เรื่อง แม่มดตัวร้ายกับนายเย็นชา [hanbin X jisoo]

ลำดับตอนที่ #9 : ep.9 [hanbin X jisoo]

"จีซู คิมจีซูตื่นได้แล้วนะต้องไปเรียนเช้านะวันนี้"

ซูจองเรียกน้องสาวของตัวเองตามปกติแต่มีบางอย่างที่ผิดปกติคือไม่มีเสียงตอบรับจากน้องสาวอย่างทุกครั้ง

"แกไม่ได้เป็นอะไรใช่มั๊ยห๊ะ"

เมื่อไม่มีเสียงตอบซูจองจึงตัดสินใจเดินเข้าไปในห้องของจีซูแต่พอเปิดประตูเข้าไปเธอก็เห็นน้องสาวตัวเล็กนอนมุดอยู่ในผ้าห้อง

"นี่อย่ามาขี้เกียจนะยัยตัวแสบ"

ถึงตอนนี้ก็ยังไม่มีเสียงตอบรับจากร่างเล็กที่นอนอยู่ตรงหน้าของเธอ เธอเลยดึงผ้าห่มของจีซูออก… 

"นี่แกไม่สบายหรอเนี่ย"

เมื่อเธอเห็นน้องที่นอนกำลังนอนหน้าซีดอยู่บนที่นอนเธอก็รีบหาผ้ามาเช็ดตัวให้และหาข้าวหายามาให้จีซูกิน

"งั้นพี่ไปเรียนก่อนนะ เดี๋ยวจะรีบกลับมา"

"อื้อออออ"

ซูจองใส่รองเท้าเตรียมตัวออกจากห้องแต่ใจก็ห่วงน้องที่นอนหมดแรงอยู่บนเตียงและคงช่วยเหลือตัวเองไม่ได้แน่ๆ

"ทำไงดีล่ะแล้วใครจะดูแลฮันน่ากันนะให้คนบนเมืองเวทมนตร์มาดูก็ไม่ได้เพราะที่นั่นไม่มีใครรู้ว่าเจ็บป่วยคืออะไร ให้ใครมาดูแลให้ดีล่ะ"

ซูจองเดินคิดจนออกมายืนอยู่ที่ประตูห้องแล้วแต่เหลือบไปเห็นเด็กหนุ่มคนนึงกำลังยืนแยกขยะอยู่ก็นึกขึ้นได้ว่าเป็นเพื่อนจีซู

"นี่น้องค่ะ"

"คะคะคะ… ครับ พี่เรียกผมหรอครับ"

เค้าตกใจมากเมื่อหันมาเจอกับสาวฮ็อตอย่างซูจองเลยทำให้พูดติดๆขัดๆ

"น้องเป็นเพื่อนของจีซูใช่มั๊ย"

"ครับ พี่ซูจอง" 'มองใกล้ๆพี่เค้ายิ่งสวยเลยอ่ะแม่คร้าบบบ'

"คือวันนี้จีซูไม่สบายหนักมากเลยแต่พี่ต้องไปเรียนน้องช่วยดูแลจีซูให้พี่หน่อยนะ"

"คะคะคะ.. คือ"

"ขอบคุณนะรหัสห้อง1032นะพี่ไปและบายย"

ซูจองทิ้งหนุ่มร่างสูงยืนงงอยู่คนเดียวและเค้าคงไม่อยากจะทิ้งให้จีซูนอนป่วยแบบไม่มีใครดูแลหรอกเค้าจึงตัดสินใจเข้าไปดูแลจีซูฮันบินเปิดประตูห้องนอนของจีซูเข้าไปก็เห็นเป็นห้องแบบเรียบๆโล่งๆไม่ค่อยมีของแม้แต่ตู้เสื้อผ้าหรือโต๊ะเครื่องแป้งยังไม่มี

"ห้องเรียบเกินไปสำหลับผู้หญิงนะหรือว่ามีห้องแต่งตัวอีกกันนะ"

ฮันบินเห็นจีซูหลับเค้าเลยนั่งข้างๆมองคนตัวเล็กที่นอนหน้าซีดอยู่

"ทำ..ไม…มัน…เจ็บ…ที่…ใจ…กัน…นะ"

