เรื่อง แม่มดตัวร้ายกับนายเย็นชา [hanbin X jisoo]

ลำดับตอนที่ #6 : ep.6 [hanbin X jisoo]

 ฮันบิน พาร์ท

วันนี้เป็นวันที่ผมมีความสุขมากครับกับการที่ได้อยู่กับคนที่ตกหลุมรักตั้งแต่แรกพบจีซูเดินมาส่งผมที่ห้อง

"ขอบคุณมาเลยนะที่เป็นขาให้อ่ะ"

"ไม่เป็นไร นายก็รีบๆหายแล้วกัน"

"จีซูอาา ฝันดีนะ"

"อืออ"แล้วอีกคนก็เดินออกจากห้องผมไป

~ทำยังไงให้ไม่รักให้หัวใจมันหยุดแค่นี้ทำยังไงให้รู้วิธีลบเลือนเธอไปจากใจ~

…พ่อ… 

"มีอะไรรึป่าวครับ"

[อะไรกันพ่อจะโทรหาลูกชายต้องมีอะไรด้วยหรอ]

"ปกติถ้าไม่มีอะไรก็ไม่โทรมานิ่ครับบอกผมมาเลยดีกว่าอย่าอ้อมค้อมเลยครับ"

[แกเลิกทำให้หนูซานะเสียใจได้แล้วนะแกกำลังจะทำให้ตำแหน่งสส.หลุดมือพ่อไปนะฮันบินช่วยทำดีกับซานะจนกว่าพ่อจะได้เป็นสส.ได้มั๊ยฮันบิน]

"ถ้าผมบอกว่าผมจะไม่สนใจยัยนั่นแล้วล่ะพ่อผมมีคนที่รักแล้วนะครับ"

[อีกไม่นานพ่อก็จะได้เป็นแล้วแกต้องช่วยพ่อนะ] 

"ไม่ครับ ผมทำแบบนั้นไม่ได้อีกแล้ว"

[งั้นถ้าแกไม่ดูแลซานะแกก็ต้องเลิกยุ่งกับเด็กคนนั้น]

"ผมทำไม่ได้จริงๆ"

[ถ้าแกทำไม่ได้เด็กคนนั้นจะอยู่ในอันตรายถ้าแกรักเค้าแกต้องให้เค้าอยู่ห่างๆแก] 

พอพูดจบโทรศัพท์ก็ถูกตัดสายไป ทำไงล่ะครับผมกับจีซูกำลังไปกันได้ดีเลยครับตอนนี้สมองผมเบลอไปหมดผมพยุงตัวเองขึ้นและค่อยๆเดินไปทิ้งตัวลงบนโซฟาห้องนั่งเล่นตอนนี้ผมต้องการใครซักคนครับผมหยิบโทรศัพท์เพื่อนกดไปหาพี่ชายคนสนิทของผม

…พี่จีนานคนแคระ… 

[ว่าไงมึงกี่โมงกี่ยามแล้วโทรมาทำไม] 

"ต้องการที่ปรึกษาว่ะพี่"

[งั้นมึงเล่ามาเลย] 

"วันนี้พี่มานอนคอนโดผมดิ"

[มึงคิดถึงกูหรอไม่เอาหน่าาา มึงเป็นกูนะฮ่าๆๆ] 

"พี่มาดิว่ะ พี่ไม่มาผมจะฆ่าตัวตาย"

[เออๆงั้นกูเอาของก่อน] 

ผมเหนื่อยมากแล้วกับคำพูดของคนที่เป็นพ่อตั้งแต่ผมโตมาพ่อก็ให้ทำนู่นทำนี่มากมายแต่สิที่ผมไม่อยากทำที่สุดก็คือการที่ต้องมานั่งดูแล้วยัยซานะอะไรนั่น

"งามไหมละมึงไอ่บิน"คนตัวเตี้ยเดินเข้ามามองหน้าผมอย่างมีอะไร

"งามอะไรอ่ะพี่"

