Jackson X Youngjae
"ไม่ทำหน้าอย่างงั้นดิ" ยองแจนั่งหน้าบูดบึ้งเมื่อฟังเรื่องจากแจ็คสัน คนพี่เองก็หยิกแก้มบวมส่ายไปส่ายมา
"แล้วจะทำยังไงละ ถ้าโดนไล่ออกจริงๆ" แววตายองแจหม่นหมองลง
"นี่ใคร นี่หวัง แจ็คสัน รูปงามขาสั้นของน้องแตงเลยนะ ไม่เอาไม่หน้าบูด"
"บอกแล้วไงว่าให้มีเรื่องน้อยๆหน่อย" ยองแจทุบอกแกร่งของคนพี่
"เอาหน่าไม่ต้องห่วง เคยจีบลูกสาวอธิการปาร์คมาแล้ว ฮ่าๆๆๆ" แจ็คสันยิ้มตาหยีพลางขยี้หัวจนผมของยองแจเละไม่เป็นทรง ยองแจยู๋จมูกใส่คนพี่ที่พูดทีเล่นทีจริงกะทำให้หึงใช่มั้ย ไม่มีทางหรอก หวัง แจ็คสัน
หลังจากแจ็คสันส่งยองแจที่ห้องเรียนเสร็จก็แยกตัวออกมาหาเจบีที่ห้องสภาทันที บรรยากาศในห้องตึงเครียดเพราะสีหน้าที่ไม่สู้ดีของเจบี จินยองนั่งกุมมือเจบีอยู่ข้างก็พลางร้องไห้สะอื้นจนตัวโยก แจ็คสันเดินเข้ามานั่งตรงข้ามกับเจบีและจินยอง มาร์คที่ยืนโทรศัพท์อยู่ด้านนอกก่อนหน้านี้เดินตามเข้ามาหลังจากนั้นไม่นาน
"สายข่าวบอกมาว่าพ่อจุนเคมันเส้นใหญ่วะ บริจาคเงินให้ทางมหาลัยมหาศาล แล้วเรื่องในคลิปอีกที่มันถ่ายตอนพวกเรารุมมัน ก็ยากที่จะรอดวะ" มาร์คอธิบายหลังจากไปสืบข่าวจากลูกน้องที่ซุกซ่อนตามที่ต่างๆ
เจบีพยักหน้าพร้อมสบถคำหยาบต่างๆนาๆออกมา โดยที่มีจินยองคอยห้ามอยู่ข้างๆเจบีพอมีจินยองก็พอจะดูใจเย็นลงบ้าง เจบีได้แต่โทษตัวเองเรื่องทุกอย่างที่เกิดขึ้นเพราะตัวเขาเองที่ใจร้อนมาก เกิน ใจร้อนที่ปกป้องจินยองไม่ได้ ฝ่ายจินยองเองก็โทษตัวเองไม่แพ้กัน ถ้าตนนั้นดูแลตัวเองได้ดีกว่านี้ ปกป้องตัวเองได้ดีกว่านี้คงไม่ทำให้ทั้งเพื่อนและคนที่รักเดือนร้อนได้มาก ขนาดนี้ ทุกอย่างในห้องเงียบสงัด
"ฉันไปคุยเอง ว่าทุกอย่างมันเกิดจากฉัน" จินยองเอ่ยขึ้นทำลายความเงียบ คนชิคส่ายหน้า กำมือจินยองแน่น
"อิม แจบอม หวัง แจ็คสัน มาร์ค ต้วน อธิการเรียกพบคะ" อาจารย์หญิงแก่ใส่แว่นหนาเตอะขยับแว่นและเดินนำทางทั้งสามไป
"จำไว้นะเนียร์ นายไม่ผิด" เจบีจรดปากลงหน้าผากมนของจินยอง ก่อนจะเดินออกไปจากห้องและมุ่งตรงไปยังห้องอธิการ
ณ ห้องอธิการ
