First... Love

ลำดับตอนที่ #9 : กาเบรียญ เด็กสาวผมเงิน

เสียงดังจ้อกแจ้ก ในห้องโถงใหญ่ดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง ต่างก็คุยกันเรื่องตัวแทนที่จะมาเริ่มการประลองเวทย์ โดย จะได้รับการคัดเลือกจาก โถแก้วแห่งปัญญาในค่ำคืนนี้

ยูเอะเดินเข้า มาในห้องโถงใหญ่สายตา กวาดมองไปรอบ ๆ เพื่อมองหาเฮอร์ไมโอนี่ และ พวกแฮร์รี่

[ลืมไปแล้ว ว่าต้องหลบหน้าแฮร์รี่ ด้วย]

“เธอ จะเป็นใบ้แบบนี้อีกนาน ใช่รึเปล่าเฮอร์ไมโอนี่ !” เสียงกระแทกกระทั้นอย่างไม่พอใจดังขึ้นมาทางโต๊ะ

กริฟฟินดอร์ ยูเอะรีบจ้ำอ้าว เดินไปที่ ๆ เกิดเสียงดังขึ้นทันที

“เฮอร์ไมโอนี่ !”

เสียงเดิมดังขึ้นอีกครั้ง รอนนั้นเอง เด็กชายกำลังตะคอกใส่ เฮอร์ไมโอนี่ที่นั่งอ่านหนังสืออยู่อย่างสงบ โดยไม่สนใจเหตุการณ์รอบข้าง รอนเห็นไร้ซึ่งหนทางที่จะทำให้เฮอร์ไมโอนี่คุยด้วยได้แล้ว ก็เดินกระฟัดกระเฟียดออก ไปจากวงสนทนา โดยปล่อยให้รอบข้างตกอยู่ในความงุนงง



“เฮอร์ไมโอนี่ พูดกับรอนบ้างก็ได้นะ ” แฮร์รี่ ที่ยืนดูอยู่นานพูดขึ้นบ้าง เฮอร์ไมโอนี่สวนกลับอย่างไม่ใยดี

“แฮร์รี่ ชั้นรู้ว่าเธอรักเพื่อนนะ แต่ถ้าเค้ายังเป็นเด็กที่พูดคำว่า ‘ขอโทษ ’ ไม่เป็นล่ะก็ไม่ต้องมาพูดกัน ” แฮร์รี่ถอนหายใจยาว กับความรั้นของเพื่อน ทั้งสองที่ไม่มีใครยอมใคร

“อีกอย่างนะแฮร์รี่ ” เฮอร์ไมโอนี่ว่า “ถ้าเธอยังเข้าข้างรอนไม่จบสิ้นล่ะก็ ไม่ต้องมาพูดกับชั้นอีก !”

เฮอร์ไมโอนี่กล่าวตัดคำสนทนา ทำให้แฮร์รี่ ที่คิดจะช่วยเพื่อนเลิกความคิดนี้ไป แล้วเขาก็เดินไปนั่งกับรอนที่หัวโต๊ะด้านหน้า ทำให้ ที่นั่งของเด็กชายทั้งสอง ที่เคยนั่งข้าง ๆ เด็กสาวผมพองฟูที่กำลังจ้องเขม็งไปที่หนังสือ ตอนนี้ที่นั่ง ทั้งสอง ว่างเปล่า ซึ่งเหมือนช่องว่างในใจของทั้งสาม ซึ่งถ้าไม่มีอะไรมาต่อเติมล่ะก็ มิตรภาพ คงต้องขาดสะบั้นลง อยู่ตรงนี้

ยูเอะส่ายหัว ให้กับความรั้นของ รอนกับเฮอร์ไมโอนี่ แล้วทอดสายตาไปยังแฮร์รี่ ที่กำลังพยายาม พูดกับรอน เธอมองเขาอย่างเห็นอกเห็นใจ จากนั้นเด็กสาวก็ถอนสายตาจากแฮร์รี่แล้ว แล้วเลือกนั่งที่ข้าง ๆ เฮอร์ไมโอนี่ ที่กำลังว่างอยู่ที่หนึ่ง แล้วนั่งลง