"จะงามอะไรล่ะก็มึงเรียกกูมาแล้วไม่ยอมบอกรหัสห้องแล้วมึงจะให้กูทะลุกำแพงมาหรอว่ะ"

"แล้วพี่เข้ามาได้ยังไง"

"กูก็ต้องเรียกจีซูให้มาเปิดให้สิ แต่ตอนที่เรียกจีซูแล้วพี่ซูจองโพล่ออกมานะ แม่งเอ้ยย กูรักเค้าว่ะไอ่บิน"

"พี่แม่งก็รักไปเลื่อยอ่ะตอนนั้นยังรักเจนนี่อยู่เลย"

"เออๆ"พี่จินฮวานเดินเพื่อเอากระเป๋าไปเก็บอย่างชำนาญเพราะพี่เค้ามาอยู่บ่อยนิ่ครับพอเก็บเสร็จพี่เค้าก็เดินมานั่งข้างๆผม

"ฮันบิน ที่มึงเรียกกูมานี่มึงมีเรื่องอะไร"

"เรื่องใหญ่เลยว่ะพี่"

"เรื่องอะไรว่ะ"

"พ่อบอกว่าให้ผมเลิกยุ่งกับจีซูแล้วไปดูแลซานะว่ะพี่"

"พ่อมึงนี่!! แล้วมึงจะทำไงว่ะตอนนั้นเพิ่งจีบเค้าไปตอนนี้มึงจะเมินเค้าหรอว่ะ"

"คงต้องทำแบบนั้นแหละพี่เพื่อปกป้องเค้า"

"มึงต้องทำได้ มึงทำได้อยู่แล้วกูเชื่อใจมึง"

"แม่ง ไม่ไหวแล้วว่ะพี่ผมไม่ไหวแล้วว่ะทำไมผมไม่มีสิทธิ์เลือกรักเองบ้างว่ะพี่ ฮึก"ผมไม่ไหวแล้วครับอยู่ความรู้สึกของผมก็หนักอึ้งไปหมดแล้วน้ำใสๆก็ไหลออกจากตาของผมและมีพี่ตัวเล็กนั่งกอดเพื่อปลอบผม

"มึงไม่เคยเป็นแบบนี้เลยนะเว้ย ที่ผ่านมามึงก็แค่บ่นให้กูฟังมึงไม่เคยร้องเลยนะเว้ย"

"คนนี้ผมรักจริงๆเลยนะพี่ทำไงได้ว่ะ แล้วพี่ก็อย่าบอกใครล่ะ"

"เออๆตอนนี้กูว่ามึงกับกูสมควรจะไปนอนกันได้แล้ว"พี่เค้าค่อยๆพยุงผมขึ้นพาเดินเข้าห้องเพื่อไปนอน… 

จีซู พาร์ท

"จีซู จีซู! คิมจีซู!! ยัยคิมจีซู!!! ยัยฮันน่าาาาา!!!!"

โอ๊ยยยยย ทำไมพี่เรียกฉันเร็วจังเนี่ยยย

"พี่เรียกทำไมนักหนาล่ะ"

"แล้วแกไม่ไปเรียนรึไงล่ะห๊ะลุกเลย"พี่สาวพูดพรางพับผ้าห่มที่อยู่บนเตียงสีแดงของฉัน ฉันลุกขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัวเพื่อไปเรียน

"กินข้าวก่อนสิยัยตัวแสบ"

"ไม่เอาอ่ะพี่ฉันรีบ"

"นี่เวลาพูดกับฉันกรุณาแทนตัวเองว่าหนูด้วยแกเป็นน้องนะ"

