My Diary [At Alaska, USA]

ลำดับตอนที่ #11 : 15-17 August 2008

15-17 August 2008 เริ่มที่วันแรกก่อนแล้วกัน ประมาณว่ายุ่งทั้งวันอ่ะ เริ่มที่ต้องไปหาหมอฟันกับแววี่ เพราะทอมกับวินดี่ พาลูกๆของพวก เขาไปเช็กฟันแล้วจัดฟัน เนื่องจากฟันเกแบบสุดๆ จากนั้นพอเก้าโมง ก็ไปโมงเรียนต่อ ประมาณมันเป็นวันของพวก Freshmen และ New student อ่ะ ก็มีฟังบรรยายเล็กน้อย แล้วก็ไปตามห้องเรียน ตามคาบเรียน ซึ่งก็คล้ายเข้าฐานนั้นแหละ ในแต่ละฐาน ก็พูดเกี่ยวกับ เรื่องต่างๆในโรงเรียน เช่นฐานแรก หรือคาบรกนั้นเอง ก็พูดเกี่ยวกับตารางเรียน ซึ่งที่นี้เขาจะเรียนทุกวิชา คือ หกวิชาตอนวันจันทร์กับ ศุกร์เท่านั้น ส่วนอีกสามวัน จะแบ่งเป็นวันเอ บี และซี ซึ่งจะเรียนวันละสี่วิชา จากนั้นก็ถ้าคาบก่อนกินข้าว เรียนชั้นสาม ก็จะได้กินข้าวก่อน ส่วนอีกสองชั้นข้างล่าง จะกินต่อมา อีกคาบ ส่วนฐานอื่นๆ ก็เรื่องเกี่ยวกับนั้นแหละ พวกสถานที่ หรืออะไรประมาณนั้น พอเสร็จจากที่ โรงเรียน ก็ประมาณ บ่ายโมงๆได้ ก็ไปคล้ายๆตลาดนัดของเขาต่อมั้ย แล้วก็หาไรกิน จากนั้น ก็ไปฟังผลตรวจที่สาธารณสุข แล้วก็กลับมา มีเวลาอีกประมาณสามชั่วโมงได้มั้ง ก่อนจะไปแคมป์ ซึ่งแววี่ก็ให้มาดูการ์ตูนรอ เรื่องอินุยาฉะไง อิอิ โกอินเตอร์ถึงนี้แหละ จากนั้นพอสี่ โมง วินดี่ก็กลับมา แล้วก็เตรียมของ (ยัดของ) ใส่กระเป๋า เตรียมไปแคมป์ต่อ ซึ่งก็ไปเจอกันที่โบถส์ก่อน แล้วค่อยขึ้นเขาไป ซึ่งพอถึงแคม ป์ ก็ประมาณหกโมงได้แล้วมั้ง คืนแรกที่แคมป์ก็ไม่มีอะไรมา ก็มีทำไส้กรอกลมควัน กินอาหารเย็น ร้องเพลง เล่นเกม อะไรพวกนี้แหละ แล้วก็นอน วันที่สองนี้สนุกขึ้นมาอีกนิด เพราะพอตื่นมาก็กินอาหารเช้า (ตื่นกันตอนเก้าโมงแนะ) แล้วก็ไปเล่นน้ำ (มันคือการ กระโดดเขื่อนเล่น) ที่ทะเลสาปกัน แต่เราไม่ได้เล่น เพราะมันหนาวมาก จนจะแข็งอ่ะ เราเลยนั่งอ่านหนังสือ (ซึ่งเป็นชั่วโมงยังอ่านไม่จบ หน้า เพราะมีอะไรให้วอกแวะเยอะ) แล้วก็ถ่ายรูปเล่น พอถึงเที่ยงๆ ก็กลับไปกินอาหารเที่ยง แล้วก็เตรียมไปปีนเขาต่อ ซึ่งก็คงประมาณ บ่ายสามได้มั้ย ตอนที่เริ่มปีน ช่วงปีนเขา: ตอนแรกๆสนุกมาก