ลำดับตอนที่ #8
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : ลำดับความสำคัญ
Nox Part
9 June 2011
นี่็ผ่านมาะ 2 สัปาห์แล้วับีวินัศึษาในรั้วมหาวิทยาลัย หลัาที่ล่าสุผมพาเฟรมมาทำวามรู้ัับเพื่อนในลุ่มนเฟรมลายเป็นอีนในลุ่มไปั้แ่วันนั้น าแ่นที่เยเอันอนนี้เฟรมลายเป็นเพื่อนสนิทอผมแทน นนท์ และ นัทเอ ็อบเฟรมมา เพื่อนทั้สอนถูใับเพื่อนใหม่อย่าเฟรม ไม่มีใรไม่อบเฟรมหรอ เพราะเฟรมเป็นนอารม์ี พูาี ไม่เรื่อมา เฟรมเป็นนลุยๆ ทำอะไรไ้ล่อแล่วว่อไว พวผมไม่ำเป็น้ออยูแลเฟรมเหมือนที่้ออยูแลอิ์และมาย์ อ๋อ!!!ผมลืมบอไปว่ามาย์เอ็เ้ามาเป็นเพื่อนับพวผมเหมือนันเพราะทุรั้ที่อิ์มาหาไอนัท็ะมีมาย์ามิมา้วยลอ
อนนี้เฟรมเริ่มมีเพื่อนเยอะึ้น เฟรมเป็นนลา เรียนเ่ เ่ทุ้านทุอย่า ระับวามเ่อเฟรมเมื่อเทียบับพวผมบอไ้เลยว่าเฟรมเหนือว่าเยอะ เฟรมเป็นนเ้าใอะไร่าย มีเหุผล มั่นใในัวเอ ล้าิล้าทำล้าัสินใ ล้าแสออ และเป็นนมีน้ำใ เพื่อนใน class มัะมาอให้เฟรม่วยิวหรืออธิบายในวิา่าๆ ที่ไม่เ้าใ และเฟรมไม่เยปิเสธเลย เธอะั้ใและเ็มใสอนทุนอย่าใเย็นโยที่เฟรมมัะมีแนวารำให้เพื่อนๆ เ้าใบทเรียนไ้่ายึ้น นอนั้นเฟรมยัเป็นที่รัออาารย์ในะหลายๆ ท่านอี้วย
เฟรมสนิทับผมที่สุในลุ่ม เพราะนัทเอมีอิ์ ส่วนนนท์็มัะหายัวไปหานิ์บ่อยๆ มีแ่ผมที่เอันทุวันทุเวลา ็ห้อเราอยู่ร้ามัน เฟรมเป็นนี้อ้อนแ่เธอ็อ้อนแ่ับผมนี่แหละ ไม่เยเห็นเธออ้อนนอื่นสัทีแ่ผม็ไม่เยรู้สึหุหิแถมามใเธอะ้วย้ำ ผมรู้สึสบายใที่อยู่ับเฟรม เราัวิันลอเวลา เห็นผม้อเห็นเฟรม เห็นเฟรม็้อเห็นผม เราะเรียน้วยันทุาบ อนโห้อร้ามัน ไปลับมหาลัยพร้อมัน ไหนะมีิรรมที่พี่หมอยัเยียมาให้ทำ้วยันอี แทบะ 24 ม. ่อวันที่ผมอยู่ับเฟรม ึเป็นภาพที่ินาอเพื่อนในะและทุนในมหาวิทยาลัยไปแล้ว ที่มัะเห็นร่าสูๆ อผมับเฟรมเินู่ันเสมอ
