คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
บทนำ
ภายในเรือนขนาดกลาง เครื่องเรือนต่างๆจัดวางเป็นระเบียบเรียบร้อย ลมพัดแผ่วเบาแทรกผ่านหน้าต่างเข้ามาทำให้ม่านสีอ่อนไหวเบาๆ ดอกไม้ในแจกันลายครามไหวตามแรงลมกลีบน้อยๆของมันร่วงหล่นลงบนโต๊ะไม้
เมื่อมองไปที่ประตูเรือนพบร่างสีขาวของคนผู้หนึ่งเคลื่อนเข้ามาช้าๆ จนกระทั่งร่างนั้นก้าวเข้ามาในเรือนจึงมองเห็นร่างของชายวัยกลางคนใบหน้าที่เคยมีเคราแพะบัดนี้กลับเกลี้ยงเกลา
คิ้วพลันขมวดเมื่อเห็นใบหน้าเช่นนั้นของหลานฉีเหรินห่งอวิ๋นเซินปู้จื่อฉู่ เตี่ยของเขา
“เหตุใดจึงมองหน้าเตี่ยเช่นนั้นเล่าลูกรัก พอเตี่ยมิมีเคราแล้วหล่อเหลามากใช่หรือไม่” เตี่ยถามด้วยใบหน้าและน้ำเสียงที่หวานหยดย้อย
อีกทั้งคำถามที่ต่อให้ตายแล้วเกิดใหม่อีกสิบชาติเตี่ยก็ไม่มีทางถามเช่นนี้ ทำให้เขามองหน้าเตี่ยเหมือนเห็นของประหลาดยิ่งกว่าเดิม
ครั้นจะอ้าปากตอบกลับไม่สามารถทำได้ ขณะเดียวกันร่างของเตี่ยก็เคลื่อนเข้ามาใกล้ยิ่งกว่าเดิม หลานอี้เหรินขยับถอยหลังตามสัญชาตญาณก่อนจะหยุดนิ่งด้วยความตะลึงอีกครั้ง เมื่อใบหน้าที่เคยเกลี้ยงเกลาของเตี่ยมีเครางอกออกมา
“ข้าถามเหตุใดเจ้าไม่ตอบ ฮุ่ยเจิน!!” ในตอนที่เขากำลังถามตัวเองว่าที่มันเรื่องอะไรกัน ความฝันหรือ เตี่ยก็ตะคอกออกมาเหมือนตอนดุเหล่าศิษย์พี่ในสำนักยามทำผิดกฎ
ภาพของเขาในวัยเพียงห้าขวบน้ำตาไหลออกมาเพียงเพราะตกใจเสียงตะคอก และเริ่มไหลหนักกว่าเก่าเมื่อเห็นเตี่ยยกไม้เรียวขึ้น
“เตี่ยอย่า!”
ตอนที่ไม้กำลังจะกระทบกับผิวของเด็กชาย เขาก็สะดุ้งตื่นขึ้นมาพร้อมกับเสียงหอบของตน เมื่อกวาดสายตามองไปรอบๆก็พบกับเครื่องเรือนที่คุ้นตา
“ให้ตายเถอะ นี่มันฝันบ้าบออะไรกัน” ร่างโปร่งขมวดคิ้วแล้วสบถออกมาเบาๆก่อนจะสลัดผ้าห่มสีขาวสะอาดออกจากตัว ชุดนอนสีขาวชุ่มไปด้วยเหงื่อ เขาปลดชุดท่อนบนออกอย่างไม่ใยดีก่อนจะเดินไปเตรียมน้ำอาบหวังจะสงบจิตสงบใจจากฝันร้ายที่แสนสะพรึง
ถ้าเกิดยังไม่ดีขึ้นเขาคงจะต้องไปขอให้ต้าเกอกับวั่งจีเรียกขวัญกลับมาหรือไม่ก็ไปไหว้พระบ้างแล้วล่ะ
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ความคิดเห็น