ร่างเล็กละเมอเพราะพิษไข้

"เจ็บเมื่อเห็นนายอยู่กับคนนั้น เจ็บมากจริงๆทำไมถึงเจ็บ"

"ใจร้าย ใจร้ายจัง"

ฮันบินมองคนตัวเล็กตัวสายตาที่รู้สึกผิดเค้ารู้ว่านายคนนั้นคือตัวเค้าเอง

"ฉันขอโทษนะคิมจีซู รอฉันนะ อีกไม่นาน"

ฮันบินดูแลจีซูคอยเช็ดตัวให้แต่เจ้าตัวไม่รู้ตัวเพราะไข้หนักพอสมควรจนเวลาล่วงเลยมานาน

"พี่กลับมาแล้ว น้องกลับห้องได้แล้วล่ะขอบคุณมากเลยนะ ว่าแต่น้องชื่ออะไร"

"ผมฮะฮะฮันบินครับ คิมฮันบิน"

"จ่ะ อ๋อๆถ้าได้ยินอะไรที่เกี่ยวกับแม่มดที่ยัยตัวแสบนั่นละเมอล่ะก็อย่าไปใส่ใจนะเพราะยัยนั่นชอบอ่านนิยายแม่มดหรือสิ่งลี้ลับน่ะอย่าใส่ใจเลย"

"ไม่หรอกครับเธอละเมอแค่ว่าเจ็บตรงที่ใจน่ะครับ"

"ห๊ะ หรือว่าจีซูจะเป็นโรคหัวใจกันนะ"

"มันเป็นอาการทางอารมณ์น่ะครับพี่คงไม่เคยเป็นแน่เค้าเรียกว่าอกหักครับเจ็บใจ"

"ใครมาหักอกน้องฉันกันนะ"

"ยังไม่ถึงขั้นอกหักครับแค่เสียใจเลยเจ็บที่ใจอ่ะครับ ผมไปก่อนนะครับ"

"ขอบคุณนะ"

ซูจองทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟาและคิดเรื่องที่ฮันบินพูด

"ใครมาทำให้ยัยตัวแสบเสียใจกันนะ นี่สินะมนุษย์ตัวร้าย ดีที่ฉันไม่ไปหลงกลนายเซฮุนนั่นไม่งั้นได้เจ็บที่ใจแน่"

"พี่~"

"ลุกขึ้นมาทำไมเนี่ย ดีขึ้นแล้วหรอ"

ซูจองรีบเดินไปพยุงร่างเล็กของน้องสาวมานั่งที่โซฟา

"พี่รู้มั๊ยว่าอาการที่อยู่ดีๆก็เจ็บที่ใจอ่ะมันคืออะไร"

"แกเป็นหรอ"

"อื้อออ หนูเป็น เพิ่งเป็นเมื่อวาน"

"มันอาจจะเพราะแกเห็นอะไรที่ทำให้เจ็บใจหรือเสียใจไง"

"อย่างงั้นหรอ"

"มีอะไรบอกพี่ได้รู้เรามีกันแค่สองคนพี่น้อง"

"อื้อออออ งั้นหนูไปนอนพักก่อนนะพรุ่งนี้มีเรียน"

"อือ ไปพักเถอะ"

…เช้าที่แสนจะสดใสแสงแดดอ่อนๆส่องผ่านผ้าม่านมากระทบตาคนร่างบางที่นอนอยู่บนเตียงที่ตั้งอยู่บนห้องที่เต็มไปด้วยข้าวของวางเต็มไปหมด

ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด

เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้นเรียกสติของสาวร่างบางที่กำลังหลับฝันหวานอยู่โร่เซ่ลุกขึ้นบิดขี้เกียจและมองไปรอบๆเพื่อเช็คความรกเอ้ยยความเรียบร้อยของห้อง

"ว้าวห้องฉันนี่ดูมีมิติจริงๆเลยน่าทึ่งมากเลย"

หลังจากที่เธอชื่นชมห้องที่แสนจะมีมิติของเธอเสร็จเธอก็ลุกมายืนหน้ากระดานวาดภาพที่มีรูปผู้ชายคนนึงอยู่