อนนี้ทุะ่า็หาาวและเือนไ้รบหมแล้ว ส่วนะผมเอ าวเือน็ือผมับเฟรมนี่แหละ เพราะหรุ่เ้าหลัวันที่พี่หมอโทรหาพี่ป๊อบประธานฯ ะผม พี่ป๊อบ็เรียรวมเฟรี่ปี1 เพื่อละแนนโหวนให้นที่อยาให้เป็นาวและเือนอบริหารฯ พี่ป๊อบบอว่าเอาวิธี่ายๆ แบบนี้แหละเร็วี และผละแนนโหว็ออมาเป็นผมและเฟรมอย่าเป็นเอันท์ ไม่มีใร้าน อนนี้ผมและเฟรมเป็นที่รู้ัไปทั่วมหาวิทยาลัยเพราะิรรมหลายๆ อย่าที่พี่หมอประธานิรรมอสโมสรนัศึษาอ่วยให้เราสอนทำ เ่น ถ่าย ad อมหาวิทยาลัยถ่ายปนิยสารอมหาลัย ถ่ายปหนัสือู่มือนัศึษาที่ะใ้ปีถัไป
"นอ์ เสร็รึยั ้าเฟรมไม่รอแล้วนะ เ๋วพี่หมอ็ลาอยู่ึอี เฟรมหิวแล้ว้วยนะ"
"นอ์๋า เฟรมหิวไส้ะาแล้ว ไม่สสารเฟรมเหรอ ถ้ายั้าเฟรมะัลิ้นประแล้วนะ"
"นอ์ะ เฟรมปวท้อแล้วนะะ ้อหานมปัินเี๋ยวนี้เลยไม่ั้นะ้อปวนายแน่ๆ เลย่ะ"
เป็นไรับ skill ารอ้อนอเฟรม ถ้าผมยั้าว่านี้อี มันะเพิ่มระับึ้นเรื่อยๆ ามำนวนรั้ที่เรีย ถ้าใรไ้มาเอเฟรมอ้อนแบบผมแล้วไม่ใอ่อนนะ ผมยอมนอนให้รถาฟารีอมหาวิทยาลัยเหยียบเลย นี่ผมแ่เ็บอลระเป๋าหลัาระิ่หมาบัไม่ถึ 5 นาที เ้าหมูเฟรม็เร่ผมมา 2-3 ประโยแล้ว และทุประโยมีแ่เรื่อินทั้นั้น พอเราสนิทัน ผมถึรู้ว่าเฟรมอบินนมมา นมทุนิ ินไ้หม บ่อยรั้ที่ผมปรามเธอเพราะมันไม่ี่อสุภาพแ่เธอ็อ้อนะผม้อยอมให้ื้อินอีนไ้ เฟรมไม่เยเรียผมว่านายอีเลยั้แ่วันแรที่ผมบอเธอว่าผมอยาให้เธอเรียผมว่านอ์ และเธอ็ะเรียแทนัวเอว่าเฟรมมาลอ ส่วนัวแล้วผมอบนะ ผมว่ามันฟัน่ารัี แ่มีอะไรที่เฟรมทำแล้วไม่น่ารับ้าผม็ยัหาไม่เอ ผมไม่พูหยาบับเฟรมอยู่แล้วเพราะเฟรมเอไม่พูำหยาบับใร ในบาทีที่ะอ้อนผมอินนม็ะมีะ า ๊ะ ๋า มาเป็นสเป เฟรมไม่พูมึูับเพื่อนๆ ทุน แ่เฟรมไม่ไ้ใส่ใว่าใระมึะูมา เพราะเธอ็ะอบลับแบบที่เธอพูามปิ เพื่อนทุนรู้ เฟรมเอ็ไม่ไ้โรธเพื่อนที่มามึูับเธอ ็แ่เธอไม่พูแบบนั้น ไม่ไ้ะห้ามนอื่นมาพูับเธอ เฟรมยิ้มเ่ เธอะยิ้มมาว่าทำหน้าบึ้ ่าับผมที่ยัหน้านิ่เหมือนเิม ยเว้นับเฟรมนเียวนะที่ผมยิ้มให้เสมอ มีหลายรั้ที่เฟรม้อเ้ามาึแ้มผมแรๆ แล้วบอให้ผมยิ้มให้นอื่นบ้า และเธอเป็นนเียวที่ล้าทำแบบนี้ับผม เธอไม่เยลัวผมเหมือนที่เพื่อนๆ นอื่นลัว "ะลัวนอ์ทำไม นอ์ใีะาย ็แ่เ๊หน้านิ่ไปานแหละ" เธอมัอบเพื่อนๆ ในห้อแบบนี้ทุรั้ที่มีใรถามว่าไม่ลัวผมเหรอ
