอดหน่อยสิคะ แล้วนั่นทำไมต้องโบกมือให้หนูล่ะคะ? จะไปไหนกันคะ? คุณพ่อ.. คุณแม่..... อย่าทิ้งหนูไปคะ คุณแม่ขา คุณพ่อออออ!!!
เฮือก! แฮ่กๆๆ นี่มันอะไรกัน ที่นี่ที่ไหน? ฉันอยู่ไหนเนี่ย
"ฟื้นแล้วหรอ?" เสียงทุ้มต่ำของผู้ชายคนหนึ่งทำให้ฉันต้องสะดุ้ง เพราะเค้านั่งห่างจากฉันไปไม่กี่คืบ เพียงแต่ว่าหันหลังให้เท่านั้น เลยไม่เห็นใบหน้าที่ชัดเจนของเขา
"เอ่อ..นั่นใคร...นายเป็นใคร แล้วที่นี่ที่ไหน" ฉันถามด้วยความหวาดระแวง เพราะไม่รู้ตานี่จะมาไม้ไหนกันแน่
"คุณสลบกลางงานคริสต์มาสตรงถนนปิดนั่นล่ะ ผมเลยแบกคุณมา หนักมากเลยรู้ไม๊ เพราะชุดซานต้าครอสที่ไม่เข้ากับตัวคุณนั่นน่ะ ทำผมเกือบล้มไปตั้งหลายรอบ" เขาหันมาหาฉัน จนทำให้ฉันต้องตกใจเล็กน้อย เพราะหน้าเค้าเกือบมาชิดหน้าฉันแน่ะ
"......นี่นาย นายเองก็ใส่ชุดซานต้าครอสนี่นา ยังจะมาว่าชั้นอีกแน่ะ"
ฉันตอบแบบมีน้ำโห มาว่าฉันตรงๆแบบนี้เลยได้ยังไง จะว่าไปแล้ว นายนี่ก็หน้าตาดีเหมือนกันนะ แต่เซอร์จังเลยแฮะ
"คุณเป็นผู้หญิงนะ ผมไม่เคยเห็นเลยจริงๆ ผู้หญิงใส่ชุดซานต้าครอสน่ะ ได้เห็นวันแรกก็วันนี้ถึงได้รู้ว่าตลกดีจริงๆ" เขาตอบพร้อมหัวเราะน้อยๆ เผยให้เห็นลักยิ้มที่มุมปาก และผมชี้ๆสีน้ำตาลเข้มที่รับกันได้ดีกับใบหน้ารูปไข่นั้น
"นี่นายน่ะ ยังไงก็ขอบคุณมากนะ ว่าแต่นายชื่ออะไร ทำไมถึงคิดช่วยชั้นล่ะ"
"คาร์ล ผู้พิทักษ์เทพธิดาและความดีทั้งปวง ^ ^ ที่คิดช่วยคุณก็ไม่ใช่เพราะอะไรหรอก ก็แค่เห็นว่ามันเป็นเรื่องที่สุภาพบุรุษควรจะทำเท่านั้นเอง"
"..หนอยแน่นาย ยโสจริงนะ แต่ยังไงก็ต้องขอบใจจริงๆ ป่านนี้ถ้านายไม่มาช่วย ฉันก็ไม่รู้จะเป็นตายร้ายดียังไง"
"นี่คุณขอบคุณคำเดียวน่ะไม่พอหรอกนะ ผมต้องเหนื่อยขนาดไหนคุณรู้บ้างไม๊ ว่าแต่คุณน่ะชื่อแซ่อะไร ผมยังไม่รู้เลย"
"เอ่อ..นั่นสินะ ฉัน วอยซ์ V o i c e เทพธิดาที่งดงามที่สุดในจักรวาลแห่งนี้ หึหึ " ฉันพูดพร้อมหัวเราะ ฉันน่ะสวยเอาการอยู่เหมือนกันน้า จะบอกให้
".อุ๊บ []-[]....ฮ่าฮ่าฮ่า นี่คุณเป็นอะไรหรือป่าวเนี่ย สงสัยตอนล้มสมองจะกลับด้านนะ พูดหลงตัวเองจริงจริงเลย"
"อ่าว? -*- ทีนายยังพิทักษ์เทพธิดาได้เลย แล้วนี่นายมาช่วยฉันก็เหมือนกับนายช่วยเทพธิดาไงล่ะ ^ ^ จริงม๊า?"
"อ่อ....เหอะๆ..ครับๆ เอางั้นก็ได้มั้ง คุณเทพธิดาหลงตัวเอง"
"อื้มๆ ..... เอ๊ะ? นายว่าไงนะเมื่อกี้??? - -^"
"ป่าวคร๊าบบบ ไม่มีอะไร ว่าแต่เพื่อเป็นการแลกเปลี่ยน พรุ่งนี้คุณต้องเลี้ยงข้าวผมเป็นการตอบแทนที่ผมช่วยคุณ ว่าไงครับ คุณวอยซ์?"
"...นายนี่มันเจ้าเล่ห์จริงๆ แต่ถึงยังไงนายก็เป็นผู้มีพระคุณของฉัน งั้นก็ได้ พรุ่งนี้เจอกัน11โมงหน้าอนุเสาวรีย์"
"สำเร็จ!!! โอ๊ทส์! ดีใจจัง ผมจะได้กินข้าวฟรี เย้ๆ ^o^"
เหอๆ ฉันว่านายนี่ชักจะไม่ปกตินะ แค่กินข้าวแค่นี้ จะดีใจอะไรนักหนา แต่ก็เอาเถอะ
สวรรค์คะ ไม่ว่ายังไง8คราวนี้ ขอร้องล่ะ โชคชะตาอย่าเล่นตลกกับฉันอีกเลย.........
-----------------------------------------------------------------
ขอบคุนนะคะที่เข้ามาอ่านกัน ติชมได้เลยคะ ^ ^
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น