"โอเค"ฉันรีบใส่รองเท้าแล้วเดินออกมาจากห้องเพื่อที่จะไปรับฮันบิน

ฉันเดินเข้ามาในห้องและเห็นผู้ชายสองคนนั่งอยู่ที่โต๊ะอาหาร

"เธอมาทำไม"ฮันบินหันมามองแล้วถามคำถามที่ทำเอาฉันสับสน

"ฉันก็มารับนา…"

"วันนี้ฉันไปกับพี่จินฮวาน"

"อ๋อๆงั้นพรุ่งนี้ฉะ…"

"ไม่ต้อง!!!"อีกคนตะโกนใส่ฉัน

"นายเป็นอะไรของนายว่ะ"

"ไม่ต้องมายุ่งกับฉันอีกกก"

"เออออออ"ฉันรีบเดินออกมาโดนไม่สนว่าคนข้างหลังจะทำอะไร เมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมาเค้ายังบอกว่าจะจีบฉันอยู่เลย มนุษย์นี่เปลี่ยนใจง่ายจริงๆเล้ย 

ฉันเดินมาถึงรถเมย์เพื่อรอรถและมีผู้ชายคนนึงมายืนอยู่ข้างๆฉัน

"นี่ไม่ตื่นเต้นหรอที่ได้ยืนข้างๆฉันอ่ะ"

"นายเป็นใครทำไมฉันต้องตื่นเต้น"ใช่แล้วฉันยังไม่มองหน้าอีกคนหรอกเพราะฉันเอาแต่คิดเลยเมื่อเช้า

"ฉันอ่ะวอนโฮเลยนะเธอกล้าดียังไงถึงไม่รู้จักฉัน"

เหอะนายนี่อีกแล้วนายคนดังที่นิสัยแย่ๆอ่ะนะ

"ฉันรู้จักนายนะ ก็นายเป็นคนนี่เดินชนฉันแล้วไม่ยอมขอโทษไง"ฉันเงยหน้ามองคนตัวสูง

"คนอย่างฉันไม่เคยขอโทษใครเพราะฉันไม่ผิด"

"เหอะเพราะแบบนี้หรอที่ทำให้นายมีแฟนคลับเยอะอ่ะนายนี่ดีนะทำไรผิดก็ไม่ต้องขอ…"

"ขอโทษนะ"

"…"ฉันมองหน้าอีกคนด้วยความสงสัยก็ไหนบอกว่าไม่เคยขอโทษใครเลยไง

"ฉันขอโทษที่เดินชนเธอไง"อะไรของเค้าว่ะน่ะ

"ไหนบอกว่าไม่เคยขอโทษใครไง"

"ก็เพราะเธอไม่เหมือนคนอื่นมั้ง"

รถเมย์มาพอดีฉันจึงรีบเดินขึ้นรถเมย์เพราะถ้าช้ากว่านี้เป็นต้องเดินไปเรียนแน่

"นี่ๆเธอเดินหนีฉันทำไมห๊ะ"อีกคนเดินมานั่งที่เบาะข้างๆฉันเพราะเค้าเป็นคนดังเลยทำให้มีแต่คนมอง

"ขืนรอนายฉันก็ตกรถกันพอดี"

"นี่ฉันขอแนะนำตัวอีกทีนะฉันชื่อวอนโฮอยู่คณะนิเทศศาสตร์ปี2แล้วเธอล่ะ"

"จำเป็นที่ต้องแนะนำด้วยหรอ"

"จำเป็นสิก็เพราะฉันอยากรู้"

"ฉันชื่อจีซูคิมจีซูอยู่คณะแพทย์ศาสตร์ปี1"

"อ้าวงั้นเธอก็น้องฉันสิ"ฉันมีพี่สาวแค่คนเดียวย่ะ

"ก็ใช่ไง"

"เธอต้องเรียกฉันว่าพี่สิ"

"นี่นายฉันกับนายคงไม่ได้คุยกันบ่อยขนาดที่ต้องมาให้เรียกนั่นเรียกนี่หรอกนะ"

"เธอเรียกแบบนี้ก็ได้แต่เราจะได้คุยกันบ่อยแน่คอยดู"