"่ะ เสร็แล้ว่ะ หิวอะไรนัหนา เมื่อไม่ี่นาที่อนนี้ เฟรมพึ่ินนมปัทูน่าไปเอนะ ินมาระวัะอ้วนเป็นหมูเ้าสัวัน อย่าหาว่านอ์ไม่เือนนะ เ้าหมูน้อยัวแสบ" ผมพูพลายี้ผมเฟรมไปพลา ริๆ รูปร่าอเฟรมยัห่าไลำว่าอ้วนอีเยอะ แ่ผม็้อปรามๆ เธอไว้บ้า เฟรมินเ่เินไป หิวลอเวลา ถึะินไม่อ้วน็เถอะ ผมหันไปโบมือให้เพื่อนายอีสอนหน้าห้อ เป็นอันรู้ันว่าแยันรนี้ เฟรมเอ็หันไปหานนท์ับนัทเหมือนัน แ่ใ้สอมือูึ้นโบไปมาให้แทน สอหนุ่มเห็นแบบนั้น็ส่ยิ้มลับมาให้นอารม์ีผู้หินเียวในลุ่มอเรา
"อ้วนไม่ลัว เฟรมลัวอินมาว่า ไปันเถอะนอ์ เฟรมอแวะุ้มพี่ฟ้า้าึ3 แป๊บนึ้วยนะ เฟรมอยาินนมปันม นะ นะ นะ" เธอว้าแนผมไปเาะแล้วเอาหัวถูไปมาอย่าอออ้อน ล้ายับเ็ ไม่รู้ินแล้วเอาไปเ็บไว้ที่ไหนหม สิ่ที่เฟรมินแ่ละอย่ามีแ่อทำให้อ้วนและเสียสุภาพ แ่ผม็ไม่เยัใเฟรมไ้ พอัใเธอ็ะหาสารพัเหุผลมาอ้า ไหนะ็เฟรมเรีย ็เฟรมอยาิน ็เฟรมไม่ินนานแล้ว หรือถ้าิไม่ออแล้วริๆ นอ์อยาเห็นเฟรมหิวาย่อหน้าเลยใ่มั้ย หรือแม้แ่ นอ์ใร้ายับเฟรมลริๆเหรอะ นี่ือสอประโยพิาผม็้อยอมำนน่อำอ้วนอเธอนไ้ พอไ้ั่ใเธอ็ะยิ้มนแ้มบุ๋มและโผล่เี้ยวเล็ๆ อเธอ รอยยิ้มที่ผมอบมา รอยยิ้มที่ผมเรียว่า รอยยิ้มแห่ะวัน
หลัาที่ผมพาเฟรมไปแวะื้อนมปันมที่เฟรมอยาินแล้ว เราสอน็เินไปเอารถที่ลานอหลัึศิลปรรม เพื่อับเ้าไปที่สโมสรนัศึษาที่อยู่ลึเ้าไปทา้านหลัมหาวิทยาลัย เพราะถ้าวันไหนพี่หมอปล่อยึ รถบริารรับ-ส่อมหาวิทยาลัยหยุให้บริาร นั่นหมายถึพวเราทั้หม้อเินออมา ึ่มันไลพอสมวร ผมเลยเลือะับรถไปอรสนามีฬาใล้ๆ สโมฯ ทุรั้ที่้อเ้าไป้อมิรรม พอึ้นรถไ้เฟรม็ิ้มนมปันมเ้าปา้วยท่าทาอร่อย "อร่อยมามั้ยะหมูน้อย" พอเฟรมไ้ยินผมถามและเห็นว่าผมมอเธออยู่ เธอ็ิ้มนมปันมในถาที่วาอยู่บนหน้าัมาหนึ่ิ้นยื่นมาป้อนผม ถึผมะไม่อบินอหวาน แ่ผม็้ออ้าปารับ เพราะเฟรม็ะยั้นะยอให้ผมินนไ้ เธอให้เหุผลับผมว่า เฟรมิน้าวพร้อมนอ์ทุวันทุมื้อ แถมินเยอะว่านอ์อี้วย เฟรมยัหิวลอเลย แล้วนอ์ะมาบอว่านอ์ไม่หิวไม่ินไ้ไ ี้โม้ัๆ!! ผมไม่เยอบินนมหวานสันิแ่ผม็ินนมทุอย่าที่เฟรมป้อนให้ ผม็ไม่เ้าใัวเอเหมือนัน
สโมสรนัศึษา