ทั้งสามคนนั่งประจันหน้ากับจุนเคโดยข้างๆของจุนเคนั้นคือนักการเมืองชื่อดัง คิม มินกุก ถัดมาคืออธิการ ปาร์ค จินยอง ชายอายุ 50 ต้นๆ ใส่สูทสีดำตามแบบฉบับของคนใหญ่คนโต และคณะอาจารย์อาวุทโสอีก 2 คน หน้าจอมอนิเตอร์ฉายภาพที่ เจบี แจ็นสัน รุมกระทืบจรร่างนั้นนอนกองลงกับพื้น โดยมีมาร์คเป็นฝ่ายสนับสนุน
ฝ่ายจุนเคให้การว่าตนนั่นแค่ มาจีบจินยองเพื่อนของอีกฝ่ายเท่านั้นไม่ได้มีอะไรไปมากกว่านั้น แต่เหมือนฝ่ายแจ็คสันก็แค้นเคืองเรื่องที่ตนเคยไปจีบแฟนของแจ็คสันด้วย ทั้งสามก็เลยเรียกเขาไปพบในสถานที่เปลี่ยวและทุกอย่างก็เป็นไปตามคลิปที่ได้ ฉายไปบนภาพหน้าจอ เจบีกำมือแน่นเมื่อเรื่องที่จุนเคได้เล่าออกมานั่นมันก็แค่เศษส่วนหนึ่งเท่า นั้น
"เอาละ ก็คงปฎิเสธอะไรไม่ได้ถ้ามีคลิปออกมาขนาดนี้นะ อิม แจบอม ฉันคงต้องปลดนายออกจากประธานสภา และให้ทั้งสามคนออก" จุนเคยักคิ้ว และยิ้มสะใจให้ทั้งสาม
"แต่พวกผมมีเหตุผล ไอ เห้ย! จุนเคข่มขื่นจินยองนะครับ" แจ็คสันทวงขึ้น
"พูดอะไรของนาย! มีหลักฐานรึไง" จุนเคขึ้นเสียง ไม่มีทางกรอกที่พวกนนี้จะหาหลักฐานอะไรมาได้
"เดี๋ยวครับ!" แบมแบมพุ่งพรวดพราดเข้ามาในห้อง
"ผม กันต์พิมุกครับ จุนเคคนนี้เขาข่มขื่นพี่จินยองครับ ผมมีหลักฐานบางอย่างให้ทุกคนดู เพื่อพิจารณาอีกรอบครับ" แบมแบมกดบางอย่างในโทรศัพท์ตนและยื่นให้อธิการและคณะอาจารย์ได้เชยชม คลิปที่จุนเคอุ้มร่างสลบของจินยองเข้าโรมแรมมาดรูด และภาพในห้องที่มีร่างจินยองนอนอยู่โดยจุนเคเป็นคนกระทำต่างๆนาๆบนร่างของจิ นยอง
"ไอชาน! ไอเพื่อนเวร!" จุนเคทุบโต๊ะ เพราะคลิปในห้องนั้นเป็นคลิปที่เขาให้เพื่อนสนิทอย่างชานยอลถ่ายเก็บไว้และ คิดจะเก็บไว้แบล็คเมล์จินยองอีกที แต่ก็พลาดจนได้ไอเพื่อนทรยศ!
อธิการและคณะอาจารย์กระซิบกระซาบปรึกษากันภายในห้อง อธิการเองก็พูดไม่ออกฝ่ายจุนเคเองก็เป็นลูกคนใหญ่คนโตที่มีอำนาจอิทธิพลถึง ขั้นยกเลิกทุนทรัพย์ให้กับทางมหาลัยได้ทันทีแต่ความผิดก็เป็นจุนเค ส่วนฝ่ายเจบีก็ได้ทำคุณประโยชน์ให้กับทางมหาลัยมามากมายสร้างชื่อเสียงให้ ทางมหาลัยได้เยอะแยะอีก แถมตัวเจบีเองก็ทำงานเก่ง มีภาวะผู้นำสูงมากๆคนหนึ่งก็ว่าได้ แต่มีคลิปออกมาอย่างนี้ถ้ามันถูกเผยแพร่ออกไปก็มีแต่จะทำให้ตัวเจบีเองเป็น ถึงประธานนักศึกษาเสียหายและยังล่ามมาถึงมหาลัย
