คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
อารัมภบท
คำทำนายจากหมอดูแห่งไลลาเวทส์
กึกกัก กึกกักๆ
ตึกตัก ตึกตักๆ!!!
มือหนาของบุรุษคนหนึ่งกำลังไขกุญแจที่อยู่ในพวงที่มีอยู่เป็นร้อยดอกด้วยท่าทีลุกลี้ลุกลนเหมือนกลัวใครสักคนที่ตามล่าเขาอยู่หาเขาพบ
นัยน์ตาสีดำขลับเหลือบมองทางซ้ายทีขวาทีพร้อมกับการเปลี่ยนดอกกุญแจไปเรื่อยๆ จนกว่าจะหาดอกที่ใช่สำหรับการเปิดกล่องไม้เล็กๆ ที่ไม่มีใครสามารถยกมันขึ้นได้ทั้งๆ ที่ของที่อยู่ข้างในก็ไม่ใช่วัตถุที่มีน้ำหนักอะไรมากมาย ออกจะดูเป็นของที่สามารถพกพาไปไหนมาได้ด้วยซ้ำ
“โธ่เว้ย!!!” ชายหนุ่มสบถอย่างหัวเสีย
กุญแจดอกแล้วดอกเล่าล่วงตุบๆ ไปอยู่อีกฝากภายในวงล้อพวงที่คล้องมันอยู่อย่างรวดเร็วแสดงให้เห็นว่าผู้ที่ใช้มันกำลังร้อนรนใจมาก
“ดอกไหนของมันกันแน่วะเนี่ย!” ชายหนุ่มเจ้าของเรือนผมสีฟ้าอ่อนเทอร์คอยส์จนดูติดขาวคนเดิมถอนหายใจพรืดออกมาอีกครั้งด้วยความไม่สบอารมณ์กับการที่ต้องมันยืนไขกุญแจที่ไม่รู้ว่าดอกไหนเป็นดอกไหนนานเป็นเวลาเกือบๆ จะย่างเข้าหนึ่งชั่วยามไปแล้ว
...ป่านนี้พวกหน้าโง่นั่นคงไหวตัวทันฉันแล้วล่ะสิ...
ชายหนุ่มคิดพลางยิ้มเยาะ ‘พวกหน้าโง่’ ที่ว่าในใจอย่างปลงตกให้พวกนั้นจริงๆ ที่รู้ตัวและเคลื่อนไหวกำลังได้ช้าอย่างกับเต่าคลานแบบขี้เกียจ แต่เขาก็มีเวลาเยาะเย้ยคนอื่นได้ไม่นาน
เพราะถ้าชักช้าโชคชะตาของเขาอาจเล่นตลกกับเขาเป็นว่าเล่นก็เป็นได้
เหลือกุญแจอยู่สามดอก!
นัยน์ตาสีดำขลับจ้องมองกุญแจสามดอกสุดท้ายที่เจ้าตัวกำไว้อย่างใจจดใจจ่อ มันต้องมีสักดอกนั่นล่ะที่ใช่
หนึ่งในสาม!!!
ตึกตัก ตึกตัก ตึกตักๆๆๆ
!!!
เสียงฝีเท้าดังทึกทักจากข้างนอกใกล้เข้ามาทุกทีๆ ราวกับกดดันและพาสติสมาธิของคนที่ซ่อนตัวอยู่กระเจิดกระเจิงไป ‘ฮันเตอร์ สวาเดอร์ลิน’ ไม่รอช้าให้พวกคนในสภามาถึงแน่นอน เขารีบตัดสินใจฝากฟางชีวิตเส้นสุดท้ายไว้กับดวงชะตาที่พระเจ้าลิขิตมาโดยการสุ่มเดาเลือกกุญแจดอกสุดท้ายในสามดอกออกมาไขเพื่อนำเอาสิ่งของที่เขาอุตส่าห์เสี่ยงชีวิตมาหลายครั้งออกไป
‘ถ้าท่านจ้าวยังจะทรงจำได้ว่ามอบหมายหน้าที่ให้ใครรับไปปฏิบัติก็ทรงช่วยอำนวยอวยชัยให้โชคชะตาเข้าข้างข้า ‘ฮันเตอร์ สวาเดอร์ลิน’ คนนี้ด้วยเถิด’
กริ๊ก!
สำเร็จ!
