ลำดับตอนที่ #8
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : ตอนที่ 8 * in This night *
“ ฮัลโหล อยู่ตรงไหนอ่ะ เซน “ ซอนเทียโทรศัพท์จิกเพื่อนสาว
“ ฉันรออยู่ตรงน้ำพุหน้างาน กะแองจี้นานแล้วนะ “
“ อือ งั้น แค่นี้นะ “
ซอนเทียอยู่ในชุด สีแดง ร้อนแรง ส่วนแองจี้อยู่ในชุดสีครีม ผ้าบางเบา หนุ่มๆใน รร
มอง 2 สาวกันเป็นทาง
“ วิ้ง ! วิ้ง ! “ เหมือนมีแสงประมาณ โฆษณา Blink ส่องประกายสว่างวาบที่ร่าง
เด็กสาวคนหนึ่ง ( - - ไม่ผิดหร๊อก นางเอก กรูเอง หิหิ )
เซน่า เดินจับชายกระโปรง สีดำ อย่างระมัดระวัง พลางชะเง้อมองหาเพื่อนสาวของเธอ
เส้นผมงดงาม ดุจใยไหม ถูกสายลมอ่อนๆ พัดเบาๆ ผ่านไป
“ เฟี้ยวว วว !! “
“ โอว อะไรจะงดงามปานนี้ !!! “ ชายหนุ่มในงานเปลี่ยนเป้าหมายจาก
แองจี้และซอนเทีย มาเป็นนางเอกของอิฉัน ทันที ( ^O^ โฮะ โฮะ โฮะ )
“ ขอโทดค่ะ ขอทางหน่อยค่ะ “ เซน่า ยิ้ม แห้งๆ ไปที่เด็กหนุ่มเห่ยๆคนนึง
ที่ยืน เซ่อ ขวางทางเธออยู่ อีตานั่น จ้อง เซน่า ไม่กระพริบตา
“ ค.. ครับ คุณ.. เอ่อ ช…. ชื่อ…ไร ..ล “
แต่ทว่าไอ้ผู้ชายคนนี้มันแค่ตัวประกอบ เซน่าเลยเดินจากมันไป หุหุ
“ โอ้ย ใจละลาย ใจละลาย ละละละ ละลาย ละลาย“
ไอ่หน้าเห่ยนั้นเข่าอ่อนซุดลงไปกอง กะพื้น
“ เซน่า !! “ เด็กสาวหันไปตามเสียงที่เรียกทันที
แองจี้และซอนเทียกำลังเดินตรงฝ่าดงชายหนุ่ม มาหาเธอ
“ ว้ายๆ ต๊าย หล่อนดู ยัยคนนั้นสิย่ะ Dior ทั้งตัวเลยอ่ะ “
“ เหมือนแสงสว่างมันไปรวมกันอยู่ตรงนั้นเลยเนอะว่ามั้ย “
“ * วิ้ง !! วิ้ง !! * “
“ ก็บอกแล้วว่า อีกเซี้ยววิ ฉันจะถึง “
เซน่าพูดขึ้นเมื่อเห็นเพื่อนสาวตกตะลึง
“ นิแก ดูดี กว่า ที่ฉันคิดไว้ซะอีก “ แองจี้ ยิ้ม กรุ้มกริ่ม ไปให้เซน่า
< เอ๊ะ แม่งๆ นะ นี่แกคิดว่าฉันไม่สวยหรอย่ะ แองจี้ = “ = >
“ \" เข้าในงานเหอะ “ ซอนเทียเอ่ยชักชวน
ระหว่างทางเดิน ซอนเทียก้ออธิบาย ลักษณะของการประกวด Ms. pop ให้เซน่า
รู้ไปด้วย ต้องตอบคำถามยังไง ต้องยิ้มแบบไหน ต้องเดินเชิ่ดๆประมาณเท่านี้
เท่านั้น จะเบียดไอ่พวกตัวประกอบ ให้หล่นไปได้ยังไง และที่สำคัญ
ห้ า ม แ พ้ นั ง กุ๊ ด จี่ เป็นอันขาด !!!!