พอถึงที่หน้ามหาลัยปุ๊บฉันก็รีบลงทันที

"รอก่อนๆสิจีซู"นายวอนโฮอะไรนั่นยังคงวิ่งตามฉันมา

"นายตามฉันมาทำไมห๊ะ"

"เดี๋ยวไปส่ง"

"ไม่ต้องฉันเจอเพื่อนของฉันแล้ว"โชคดีที่เพื่อนทั้งสามคนของฉันยืนรอฉันอยู่

"งั้นฉันไปก่อนะ"เค้าโบกมือบ๊ายบายฉันทำให้คนที่เป็นเพื่อนฉันงง

"แหม่วันนั้นนายฮันบินวันนี้พี่วอนโฮ"ลิซ่าแซวฉันขึ้นมาเมื่อฉันหยุดอยู่ตรงหน้าเพื่อนๆ

"แกมาพร้อมพี่วอนโฮได้ยังไงกัน"โรเซ่ที่เหมือนจะรักนายนั่นจริงๆจังๆก็ทำสีหน้าไม่ค่อยดีนัก

"นายนั่นวิ่งตามฉันมาตั้งแต่ป้ายรถเมย์แล้ว"

"แกไปทำไงให้พี่เค้าวิ่งตามอ่ะสอนฉันหน่อยสิ"โรเซ่พูดขึ้นพร้อมเขย่าตัวฉัน

"ก็จีซูเค้าสวยนี่นาไม่แปลกที่จะมีหนุ่มวิ่งตามแต่หนุ่มแต่ละคนนี่ไม่ธรรมดาเลยคนดังงี้นักกีฬางี้ฉันอยากสิงร่างแกจังเลย จีซูอาาาา"

"พวกแกนี่ก็ นายนั่นไม่ได้มาจีบฉันซักหน่อย แล้วฉันยังไม่รู้เลยว่านายนั่นตามฉันทำไม"ฉันเดินเอากระเป๋าไปวางไว้โต๊ะประจำของเราสี่คน

"แกรอดูแล้วกันว่าพี่เค้าต้องจีบแกแน่ๆเพราะว่าพี่เค้าไม่เคยสนใจใครอย่างนี้เลยนะ"

"ช่างเถอะๆ แล้วนี่แกเป็นอะไรไปห๊ะลิซ่าดูเหม่อๆ"

"เออจีซูฉันมีเรื่องจะปรึกษาน่ะ"อีกคนมองมาทางฉันอย่างมีความหวัง

"แล้วจะปรึกษาแค่จีซูคนเดียวใช่มั๊ยพวกเราสอองคนจะได้ไปเรียนกัน"เจนนี่พูดขึ้น

"ฉันไม่มีเรียนอ่ะแต่ขอตัวไปวาดรูปพี่วอนโฮต่อก่อนนะ บายย"โรเซ่โบกมือให้เพื่อนๆแล้ววิ่งถือกระดานวาดภาพไปอีกทางนึงของมหาลัย

"งั้นฉันไปเรียนก่อนนะ"เจนนี่พูดจบก็รีบวิ่งเข้าไปในตึกแพทย์ทันที

"เฮ้อออออ"อีกคนถอนหายใจออกมา

"แกเป็นอะไรไปห๊ะ"

"คือว่าแกรู้จักกลุ่มของฮันบินใช่ป่ะ"

"ก็พอรู้อยู่นะ"

"คือว่าดงฮยอกเพื่อนของฮันบินอ่ะเค้ามาจีบฉันอ่ะแต่ว่าฉันไม่รู้ว่าเค้าจริงจังรึป่าวหรือเจ้าชู้รึป่าว"

"แล้วแกจะให้ฉันทำอะไรล่ะ"

"ไปถามฮันบินให้หน่อยดิ"

"ฉันคงไม่ถามนายนั่นให้นะแต่จะถามคนอื่นให้แล้วกัน"

"ทำไมล่ะก็แกสนิทกับ..."