“ยู ออกจากห้องพยาบาลได้แล้วหรอ ” เฮอร์ไมโอนี่ ถอนสายตาจากหนังสือเล่มหนา แล้วชำเลือง มาทางเธอ

“อือ ” ยูเอะตอบ “ขอถามอะไรหน่อยได้รึเปล่า ไฮหนี่ ” เฮอร์ไมโอนี่พยักหน้า ซึ่งเด็กสาว ถือว่าเป็นคำตอบแทนคำว่า ‘ได้’

“มันเกิดอะไรกันขึ้น กับพวกเธอทั้งสามคน เมื่อก่อนพวกเธอเป็นเพื่อนรักกันไม่ใช่รึไง ” ยูเอะถาม

“ใช่ ”เฮอร์ไมโอนี่ตอบ น้ำเสียงเฉยเมย “เราเคยเป็น ” ยูเอะหันหน้า ไปหาจินนี่ที่นั่งอยู่ข้าง ๆ อย่างขอความเห็น

จินนี่ยิ้ม น้อย ๆ สีหน้าแสดงถึงว่า ‘เดี๋ยว จะเล่าให้ฟัง’ ยูเอะจึงเลิกซัก แล้วหันมาสนใจ ที่กลางห้องโถง ซึ่งตอนนี้ มีโถสีดำ ทรงสูงใบใหญ่ประดับ ด้วยอัญมณีสีเหลืองตัดกับตัวโถ วางอยู่กลางห้อง จินนี่เองก็มองไปที่ โถอย่างใคร่รู้เช่นกัน



แกร๊ง ๆ ๆ !

เสียง กระทบกันของช้อน กับแก้วน้ำสีทองที่สลักอย่างวิจิตรบรรจง ดังขึ้น ทั้งห้องโถงที่ส่งเสียงดัง จ้อกแจ้ก จอแจ ต่างก็เงียบกริบ ทำให้บรรยากาศ รอบ ๆ โถทรงสูงสีดำนั่น ดูมีมนต์ขลังขึ้นทันที



“โถทรงสูง สีนิลตกแต่งโดยศิลปะกรีก จะแสดงตัวแทนของแต่ละ แหล่งพร่ำสอนเวทย์มนต์แต่ละแห่ง ซึ่งในโถนี้ บรรจุรายชื่อ ไว้มากมายซึ่งมีชื่อนักเรียนทุกคนในที่นี้ไว้หมดแล้ว ขอเชิญ ศาสตราจารย์แห่งโรงเรียนเวทย์มนต์

กักโกเมจิกเคิล และ ศาสตราจารย์ต่าง ๆ ที่นำเด็กนักเรียนของท่านมากลางห้องโถงด้วย ”

ศาสตราจารย์ดัมเบิลดอร์ บอกน้ำเสียงดังกึกก้อง ศาสตราจารย์คนแล้ว คนเล่าเดินออกมาคนแล้ว คนเล่า รวมทั้งศาสตราจารย์ดัมเบิลดอร์ด้วย



พิธีกรรม ทุก ๆ อย่างดำเนินไปอย่างรวดเร็วท่ามกลางความสนใจอย่างล้นหลาม จากนักเรียนทุกโรงเรียน ที่ราวกับผู้ชม ที่กำลังลุ้นการแสดงสำคัญนี้ ว่าจะได้เป็นตัวแทนหรือไม่



“โรงเรียนแต่ละโรงเรียน จะมีตัวแทนโรงเรียนละ 2 คน คนขอให้ทุกคนรับทราบไว้ด้วย

ส่วนผลการคัดเลือก ได้ออกมาแล้ว” ศาสตราจารย์มักกอลนากัลกล่าว

“กักโกเมจิกเคิล เชา , ลูซี่ ” เสียงดังฮือฮา มาจากโต๊ะเรเวนคลอ นักเรียนกักโกเมจิกเคิล ต่างส่งเสียงดังด้วยความแปลกใจ เชา ลุกขึ้นเดินไปยังกลางห้องโถง ราวกับรู้อยู่แล้วว่า ตนเองต้องได้เป็นตัวแทน ลูซี่เอง ก็ค่อย ๆ ลุกแต่ ก็เดินไปด้วยความมั่นใจเช่นกัน