“ นิ เซน แกต้องยิ้ม ยั่วๆ เซ็กๆ ไว้ก่อนนะยะ กรรมการส่วนใหญ่มันเปงผู้ชาย
“ เหอ ๆ (- -“) “ เซน่าถึงกับยิ้มเจื่อนๆ
“ แล้วก็ใช้นิ้วมือ อันเรียวงาม สบัดเส้นผม แบบนี้ “ ซอนเทียให้แองจี้สาวห้าว
สาธิตให้ เธอดู ( คนอ่านคิดสภาพ ทอมผ่านศึกเขมรสะบัดผมนะคะ แบบนั้น
-ล่ะค่ะ) - -a
< นิ ไอ่นิ้ง ตรูไม่ใช่ทอมผ่านศึกนะเฟ่ย T T เปรียบซะอุบาทว์ >
“ แฮ่ แฮ่ (“- -) “ เซน่า พยักหน้า บ่งบอกอาการเริ่ม หวาดผวา
ประกวด เชี่ยไรฟร่ะ
“ ตึง ตึง โป่ะ ตึง ตึง ตึ่ง โป้ะ “ เสียงเพลงเริ่มดังขึ้น
“ น้อง ๆ คนไหน ที่ ลง ประกวดไว้ มารวมตัวที่ห้อง ทีมงานด้วยนะจ๊ะ “
เสียง ดีเจ ประกาศ ออกทางไมโครโฟน
“ ตึง ตึง โป้ะ ตึง ตึง ตึ่ง โป้ะ “
“ เค้าเรียกฉันแล้วหรอ “ เซน่าถามน้ำเสียงไม่มั่นใจ
“ เออสิย่ะ อย่าลืมที่ฉันบอกแกล่ะ “ ซอนเทียพูดกำชับ
“ ตึง ตึง โป๊ะ ตะ ตึง ตึ่ง โป้ะ “
“ รีบไปได้แล้ว พวกเราจะคอยให้กำลังใจอยู่ หน้าเวทีนะ “ แองจี้เอ่ยแล้วดันตัว
เซน่า ให้ก้าวเท้า ออกเดิน
“ เซน่า !! “ ซอนเทีย เรียกพร้อมกับทำท่า โดฟชนะเลิศ ให้ เธอดู
“ เหอ เหอ - - ขืนแพ้ขึ้นมาไอ้พวกนี้ยำ มาม่า ฉันแน่ “ เด็กสาวคิดและเริ่ม
มุ่งหน้าไปทางห้องทีมงานหลังเวที
-- - - - - - - L o v e B r a n d n a m e - - - - - - - - - - - - - - - - -
ก่อนหน้าวันงาน 1 วัน วิลเลี่ยม ได้พยายาม บังคับ ขู่เข็น
ขมขื่น กระทำชำเรา ให้ ริชาดต์ มางานเป็นเพื่อนเค้าด้วย + _=
(คนเขียนออกอาการหื่น แ - ก =.,= หุหุ )
“ ก็บอกแล้วไง มันไร้สาระ “ ริชาดต์พูดอย่างหงุดหงิด
“ เหอะน่า ถ้านายไม่มา เราไม่ใช่เพื่อนกัน “ วิลเลี่ยมยื่นคำขาด
“ เฮ้ย มันก็แค่หนุกๆล่ะว้า นายจะซีเรียสไปทำไม ก็แค่มา “ แมคธิวหรือ แมคเอ่ย
ตาแมคเนี่ย เป็นเพื่อนสนิทของริชาดต์และวิลเลี่ยมอีกคน iq สูงมั๊กมาก
ว่างๆชอบนั่ง หน้าจอคอม เพื่อสร้างไวรัส ตัวใหม่ป่วนชาวบ้าน
เป็นหลานคนโปรด ของ บิล เกรด คนที่ผลิตโปรแกรมไมโครซอฟต์ อ่ะค่ะ
เพราะฉะนั้นถ้าเพื่อนของเค้าหรือใครมีปัญหา การแก้แค้นของพ่อหนุ่มก็คือ
ส่งไวรัสไปพิฆาตคอมของมันผู้นั้น ให้สิ้นซาก !!!! จบ.