ผมอรถแล้ว็เินเ้าไปในสโมสรฯ พร้อมับเฟรม เฟรมเินพลาวิ่พลาอย่าร่าเริ เฟรมทำัวมีวามสุไ้ลอเวลา ทำอะไรเป็นเรื่อสนุไปหม แ่ผม็อบที่ะมอเวลาเฟรมยิ้ม เพราะมันทำให้เธอน่ารัมาึ้นาปิ เฟรมร่าเริ สใส ราวับแสะวันยามเ้า เหมือนื่ออเธอ "แระวัน"
"นอ์ทานี้" เสียมาย์เรียผม หลัาที่เินเ้ามา้านในสโมสรฯ มาย์เป็นาวะนิเทศน์ เธอ็เลย้อเ้าร่วมิรรมอยู่ที่นี่้วยในทุๆ รั้ที่พี่หมอนัประุมานิรรม บาวันมาย์็ะอิรถมาพร้อมผมับเฟรม แ่วันนี้ผมมีเรียนถึเย็น มาย์็เลยมาเอ่อน ผมับเฟรมำลัเินไปหามาย์ โยไม่ลืมทัทายพี่ๆ สโมฯ
หลายรั้ที่ผมรู้สึว่าเฟรมไม่อบอยู่ใล้มาย์แ่เฟรม็ไม่เยพูอะไร ส่วนมาย์แสออัเนว่าไม่อบเฟรมหลายๆ รั้ที่ผมิว่า มาย์เสียมารยาทับเฟรมมา แ่เฟรม็ะเยไปมาว่า ยิ่พัหลัเฟรมมัะเลี่ยๆ หรือไม่็แ่เินเียบๆ ้าผมหรือุยับนอื่นๆ แทน รั้นี้็เหมือนันเฟรมแ่เินมาับผมโยไม่ไ้พูอะไรแม้แ่ทัทายมาย์ เพราะมาย์เอ็ไม่เยทัทายเฟรมเหมือนัน
"เฟรมมาแล้วเหรอ ทำไมวันนี้มา้านัล่ะรับ เรย์รอเฟรมั้นานแหนะ นี่เรย์ื้อาไ่มุที่เฟรมอบมาให้้วยนะ" ผมหยุเินั้แ่ไ้ยินไอหมอนี่เรียเฟรมแล้ว ผู้ายผิวล้ำหน้าาพอใ้ไ้ แ่เพราะมันเป็นลูรึ่ไทย-เยอรมัน (เท่าที่สืบรู้) เลยทำให้ไอหมอนี่ป๊อบในหมู่สาวๆ นิิศาสร์ นไ้เลือเป็นเือนะนิิศาสร์ ผมไม่อบี้หน้ามันมาเลยพูันรๆ ู็รู้ว่ามันแะเฟรม เฟรมเอ็รู้ัวและ็ไม่อบมันเหมือนัน หลายรั้ที่เฟรมแสออเลยว่ารำาเรย์ แ่เหมือนเรย์ะไม่ไ้สนใเท่าไหร่นัยัแะเพื่อนผมทุรั้ที่มีโอาส ผมเยถามเฟรมว่าทำไมถึไม่อบเรย์เหมือนสาวๆ นอื่นละ เพราะถ้าว่าันริๆ เรย์ป๋าเปย์สุๆ มันยอมทำทุอย่าเพื่อเอาใเฟรม
เฟรมแ่ไม่อบ เรย์อบมาวุ่นวายนเฟรมหุหิ ให้เป็นเพื่อนอ่ะไ้
แ่ให้บเป็นแฟน้วยไม่ไหวหรอ นอะไรแ่เอ่ยื่อ็รู้สึรำาไ้แล้วอ่ะ
ถึเฟรมะเป็นนอัธยาศัยีเ้าับน่าย แ่เธอ็มีโลส่วนัวอเธอ เธอไม่อบยุ่เรื่อนอื่น และเธอ็ไม่อบให้ใรมายุ่เรื่อส่วนัวอเธอมาเินไป ยเว้นับเพื่อนในลุ่มเท่านั้นที่เฟรมะไม่มี้อแม้ใๆ อบไ้็อบ ะมี็แ่บาเรื่อและบาเวลาที่พวผมรู้สึว่าเฟรมไม่อยาพูเธอะส่ยิ้มบาๆ ให้ เป็นอันเ้าใันว่านั่นเป็นเรื่อนี้เฟรมไม่อยาพู ไว้เ้าัวพร้อมเมื่อไหร่เี๋ยวเฟรม็บอเอ เฟรมมีวิธีัารับอารม์อัวเอในแบบที่พวผม็ไม่เ้าใ เธอเ้มแ็มาน้อยรั้ที่ผมะเห็นเฟรมโรธหรือหุหิใส่ใร อย่าเรย์