“เดิร์มสแตรงก์ เอ็ดเวิร์ด , ซันนิลี่ ” ชายผมทอง เดินคล้องแขน กับสาวผมสีชาขึ้นมาอย่างไม่ต้องรอให้เสียงฮือฮาดัง ขึ้น เพราะ ราวกับนักเรียน โรงเรียนเดิร์มแสตงก์ จะไม่หวังว่าจะได้เป็นตัวแทนอยู่แล้ว



“โบซ์บาตง กาเปรียญ , ดิสเท้นส์ ” สาวผมเงินสะดุด ตา ตวัดข้อมือสะบัดผมสีเงินยวง ก่อนจะเดินมายัง กลางห้องโถง พร้อมกับ เด็กนักเรียนชาย ผมสีบรอนซ์อีกคนหนึ่ง



“ฮอกวอตส์ … ” ศาสตราจารย์มักกอลนากัล เว้นช่วงเพิ่มความตื่นเต้น ลุ้นระทึกให้กับนักเรียนฮอกวอตส์ เฮอร์ไมโอนี่ นั่งกระสับกระส่าย อยู่บนเก้าอี้อย่างไม่เป็นสุข



“เฮอร์ไมโอนี่ , ยูเอะ” เสียงดังกึกก้อง และเสียงปรบมือดังขึ้น จากทั้งสามบ้าน และ เสียงโห่ร้องอย่างไม่พอใจ ดังมาจาก บ้านสลิธีรีน ยูเอะกล้าสาบานได้เลยว่า เขาเห็นมัลฟอย ตะคอกแพนซี่ที่ไปว่าเฮอร์ไมโอนี่เป็นเลือดสีโคลน

อย่างไม่พอใจด้วย



- - -- - -- - -- - - ---- -- - -- - - -- - -- - - --- -- - ---- -- - -- - --



เย็นวันนี้ แฮร์รี่เที่ยว พาลกับคนตามทางเดิน เพราะ ความไม่พอใจที่ เขาไม่ได้เป็นตัวแทนโรงเรียนซะอย่างนั้น

ยูเอะส่ายหน้ากับความเอาแต่ใจของเด็กชาย เฮอร์ไมโอนี่พยักหน้าอย่างเห็นอกเห็นใจ พลางยิ้มน้อย ๆ ให้กับ เธอ



“หลี่ พอได้แล้วนะ เธอทำแจกัน แตกเป็นรอบที่เท่าไหร่แล้วรู้รึเปล่า ” ยูเอะพูดขึ้น พลางโบกไม้กายสิทธิ์ ทำให้แจกันที่แฮร์รี่ ทำแตกไปกลับสู่สภาพเดิม

“ช่างฉันเถอะน่า ” แฮร์รี่ ตะคอกใส่เธออย่างไม่สบอารมณ์ แล้วเขาก็ปาแจกันที่เธอพึ่งซ่อม ลงพื้นเป็นใบที่ 15

ยูเอะ สะบัดไม้กายสิทธิ์ทันที ที่เขาออกเดินต่อไป ทำให้แจกัน กลับมาต่อกันอีกครั้ง แล้วตั้งกลับที่เดิมอย่างสมบูรณ์แบบ



กว่าพวกเขา จะเดินมาถึงหอนอน ได้ก็กินเวลาไปมากทีเดียว ยูเอะรีบพาเฮอร์ไมโอนี่ เดินขึ้นไปทางหอหญิง ก่อนที่ เพื่อนสาวจะโดนรอนหาเรื่อง อีก

“แฮร์รี่ เค้าปักใจอะไรนักหนาหรอ ไฮหนี่ ดูเค้า น่ากลัว” ยูเอะถามเฮอร์ไมโอนี่ น้ำเสียงพรั่นพรึง เฮอร์ไมโอนี่ยิ้มแหย ๆ ก่อนตอบเธอ

