ลำดับตอนที่ #7
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ความจริงที่โชคชะตากำหนด
“ขอ … อะ…อนุญาต ค… ค่ะ !” ยูเอะพูดขึ้น น้ำเสียงกระหืดกระหอบ เพราะเด็กสาวทั้งเดิน และวิ่งอย่างรีบร้อน
มาที่เรือนกระจก
“อ้าว มิสจีเนียล ” ศาสตราจารย์สเปร้าส์พูดขึ้น “เอ่อคือ หนูไม่ได้ชื่อ จีเนียล ” ยูเอะขัด “ไม่ใช่ เธอ มิสโคริว มิสจีเนียล ที่อยู่ด้านหลังเธอ ” ศาสตราจารย์สเปร้าส์บอกพลางชี้มือ ไปทางซัน ที่กำลังยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ อยู่หลังเด็กสาว
“ครูหา คนที่จะพาเธอแนะนำสถานที่ ได้แล้วนะ” ศาสตราจารย์สเปร้าส์พูดต่อ ซันยิ้มกว้าง แล้วถามกลับบ้าง
“ใครหรอคะ ศาสตราจารย์”
“มิสเกรนเจอร์ ”เธอบอก แล้ว พยักเพยิดไปทางเฮอร์ไมโอนี่ ที่ยืนรออยู่แล้ว “คือ ศาสตราจารย์คะ หนูขอคนแนะนำอีกคนนึงได้รึเปล่าคะ ”ซันถาม ศาสตราจารย์สเปร้าส์ ทำหน้าฉงน “ใครกันล่ะ ” ซันได้ยินศาสตราจารย์
สเปร้าส์ถามก็ไม่รอช้า รีบชี้มือไปทางยูเอะ ทันที “คนนี้ค่ะ !”
- - - -- - - - - - - - - - - - -- - - - - - - - - -- - - - - - - - - -- - - - - - -
ที่ต้นไม้ต้นใหญ่ ที่ถูกปกคลุมด้วยหิมะ กองโต เด็กสาวทั้งสองนั่งอยู่บนกองหิมะ ราวกับไม่รู้สึกถึงความหนาวเย็น ของมัน
“เธอชื่ออะไรหรอ ” ซันถาม ยูเอะตอนนี้ พวกเธอทั้งสองกำลังนั่งรอเฮอร์ไมโอนี่ ที่ไปเอาหนังสือ ‘ฮอกวอตส์ ประวัติศาสตร์น่ารู้ ’ ที่หอนอน
“ยูเอะ จ๊ะ โคริว ยูเอะ” ยูเอะตอบ ซันทำท่าแปลกใจนักหนา กับชื่อของเธอ ยูเอะเลิกคิ้วขึ้นสูงด้วยความสงสัยว่า ซันจะแปลกใจอะไรหนักหนา
“มีอะไรรึเปล่า ซัน” ยูเอะถาม ซันยังทำท่าครุ่นคิด ไม่หยุด ซึ่งทำให้ตอนนี้ คิ้วของยูเอะเริ่มจะผูกเป็นปมอย่างหนา ด้วยความสงสัยเรียบร้อยแล้ว
“ไม่บอกก็ไม่เป็นไรจ๊ะ ” ยูเอะตัดบท แต่ในใจยังไม่คลายความสงสัย ซันถอนหายใจยาว แล้วตกลงที่จะตอบ
“ไม่เป็นไร บอกก็ได้ คือ ยูเอะนี่ เอ่อ … ไข่มุกสีฟ้า ใช่รึ…เ- - - ”
“เธอรู้ ได้ยังไง! ” ยูเอะตะโกนลั่น ทำให้ซันที่ยังกำลังพูด ต้องหยุดชะงัก แล้วถอยกรูไปติดกับต้นไม้ต้นใหญ่นั้น
“ก็ … เอ็ดบอกมานิดหน่อยน่ะ ” ซันตอบ น้ำเสียงมีแวว กดดันเจือปนอยู่เพราะตอนนี้ ยูเอะ ชี้ไม้กายสิทย์ไปจ่อที่คางของซัน ซึ่งทำให้เด็กสาว ตัวสั่นเทิ้มด้วยความกลัว
“เอ็ดหรอ ”ยูเอะซัก แล้วลดไม้กายสิทธิ์ลง เล็กน้อย แต่ปลายของไม้ ยังจ่อที่คอของซันอยู่
“อ… เอ็ดวะ….. ว…เวิร์ด ” ซันตอบ น้ำเสียงแปร่ง ๆ เพราะ ไม้กายสิทธิ์ของยูเอะ จิ้มอยู่ที่คอของเธอ ทำให้ไม่สามารถ พูดชัด ๆ ได้
