ยั่วนัก…รักซ่ะเลย 2

ข้อมูลเบื้องต้น

ไม่มี ขีเกียจเขียน555

เนื้อเรื่อง

ยั่วนัก…รักซ่ะเลย 2

by.Akira-pui

 “ไปกันเถอะอินซอก ฉันหิวข้าว”ซางฮยอนชวนอินซอกอกกไปกินข้าว อินซอกมองหน้าซางฮยอนทำตาดุๆ

“อะไรยังจะกินอีกเหรอ ไม่ให้กิน แล้วก็ไม่ไปด้วย”อินซอกงอนจริงๆนะเนี้ยะ

“งั้นฉันจะไปซื้อเค้กมากินตรงนี้แล้วกัน อินซอกไม่กินก็ชั่ง เค้กออกจะอร่อย เหอะๆ”ซางฮยอนยิ้มกวนๆตอบกลับไป อินซอกที่เชิ้ดใส่ก็หันกลับมามองทันที

“ได้ไงอ่ะ ไม่เอานะ เค้กอ่ะซางฮยอนต้องซื้อมาให้เค้ากิน”อินซอกทำหน้าอ้อนๆ แหม่ซางฮยอนใช่วิธีนี้แหละแกล้งเพื่อนรักทุกครั้งที่งอน เห็นม่ะอินซอกติดกับทุกที

“ป่ะ งั้นไปด้วยกันนะ”ซางฮยอนลากอินซอกเดินลงบันได ขณะที่ยูลยืนฟังอยู่นานก็วิ่งออกไปจากตัวตึกหาที่หลบทันที

“แล้วกรูจะทำไงต่อดีว่ะ”พูดกับตัวเองก่อนจะกดมือถือโทรหาจินอุงทันที

“เห้ย…จินอุง อยู่ไหนอ่ะ... เอ่อ....เดี๋ยวไปหาล่ะกัน”ยูลวางสายจากจินอุงแล้วรีบเดินไปหาทันที

“ว่าไงพี่ยูล มีเรื่องอะไรอะ”จินอุงทักขึ้นเงยหน้าขึ้นจากหนังสือในมือที่ถืออยู่

 

 

“เอ่อ….พี่มีเรื่องจะมาปรึกษาหน่อยอ่ะ”ยูลพูดอั้มอึ้ง

“เรื่องอะไรอะ”จินอุงทำหน้าเครียดขึ้นมาทันที

“นายรู้จัก คนที่ชื่อ ฮวาง อินซอกไหม”ยูลถามเสียงขลาดๆ

“เออ….. รู้จักๆ รู้แค่ว่าเค้าเรียนโคตรเก่งแล้วก็เป็นหลานเจ้าของโรงเรียนXX เป็นเพื่อนของซางฮยอนนะ

“แล้วพี่มีอะไรหรอ ” จินอุงยิงคำถามต่อ

“เอ่อ……เอ่อ……รู้แล้วอย่าไปบอกใครนะ”ยูลเอามือมือป้องหูที่จินอุง

“ห๋า……ไม่อยากเชื่อ อินซอก…….”พูดไม่ทันจบ ยูลก็ปิดปากจินอุงลง

“จะตะโกนหาอะไร คนมองเต็มไปหมด”ยูลกระซิบเบาๆๆจินอุงพยักหน้าลง(หงึกหงักๆ)ยูลเปิดปากจินอุงออกและส่งสายตาดุๆประมาณว่าเสียงดังอีก แกโดนแน่

“แล้วพี่จะทำไงอ่ะ”จินอุงพูดเสียงเบาแทบจะกระซิบ ยูลมองตาขวางก่อนจะพูดออกมา

“จะไปรู้เหรอ ตอนนี้ก็รอดูว่าเค้าจะผ่านการออดิชั่นเข้าวงเราไหม”พูดเสร็จก็ถอนหายใจออกมาอย่างแรงจินอุงมองหน้ายูลก่อนจะพูดประโยคต่อไป

“ ทำไมอินซอกเค้าจะไม่ผ่านเค้าเป็นใครพี่จำไม่ได้เหรอ ทั้งเรียนเก่ง เสียงดี แร๊ฟได้”ยูลหันมามองนึกคำพูดที่จินอุงทิ้งท้ายไว้ก็ยิ้มออกมาทันที

“เอ่อ ลืมไป”ยิ้มอย่างอารมณ์ดีแล้วก็หยิบมือถือขึ้นมาดู

“ฉันได้เบอร์เค้ามาด้วยนะ”ยูลพูดอย่างภูมิอกภูมิใจ

“พี่ก็โทรไปดิ”จินอุงพูดอย่างไม่ค่อยสนใจเท่าไดนัก

“อืม เดี๋ยวคืนนี้โทรไปล่ะกัน”ยูลขึ้นพร้อมรอยยิ้มน้อยๆตรงมุมปาก

ตกเย็นยูลรวบรวมความกล้าที่มีอยู่ทั้งหมดต่อสายหา สุดที่รัก อยู่นาน

“เอาว่ะ เป็นไงเป็นกัน”ว่าแล้วก็กดปุ่มโทรออก

“หวัดดี….ฮ่ะ”เสียงปลายสายติดหอบเล็กน้อย

“เอ่อ หวัดดีครับ อินซอกรึเปล่า ยูลกรอกเสียงลงไปในโทรศัพท์

“ฮ่ะ เหอๆ……..อื้ม”อินซอกแกล้งกลับไป รู้อยู่แล้วว่าสายโทรเข้าเป็นพี่ยูลที่คิดถึง

“มี เอ่อ อา……..~~~~~ อะไร…..อืมรึเปล่าฮ่ะ”คริๆๆแอบขำเล็กน้อยหน้าแดงกับเสียงที่ทำไป