"ถ้ามีหลักฐานมาแบบนี้ ผมคงไล่พวกคุณออกไม่ได้ ผมจะลงทัณฑ์ไว้แทน"
"ไม่ได้ครับคุณปาร์ค ลูกผมถึงขั้นต้องรักษาตัวที่โรงพยาบาลหลายอาทิตย์ขนาดนี้คุณจะยอมได้ยังไง ครับ อีกอย่างผมมีสิทธ์หยุดทุนทรัพย์ให้ทางมหาลัยคุณได้เลยนะครับ"
"แต่ลูกชายคุณก็มีความผิดข้อหาข่มขื่นเพื่อนผมนะครับ" เจบีเอ่ยขึ้นบ้าง เขาต้องนิ่งเข้าไว้
"บางทีเพื่อนพวกนายอาจจะสมยอมผมก็ได้นะครับ"
"ไอ เหี้ย!!" แจ็คสันลุกขึ้นพรวดพราดกระโจนข้ามโต๊ะเข้าต่อยหน้าจุนเค เจบีและมาร์คต้องรีบยึดไว้ได้ก่อนที่เพื่อนจะทำอะไรรุนแรงต่อหน้าผู้ใหญ่ไป มากกว่านี้
เจบีเองก็ใช่ว่าจะไม่โกรธ ตนนั้นก็อยากจะกระโดดข้ามโต๊ะไปต่อยจุนเคให้ตายตามือเหมือนกัน แต่เพียงตอนนี้อยู่ต่อหน้าผู้ใหญ่เขาต้องวางตัวให้นิ่ง ใจต้องเย็นให้มากที่สุดเพราะไม่อยากให้เรื่องมันแย่ไปมากกว่านี้อีก
"หวัง แจ็คสัน!" อธิการปาร์คขึ้นเสียงห้าม ถอนหายใจกับความใจร้อนของแจ็คสัน
"ผมคงไล่ออกทั้งสามคนไม่ได้หรอกครับ เพราะเฉพาะนั้น"
"ไล่มันออกครับ" จุนเคชี้หน้าเจบีพร้อมยกยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ แจ็คสันกระโจนเข้าหาอีกรอบปล่อยหมัดหนักชกไปที่หน้าของจุนเคเต็มๆ เจบีรีบเข้ามาดึงตัวแจ็คสันออกไป ส่วนมาร์คหันมาดึงแบมแบมให้อยู่ห่างกับสถานณ์นั้นทันที
"ผมทำแบบนั้นไม่ได้หรอกครับ" อธิการปาร์คกุมขมับกับเหตุวุ่นวายที่เกิดขึ้น
"ผม ออกเองคนเดียว และทุกอย่างต้องจบ แต่มีข้อแม้ห้ามปลดเจบีออกจากประธานสภา" แจ็คสันยื่นข้อเสนอ จุนเคเองก็คงหงุดหงิดไม่ใช่น้อย ที่ทุกอย่างไม่เป็นไปตามแผนที่วางเอาไว้
"ไอแจ็ค!" เสียงเจบีและมาร์คตะโกนออกมาพร้อมกัน เจบีอยากจะยื่นข้อเสนอให้บ้าง เหตุมันเกิดจากตน ตนต้องรับผิดชอบทั่งหมดเองแต่ไม่ทันจะได้เอ่ยปากออกไปก็ถูกเสียงจุนเจกลบ ความคิดนั้นออกไปทันที
"ผม จะ เอา มัน ออก" จุนเคชี้ไปที่หน้าแจ็คสันอีกครั้งด้วยความโกรธ ใจจริงอยากให้เจบีออกจะได้ไร้คนขัดขวาง แต่ตอนนี้ตนก็มีความผิดอยู่ แต่ก็ยังไม่อำนาจของพ่อตนอยู่อย่างน้อยให้ออกไปสักคนก็ทำให้พวกที่เหลือเจ็บ ไปไม่นอยแน่
"ผมตัดสินใจ..."