"พี่ค่ะ ฉันชอบพี่มากเลยนะค่ะอ๊ายยย เขินอ่ะ555555"

รูปนั้นคือรูปวาดวอนโฮที่เธอวาดมากับมือนั่นเองเธอยืนเขินไปเขินมากับรูปซักพักแล้วค่อยเดินไปอาบน้ำแล้วแต่งตัวด้วยชุดนักศึกษาเตรียมตัวไปเรียน ด้วยที่ว่าเธออยู่คอนโดคนเดียวเลยไม่ชอบที่จะทำอาหารกินเองเธอจึงต้องไปซื้อที่ร้านสะดวกซื้อประจำ

ร่างบางเดินลงมาจากคอนโดแต่ต้องสะดุดตากับหนุ่มหน้าหวานที่ยืนอยู่ข้างรถหรูราคาไม่น้อยและเหมือนจะมองหาใครอยู่ และสายตาของหนุ่มคนนั้นก็มาหยุดอยู่ที่ร่างบางของโรเซ่

"โทษนะ"เค้าชี้มาทางโรเซ่ทำให้หญิงสาวงงเข้าไปใหญ่

"น้องนั้นแหละ"

"นะ นะ นะ หนูหรอคะ"

"ใช่น้องนั่นแหละ ขึ้นรถสิไปมหาลัยกัน"

โรเซ่เดินขึ้นรถไปง่ายเหมือนมีอะไรดึงดูดตัวเธอ

"พี่ชื่อวอนโฮรู้จักใช่มั๊ย"

"รู้จักค่ะ"หญิงสาวได้แต่ก้มหน้าเพราะคนที่อยู่ข้างๆคือคนที่เค้าชอบ

"น้องชื่ออะไร"

"โรเซ่ค่ะ พี่มีอะไรกับหนูหรอคะ"

"คือน้องเป็นเพื่อนกับจีซูนิ่ ช่วยอะไรพี่หน่อยได้มั๊ย"

"ช่วยอะไรหรอคะ ฉันช่วยอะไรพี่ได้ด้วยหรอคะ"ความรู้สึกของโรเซ่ตอนนี้ก็คงไม่แต่อะไรจากจีซูเพราะเค้าก็เจ็บที่เดียวกัน

"ช่วยได้สิ ช่วยเรื่องพี่กับจีซูไง ได้มั๊ย"

"พี่ชอบจีซูหรอคะ"

"ก็ใช่น่ะสิพี่เองก็งงเพราะคนอย่างพี่มีแต่คนมาชอบแต่พี่กลับรู้สึกชอบจีซูซะงั้นน้องว่าแปลกมั๊ย555"

"ถ้างั้น ถ้าช่วยได้ก็จะช่วยค่ะ"

"ขอบใจน้องมากนะ งั้นพี่จะแชทไปเวลาต้องการให้น้องช่วยนะ"

"ค่ะ งั้นจอดให้ฉันลงตรงนี้แหละค่ะ เดี๋ยวแฟนคลับพี่มาเห็นจะเดือดร้อน"

"พี่ไม่กลัวเดือดร้อนหรอกหน่า อีกอย่างอีกนิดเดียวก็จะถึงมหาลัยแล้ว"

"ป่าวค่ะ ฉันแค่ไม่อยากเดือดร้อน"

"งั้นหรอ ก็ได้"

รถหรูค่อยๆจอดเทียบข้างทางข้างเรียวก้าวลงมาแล้วโค้งให้กับเจ้าของรถ

โรเซ่เดินมาเรื่อยๆจนถึงหน้าม.และเห็นเพื่อนของเค้าทั้งสามคนยืนรออยู่

"อ่าว นั่นก็เป็นอะไรไปอีกคนล่ะลิซ่าถามเพื่อนตัวบางที่กำลังเดินเข้ามาหาแต่กลับไม่พบคำตอบจากปากของเพื่อนและทั้งสี่คนก็เดินไปนั่งที่โต๊ะม้าหินอ่อนที่เดิมเหมือนทุกวันแต่วันนี้ต่างไปจากทุกวัน

ทั้งจีซูและโรเซ่ต่างนั่งเหม่อลอยไม่พูดไม่จากันทั้งคู่จนทำให้เจนนี่และลิซ่าเป็นห่วง