“ ฉันพูดคำไหนคำนั้น “ ริชาดต์ เอ่ยทิ้งไว้แค่นั้น
“ ถึงแกเป็นเพื่อนฉัน ก็เหอะ ไวรัสเป็นทางเลือกสุดท้าย หึหึ “ แมคกับวิลเลี่ยม
ร่วมหัวเราะชั่วร้าย อย่างซะใจ ^O^
เย็นวันนั้นขณะ ที่ริชาดต์ กำลังนั่งพิมพ์งานอยู่ ก็มีMail ส่งมาหาเขา
พอกดปุ่ม โหลด เสร็จ
ภาพหญิงสาว น ม หย่าย มโหฬาร นางนึงกำลัง ค่อยถอด บราออกอย่างช้า
“ อึยย์ - “ – ไอ้แมค แค่นี้นายทำให้ฉันไปงานไม่ได้หรอก
( ฉันจะดูให้ซะใจ =.,= )
( ไม่ได้นะว้อย ไอ้ริชาดต์ พระเอกของฉันมีศีลธรรม นี่ไม่ใช่คาแรคเตอร์แก )
( อ้าว อด เลยกรู นี่แหละข้อเสียของการเป็นพระเอก ตูไม่ชอบเลย T T )
เด็กหนุ่ม รีบ กดปิดหน้าจอนี้อย่างฉับไว แต่ทว่า ไวรัสตัวนี้ได้ทะลุโปรแกรม
ป้องกัน มาแล้ว แถม แมค ยังตั้งเวลาทุก 5 นาทีให้มันโผล่ขึ้นมาอีก
และให้ค้างบน หน้าจอ นานถึง 10 นาทีด้วย ^O^
10นาทีผ่านไป ริชาดต์สามารถปิดหน้าจอได้แล้ว
เหอะ ๆและอีก 5นาทีต่อมา...
“ ตรวจบัญชี ต่อดีกว่า “ เด็กหนุ่มพูดจบ ภาพสาวน้อยคนนั้นก็เด้งขึ้นมา
full screen คราวนี้ถอดบราออกหมดแล้ว ><
“ เหวอ “ ริชาดต์แทบตกเก้าอี้ มือขวาของเด็กหนุ่ม รีบจับเมาส์กดปิดทันที
“ กรำ - - ทำไมไม่ยอมปิด ล่ะ เดี๋ยวแมร่ง ช่วย ตัว เอง เลย =,.=
( เฮ้ย เสียภาพพจน์พระเอกกรูหมด อย่านะเว่ยยยย >///< )
“ อ้าว ไอ้นิ้ง แล้วจะให้ตูทำยังไงอ่ะ ไอ้แมคมันอุตส่าห์ส่งมา ฮิฮิ
^O^ ขอสักรอบ 2รอบก็ไม่ได้ “
( โธ่ พระเอกกรู ธาตุแท้โผล่ซะแล้ว T T กรำ )
“ ก๊อก ๆ ผมเอาเอกสารมาให้ครับ คุณชาย “ เสียงชาร็อต เลขาคนสนิทของ
ริชาดต์ เคาะประตู
( เย้ๆ เด๋วฉันจะขึ้นค่าตัวให้แก ชาร็อต มาถูกเวลาดีจริงๆ )
( อ้าว แบบนี้กรูก็อด ทำอ้ะ ดิ่ เห้อ เสียดาย T T )
ในเมื่อปิดหน้าจอคอม ไม่ได้ ริชาดต์ก็รีบกดปุ่ม ปิดคอมทันที
ภาพบนหน้าจอ กลายเป็นสีดำ ทันเวลาที่ชาร็อตเปิดประตูเข้ามา
“ เอาวางไว้บนโต๊ะก่อนนะชาร็อต วันนี้ผมมีธุระต้องไปเคลียร์ “