“เค้าเคยเป็นตัวแทน ที่อายุน้อยที่สุดในการประลองครั้งทีแล้วน่ะ ” ยูเอะพยักหน้า ก่อนที่ ต่างฝ่ายจะขอแยกตัวไปทำธุระส่วนตัว ของตนเอง



- - -- - - -- -- -- - - -- --- - - - -- - - -- -- - -- - -- -

“ภารกิจ จะยากมากรึเปล่าก็ไม่รู้นะ ยู” เฮอร์ไมโอนี่พูดขึ้น ขณะที่กำลังนั่งกอดเข่าอยู่บนเตียงข้าง ๆ เธอ

“นั่นสิ ทำไมไหบ้า ๆ นั่น… ” ยูเอะว่า แต่เฮอร์ไมโอนี่ขัดขึ้น “โถ จ๊ะยู ไม่ใช่ไห แล้วเป็นแบบกรีกโบราณด้วย”

“โถก็ โถ แต่ว่าทำไมถึงเลือก เราก็ไม่รู้ ความจริงแล้ว ฉันคิดว่าแฮร์รี่ จะได้เป็นตัวแทนซะอีก ” ยูเอะบอก เฮอร์ไมโอนี่ยิ้มน้อย ๆ ให้เด็กสาว

‘’บางทีมัน อาจจะมีเหตุผลบางอย่างก็ได้นะ ยู อย่าคิดมากเลยดีกว่า คอยดูการประชุมตัวแทนที่จะจัดขึ้นในวันพรุ่งนี้ดีกว่านะ ” ยูเอะยิ้มรับ ก่อนที่จะล้มตัวลงนอน เธอเหม่อมองพระจันทร์เสี้ยวเป็นครั้งสุดท้ายก่อนที่จะหลับตาลง แล้ว จมสู้ห้วงนิทรา - -



- - -- - -- - -- - - - -- -- -- -- - -- - - -- - - -- - --- - - - -- -- - - - -- - -

เสียงวิ่งอย่างรีบร้อน ดังขึ้นเด็กสาว สองคนกำลังฉุดกระชากลากถูกันอยู่ราวกับ จะเร่ง การเดินทางไปห้องโถงใหญ่ให้ รวดเร็วยิ่งขึ้น

“ยู สายแล้วนะ รีบ ๆ หน่อยสิ ” เฮอร์ไมโอนี่ ว่า ยูเอะเร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้น จนในที่สุดพวกเธอก็วิ่งมาถึงห้องโถงใหญ่

เฮอร์ไมโอนี่รีบ วิ่งไปนั่งที่โต๊ะกริฟฟินดอร์ โดยมี ยูเอะกระวีกระวาด ตามไปติด ๆ

“รีบ ๆ ทานสิเดี๋ยวก็ไม่ทันหรอก ” เฮอร์ไมโอนี่เร่งเธอ พลางทานไปด้วย ยูเอะชำเลืองไปทางเฮอร์ไมโอนี่สายตาขุ่นเคือง

“ไฮหนี่ จะรีบไปไหนนักหนา เหลือเวลาอีกตั้ง ชั่วโมงนึง” ยูเอะสวนกลับอย่างไม่พอใจเฮอร์ไมโอนี่ หยุดทานแล้วหันมามอง ยูเอะตาเขียวปั้ด

“ไปอ่านหนังสือ ที่ห้องสมุดไงล่ะ ยู จะได้รู้อะไรมากขึ้นก่อนเข้าประชุม [เผื่อเค้าถาม] ”เฮอร์ไมโอนี่ตอบ ยูเอะถอนหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนที่จะพยักหน้าเออ ออ ตามเพื่อนสาวที่กำลัง สปีดทานอย่างสุดชีวิต จนคนรอบ ๆ ที่นั่งใกล้ต้องหันมามอง เธอทานอย่างตกตะลึง



