เธอเคยมีครอบครัวที่อบอุ่น
เธอเคยมีรอยยิ้มที่สดใส
เธอเคยมีชีวิตที่ดีกว่านี้
ดีกว่านี้จริงๆ
.
.
.
.
.
ร่างน้อยของเด็กหญิงวัยแปดขวบนั่งแอบหลบมุม กัดฟันมองเหล่ามักเกิ้ลเดินขวักไขว่ไปมาอย่างอดกลั้น ดวงตากลมของเด็กน้อยฉายแววกระหายออกมาอย่างห้ามไม่อยู่
ดวงหน้าขาวซีดซูบเซียวของร่างเล็กผอมแห้งก้มงุดลงกับเข่าที่ชันขึ้นของตน มือเล็กที่ผอมราวหนังหุ้มกระดูกกำจิกตนแน่นหวังเรียกสติของตนให้กลับมาแม้จะน้อยนิดเพียงใดก็ตาม
"...หิวจัง...พ่อคะ...แม่คะ..."
เสียงเล็กแหบแห้งเอ่ยเสียงสั่น ร่างกายผอมแห้งมอมแมมสกปรกสั่นระริกอย่างเจ็บปวด เสียงท้องที่ร้องออกมานานนับสามวันได้หลังจากเธอออกล่าเหยื่อครั้งล่าสุด
เธอหวาดกลัวการล่า ถึงการดื่มเลือดจะจำเป็นต่อเธอที่ครึ่งหนึ่งในร่างคือผีดิบดูดเลือด แต่ยามที่ใช้มือของตนกระชากมักเกิ้ลหวังดีที่มอบขนมปังอุ่นๆให้ตนในยามค่ำคืนมากัดคอดูดเลือดจนเขาหรือเธอสิ้นใจแล้วย้ายที่หลบซ่อนไปจากตรงนั้น แม้จะหิวจนไส้กิ่วเพียงใดก็ตาม แม้อาหารมนุษย์ปกติจะไม่อิ่มท้องเท่ากับเลือดมนุษย์ไม่กี่คนก็ตาม
ในช่วงที่เด็กหญิงจมสู่ห้วงความคิดของตน เป็นเวลาเดียวกับที่ร่างสูงของชายหนุ่มผมสีดำยาวเป็นเมือกเดินมาหยุดยืนเบื้องหน้าของเธอ นัยเนตรคู่คมสีนิลมองร่างเล็กที่เรือนผมสีขาวจับตัวกันเป็นก้อนชี้ฟูและเปื้อนฝุ่นจนเห็นเป็นสีเทาด่าง พอกันกับผิวขาวซีดมอมแมมจนเป็นคราบดำด่างฝุ่น เด็กตัวน้อยนั้นช่างผอบแห้งจนในคราแรกที่เขาเดินผ่าน เห็นเพียงสีขาวๆของเรือนผมเจ้าหล่อนเท่านั้น
และทันทีที่ตัดสินใจจะเดินเข้ามาใกล้ ทำให้ดวงตาของค้างคาวยักษ์สะท้อนภาพของคนตรงหน้า และเขาคงจ้องเธอมากเกินจนเด็กน้อยเงยหน้าขึ้นมอง ทันทีที่สบกับดวงตาสีเทาซีดของเด็กหญิงริมฝีปากที่มักบึ้งตึงก็พลันขยับเปล่งเสียง
"เธอชื่ออะไร"เธอมองเขาด้วยความสงสัย
"เฮ...เฮล่า ไดล์ ร็อคเน่"
เซเวอร์รัส สเนปกดมุมปากขึ้นเพียงน้อยนิดจนมองไม่ออก ก่อนย่อกายลงเบื้องหน้าเด็กน้อยตรงหน้าให้อยู่ในระดับสายตาของเธอ
"มิสร็อคเน่"
"มาเป็นลูกสาวฉันไหม"
.
.
...แสงสว่างดวงใหม่...
'ของเธอ'
-------------------------------------------------------
เฮล่า ไดล์ ร็อคเน่(Hella Dia Rogne)
.
ลูกสาวบุญธรรมของศาตราจารย์วิชาปรุงยา ลูกครึ่งแวมไพร์
.
นิยามของเธอ
เจ้าหญิงสีแดงแห่งบ้านงู
เซเวอรัส สเนป(Severus Snape)
.
คุณพ่อบุญธรรมผู้ที่ไม่น่าเชื่อว่าอายุเข้าเลขสามแล้ว
.
นิยามของเขา
พ่อหลงลูก/ศาตราจารย์ผู้เย็นชา
เดรโก มัลฟอย
(Drago Malfoy)
.
บุคคลที่สถาปนาตนเป็นพี่ชายของเฮล่า ซิสค่อนขั้นรุนแรง และ สปอยน้องขั้นสุดยอด หลงพอๆกับเซป
.
นิยามของเขา
เฟอเรทขี้เผือก/เฟอเรทซิสค่อน
◇◆◇◆◇◆◇◆◇◆◇◆◇◆◇◆◇◆◇◆◇
ไรต์มาปั่นเรื่องใหม่อีกแล้ววววว(เกิบใครลอยมา)
ด้วยความที่ไรต์หลงป๋าเซปกับหนูเดรกหัวปักหัวป่ำ หลงจนเกินเยียวยา ศรีธัญญาไม่รับเข้าใช้บริการ เลยจัดการสนองนีทตัวเองโดยการจัดทำOcให้เป็นลูกคุณป๋าสุดชาเย็นซะเลย
[RE]
เซไฮย่าาาา ไรท์กลับมารีตั้งแต่บทแรกเลยคงไม่ว่า เนื้อหาสำหรับคนที่อ่านฉบับก่อนรีขอบอกตรงนี้ว่าจะต่างกันมากแน่นอนค่ะ(⌒▽⌒)
ความคิดเห็น