“ ครับ คุณชาย “ เลขาวางเอกสารไว้บนโต๊ะแล้วรีบออกไป
“ แมคนะแมค ฉันแพ้นายอีกแล้วสิ “ ริชาดต์ยอมจำนน ต่อเจ้าไวรัสตัวดี
กลับบ้านไปเปลี่ยนชุดและรีบขับรถไปปาร์ตี้
เด็กหนุ่ ม มาถึง เวลา 2ทุ่ม เป๊ะ สายตารีบมองหาเจ้าเพื่อนตัวแสบของเขา
“ เฮ้ ริช “ วิลเลี่ยมตะโกนเรียกเค้า ริชาดต์รีบเดินตรงไปหาเจ้า2ตัวด้วยความไวแสง
“ฉันกำลังพูดกะวิลเลี่ยม อยู่เลย ว่าถ้าแกไม่มาฉันจะให้มันเหยียบหน้าอันหล่อเหลา”
( เหอะ ไม่น่ามาเลยกรู น่าจะปล่อยให้มันถูกเหยียบไปเลยดีกว่า แถมยังได้ดู
อะไรเด็ดๆด้วย หุหุ =,.= )
“ เป็นไง ไวรัสของไอ้แมค เจ๋ง ไหม ฮ่าฮ่าฮ่า “ วิลเลี่ยมหัวเราะซะใจ
“ ก็ ดี เอ้ย !!! พวกนายทำแบบนี้กับฉันได้ไง ฟร่ะ “
“ ก็พูดดีๆไม่เชื่อนี่หว่า ให้ทำไงได้ล่ะ” แมคเอ่ยอย่างสบายอารมณ์
“ ไป เข้างานกัน” วิลเลี่ยมยังพูดน้ำเสียงติดตลกอยู่
รู้สึกว่า แฟนคลับ ของริชาดต์จะ มีเยอะมาก สายตาของสาวๆส่องประกาย
ราวกับแสงแฟลต์ของกล้องถ่ายรูป จับมาที่ตัวของเด็กหนุ่มทันที
“ ริชาดต์ อ้ายยย อ้ายยย !!!“ เสียงกรี๊ดกร๊าดของพวกหล่อนดังขึ้น
เมื่อกลุ่มของเขาเดินผ่านพวก หล่อนไป
“ ทำไม ริช ถึงมาได้ล่ะ ปกติ เก็บตัวไม่ใช่หรอ ว๊ายย เท่ห์จังเลย
มองมาทางนี้ด้วย “
“ เค้ามองฉันด้วยเห็นไหม”
“ฉันต่างหาก หล่อน ตาฝาดไปแล้วย่ะ”
แมคกับวิลเลี่ยมแทบอยากจะตะโกนให้พวกสาวๆรู้ว่า
มันเป็นผลงานของผมเองครับ ที่ขุดไอ้นี่ออกจากหลุม ได้
2 คนนี่ดูจะเดิน ยืดเป็นพิเศษ เมื่อเดินกับพระเอกของเรา
“ ตึง ตึงโป๊ะ ตึง ตึง โป้ะ We will we will rock u
ตึงตึงโป๊ะ Alexandir !!!
we will cheer and we will POP!!
ตึง ตึงโป้ะ Alexandir !!!
never never died we will we will
POP TEEN - “ - “
“ เอาล่ะครับ น้องๆ ได้เวลาประกวดกันแล้ว เพื่อนห้องใครๆมาเชียร์กันเร็ว วู้ วู้ !! “
Love Brandname 2 b con>>>
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น