ผมหันมอหน้าเฟรมและเธอำลัสบาผม เป็นอันรู้ันว่าเฟรม้อารวาม่วยเหลือ ผมระุยิ้มมุมปาให้เฟรม แล้วเอื้อมมือไปูแนเฟรมให้เินามผมมาแบบไม่แร์ใร าที่้อเินทานั่้ามาย์ ผมเปลี่ยนทิศทาเินไปหาพี่หมอประธานิรรมที่ยืนอยู่อบสแน์แทน เรย์ไม่ล้าามมาสร้าวามรำาให้เฟรม่อหน้าพี่หมอ ใรๆ็รู้ว่าเราสอนเป็นน้อรัพี่หมอ รุ่นพี่หวผมับเฟรมยัับอาหวไ่ พี่หมอไม่อบให้ใรมาเ๊าะแ๊ะับผมและเฟรม หลายรั้ที่มีนโนะเพิ ถึพี่หมอะเป็นเพียประธานฝ่ายิรรม แ่ใระไปรู้ว่าริๆ แล้วพี่หมอมีอำนานาสั่ประธานสโมฯ ให่ไ้นิที่พี่เ้าประธานสโมฯ ไม่ล้าแม้แ่ะเถีย
"อบในะนอ์ หยึ่ย!!!นี่เรย์ไปเอาวามมโนนี้มาาไหน ว่าเฟรมอบินาไ่มุ นแบบนี้็มี้วยหรือเฟรมวระแนะนำให้เรย์ไปพบิแพทย์ีนอ์ว่าั้นมั๊ย" เพื่อนสาวผมบ่นเบาๆ ที่ไ้ยินันแ่เราสอน ผมไม่ไ้ลืมว่ามาย์เรียผมแ่ผม้อ่วยเฟรม่อนเพราะวามสำัมัน่าัน ในสายาผมเฟรมือเพื่อนสนิท ส่วนมาย์นั้นผมให้เป็นแ่นรู้ัหรือเพื่อนอเพื่อนเท่านั้น
วันนี้พี่หมอ็ยัให้ พวเรา้อมเินเหมือนันทุๆ วัน โยสรุปแล้วว่าให้ผมับเฟรมเินออมาเป็นู่สุท้ายเพราะว่าเราสอนัวสูที่สุะไ้ไมู่เ่นว่าเพื่อนๆ ะอื่นเินไป และมีารแ้ีมเรื่อแ่ายในวันประวโยสรุปออมาไ้ว่าให้เป็นรีม าว-ำ โยให้ผู้หิใส่สีาวและผู้ายในสีำ พี่หมอย้ำว่าห้ามโป๊เินสมวร และวันนี้พวเรา้อเลือารแสวามสามารถพิเศษโยสโมฯ ะมีหัว้อให้เป็นารำัอบเอารแสไม่ใหู้เลื่อนลามาไป้วยเวลาที่ำัในวันาน และลำับิรรม็ถูำหนไว้แล้ว ันั้นพี่หมอะฟิเรื่อเวลามาห้ามพลาแม้แ่วินาทีเียว พี่หมอให้รุ่นพี่อีน เินแเอสาร ผมับเฟรมรับไว้นละใบ เอสารนั้นมีรายละเอียในวันานิรรมและเวลา และรายละเอียอารแสวามสามารถที่ทาสโมฯ ำหนมาให้เลือ แ่เื่อนไอารแสวามสามารถือาวและเือนแ่ละะะ้อแยันแส เพราะาว-เือนอมหาวิทยาลัยนั้นะเป็นอใระไหน็ไ้ามวามเหมาะสมไม่ำเป็นว่า้อมาาะเียวัน เยมีเรื่อเล่าารุ่นพี่ว่า มีปีนึที่ะผม มีเือนเ้าประว 2 น และปีนั้นเอที่เาพู่อๆ ันมาว่าเป็น้นำนานาวเือนมหาวิทยาลัยเพียรุ่นเียว เพราะเือน 2 นในะเียวันนั้น เือนนที่รอบไ้ในูมาว่านที่เ้ารอบและเป็นนที่ไ้ใาวมหาวิทยาลัยปีนั้นไป้วยถึั้นแ่านมีรอบรัวเลย้วย แ่็ไม่มีใรรุ้ว่าปีไหนรุ่นไหน