ฮันเตอร์ สวาเดอร์ลิน หนุ่มน้อยนักศึกษาชั้นปีที่สามมีบรรดาศักดิ์เป็นประธานหอซางฟรัจ และมียศฐาเป็นถึงรองประธานสภานักศึกษามหาวิทยาลัยนานาชาติธินีเฟียร์พ่นลมหายใจแห่งความลุ้นละทึกให้หายจางไปให้หมดจากอณูร่างกายเมื่อสิ่งของที่เขาต้องการอยู่ภายใต้อ้อมอกของเขาแล้ว
เจ้าตัวกอดวัตถุแข็งในอ้อมกอดแน่นราวกับจะฝังมันเข้าไปในร่างกายเสียให้ได้เพราะกลัวว่ามันจะถูกศัตรูผู้ตามล่ามาแย่งเอาไปหน้าด้านๆ
“วางมันลงซะ! ฮันเตอร์” เสียงขู่กรรโชกจากชายร่างสูงในชุดนักศึกษามหาวิทยาลัยธินีเฟียร์เต็มยศดังขึ้นพร้อมๆ กับดาบเล่มยาวที่มีอักษรภาษาอังกฤษสลักไว้กลางดาบเป็นทางยาวว่า ‘Glendale’ พาดลงบนบ่าของคู่กรณี
“ใจเย็นๆ เพื่อน” ฮันเตอร์บอก เหยียดริมฝีปากยิ้มเย็นก่อนจะใช้นิ้วทั้งห้าดันอาวุธด้ามยาวที่วางผิดที่ผิดทางให้ห่างจากตัวเขา
“อย่าคิดว่าฉันล้อเล่นนะ!” หนุ่มน้อยเจ้าของดาบพูดด้วยความโทสะกับอารมณ์เย็นๆ ไม่เคยเปลี่ยนของเจ้าคนตรงหน้าที่ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหนเขาก็ไม่มีทางนับว่ามันเป็นเพื่อนได้ลงเด็ดขาด
“เปล่าคิด” หนุ่มผมฟ้าอ่อนเทอร์คอยส์พูด ไหวไหล่อย่างไม่ใส่ใจ ก่อนจะเอ่ยประโยคที่ทำให้เขาต้องเจ็บแค้นเคืองใจไปตราบนานเท่านานจนชั่วชีวิตออกมา “เจ้าไม่กล้าทำอะไรข้าหรอก”
ชิ้ง~!
สิ้นคำ ดาบที่ถูกปัดลงมากลับขึ้นไปตวัดเฉือนเนื้อบริเวณใบหน้าด้านซ้ายมือคมคายของชายหนุ่มให้เป็นแผลทางยาวที่ยากต่อการเยียวยารักษาให้เป็นแบบเดิมได้ เรียกเลือดให้ไหลยาวตามแผลราวกับเปิดน้ำในก๊อกทิ้งไว้
เรียกเสียงฮือฮาจากคนในสภานับสิบคนที่เพิ่งจะมาถึงห้องที่เกิดเหตุได้ไม่ยาก แต่ทุกคนก็ไม่คิดจะห้ามเพราะรู้อยู่แก่ใจอยู่แล้วว่าสองคนนี้กำลังชิงตำแหน่งรองประธานสภากันอยู่ ถึงแม้ว่าตำแหน่งนี้จะตกเป็นของฮันเตอร์ไปแล้วแต่คนอย่างหนุ่มผมน้ำตาล นัยน์ตาสีฟ้าสดคนนี้ย่อมไม่ปล่อยให้ ‘ของที่เป็นของเขา’ หลุดลอยไปอยู่กับคนอื่นง่ายๆ ได้หรอก
หนุ่มน้อยผู้ได้รับบาดแผลใช้มือลูบเพื่อห้ามเลือดอย่างผู้เชี่ยวชาญด้านสายเวทการรักษา ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมายกริมฝีปากยิ้ม หัวเราะดังหึๆ ในลำคออย่างไม่คิดโต้ตอบ
“สมแล้วที่เป็นคนในตระกูลเกรนเดล” หนุ่มน้อยประธานหอซางฟรัจว่ายิ้มๆ “ยิ่งทายาทรุ่นหลังๆ มานี้ดูจะเข้มแข็งไม่แพ้กันเลยแม้สักคนเดียว และมีความเข้มข้นของสายเลือดมากขึ้นมาเรื่อยๆ ซะด้วยสิ เจ้ากับเจซีร์ใครเป็นทายาทรุ่นสุดท้ายกันล่ะ”
ว่าจบเลือดที่เคยห้ามไว้ก็ไหลออกมาอีก
คำตอบจากคำถามเมื่อกี้คงจะเป็นเจ้าคนตรงหน้านี่สินะที่เป็นทายาทรุ่นสุดท้าย เพราะว่ากันว่าทายาทจากตระกูลเกรนเดลรุ่นสุดท้ายแห่งยุคนั้นจะมีพลังจากการใช้ดาบของตระกูลมหาศาล
นี่ขนาดสายเวทของเขายังเอาไม่อยู่
เห็นทีต้องมองฝ่ายตรงข้ามเสียใหม่แล้ว...