“ทำอะไรกันอยู่ น่ะ พวกเธอ! ”
ยูเอะ ลดไม้กายสิทธิ์ลงอย่างรวดเร็ว แล้วปรับสีหน้า แล้วหันไปมองต้นเสียง เฮอร์ไมโอนี่นั่นเอง
“ไม่มีไรหรอก ไฮหนี่ คือเรากำลังคุยกันอยู่น่ะ ” ยูเอะปรับน้ำเสียงเป็นปรกติ ซันเอามือจับคอ ตัวสั่นเทิ้มด้วยความหวาดกลัว
“หรอ ”เฮอร์ไมโอนี่ บอก น้ำเสียงไม่เชื่อที่ เธอพูดแม้แต่น้อย
“ใช่ แหม งั้นไฮหนี่คิดว่าเรากำลังทำอะไรล่ะ ”ยูเอะพูดขึ้นน้ำเสียงใสซื่อ ทำให้เฮอร์ไมโอนี่ เริ่มเชื่อบ้างแล้ว
“ก็ คงกำลังคุยกันอยู่น่ะแหละ ” เฮอร์ไมโอนี่บอก “งั้น เอ่อ… ”เฮอร์ไมโอนี่ เว้นช่วง เพราะตอนนี้เธอยังไม่รู้ ชื่อของซัน
“ซันจ๊ะ ”ซันพูด พลางยิ้มกว้างอย่างสดใส หากแต่แววตายังแฝงความหวาดกลัว เต็มเปี่ยม
“งั้นซัน มาอ่านหนังสือกันเถอะนะ ” เฮอร์ไมโอนี่บอก แล้วยิ้มตอบ ซันพยักหน้า แล้วหยิบหนังสือ จาก
เฮอร์ไมโอนี่ ไป 1 เล่ม ยูเอะเองก็หยิบไปเช่นกัน แล้วเด็กสาวทั้งสาม ก็นั่งพิงต้นไม้ใหญ่ต้นนั้น ยูเอะกระชับผ้าพันคอ ให้แน่นขึ้น ตอนนี้อากาศเริ่มเย็นลงแล้ว หิมะเริ่มตกลงโปรยปราย แต่ใต้ร่มเงาของต้นไม้ เด็กสาวทั้งสาม กลับตั้งอกตั้งใจอ่านหนังสือ โดยไม่สนสภาพอากาศ ที่เริ่มแปรปรวนรอบ ๆ ข้างเลยแม้แต่น้อย
- - - - - -- - - - -- - - - - - -- - -- - - - -- - - - - - - - -- - - - -- - - - - -
“อ๊ะ “ เฮอร์ไมโอนี่ อุทานขึ้น เด็กสาวอีกสองคนที่กำลัง ตั้งใจอ่านหนังสืออยู่ ต่างก็ผละจากหนังสือนั้นแล้ว หันไปหาเฮอร์ไมโอนี่
“มีอะไรหรอ ไฮหนี่ ” ยูเอะ ถามเฮอร์ไมโอนี่ ที่กำลัง ยกแขนสัมผัสกับหิมะ ที่กำลังตกโปรยปรายลงมาจากฟากฟ้า ที่เป็นสีเทา บอกถึงสภาพอากาศที่หนาวเหน็บนี้
“หิมะ ” ซันพูดขึ้น พลางเอาสะบัดเรือนผมสีชา ให้หิมะบนผม หล่นลงกับพื้น “ เห็นนานแล้ว แต่นึกว่าพวกเธอไม่หนาวกัน ” ยูเอะบอก แล้วใช้มือยันกับพื้นซึ่งปกคลุมไปด้วยหิมะ สีขาวที่เย็นเฉียบ พยุงกายลุกขึ้น
“แล้วทำไมไม่บอกล่ะ ยูหนาวจะตาย ”เฮอร์ไมโอนี่ บอก ยูเอะที่กำลัง ยืนทำสีหน้าเรียบเฉย ไม่สนใจกับเสียงใด ๆ ทั้งสิ้น
“พายุ … ”ยูเอะบอก นัยน์ตา เปลี่ยนเป็นสีทอง ชั่ว พริบตาหนึ่ง “ พายุ ซัน ชายคนนั้น … ” ซันได้ยินที่ ยูเอะพูดก็เบิกตากว้าง หันไปทางทิศเหนือลม
“เอ็ดด ! ไม่นะ !!! ” ซันตะโกน เสียงดังลั่น เฮอร์ไมโอนี่ กำลังจะถามทั้งสองแต่ไม่ทันเสียแล้ว พายุหิมะ พัดมาอย่างรวดเร็ว ร่างของเด็กสาวทั้งสามต่าง ถูกพายุพัดลอยไปตามกระแสลม นั้น
ตู้ม !