นอ์่วยิหน่อยสิว่าเฟรมะเลืออะไรีอ่ะ
แ่เฟรมว่า้อนี้เหมาะับนอ์นะเล่นนรีสาล
เล่นเปียโนหรือไม่็ี้าร์็ไ้ เฟรมว่านอ์้อูเท่ห์สุๆแน่เลยล่ะนอ์ิว่าไ
เฟรมถามวามเห็นผมและแนะนำผมไปในประโยเียวัน ผมเยเล่นอิเลโทนให้เฟรมไ้ยินรั้นึ มันเป็นวามบัเอิที่ผมเ้าไปในห้อมรมนรีสาล แล้วเห็นมันวาอยู่นึอยาลอทบทวนวิาเพราะเยเรียนมาระับนึ ็เลยนั่ลเล่นเป็นเพลที่เยอบเล่นประำ เฟรมเินเ้ามาไ้ยินพอี ผมำวันนั้นไ้ไม่ลืมเพราะแทนที่เฟรมะยืนฟัผมเล่นไปเรื่อยๆ เธอลับส่เสียร้อเนื้อเพลที่ผมำลัเล่นอยู่ประสานไปพร้อมัน แล้วมัน็ไพเราะมานผมหยุนิ้วไม่ไ้ ไ้แ่เล่นไปเรื่อยๆ นบเพล เฟรมบมือให้ผมเสียัมผมลอทาหลัาออมาามรม นทำให้รู้ว่าทั้ผมและเฟรม็่าเยเรียนนรีมาเหมือนัน ผมเล่นี้า ลอ เปียโน และอิเลโทน ส่วนเฟรม เล่นี้า เปียโน และระนาเอ บวับเยเรียนร้อเพลมา่วนึ เธอบอว่าอนนั้นเธออป๋าไปเรียนร้อเพลเพราะว่าอยาะไปประวเอะสาร์ ฮาไปอี
"เฟรมนี่ไมีแสนรีไทย้วย เฟรม็เล่นระนาเอสิ ไม่เยมีใรเห็นเฟรมเล่นนู้ออบและแปลใแน่"
ผมเสนอเพราะผมรู้ว่าเฟรมทำมันไ้ีนาไหน ผมนเียวที่เยไ้ยินเฟรมีระนาเอ และผม็เื่อว่าเฟรมสามารถสะนฟั้วยารแสนี้ไ้อย่าแน่นอน เหมือนที่ผมเอ็เยโนสะมาแล้ว เฟรมะลายเป็นอีนไปเลยเมื่ออยู่ับเรื่อนรีไทยนินี้ ราวับออมาาวรรีไทยสัเรื่อสวยส่า ามและอ่อนโยนไปามเสียัหวะอเรื่อนรี แ่ในระหว่าที่ผมำลันึภาพในวันนั้นอเฟรม เ้าัวลับมีวามิอีแบบ
"นอ์ว่ามั๊ย ถ้าเ้าให้เราแสพร้อมัน็ีว่านี้ ลอิูสิ เฟรมีระนาเอู่ไปับนอ์เล่นเปียโนในเพลเียวัน ที่เอามาทำ cover ใหม่ผสมผสานนรีไทยับนรีสาล เฟรมว่ามัน้อเป็นารแสที่เ๋สุๆ ไปเลยเสียายัเลยเนอะ"
ถ้าใรเห็นหน้าเฟรมอผมอนที่ำลัินนาารในสิ่ที่เธอำลัพูออมานั้น รับประันเลยว่าพวุะไม่สามารถละสายาไปาใบหน้าอเธอไ้ เฟรมพูในะที่หลับา ินนาารที่เฟรมูแสออมาทาสีหน้าว่ามีะวามสุมาแ่ไหนถ้าไ้ทำในสิ่ที่เธอิ รอยยิ้มสใสที่เผยให้เห็นเี้ยวและลัยิ้ม้าแ้มที่บุ๋มลึลไป นี่ือสีหน้าที่เธอะทำในเวลาที่เธอมีวามสุมาๆ