- - -- ----- -- - -- - - --- --- ------- --- - - - ---- -- - - -- --- ----- ---

ชีวิตที่ผ่านการรีบเร่งมาตั้งแต่เช้า เริ่มสงบลงเมื่อเสียงฝีเท้าของทั้งคู่ หยุดลงที่ห้องสมุด เฮอร์ไมโอนี่เดินเข้าไปในระหว่างชั้นหนังสือแล้ว หอบหนังสือ ออกมากองใหญ่อย่างกับ ไม่รู้สึกหนักแม้แต่น้อย

“หยิบเล่ม ที่เห็นว่าน่าสนใจแล้วเริ่มอ่านเลยนะ เดี๋ยวชั้นจะไปขนมาใหม่ ” เฮอร์ไมโอนี่ว่า แล้วเดินไป เพื่อที่จะไป หยิบหนังสือมาใหม่ แต่ยูเอะ จับข้อมือ เพื่อนสาวไว้ซะก่อน

“พอแล้วน่า ไฮหนี่ แค่นี้ก็พอแล้ว สำหรับเช้านี้นะ ถ้าหากวันนี้ไม่ต้องเรียนจริง ๆ เดี๋ยวค่อยไปเอามาใหม่ก็ได้ ” เด็กสาวชี้แจง เฮอร์ไมโอนี่เห็นด้วย กลับมานั่งตรงกันข้ามกับเธอ ยูเอะเริ่มเปิดหนังสือที่ ปกเย็นเฉียบ หน้าแล้วหน้าเล่า จนกระทั่ง



“ถึงเวลาแล้ว ล่ะ ยูเอะเธอ ไปรออยู่หน้าห้องสมุดก่อนนะ เดี๋ยวชั้นเอาหนังสือไปเก็บเอง ” ยูเอะพยักหน้า เธอมองเพื่อนสาวของเธอ รีบร้อนเก็บหนังสืออยู่พักใหญ่ ก่อนที่จะค่อย ๆ เดินไปหน้าห้องสมุดตามที่เพื่อนของเธอบอก ซักพักเฮอร์ไมโอนี่ก็มาสมทบ แล้วทั้งคู่ก็ รีบวิ่ง [บนระเบียง ] เพื่อไปให้ถึงห้องที่จัดไว้สำหรับ ชี้แจงในครั้งนี้



เมื่อทั้ง สองเดินมาถึง บรรยากาศรอบ ๆ ตัวที่เย็นเฉียบก็อบอุ่นขึ้น ดูเหมือนห้องนี้จะปรับอากาศให้ อบอุ่น ไว้ให้เข้ากับ สภาพห้องที่ตกแต่งอย่างวิจิตรบรรจง ด้วยศิลปะชาวโรมัน โคมไฟระย้า ที่ทำด้วยน้ำแข็งสลัก ส่องแสงสีเงินสวยจับตา เก้าอี้ทำด้วยน้ำแข็งสลักเช่นเดียวกับโคมไฟ ดูงดงามด้านหน้าเวที ดูจับตา ยูเอะตะลึงกับสภาพห้องได้ไม่นานก็มีเสียงทักดังขึ้น



“หวัดดี ยูเอะ” ซันนั่นเอง ยูเอะแกล้ง ทำเป็นเดินชมวิหารย่อม ๆ นี้ต่อไปโดยทำเป็นไม่ได้ยินเสียงเรียก

“เฮอร์ไมโอนี่ เธอก็ได้เป็นตัวแทนเหมือนกันหรอ ” เฮอร์ไมโอนี่พยักหน้ารับ ยูเอะหันมา ตอกกลับซัน อย่างไม่ไว้หน้า

“ถ้าไม่ได้เป็นตัวแทนจะมา เดินแถวนี้ทำไมล่ะ ”

ซันหน้าเสีย มองยูเอะอย่างกินเลือดกินเนื้อ ถ้าหากเป็นอย่างเมื่อก่อน เธอคงตอบ ซันดี ๆ ด้วยแล้วยิ้มให้ แต่ตอนนี้สถานการณ์เปลี่ยนไปแล้ว ทั้งคู่จ้องหน้ากันอย่าง ใครไม่ยอมใคร

