เจ้าหญิงน้ำแข็งคริสตัล

ลำดับตอนที่ #5 : เล่าสู่กันฟัง...

พักกลางวัน...

กริ่ง...กริ่ง...กริ่ง...

"มาร์คเว้ยยย...ไปกินข้าวกัน"

จูเนียร์เดินมาที่โต๊ะมาร์คเพื่อชวนเพื่อนรักไปกินข้าวตามปกติทำเอาคนที่นั่งข้างๆลุ้นเหมือนกันว่ามาร์คจะลืมที่นัดกันไว้รึป่าว...

"เนียร์วันนี้นายไปกินกับซอลลี่ไป"

คำตอบของมาร์คทำให้คริสตัลเกือบจะยิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัว

"โห่ววว ทำไมว่ะนั่น"

คนหน้าหวานโวยวาย

"โถ่วว ก็แค่วันนี้วันเดียวเองเพื่อน เราแค่มีธุระนิดหน่อยน่ะ"

"แต่ก่อนไม่เห็นมีธุระเลยนายแม่งเปลี่ยนไปว่ะ ให้เราไปกินกับซอลลี่เนี่ยนะนายก็รู้ว่าซอลลี่โดนแอนตี้เพราะเรื่องที่สนิทกับฉันอ่ะ"

"งั้นนายก็ไปกินคนเดียวดิ่"

"ได้ไงงั้นเราก็เหงาดิ งั้นนายบอกเรามาก่อนว่านายมีธุระอะไร"

"เรากับคริสตัลเรามีเรื่องจะคุยกันนิดหน่อยน่ะ เหตุผลพอมั๊ย"

"ไปสนิทกันตอนไหนว่ะนั้น เออๆเราไปและ ซอลลี่ป่ะไปกินข้าวกัน"

จูเนียร์กับซอลลี่ก็เดินไปกินข้าว

"ฉันว่านายกับจูเนียร์เข้ากันดีนะ ฮ่าๆๆ"

คริสตัลแซวมาร์คและขำคำพูดขอตัวเอง

"ขำเหมือนกับชาวบ้านเค้าเป็นด้วยหรออ..."

คำตอบทำเอาคริสตัลชะงักเลยที่เดียว

"ไม่รู้สินี่อาจจะเป็นการขำหนึ่งครั้งในรอบปีมั้ง"

แต่ก็กลับเข้าสู่หมวดเย็นชาเหมือนเดิม

"อ่อๆ ไปหาที่คุยกันเหอะที่มีเดี๋ยวมีคนได้ยิน"

"ดาดฟ้าเป็นไงล่ะ คนน้อยดี"

"ป่ะงั้นไปกันเถอะ"

มาร์คและคริสตัลเดินขึ้นบันใดเพื่อไปที่ดาดฟ้าแต่ถูกจับจ้องด้วยสายตาของแฟนคลับที่กรี๊ดมาร์ค...

แกๆดู นั่นดิพี่มาร์คเดินมากับเด็กใหม่คนนั้นอ่ะ 

แหม่ยัยนี่มันร้ายเว้ย มาแปปเดียวคาบพี่มาร์คไปและเดี่ยวได้เห็นดีกัน

เอาแล้วสิชะตาของคริสตัลไม่ต่างไปจากซอลลี่แล้วไงแล้วคริสตัลจะทำยังไงละทีนี้...

ดาดฟ้า...

"ไหนๆมีอะไรจะถามฉัน"

มาร์คถามคำถามที่ค้างคาใจมาตั้งแต่เช้า

"คือฉันสงสัยน่ะว่าทำไมนายถึงเป็นแบบนี้ดูนายเย็นชาดูนายแปลกๆอ่ะดูไม่สนใจผู้หญิงคนไหนเลย"

"ถ้าฉันตอบเธอก็ต้องฉันโอเคมั๊ย"

มาร์คก็อยากรู้ความลับของคริสตัลเหมือนกัน

"ได้สิ"

"บ้านฉันมีลูก3คนมีพี่เจบีแจ็คสันแล้วก็ฉันส่วนจูเนียร์ที่เธอบอกว่าเข้ากับดีน่ะมันเป็นลูกพี่ลูกน้องกับฉันเรา2คนสนิทกันมากเพราะโตมาด้วยกันฉันมีเพื่อนคนเดียวคือจูเนียร์เพราะเพื่อนๆคนอื่นคิดว่าฉันแย่งแฟนพวกมันแต่ว่าผู้หญิงพวกนั้นเข้าหาฉันเองฉันเลยไม่ต้องการผู้หญิงจนถึงทุกวันนี้ฉันไม่เคยโดนทิ้งจากผู้หญิงแต่ฉันกับโดนเพื่อนทั้งหมดทิ้งเพราะผู้หญิงฉันไม่ชอบการมีแฟนหรือชอบผู้หญิงคนไหนเลยตั้งแแต่นั้นมาและฉันก็ไม่มีเพื่อนใหม่เลยซักคนเพราะเรื่องพวกนี้มั้งที่ทำให้ควาามร่าเริงหายไปจากตัวฉัน แล้วเธอล่ะ"

"ฉันน่ะหรอบ้านฉันก็มีลูกอยู่3คนเหมือนกันมีพี่วิคตอเรียลูน่าแล้วก็ฉันเรื่องความเย็นชาของฉันน่ะหรอไม่ได้เกิดจากอะไรหรอกฉันว่ามันเป็นเพราะนิสัยของฉันเองนั่นแหละเพราะฉันเกลียดที่มีคนมาชมว่าน่ารักเกลียดที่ๆมีคนเยอะๆเกลียดสายตาที่จ้องฉันที่เป็นแบบนั้นเพราะฉันไม่มั่นใจว่าฉันสวยหรือน่ารักฉันไม่มั่นใจความน่ารักของฉันๆเลยไม่ค่อยจะยิ้มหรือพูดคุยกับใคร เป็นเพราะว่าฉันเคยโดนผู้ชายที่ฉันรักมากทิ้งฉันด้วยเหตุผลว่าฉันดีไม่พอทำให้ฉันเลือกที่จะเปลี่ยนตัวเองให้ดีพอแต่เค้ากับไม่กลับมาหาฉันแต่ตอนนี้เค้าคงไม่กลับมาหาฉันแล้วแหละ แต่ฉันก็ยังไม่อยากเสียเวลากับความรักอีกแล้ว ฉันเหนื่อยมาพอแล้ว นายเข้าใจฉันมั๊ย"

เล่าไปน้ำตาคริสตัลก็ซึมไปจนคริสตัลพังกำแพงที่มีต่อมาร์คตั้งแต่แรกลงไปหลงเหลือแต่ความไว้ใจและเชื่อใจและร้องไห้ออกมาเพราะควาามเก็บกดที่เก็บไว้ในใจมาตลอด มาร์คก็อดที่จะปลอบไม่ได้ก็เลยกอดคนตัวบางไว้ที่อกหนาเพื่อแสดงว่าเค้าจะอยู่ข้างๆคนๆนี้ตลอดไป...