"เอ้าๆ เ็ๆ เลือันไ้รึยัว่าใรอยาทำอะไร" พี่หมอเอ่ยถามึ่็เหมือนทุนะเลือไ้หมแล้ว พี่หมอึให้พวเราทั้หม เินมาเียนัวเลือในสมุ ผมเลือในสิ่ที่เฟรมบอือเล่นี้าร์แ่มัน้อไม่แ่นั้น มันธรรมาเินไป ถ้าะโว์แล้วนอย่าผมมัน้อใ้ำว่า "ที่สุ" ผมไม่เลือเปียโนเพราะิว่ายุ่ยาที่ทีมานรุ่นพี่ะ้อเรียมหาเปียโนมาไว้ให้ผมึ่็ไม่รู้ะเ้าไปถึรอบารแสรึเหล่า ส่วนเฟรมเอ็เลือในสิ่ที่ผมเสนอให้เล่นนรีไทย พอทุนลรายารเสร็ พี่หมอ็ปล่อยลับบ้านแ่รุ่นพี่เรียผมับเฟรมไว้
"นอ์ เฟรม อยู่่อนนะ พี่มีอะไระุย้วยอีสัหน่อย" พี่หมอเินนำผมับเฟรมเ้าไปยัห้อส่วนัว
"นอ์ นอ์ เี๋ยววันนี้มาย์อิรถลับหอ้วยนะ" มาย์วิ่ระหืระหอบมาบอผม
"อืม ไ้แ่รออีแป๊บนะ พอีพี่หมอเรียุยส่วนัวหน่ะ มาย์ไปรอรสแน์่อน็แล้วันนะ"
"อ๋าไ้๊ะไม่เป็นไร เี๋ยวมาย์รอรแสน์นี้แหละ" พูบมาย์็เินไปนั่รอผมที่สแน์เียร์
ส่วนผมับเฟรมเินามพี่หมอเ้าไปในห้อิรรม ห้อทำานอพี่หมอ
"ือี้ พี่อยาะให้เราสอนมีโว์พิเศษู่ัน ในานะัวแทนาสโมสรนัศึษา เป็นโว์ปิานหลัาประาศผลาวและเือนบแล้ว พี่็เลยอยาะถามวามเห็นเราทัู้่ว่า อยาทำอะไรแบบไหน หรือเราทั้ทำอะไรไ้บ้าที่ิว่าทำ้วยันไ้ แล้วเอาแบบที่มันูเหนือๆ ูอลัาร ว่าโว์ทั่วไปนะ พี่ไม่อยาไ้แบบธรรมา มันเลื่อน"
ผมหันไปเห็นรอยยิ้มอเฟรม และรู้ไ้ทันทีว่าเฟรมิอะไร สิ่ที่พี่หมอพูมันำลัะอบสนอสิ่ที่เฟรมิอยาะทำพอิบพอีและเื่อเถอะว่าเฟรมไม่มีทาปล่อยโอาสรั้นี้แน่ ผมมั่นใพอๆับที่ผมรู้ัวว่าผมไม่มีทาที่ะั้านหรือปิเสธที่ะทำในสิ่ที่เฟรมิ้วยเพราะเธอบอผมัเนแล้วว่าเรา้อทำ้วยัน เมื่อเพื่อนสนิทแสนสวยอผมหันมายิ้มโว์เี้ยวและลัยิ้มบุ๋มๆให้ผม มันือำยืนยันว่าพร้อมิไม่ผิแน่ๆ เฟรมสื่อสารมาทาสายาที่ผมไม่มีสิทธิ์ปิเสธเลย...นอ์ทำมัน้วยันับเฟรมนะะ
เฟรมเสนอพี่หมอทันทีที่พี่หมอพูบ และพี่หมอเอ็เห็นีเห็นามไป้วย โยไม่มีำถาม ไม่มี้อโ้แย้อะไรเลย เฟรมัสินใเปลี่ยนารแสวามสามารถพิเศษอเธอเป็นารฟ้อนรำาบแทน เพราะะนั้นใน่วปิานะมีผมและเฟรมับเรื่อนรี 2 นิ นั่นเปียโนนรีสาลสำหรับผม และระนาเอนรีไทยสำหรับเฟรม