“พวกเธอจะทะเลาะกัน ก็ให้ถูกสถานที่ซะบ้างสิ ” เด็กสาวผมเงินเจ้าของเสียง ใสราวกับแก้วถาม สายตาปรามอย่างดุ ๆ ยูเอะ จึงเลิกเอาเรื่อง แล้วหันไปจ้องเด็กสาวคนนั้น แทน

“อ้อ จริงสิ ชั้น …กาเปรียญ เดอลากูร์ จากโรงเรียนเวทย์มนต์ศาสตร์ โบซ์บาตง ยินดีที่ได้รู้จัก ”

กาเปรียญบอก แล้วยื่นมือ ออกมาเพื่อที่จะจับมือกับเธอ ยูเอะยิ้มน้อย ๆ ก่อนที่จะจับมือ และแนะนำตัวเองอย่างสั้น ๆ

“ยูเอะ โคริว จากฮอกวอตส์ ยินดีที่ได้รู้จัก ” กาเปรียญยิ้มรับ ก่อนที่จะชำเลือง ไปทางเฮอร์ไมโอนี่เป็นเชิงให้แนะนำตัวบ้าง

“เฮอร์ไมโอนี เกรนเจอร์ ฮอกวอตส์ ยินดีที่ได้รู้จักนะ ” เฮอร์ไมโอนี่บอก ทั้งสามยิ้มให้กันพักใหญ่ ก่อนที่ซันจะแทรกขึ้นมา

“ชั้น ซันนิลี่ จิเนียร์ เดิร์มสแตรงก์ ” ซันบอก พลางยื่นมือ หากแต่ กาเปรียญกลับมอง ซันอย่างเหยียด ๆ

“ใคร อยากรู้จักกับเธอ ” กาเปรียญบอกน้ำเสียง ไม่พอใจ ซันชักมือกลับ เม้มริมฝีปากอย่างเสียหน้า กาเปรียญสะบัดหน้ากลับผมสีเงินสะบัดพริ้ว เด็กสาวจับมือของ ยูเอะและ เฮอร์ไมโอนี่ตามเธอไปโดยไม่หันกลับมามอง

ซันแม้แต่น้อย



“อย่างนี้จะดีหรอ ” ยูเอะถามกาเปรียญ ที่กำลังยืนพิงเสาอย่าง สบายอกสบายใจ

“เมื่อกี้ เธอก็ว่า ยัยซันอะไรนั่น อยู่ไม่ใช่หรอ โคริว” กาเปรียญถามกลับ ยูเอะยิ้มน้อย ๆ กาเปรียญเห็น

เฮอร์ไมโอนี่ ชำเลืองไปทางซันอย่างสงสาร ก็บอกเฮอร์ไมโอนี่

“พวก เดิร์มสแตรงก์ น่ะไม่มีใครที่นิสัยดีพอให้ น่าคบหรอก ”

“มีสิ วิกเตอร์ก็ นิสัยดีนะ ไม่ได้ไม่ดี ทุกคนซะหน่อย ” เฮอร์ไมโอนี่ บอกกาเปรียญที่ กำลังทำหน้าเหมือนนึกอะไรได้ ขึ้นมา

“อ้อ วิกเตอร์ นายนักควิดดิช นั่นน่ะหรอ ถ้านายนั่นล่ะก็ไม่ดีเท่าที่เธอคิดหรอก ” กาเปรียญ ยิ้มอย่างมีเลศนัยน์

ทำให้ ยูเอะ และ เฮอร์ไมโอนี่ งง ไปตาม ๆ กัน



เสียงกระแทกรองเท้า ดังมาจากหน้าประตูที่สลักอย่างงดงามเข้ามา ศาสตราจารย์มักกอลนากัล และคณะ อาจารย์ ของแต่ละโรงเรียน เดินเข้ามาเหล่าตัวแทน ต่างเดินไปนั่งยังเก้าอี้ที่ ดูเหมือนจะสลักด้วยน้ำแข็งเหล่านั้น ยูเอะเลือกนั่งเก้าอี้ ใกล้ ๆ กับเฮอร์ไมโอนี่ซึ่งเป็นที่นั่งด้านหน้าสุด