"จีซูอ่ะที่หงอยๆฉันก็เข้าใจนะว่าเป็นเพราะไม่สบายแต่โรเซ่อ่ะ แกเป็นไปเมื่อวานยังอารมณ์ดีอยู่เลย"เจนนี่ที่เป็นคนที่มักจะทำรายความเงียบอยู่เสมอเอ่ยถามเพื่อนตัวบาง

"มันเจ็บ มันจุก"อยู่ๆจีซูก็พูดขึ้นมา

"ใช่มันจุกมากเจ็บมากด้วย"โรเซ่เสริม

"นี่พวกแกเป็นอะไรกันเนี่ย"ลิซ่าทำหน้างง

ทั้งสองคนเงียบ… 

"แกชอบพี่วอนโฮรึเปล่า จีซู"เหมือนโรเซ่จะได้ยินแค่เสียงจีซู

"ไม่เคยชอบ และไม่มีวัน"

"นั่นสินะ แกบอกว่าแกเกลียดพี่วอนโฮนิ่"

"แกชอบไอ่หมอนั่นนิ่"

"พี่เค้าชอบแกนิ่"

"แต่จีซูชอบฮันบินนิ่"เจนนี่พูด

"แล้วถ้าแกไม่ชอบพี่เค้าแล้วแกชอบใคร"

"นี่พวกแกไม่ได้ยินเสียงพวกฉันเลยหรอเนี่ยย!"เจนนี่ตะโกนเพราะเพื่อนทั้งสองมองข้างตนกับลิซ่าแต่เพื่อนทั้งสองกลับไม่มีทีท่าว่าจะสะเทือนหรือรู้สึกผิดใดๆทั้งนั้น

"เจนนี่ใจเย็น สองคนนี้เค้ากำลังเจรจากันอยู่"

"ชอบคนที่เค้าเกลียดฉัน…"

"คนที่เค้าเกลียดเธองั้นหรอ"

"อื้อ"

"ฉันก็ชอบคนที่เค้าไม่ชอบฉัน"

"สองคนนี้กำลังอกหักอ่ะแกฮืออออออ"

เจนนี่และลิซ่านั่งมองเพื่อนทั้งสองด้วยความเศร้าจนเค้าทั้งสองคนแทบกลั้นน้ำตาไว้ไม่ไหว

"ไง น้องๆ"

ดีที่มีพี่สาวคนสวยอย่างซูจองมาทำรายความเศร้าลงไป… 

"พี่ซูจองสวัสดีค่ะ"เจนนี่และลิซ่าลุกขึ้นโค้ง

"จ่ะ วันนี้พี่มาเอาไอ่เจ้าก้อนไร้ชีวิตชีวากลับบ้านน่ะ5555"

"มันมีสองก้อนเลยอ่ะค่ะพี่ซูจอง"

"งั้นเอาไปด้วยกันเลยมั๊ย"

"เอาไปไหนคะ"

"เอาไปตรวจสภาพจิตใจน่ะ ถ้าไม่พูดกับเรางั้นต้องสะกดจิตกันหน่อยแล้ว"

"ลิซ่าเห็นด้วยเลยค่ะพี่ซูจอง"

"ใช่มั๊ยล่ะ"

"วันนี้ว่างรึป่าวซูจอง"เซฮุนเดินเข้ามาทักซูจอง

"หวัดดีครับน้องๆ"

"สวัสดีค่ะพี่เซฮุน"เจนนี่กล่าวทักทายเซฮุน

"พี่เซฮุนตัวจริงนี่หล่อมากเลยนะคะ ไม่น่าเชื่อว่ายังโสด"

"ใช่มั๊ยล่ะ น้องเค้าเด็กเค้ายังรู้เลยว่าฮุนไม่ควรโสดอ่ะตัว"

"ไม่อยากโสดก็ไปหาแฟนสิ จะมาบอกฉันทำไม"

"น้องๆก็ดูอนาคตแฟนพี่สิครับเย็นชาขนาดไหน"

"นายเลิกเพ้อเจ้อได้แล้ว ไปเอารถมาแล้วพาไปที่ๆนึงหน่อย"