เฟรมอให้พี่หมอเรียมเปียโนและระนาเอให้เราเท่านั้น เรื่อเพลเธออัารเอ และอีเรื่อที่เฟรมอับพี่หมอ็ือโว์นี้ะ้อเป็นวามลับที่รู้ันแ่อเราสามน ะไม่มีใรรู้นถึเวลาที่้อแส เธออยาให้นูื่นเ้นและประทับใไปับโว์อเราในวันนั้น นิที่ลืมไม่ไ้อีเลย พี่หมอรับปา รุ่นพี่เอ็ูเหมือนะสนุไปับวามิอเฟรมะทุอย่า
พี่หมอำลัิในใว่า "ถ้าโว์อนอ์ับเฟรมสะทุนไม่ไ้ ็ไม่มีใรทำไ้อีแล้ว" นอย่าหมอถ้าเาไม่มั่นใเาไม่ล้าเอาำแหน่ประธานิรรมมาารันีอย่าแน่นอน เาเื่อใรุ่นน้อสอนนี้ยิ่ว่าใรๆ เาถูะาสอนั้แ่แรเห็น ยิ่รู้ั็ยิ่รัเหมือนเป็นพี่เป็นน้อลานามันออมาริๆ เาเอ็ไม่รู้ว่าเพราะอะไร รู้แ่เป็นแ่ับรุ่นน้อสอนี้เท่านั้น
ประุมันเรียบร้อยเรา็พาันเินออมาาห้อิรรม มาย์ยันั่รอะลับพร้อมันับผมและเฟรม พอมาย์เห็นผมเธอ็รีบวิ่มาหา "อโทษทีนะมาย์ ้าไปหน่อย พึุ่ยันเสร็หน่ะ" ผมเอ่ยอโทษมาย์ไปสั้นๆ เราสามนเินออาสโมสรนัศึษาเวลา 20.45 น. และเมื่อเินมาถึรถมาย์เปิประู้านับึ้นนั่ทันทีและเฟรม็ไปนั่เบาะหลัโยไม่ไ้พูอะไร ผมมวิ้วอย่าไม่พอใ เพราะปิแล้วที่นั่้าผมนั้นะเป็นที่อเฟรม แม้แ่ไอนัท หรือไอนนท์ มันยัไม่ล้ามาแย่ที่เฟรมเลย แล้วมาย์เป็นใร มาย์ทำแบบนี้ทุรั้ไม่ว่าะไปไหนหรือไปันี่นถ้ามีมาย์ไป้วยเธอะเลือนั่รถผมและ้อเป็นที่นั่้านับ แล้วเฟรม็ะ้อเป็นนไปนั่เบาะหลัเสมอ นี่รถอผมและที่นั่รนี้เป็นที่อเฟรมเท่านั้นผมิแ่นี้
นัวเล็ำลัลุล้ำพื้นที่อเฟรม ึ่ผมไม่ยอมอีแน่นอน แ่่อนที่ผมะไ้พูอะไรออมา เสียอเพื่อนสนิทผม็ัึ้นมาเสีย่อน "นอ์มัวยืนทำอะไรอยู่ึ้นมาไ้แล้ว รีบลับเหอะเฟรมหิวไส้ะาอยู่แล้วเนี่ย" เฟรมนะเฟรม หิวไ้ลอเวลาริๆ ผมะทำอะไร็ไ้แ่้อทำให้เฟรม่อน นัวเล็เลยรอัวไป แ่มันะไม่มีอี ผมะพูให้ทุนไ้ยินและเ้าใรันพร้อมันให้หมอนอยู่ันรบะไ้รู้ว่าที่นั่้านับรนี้เป็นที่อใร แ่็ไม่มีใรมีสิทธิ์มาลุล้ำ้วย
***านนี้นอามาย์ะเสียะแนนแล้ว ยัทำให้นอ์โรธัไปอี อะไระเิึ้นหลัานี้ฝาิามัน่อ้วยนะะ พบเอำผิ ิ แนะนำ อมเม้นท์ใ้อนไ้เลยนะะ ยินีรับฟัและนำไปปรับปรุ้า"
Writter : Am-Again
Bio TW @AmJupiter
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น