"งั้นแกรออยู่ตรงนี้ก่อนนะเดี๋ยวฉันมา"

ฉันเดินตรงไปทางตึกวิศวะแต่พอเดินไปถึงก็เห็นกลุ่มของฮันบินที่กำลังนั่งคุยกันอยู่แต่พอพวกเค้าเห็นฉันเค้าก็เห็นมามองฉันทุกคนยกเว้นฮันบินที่เห็นหน้าไปอีกทาง

"ฮันบินจีซูมาหามึงอ่ะ"จุนฮเวพูด

"ป่าวหรอก ฉันมาหาพี่บ๊อบบี้น่ะ"

"พี่หรอ น้องมาหาพี่งั้นหรอ"

"ค่ะ ฉันขอคุยอะไรด้วยหน่อย"พี่บ๊อบบี้ลุกขึ้นแล้วเดินตามฉันมา

"เดี๋ยวนะ จีซูสนิทกับฮันบินที่สุดนิ่"

"ไม่นะคะ เราไม่เคยสนิทกัน เราไม่รู้จักกันเลยค่ะ เค้าไม่รู้จักฉัน"

"เป็นอะไรอะไรกันรึป่าว"

"ช่างเถอะนะคะพี่ มาพูดถึงธุระของเราดีกว่า"

"ก็ได้ถ้าจีซูไม่อยากพูดพี่ไปถามไอ่บินเอาก็ได้"

"ฉันจะมาถามว่า ดงฮยอกเจ้าชู้มั๊ยอ่ะพี่"

"ไอ่ดงอ่ะนะ มันอ่ะเด็กน้อยไม่เจ้าชู้หรอก"

"แล้วจีซูถามถึงมันทำไม ชอบหรอ"

"ป่าวค่ะ เพื่อนฉันฝากถามน่ะ ขอบคุณสำหรับคำตอบนะคะ ขอตัวก่อนนะค่ะ"

ฉันเดินออกมาโดยไม่สนใจว่าคนข้างหลังจะสงสัยอะไรฉันเดินไปถึงที่ๆมีเพื่อนตัวสูงนั่งเครียดอยู่

"นี่แกคือว่าดงฮยอกเค้าเป็นแบบเอ่อออ..."

"เป็นแบบไหนอ่ะแก เค้าเป็นแบบไหนกัน"

"แบบเอ่ออ แกจะฟังจริงๆหรอ"

"แก รีบๆเล่ามาสิสติฉันจะแตกแล้วเนี่ย"

"เค้าเป็นเหมือนเด็กน้อยอ่ะไม่เจ้าชู้"

"แล้วแกจะให้ฉันลุ้นทำไมเนี่ย ไอ่เพื่อนบ้า"

"ฉันแค่อยากให้แกลุ้นฮ่าๆ ยิ้มได้แล้วสินะ"ฉันพูดเมื่อเห็นเพื่อนตัวสูงยิ้มหน้าบาน

"ฉันมีความสุขไงแก ฉันจะคบกับเค้า"

"น่าอิจฉาจริงเลยแกเนี่ย"

"แกก็มีของแกอยู่นิ่ ฮันบินอ่ะ"

"อย่าพูดชื่อนี้อีกนะฉันไท่อยากฟัง"

"แกเป็นอะไรไปอ่ะ"

"ฉันของไปเรียนก่อนนะ"ฉันรีบเดินเข้าไปเรียนโดนทิ้งให้เพื่อนนะสงสัยกับเรื่องของฉันอยู่คนเดียว

ถึงจะไม่ค่อยมีคนอ่านเท่าไหร่แต่ไรท์ก็จะเข้ามาอัพบ่อยๆให้ทุกคนอ่านกันนุะคะ ขอบคุณที่เข้ามาอ่านค่ะ