“ที่ชั้นเรียกพวกเธอ เหล่าตัวแทนมาประชุมกัน ณ ห้องแห่งนี้ก็เพราะ มีบางอย่างต้องชี้แจงให้ทราบ ” ศาสตราจารย์มักกอลนากัล กล่าว ตัวแทนต่างก็ตั้งอกตั้งใจฟัง



“ถ้าพร้อม แล้วก็ฟังให้ดี เพราะ ชั้นจะบอกแค่รอบเดียวเท่านั้น พวกเธอทุกคนที่อยู่ที่นี่ ต้องย้ายที่อยู่ใหม่เพื่อเตรียมพร้อมระหว่างประลอง และ เพื่อความปลอดภัยของพวกเธอเอง ส่วนรายละเอียดการประลอง จะอยู่ในห้องที่ พวกเธอจะไปพักตัวแทนแต่ละโรงเรียน จะอยู่ด้วยกัน หอละ 2 โรงเรียน ฮอกวอตส์ กับ โบซ์บาตง และ

เดิร์มสแตรงก์ กับ กักโกเมจิกเคิล ” เกิดเสียงฮือฮาดัง ขึ้นจากเหล่าตัวแทน บ้างก็พอใจ และไม่พอใจ แต่สายตาปราม ให้เงียบของศาสตราจารย์มักกอลนากัล ก็ดูเหมือนจะหยุดเสียงดังเหล่านี้ได้



“ข้าวของ เครื่องใช้ของพวกเธอ ถูกส่งไปที่หอใหม่ หมดแล้วส่วนรหัส ขอให้พวกเธอมารับด้วย ” ศาสตราจารย์มักกอลนากัลบอก “เกรนเจอร์ และ จิเนียร์ อยู่ก่อน ชั้นจะต้องบอกรหัสผ่าน กับพวกเธอ ” เฮอร์ไมโอนี่ยืนขึ้น แล้วเดินไปหาศาสตราจารย์มักกอลนากัล พลางชำเลืองมาไปทางซัน ที่กำลังเดินขึ้นมาอย่างทะนงตัว ศาสตราจารย์มักกอลนากัล พูดอะไรบางอย่างกับทั้งสอง แล้วยื่นกระดาษแผ่นเล็กให้คนละแผ่น เฮอร์ไมโอนี่พอได้แล้วก็เดินลงมา อย่างเร่งรีบ

“กาเปรียญ เรียกเพื่อนเธออีกคนมาทางนี้หน่อย ! ” เฮอร์ไมโอนี่ตะโกนบอก กาเปรียญ ที่เดินคู่มากับ ดิสเท้นส์ ตัวแทนอีกคน เมื่อ มาครบแล้วเฮอร์ไมโอนี่ก็เริ่มชี้แจงทันที



“หอนอน ใหม่ของพวกเรา คือที่หอดูดาวที่หอคอยทางทิศเหนือ ที่นั่นถูกปรับเปลี่ยนเรียบร้อยแล้ว เมื่อเดินไปถึงก็จะมีบันได้กล ให้พวกเธอบอกรหัสผ่าน ว่า ‘ฟลอบเบอร์ ’ ประตูก็จะเปิดออกเข้าใจรึเปล่า ” ทั้งสามพยักหน้ารับ แล้วทั้งหมด ก็เดินออกจากห้องนั้น



“เฮอร์ไมโอนี่ ตอนนี้เราจะไปที่ไหนหรอ ”ยูเอะถาม น้ำเสียงสงสัย เพราะตอนนี้ พวกเธอเดินมาได้สักพักแล้ว เธอยังไม่รู้จุดหมายที่จะไป

“หอนอนแห่งใหม่ ชั้นแทบรอไม่ไหวอยู่แล้ว ว่าภารกิจแรก จะเป็นอะไร ” เฮอร์ไมโอนี่ บอก น้ำเสียงตื่นเต้น แล้วทั้งสองก็เริ่มวิ่งให้เร็วขึ้น ๆ