“ปัญญาห้ามเลือดของนายมีเท่านี้เหรอ ได้ยินมาว่านายถนัดพวกเวทสายนี้ไม่ใช่เหรอ ท่านรองประธานสภานักศึกษามหาวิทยาลัยนานาชาติธินีเฟียร์” คำสุดท้ายเจ้าตัวคนพูดเองจงใจลากให้ยาวๆ เพื่อยั่วโมโหฝ่ายตรงข้ามเป็นพิเศษ
“ถ้าเป็นดาบธรรมดาสามัญทั่วไป หรือจะเป็นดาบที่ปลุกเสกขึ้นมาโดยเฉพาะ ข้าคงรับมือไหว แต่นี่เป็นดาบของตระกูลเกรนเดลของเจ้า และคนที่ใช้ดาบก็เป็นเจ้าด้วยนี่สิ...” หนุ่มน้อยฮันเตอร์ ประธานหอซางฟรัจว่า “ข้าคงไม่อาจต้านพลังของเจ้าได้หรอก เจโรม เกรนเดล”
“หึ ทำเป็นพูดดีไป ยังไงซะ ฉันก็ต้องตัดคอนายไปเสียบประจารให้แก่รุ่นน้องและคนทั่วไปดูเป็นอนุสาวรีย์หน้าหอซางฟรัจของนายอยู่ดี รุ่นน้องหอนายจะได้สำนึกว่าเลือกยกตำแหน่งให้ผิดคน และหอนายก็จะถูกปลดธงประจำหอไปสองเดือนเต็มพร้อมกับหักคะแนนหอสองหมื่นคะแนน คิดเอานะว่าคนในหอซางฟรัจที่เย็นจัดติดลบอุณหภูมิจะหนาวตายอีท่าไหนกว่าจะได้แก้คะแนนนี้เสร็จ บวกกับการดับเทียนวิญญาณของทุกคนในหอ รุ่นน้อง เพื่อน และรุ่นพี่ก็ถูกพักการเรียนเป็นเวลาเดียวกับการปลดธง จนกว่าจะได้รับการคืนธงถึงจะสามารถกลับมาเรียนใหม่ได้” เจโรมสาธยายมาแบบละเอียดราวกับท่องมาเพื่องานนี้โดยเฉพาะ บวกกับการที่เขาเป็นประธานกรรมการสภานักศึกษาประจำมหา’ ลัยด้วยเขาถึงจำกฎและบทลงโทษพวกนี้ได้
พวกเขาสามทั้งฮันเตอร์ เจโรม รวมทั้งประธานอีกหนึ่งคนดูเหมือนกับว่าต่างฝ่ายต่างจ้องจะจับผิดกันและจำข้อนั้นๆ มาใส่ในกฎเพื่อเป็นตัวช่วยในการจำกฎได้เป็นอย่างดี ป้องกันการถูกลงโทษหากจำกฎมหา’ ลัยไม่ได้ภายในหนึ่งปี
ถึงจะว่าอย่างนั้นแต่ความจริงคนหลังนี่แทบจะไม่สนใจเลยว่าใครจะเป็นตายร้ายดียังไง เพราะประธานสภานี่เน้นความฮาอย่างเดียว ฮาได้ตลอดเวลาแม้ว่าจะไม่มีคนขำ
เพราะว่ามีเขาในสภานี่ล่ะที่คอยทำให้คนในสภาคลายความเครียดลงได้บ้างเล็กน้อย
“หึ! วันๆ เจ้านี่คงจะคิดแต่เรื่องหักล้างเผาผลาญข้าสินะ” ฮันเตอร์เอ่ยเรียบๆ
“มันแน่นอน ของแบบนี้ใครดีใครได้ไป” เจโรมว่า ยกริมฝีปากขึ้นยิ้มน้อยๆ เพื่อเป็นการเยาะเย้ย ก่อนที่นัยน์ตาสีฟ้าสดจะตวัดไปมองเห็นวัตถุแข็งที่เป็นสีน้ำเงินอยู่ในอ้อมกอดของคู่สนทนา “จะยังไงก็ช่าง นายคืน ‘ของที่ไม่ใช่ของนาย’ มาให้ฉันซะดีๆ “
ประโยคเมื่อกี้เหมือนมีอะไรบางอย่างแอบแฝงอยู่ สามารถตีความหมายให้เป็นสองแงสองง่ามได้
“ถ้าคิดอยากได้คืนล่ะก็...” ฮันเตอร์อาศัยจังหวะที่เจโรมและคนอื่นๆ ตั้งใจจะฟังคำที่เขาเว้นช่วงไว้หันหลังกลับวิ่งหนีเตรียมจะกระโดดลงหน้าชั้นหอคอยของหอที่มีความสูงพอที่จะทำให้หูอื้อได้ลงไป
พรึ่บ!