"จะขอความช่วยเหลือก็ช่วยพูดเพราะหน่อยสิคร้าบบ"

"งั้นไม่ต้องและ"

"อะๆๆๆ งั้นรอผมแปบนะที่รัก"

"นายนี่…"

"5555พี่สองคนน่ารักกันมากเลยค่ะ"

"ใช่ค่ะเหมาะสมกันด้วย"

"เมื่อไหร่พี่ซูจองจะใจอ่อนอะคะ"

"พี่ก็ดูไปเรื่อยๆจนแน่ใจว่าจะไม่เจ็บตอนจบ"

"นั่นสินะเราความทำแบบพี่ซูจองนะเจนนี่"

"นี่ลองทำสิมีหวังโดนทิ้งกันแน่เราไม่ได้สวยมากๆเหมือนพี่ซูจองนะ"

"น้องๆก็น่ารักในแบบของน้องๆกันทั้งนั้นแหละจ่ะ"

"ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมมีแต่คนชอบพี่"

"รถมาแล้วครับนางฟ้าของผม"

"ที่ไม่ยอมเป็นแฟนเพราะนายนี่ติ๊งต๊องเกินไปไงล่ะ555"

"นั่นสิค่ะ"

ทุกคนหันไปมองจีซูกับโรเซ่ที่นั่งเหม่อไม่สนใจใครประหนึ่งว่าไม่มีวิญญาณอยู่ในร่างอะไรแบบนั้น

หลังจากที่ทุกคนนั่งรถมาได้ซักพักรถแจสคันงามก็จอดอยู่ข้างหน้าคลินิกๆหนึ่งแล้วทุกคนก็ลงจากรถและเดินเข้าไปในคลินิก

หมอสุดหล่อเดินเข้ามากอดซูจองอย่าสนิทสนมดีที่เซฮุนไปทำธุระไม่งั้นเกิดเรื่องแน่

"โอ้วว ลมอะไรหอบคริสตัลของเรามาถึงที่นี่เนี่ยอ่าวนั้นฮันน่านิทำไมไม่วิ่งมากอดพี่เหมือนที่ผ่านมาล่ะ"

"ทำไม…"ลิซ่ากับเจนนี่ที่เดินตามมางงกับชื่อที่หมอเรียกสองพี่น้อง

"พี่กับจีซูมีสองชื่อน่ะไม่ต้องสงสัยหรอก"

"ฮันน่าเด็กดื้อดูไม่มีชีวิตชีวาเลยนะ"

"โถ่วพี่จีดี  ตอนนี้เด็กสองคนนี้เหมือนไม่มีวิญญาณมากกว่าอีก"

"ผมหมอควอนจียงนะครับ"

"โอเค พี่จียง"

"แล้วให้พี่ทำยังไงกับเด็กสองคนนี้"

"สะกดจิต"

"เดี๋ยวนะฮันน่าสะกดจิตได้หรอ จิตฮันน่าแข็งกว่าใครๆเลย ไม่เคยทำได้นะ"

"น้ำแข็ง!!!!"

"แต่ตอนนี้น่าจะได้เพราะตอนนี้ฮันน่าเป็นแค่คิมจีซู มนุษย์คิมจีซู อารมณ์ของมนุษย์ครอบงำฮันน่าอยู่ พี่ช่วยฮันน่ากับโรเซ่ด้วยนะ"ที่ซูจองกล้าพูดเพราะเธอทำให้ทุกคนแข็งเหมือนกับที่จีซูเคยทำกับโรเซ่

"สะกดจิตแล้วทำยังไงอีก"

"โรเซ่แค่สะกดจิตให้เค้าพูดความในใจที่เก็บไว้พอ แต่ฮันน่าพี่ช่วยสะกดให้ฮันน่าเข้มแข่งไร้หัวใจ"

"อ่าว ทำไมทำอย่างนั้นล่ะ"

"ฮันน่าของเราจะได้ไม่ต้องเจ็บเพราะมนุษย์อีก"

"พี่ไม่อยากให้ฮันน่าดูเหมือนไร้หัวใจ แต่ถ้ามันดีกับฮันน่าพี่ก็จะทำ"

ไร้หัวใจ!!!!