คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : คำโปรย
ในช่วงเวลาเข้าไต้เข้าไฟ หรือที่ทุกคนเรียกกันว่าโพล้เพล้ รอยต่อระหว่างกลางวันกลางคืน พระอาทิตย์สีแดงฉานย้อมท้องฟ้าให้เป็นส้มผิดธรรมชาติ วันนี้เป็นวันโกน วันของความเชื่อโบราณว่าเป็นคืนแห่งวิญญาณที่จะออกมาร้องขอความเป็นธรรมให้กับตน
บ้านหลังใหญ่ หรือที่ทุกคนเรียกกันว่า คุ้มวังเก่าตั้งตระหง่านโดนเดี่ยวท่ามกลางความมืดที่กำลังโรยตัวเข้ามา ไม่มีใครอาจหาญพอที่จะอยู่บริเวณพื้นที่นี้หรอกแต่ก็รู้กันเฉพาะคนในพื้นที่เท่านั้นว่า ไม่ควร!!
คนต่างถิ่นเช่นเขาที่เพียงมาสำรวจเพื่อปรับปรุงสถานที่ตามการว่าจ้างจากเจ้าของบ้านมีหรือจะรู้ ชายหนุ่มร่างยักษ์ยังคงนั่งกระดิกเท้าสบายอารมณ์ดูดลูกอมเล่นจนก้านลูกอมหมุน ดวงตาคมกริบสีนิลกาฬกวาดมองบรรดาลูกน้องที่กำลังวัดพื้นที่กันอย่างขยันขันแข็ง
“เฮียชาย ไม่รู้สึกหนาวแปลกๆ บ้างเหรอ”
ลูกน้องคนสำคัญถามเสียงสั่น ดวงตากวาดมองไปรอบๆ เลิกลั่ก เพราะยิ่งเย็น ยิ่งมืด บรรยากาศแถวนี้ก็ยิ่งดูวังเวงผิดปกติ
“จะพูดทำไม รีบทำ จะได้รีบกลับ” เสียงตอบหงุดหงิด
“เฮีย พรุ่งนี้มาต่อไม่ได้เหรอ เนี่ย เด็กๆ หิวกันหมดละ พวกเราลุยกันมาตั้งแต่มาถึงเลยนะเฮีย”
“เวลาเป็นเงินเป็นทอง เหลืออีกนิดหน่อยเองไม่ใช่เหรอ”
“ก็เหลือห้องบนสุดอ่ะเฮีย แต่... แต่ไม่มีใครกล้าขึ้นไปดูแล้ว”
“กลัว?”
“โด่ เฮีย เรื่องแบบนี้ใครบ้างกล้า”
เสียงจิปากไม่พอใจ เขาอยากเร่งงานส่วนแรกให้เสร็จเพราะขี้เกียจฟังเสียงบ่นจากน้องเจ้านายตัวดี
“ก็ไปหลายๆคนสิ ฉันนั่งรอที่นี่”
นี่เป็นการแสดงออกถึงความกล้าอย่างหนึ่งของคนที่เป็นผู้นำ?