เพราะยังไม่เหนื่อย แต่พอหลังเริ่มขึ้นไม่ไหว แล้วยิ่งหลังมากๆเขา คือพักทุกๆห้านาที ได้มั้ย ประมาณว่าอาจเดินตกเขาไปง่ายๆ ถ้ามาคนเดียวอ่ะ แล้วพาถึงที่พักสุดท้าย ซึ่งใกล้ที่หมายที่สุด ก็พักกันต่ออีกประมาณห้านาที แล้วเตรียมขึ้นสู่ยอดเขา ซึ่ง มีหลายครั้งที่เกือบตกเขาเช่นเตรียม ถ้าไม่มีเทียน่าจับคงได้กลิ้นตกไปแล้วอ่ะ แต่มันก็เห็นแกะกับหมีเป็นจุดๆ บนเขาอีกลูกด้วย ซึ่งก็ไกลพอดู เห็นเป็นจุดเล็กๆเองแหละ พอถึงบนเขาก็เป็นอันหมดแรง ก็มีพักเติมพลังกัน คราวนี้เสบียงทั้งหลายถูกขน มาไม่อั้น แล้วก็ถ่ายรูปก่อนลงเขา ซึ่งใช้เวลาปีขึ้นเกือบสามชั่วโมงได้มั้ง แต่ดีหน่อยที่ตอนขาลงเร็ว แต่ก็ยังประมาณสองชั่วโมง เพราะมี แวะเก็บBlue Barryกิน ซึ่งอร่อยมาก ลูกเล็กๆ ไม่เหมือนที่มีขายตามร้าน อ้อ…ใช่ ขาลงมีก็เกือยกลิ้งหลายรอบเหมือนกัน แต่เวลาที่ตกที่ ไร ทายก็จะจับไว้ให้ แล้วก็กว่าจะลงมาได้ปวดขามากๆ เจ็บเข่าด้วย เพราะมันเป็นทางลาดลงไง แต่พอถึงที่ราบก็สบายดี อีกอยา่างพอก ลับมาถึงก็กินเลย อ้อใช่…วันนี้ตั้งแต่ช่วงปีนเขาฝนตกตลอดเลย จนไปถึงกลางขึ้น แล้วอาจจะตอนเช้าด้วยมั้ง แต่อันนี้ไม่รู้ เพราะเหนื่อย มาเลยหลับสนิท วันสุดท้ายแล้ว ก็ไม่มีอะไรมา แค่พอวินดี้ลุกก็ไปจากเต้นท์ ก็ตะโกนซะลั่นเลย ว่ามีหมีมา ห้ามออกจากเต้นท์ ซึ่งอันนี้ก็รู้ ก็แค่ล้อเล่น เลยบอกให้แววี่เปิดหน้าต่างเต้นท์ ซึ่งดูเหมือนรายนี้จะกลัวจริงๆ เพราะมันมีเสียงหมาเหาประกอบด้วยไง เลยเหมือน แต่เราก็ ไม่ค่อยสนใจหรอก พอแต่งตัวเสร็จก็ออกไป แล้วก็ไปหาไรกิน จากนั้น ก็เริ่มเก็บเต้นท์กัน จนกลับออกไป ตอนเที่ยงได้มั้ง เพราะถึงบ่ายก็ ประมาณบ่ายสองแล้วอ่ะ เมื่อกลับถึงบ่้าน ทุกคนก็สลบกันตามระเบียบ เพราะหมดแรง แต่พอหลังกินข้าวเย็นเสร็จ ทอมก็พาไปซึ่งพวกของที่ต้อง ใช่เรียนวันพรุ่งนี้ ซึ่งเครื่องคิดเลขที่ใช่เรียน พรี - แคว แพงมาก ตั้งร้อยแปดดอลแนะ แล้วก็มีรองเท้าผ้าใบท่ีไว้ใส่ต้องพละ ซึ่งมันต้องแยก กับรองเท้าที่ใส่ข้างนอกเลยต้องซื้ออีกคู่ อีกอย่างที่แพงไม่แพ้กัน คือผ้าอนามัย แพงสุดๆๆ แต่พอเสร็จก็กลับมาบ้าน เตรียมไปโรงเรียน พรุ่งนี้ จบ