อธิการปาร์คเอ่ยขึ้น เขาตัดสินใจ ถ้าเอาเจบีออก ตัวเจบีนั้นถือได้ว่าเป็นหน้าเป็นตาให้กับมหาลัย ถ้าโดนไล่ออกก็ต้องมีคนขุดขุยเรื่องนี้มาทำให้มหาลัยเสียหายได้ ส่วนมาร์คแม้ในคลิปจะเห็นมาร์คร่วมด้วยแต่ก็ไม่ได้มีอะไรร้ายแรงอะไรมาก มาร์คเองก็ไม่เคยทำอะไรผิดกฎของมหาลัยอีกด้วย แจ็คสันที่มีภาพลักษณ์ตรงกันข้ามกับเจบีและมาร์คโดยสิ้นเชิง มีข่าวเสียหายทั้งเรื่องผู้หญิง เรื่องงาน ทำผิดกฎตั้งหลายรอบแต่ก็ถูกเจบีช่วยไว้ทุกครั้ง
แจ็คสันยังเคยแอบปล่อยยางลมรถตนอีกด้วยเพียงเพราะไม่ยอมให้ลูกสาวตนไปเดทกับแจ็คสัน แถมเจ้าตัวเองก็เสนอตนขึ้นมาอีกด้วย แม้การตัดสินใจครั้งนี้จะไม่ถูกใจกับผู้ให้ทุนทรัพย์แก่ทางมหาลัยมากนัก แต่ทุกอย่างก็ไม่ควรจะแย่ลงมากกว่านี้ อธิการปาร์คไตร่ตรองอยู่สักพัก
"ทำตามข้อเสนอของ แจ็คสัน ครับ"
ยองแจเดินวนไปมาในห้องในสมองตอนนี้มีแต่ใบหน้าของแจ็คสันวนซ้ำแล้วซ้ำเล่า ไม่นานนักประตูก็เปิดออกพร้อมร่างหนาของคนรักตนเดินเข้าห้องมา ขาเรียวพา ร่างบางโผเข้ากอดคนรักทันที ร่างแจ็คสันถูกร่างบางกระแทกเข้าเต็มๆ แจ็คสันยกยิ้ม เมื่อร่างบางวิ่งเข้ามากอดตนโดยไม่ทันได้ตั้งตัว มือหนายกกอดร่างยองแจแน่นพร้อมเอนตัวไปมาก่อนจะผละออกจากกัน
"อะไร ไม่เจอแปปเดียวเองนะ" แจ็คสันบีบจมูกรั้นให้หายหมั่นเขี้ยว ยองแจปัดมือหนาออกจากตนพร้อมทำเสียงฟึดฟัด
"ไม่ต้องมานอกเรื่อง เป็นไงบ้าง เขาว่ายังไง"
"อืม ไอเจบีก็ยังคงเดิมเป็นประธานแน่นอนอยู่แล้ว"
"ยังงี้ก็หมายความว่า..." ยองแจต้องตาแป๋ว แจ็คสันกำลังจะพูดขึ้นมาต่อ
"แต่..."
"Yes Yes Yes"
เสียงร้องดีใจดังขึ้นกลบเสียงแจ็คสัน ยองแจยิ้มร่าเริง ถ้าเจบีไม่ถูกก็แสดงว่าทุกคนไม่โดนไล่ออก ยองแจคิดได้ดังนั่นก็ดีใจกระโดดโลนเต้นเป็นเด็กน้อย 3 ขวบ แจ็คสันมองภาพน่ารักของยองแจเด็กน้อย รอยยิ้มแบบนี้มันช่างสดใจและมีความสุขซะเหลือเกิน แล้วถ้าอีกฝ่ายรู้ความจริงจากรอยยิ้มสวยๆแบบนี้มันต้องหายไปแน่ๆ เขาควรจะบอกความจริงดีมั้ยเนี่ย
"พี่แจ็ค พี่แจ็ค ย๊าส์!ไอสั้น" เสียงหวานทำแจ็คสันหลุดจากความคิดตน
"ไปหาอะไรกินกัน เดี๋ยวมื้อนี้แตงเลี้ยง ฮิฮิ" รอยยิ้มกวานส่งมาให้คนรัก ยองแจหันหลังเตรียมพาร่างตนเองไปแต่งตัว แต่ถูกแจ็คสันคว้าแขนไว้
"ฮืม มีอะไรป่าว?" ยองแจโค้งตัวมองแจ็คสันที่เอาแต่ยืนก้มหน้าเงียบไม่พูดไม่จา ดีใจหรอที่นานๆทียองแจจะเลี้ยงข้าว แหม่ไม่เป็นไรหรอกหน่าพี่สั้น
"พรุ่งนี้ ไปเรียนคนเดียวได้ใช่ป่าว" แจ็คสันพุดขระที่ยังก้มหน้าอยู่
"ฮะ ทำไมอะ ติดธุระหรอ ได้ดิไม่ต้องห่วง"
"กลับคนเดียวได้ใช่มั้ย"
"ได้ดิ สบายมาก" ยองแจเลิกคิ้วเริ่มสงสัยในคำถามของคนรัก
"ยองแจจะอยู่ห้องคนเดียวได้ใช่มั้ย นอนคนเดียวจะหลับลงรึเปล่า ตื่นมาไม่เจอหน้าพี่เหมือนทุกวัน...ยองแจจะอยู่ได้ใช่มั้ย" ยองแจเริ่มเข้า ใจทีละนิดกับประโยคที่แจ็คสันเอ่ยขึ้นมา นัยต์ตาสวยเริ่มถูกบดบังด้วยน้ำใสใสที่เอ่อล้นตาเรียว
"ยองแจของพี่เราอยู่ได้ใช่มั้ย พี่คงต้องกลับจีนตามที่เคยสัญญากับม๊าไว้"
"พะ พี่พูดอะไร แตงทำไม่ได้ทุกอย่างที่พี่พูดอะ" แจ็คสันปล่อยมืข้างที่จับยองแจไว้ ขาแกร่งก้าวให้ชิดร่างบางมากกว่าเดิม มือหนาสิงข้างยกเช็ดน้ำตาที่ไหลทิ้งรอยไว้บนหน้าหวาน
"ยองแจของพี่ทำได้สิ ที่ผ่านมาก็ทำได้..."