“เฮีย ไม่ขึ้นไปด้วยกันเหรอ”
“อย่าพูดมาก ขึ้นไป รีบๆ ขึ้นไปวัดพื้นที่ให้เสร็จซะ พรุ่งนี้จะได้เริ่มร่างแบบ”
“โด่ เฮียแม่ง ไอ้เกล้า มากับกูมา ไอ้ตี๋ด้วยมากับกู”
คนนำทีมเรียกทั้งแขนซ้ายและแขนขวาของทีมขึ้นไปสำรวจตรวจสอบ ชั้นบนของเรือนเก่าล้านนาประยุกต์ เพราะเจ้าของใหม่ต้องการรีโนเวท ปรับปรุงสถานที่ปรับเปลี่ยนจากคุ้มวังเก่าให้เป็นรีสร์อทสำหรับนักท่องเที่ยว พวกเขาจึงต้องบินจากกรุงเทพข้ามฟ้ามาถึงเมืองเหนือ
คนหางานก็ช่างสรรหา พื้นที่ว่างเปล่าให้สร้างใหม่เยอะแยะไม่หา ดันมาหางานที่ทำไปก็เย็นหลังวาบๆ ไปซะได้
กลุ่มทีมสำรวจพากันเดินขึ้นบันไดไม้เก่า แต่ละก้าวก็มีเสียงเอียดอาดเป็นซาวน์ประกอบเพิ่มความวังเวงให้ขนลุกขนชันเพิ่มขึ้น
โชคดีที่คนตามไม่ได้มีแค่ไอ้เกล้ากับไอ้ตี๋ ลูกน้องชายอีก 2 คนก็พากันเดินตามขึ้นมาด้วย ดังนั้นที่นั่งอยู่ชั้นล่างจึงมีแค่ชัชชายหรือที่ลูกน้องพากันเรียกเฮียชาย หัวหน้าโปรเจคนี้เพียงคนเดียว
อ...เอียดดด....อาดดดดดดด!
เสียงพื้นบันไดไม้เสียดสีดังคลอไปกับบรรยากาศวังเวงที่ค่อยๆเย็นขึ้นเรื่อยๆจนรู้สึกเสียวสันหลัง คนเดินนำขาสั่นหน่อยๆ ด้วยความกลัวที่ผุดขึ้นกลางจิตใจ ภาพเบื้องหน้าคือห้องโถงโล่งกว้าง ประตูหน้าต่างไม้ทุกบานถูกลั่นดาลปิดสนิท
ปัง!!! โครมม!! ง๊าวววว!!
“เฮ้ยยย เชี่ยยย ผี!!”
“อ๊ากกกกก!!! ผีเหรอ ผี! ผี!”
แล้วเสียงหวีดร้องโหยหวนอย่างหวาดกลัวสุดชีวิตก็ดังแซงแซ่จากกลุ่มผู้ชายตัวโตสี่คนที่พากันยกขบวนขึ้นมาสำรวจ ทั้งหมดพากันวิ่งกลับลงไปชั้นล่างอย่างไม่คิดชีวิต ไม่มีใครดูเลยว่าเสียงที่ได้ยินเกิดจากอะไร!?
ซึ่งหากดูให้แน่ชัดทุกคนคงจะขวัญหนีกระเจิงกว่าเดิม เพราะจุดกำเนิดเสียง ว่างเปล่า ไร้แม้ผู้คนหรือสิ่งมีชีวิตอื่นใด!
เงาร่างวิญญาน ผู้หญิงผมยาวที่ยืนอยู่มุมห้องตั้งใจจะอ้าปากร้องขอความช่วยเหลือ แต่พอปรากฎร่างเงาได้ผู้ที่มีวาสนาเชื่อมต่อก็วิ่งหายลงบันไดไปหมดแล้ว
ช่างเถอะ บอกกล่าวไม่ได้ ก็จะเอามาอยู่แทนก็แล้วกันน!!!
คิ! คิ! คิ! ~
ชายหนุ่มมาดแมนสูงใหญ่ มีมัดกร้ามกำยำ ที่นั่งด้านล่างกระดิกเท้าดูดลูกอมจนก้านลูกอมหมุนคว้างในตอนแรก ไม่อยู่ ณ ที่เดิมได้สักพักแล้วตั้งแต่ได้เสียง ‘ปัง’ ดังมาจากด้านบน
ชัชชายวิ่งออกจากคุ้มวังเก่า สถานที่วังเวงเป็นคนแรก
ในฐานะ ‘เฮีย’ เขาต้องเป็นผู้นำ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องอะไรก็ตาม
ฟิ้วว ~
มี e-book ที่ Meb ใครรออ่านไม่ทันใจ ดาวน์โหลดได้เล้ยยย
ความคิดเห็น