“เอ่อ อินซอกนี่พี่คยูฮยอนนะครับคนที่รับสมัครน้องวันนี้หน่ะ”

“อ้อ เอ่อ….แหกๆๆๆๆอื้ม…..ครับจามได้”อินซอกแกล้งหยอกพูดกลับไป ทำเอาคนฟังใจเต้นไม่เป็นปกติเลย

“เอ่อ……ซองมินเป็นอะไรรึเปล่าครับ”ยูลรวบรวมความกล้าถามออกไป ไม่น่าเชื่ออย่าคิดเลยอาจจะทำอะไรที่ไม่ใช่……อยู่ก็ได้ ไอ่ยูลอย่าคิดมาก พูดกับตัวเอง ส่ายหัวเล็กน้อยรอฟังคำตอบจากปลายสาย

“เอ่อๆๆ……..(เงียบไปนานหาคำพูดอยู่)แล้วร้องออกมา เอ่อ….อ้า……ช่วย….”ตู้ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆแล้วสายก็ตัดไป ยูลอึ้งกับคำตอบ ช่วยอะไรว่ะ ยูลงง หรือว่า……..คิดไปไกลไปไหนต่อไหนทำเอานึกภาพออก เห้ยไม่ใช่มั้ง ก่อนจะเข้าห้องน้ำไปล้างหน้าล้างตา

เช้าวันรุ่งขึ้น ( 7.00 )

ยูลเดินเข้าไปในโรงเรียน ขอบตาช้ำแทบไม่ได้นอนทั้งคืน ก็ดันนึกถึงเรื่องที่อินซอกพูดขึ้นอยู่ๆภาพมันก็ลอยขึ้นมาจินตนาการไปต่างๆนาๆ

“พี่ยูลฮ่ะ”อินซอกจิ้มนิ้วอยู่ข้างหลังยูล   ยูลหันกลับไปตามเสียงเรียก สดุ้งเมื่อเห็นว่าใครมาสกิดเข้า

“ครับ”ขานรับ สายตาหลุบลงต่ำทันที มองหน้าอินซอกและมันนึกถึงเหตุการณ์ที่ผ่านเข้ามาในหัวสมอง อินซอกอมยิ้มน้อยๆสงสัยยูลคงติดกับเรื่องเมื่อคืนแนะๆเห็นม่ะหน้าแดงใหญ่เลย

“พี่ยูลฮ่ะ”อินซอกเรียกอีกครั้งจ้องตรงหน้ายูล

“หืมม์… อะไรครับ” ยูลถามออกไป

“เห็นซางฮยอนไหมครับ”อินซอกเปลี่ยนเรื่องเมื่อเห็นยูลหน้าแดงมากๆแล้ว ใจของยูลจะทะลุออกมาแล้วนะอินซองมาจ้องแบบนี้หนะมานตื่นเต้นนะ

“อืม……ซางฮยอนคงอยู่ที่ห้องช้อมมั้งครับ เดี่ยวพี่กำลังจะไปพอดี”ยูลพูดอ้ำๆอึ้งๆ

“ป่ะพาผมไปหน่อยน้า”ว่าแล้วก็ฉุดมือยูลมาถือไว้ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้

“เอ่ออินซอกจำ….ทางไม่ได้เหรอ”ตุ๊บตับๆๆๆๆๆ(เสียงหัวใจของยูล55)

“จำไม่ได้หรอกครับผมเป็นพวกความจำสั้นหนะอะ ว่าแล้วก็ยิ้มหวานส่งไปให้ยูล”ยูลมองอึ้งๆโอ้ยจะเป็นลม

ห้องช้อม

“ซางฮยอนอยู่ไหม”อินซอกโพล่หัวไปนิดนึงทักคนที่อยู่ข้างใน

“อืม……ทางนี้อินซอก”ซางฮยอนขณะที่ก้มหน้าก้มตาอยู่บนกองเอกสารบนโต๊ะ อินซอกเดินอาดๆเข้าไปไม่สนใจสายตาคนที่มองเค้าอยู่ภายในห้องหลายคน ก็อินซอกน่ารักหนิคนก็ต้องมองเป็นธรรมดา แต่ทุกคนก็ต้อง ค้าง ค้าง และค้าง อ้าปากไปตามๆกัน เมื่อคนทีอินซอกจูงมือเข้ามาด้วยเป็นยูล ซังอิลที่นั่งดื่มกาแฟอยู่ถึงกับสำลักทันที ไม่เชื่อว่ามันจะเร็วถึงขนาดนี้

“พี่ยูล” ซีงอิลตะโกนเรียกเสียงดัง ยูลมองอย่างพะอืดพะอมประมาณว่าช่วยกรูด้วย เพราะว่าตอนนี้อินซอกกำลังลากยูลไปหาคนก่อนที่แอบรักมานาน ไม่อยากสู้หน้าซางฮยอนเลยตอนนี้อ่ะ (มันเกี่ยวกันไหมว่ะเนี้ยะ)

“มีอะไรรึเปล่า…อินซอก”อินซอกมองเพื่อนพลางอมยิ้มมาให้แหล่ตามองไปที่มือของอินซอกข้างที่จับยูลอยู่

“คริ..คริ..”ซางฮยอนขำใสๆออกมา

“ขำไร”อินซอกถลึงตาใส่ซางฮยอนอีกแล้ว เล่นเอาคนแถวนั้นอมยิ้มไปตามๆกันที่เห็นหนุ่มหน้าหวานสองคนงอนกันไปก็งอนกันมา

 to be con