"เพราะพี่ไง เพราะพี่ทำให้ผมทำแบบที่ผ่านมาไม่ได้...ไอบ้า!ไหนบอกเคยจีบลูกอธิการไงวะ"
"ฮะ ฮะ ลืมบอกไปว่าเคยปล่อยลมยางรถอธิการไว้ไง" ยองแจค่อยๆสวมกอดแจ็คสัน หน้าหวานซุกอกอุ่น
"กลับเมื่อไหร่หรอครับ?" หน้าหวานเงยหน้าเอ่ยถาม
"ทำเรื่องเสร็จก่อนละ น่าจะอาทิตย์หน้ามั้ง"
"เร็วจังน้าาาา" ยองแจพ่นลมหายใจใส่อกแกร่งของแจ็คสัน ทั้งคู่ยืนกอดกันนานแสนนานจนแทบจะลืมเวลา
ยองแจเลือกที่จะไม่ร้องขออะไรให้อีกฝ่ายไม่สบายใจไปมากกว่านี้ ถ้าตนร้องไห้ขอไม่ให้แจ็คสันไปฝ่ายแจ็คสันต้องคิดมากและหาทางผิดสัญญากับม๊า เพื่ออยู่ต่อแน่ๆ แม้ในใจอยากจะทำแบบนั้นก็ตาม
...ทำไมเวลาความสุขมันช่างมีน้อยกว่าความทุกข์กันนะ..
"ไม่ร้องแล้วหรอ อยากเช็ดน้ำตาอีกอะ แต่ใช้ปากนะ" แจ็คสันยื่นปากๆจู๋เข้าหายองแจ
"ทะลึ่ง" ยองแจตีรัวไปที่อกของแจ็คสันก่อนจะผละตัวออกจากอ้อมกอดอุ่น
ที่
ยองแจเข้าใจตนนั้นแจ็คสันก็รู้ดีว่าเจ้าตัวคงไม่อยากให้ตนลำบากใจ อีกใจก็อยากให้ยองแจง้อแง้เอาแต่ใจ เผื่อบางทีตนจะเอาความง้อแง้นี้ไปใช้กับม๊าดูบ้าง ทำไมกันนะเวลาความสุขช่าง ผ่านไปเร็วเหลือเกิน เร็วจนน่าใจหาย ระยะทางไกล ความห่างยังไงก็ไม่หวั่นเพราะทั้งแจ็คสันและยองแจนั่นก็ได้ผ่านช่วงเวลานั่น มาแล้ว แต่ตนนั่นกลัว กลัวร่างบางคนนี้จะร้องไห้ยามเหงา กลัวร่างบางคนนี้จะเจ็บไข้ได้ป่วย กลัวใครจะมาจีบคนน่ารักคนนี้ และที่สำคัญแจ็คสันกลัวใจตัวเอง
...กลัวจะคิดถึงจนมากเกินไปเนี่ยสิ ลำบากแล้วสิ หวัง แจ็คสัน...
_______________________________________________________________
...Talk Talk...
มาอัพแล้วน้า วู้ว
พี่สั้นคนแมนยอมออกเพื่อนพี่เจบีสุดชิค
แถมยังต้องกลับจีนแผ่นดินใหญ่อีก
ห่างน้องแตงนานๆขนาดนั้นจะทนไหวมั้ยหนอ
เอาใจช่วยพี่สั้นกับนองแตงด้วยนะคะ
ส่วนใครรอคู่ บีเนียร์กับมาร์คแบม อดใจรออีกนิด
เราจะมีตอนพิเศษใส่ไข่ ไม่ใส่กระเทียมให้แน่นอน
ขอบคุณที่อ่านและติดตามกันนะคะ
เม้นให้กำลังใจ ติชมกันได้เลย
พูดคุย ติชม ติดแฮชแท๊ก
ในทวิตให้เก๊าด้วยได้นะ #ฟิคคือคุณ
แล้วจุนเคจะตามรังขวานแตงไหม อีกปีเดียวต้องทนได้สิ พวกพี่เก่งจะตายเนอะ