เสียงวาดมือกลางอากาศไปในทิศทางเดียวกับหน้าต่างบานเลื่อนของชั้นหอคอยดังขึ้น หน้าต่างบานที่ฮันเตอร์กำลังจะกระโดดลงไปปิดพึ่บเข้ามาในทันทีตามแรงสั่งของผู้ใช้เวท
ฮันเตอร์ไม่สามารถกระโดดลงไปได้ก็จริงแต่สิ่งที่พวกเขากำลังแย่งกันอยู่ตกลงไปในแม่น้ำสายกลางที่ไหลผ่านหน้ามหาวิทยาลัยของพวกเขาที่คนทั่วไปเรียกว่า ‘เวอร์ชิว (Virtue)’ เป็นแม่น้ำที่มีคุณธรรม แสดงความจริงและเปิดเผยทุกอย่างออกมาได้ลงไปแล้วเรียบร้อย
ทุกสายตาหันไปมองคนที่มาช่วยโจรได้ทันเวลาแต่ไม่ทันมาช่วยของดีที่ตกน้ำไปแล้ว
“ท่านประธาน” ทุกคนต่างโค้งคำนับรับท่านประธานของพวกเขาในทันที
จะเว้นก็แต่...
หนุ่มน้อยผมน้ำตาล นัยน์ตาสีฟ้าสดที่ไม่เคยเคารพประธานมาแต่ไหนแต่ไรกับสาวน้อยหน้าตาน่ารัก ผิวขาวผ่องเป็นยองใย นัยน์ตาและผมหางม้าสีทองที่ไม่เคยจะได้คำนับกันตามกฎสักครั้งก็เท่านั้น
“จะมาช่วยน่ะก็ควรมาช่วยให้ถูกเวลากว่านี้หน่อยนะ” สาวน้อยผมทองว่า จิกสายตาสีเดียวกันกับผมหางม้าตึงของเธอใส่คนที่พูดด้วย “ไอ้คุณประธาน”
“แฮะๆ” ประธานไม่มีอะไรทำก็ได้แต่หัวเราะแห้งแก้ตัว เกาท้ายทอยอยู่อย่างนั้น
ส่วนเจโรมก็รีบประชิดตัวฮันเตอร์ก่อนที่เจ้าหมอนี่ที่มากเล่ห์เหลี่ยมกลจะหลบหนีไปได้ซะก่อน ดาบเล่มเดิมที่ใช้ตวัดแก้มของเพื่อนร่วมสถาบันกลับไปอยู่ที่คอของคนร้ายไปแล้วเรียบร้อย
“คราวนี้ นายคงหนีไม่พ้นคุกใต้น้ำแน่” เจโรมบอก “ทั้งถูกปลดตำแหน่งเอย ติดคุกเอย ทำให้รุ่นน้องซวยเอย อย่าหวังว่าตัวเองยังจะมีหน้ามาโผล่คอเดินเฉิดฉายร่อนไปร่อนมาอยู่ในธินีเฟียร์ได้”
“หึ!” คนถูกขู่ไม่ได้รู้สึกสะทกสะท้านอะไรด้วยเลยแม้แต่น้อย กลับยิ้มมุมปากอย่างสบายอารมณ์ไม่สมฐานะในตอนนี้เลยสักนิด
“อย่าว่าแต่ธินีเฟียร์เลย นายคงไม่มีหน้าไปโผล่ไปที่ไหนอีกแล้วล่ะ ทั้งซางฟรัจ อีรีเธียส เวรินไรท์ เจนิเมส ลีเกล โคลัมบัส ลีเซ เซนาเลียส เอโซเนีย เธียเรร่า ฟีเรนซ์ เทริส หรือแม้แต่กระทั่งอามินอสเองก็เถอะ” เจโรมว่า ยังคงระยะดาบไว้ที่เดิม หรือดีไม่ดีเขาอาจจะจงใจเลื่อนมันให้เข้าไปใกล้คอของเจ้าคนไม่เจียมบอดี้กว่านี้อีกก็ได้
“ไม่จริง!!! อามินอส....”
คำพูดของฮันเตอร์ที่เตรียมจะโต้แย้งคำกล่าวของเจโรมถูกกลืนไปด้วยเสียงดังของใครหลายๆ คนที่อยู่ในบริเวณหอคอยและอยู่ข้างล่างริมแม่น้ำเวอร์ชิวที่มีจำนวนนับหมื่นเนื่องจากวันนี้เป็นวันหยุดนักศึกษาจากทั้งสิบสามต่างก็มาดูวัตถุแปลกประหลาดที่เปล่งแสงเหลืองนวลอยู่กลางแม่น้ำที่ดังพร้อมใจกันเป็นอย่างมากโดยมิได้นัดหมายว่า
“คำทำนายจากหมอดูแห่งไลลาเวทส์!!!”
...คำทำนายจากหมอดูแห่งไลลาเวทส์เริ่มต้นขึ้นแล้ว...
ความคิดเห็น