เสียงวัตถุ ขนาดใหญ่ตกลงในทะเลสาบ ยูเอะนั่นเอง เธอตกลงไปในทะเลสาบแล้ว ร่างของเธอ จมดิ่งลงไปในกระแสน้ำ ที่ลึกลงไป ทุกที ทุกที จนยูเอะ เริ่มจะ หายใจไม่ออก น้ำได้แทรกซึมเข้าไปทุกส่วนของ เรือนร่าง แล้ว สติสัมปชัญญะ ของเธอก็เริ่มดับวูบลง !
- -- - -- - -- ------ -- - - -- - ---------- - -- - - -- - - - - -- - - ------- -- - - - -- - - - - -----
ทะเลสาบ ที่ถูกแสงแดดระยิบระยับ เป็นประกาย เพราะตอนนี้ เริ่มจับตัวเป็นก้อนน้ำแข็ง แต่ทว่า ใต้ทะเลสาบนั้น มิได้ เป็นน้ำแข็งเลย ทรายสีขาวละเอียดใต้ทะเลสาบ ลึกลงไป เปล่งประกายสวยงามเรียบเนียน แต่ สัตว์น้ำทั้งหลายก็ต้องหลบหลีกทาง ให้กับสิ่งมีชีวิตที่อาศัยอยู่ที่ใต้ทะเลสาบนี้อีก ชนิดหนึ่ง สิ่งมีชีวิตนั้น ฟาด ท่อนล่าง ที่เป็นเกล็ดปลาสีชมพูสวยกระทบ ทรายสีขาวเรียบเนียนนั้น ปลิวกระจายไปทั่วทำให้ น้ำที่อยู่รอบ ๆ ขุ่นมัวลง สิ่งมีชีวิตนั้น ขยับท่อนแขนซึ่งดู เปล่งประกาย สวยงามราวกับวีล่า สะบัดเรือนผม ให้ปลิวไสว ใช่แล้ว สิ่งมีชีวิตนี้คือเงือก !
เงือกสาวแหวกว่าย เข้าไปในถ้ำใต้ ทะเลสาบลึกในถ้ำ มีเด็กสาวคนหนึ่ง หลับไหลอยู่ เรือนผมสีน้ำตาลเข้ม ปลิวไสว ไปกับสายน้ำที่เริ่มเป็นคลื่นเพราะ แรงแหวกว่ายของเงือกสาว ริมฝีปากเรียวสวยได้รูป เม้มเล็กน้อยบ่งบอกถึงความทรมาน ดวงตาสีดำขลับซ่อนอยู่ใต้ขนตายาวงอนสวย
“ตื่น ” เงือกสาว พูดขึ้น ยูเอะลืมตาขึ้นทันที ราวกับเงือกจะมีมนต์สะกด ให้ทำตามคำพูดได้
“ที่นี่ที่ไหน ” ยูเอะเริ่มถาม เงือกสาวยิ้มน้อย ๆ แล้วตอบเด็กสาว “ใต้ทะเลสาบ ข้างโรงเรียนท่าน ”
“ทะเลสาบ เอ๊ะก็ฉันถูกพายุ ที่.. .. ”ยูเอะพูด แล้วก็หยุดชะงัก เพราะ เธอพึ่งได้สังเกตหน้าตาของเงือกสาวชัด ๆ
เงือกตนนี้ สวยไม่น้อยเลยทีเดียว เรือนผมสีดำขลับ ปลิวไสว ปรกเรือนผิวที่ขาวผุดผ่อง นัยน์ตา สีชมพู เช่นเดียวกับสีของเกล็ดปลา ท่อนล่าง
“หึหึหึ ” เงือกสาวหัวเราะ กับอาการตื่นตะลึง ของยูเอะ “เธอชื่ออะไร ” ยูเอะถาม
“ชั้นนึกว่า เธอจะถามว่าทำไมเธอถึงหายใจในน้ำได้ ? ซะอีก ” เงือกบอก เธอยิ้ม ๆ “แต่ก็ไม่เป็นไร ชั้นชื่อ ไฟร เป็นเงือกที่นี่ น่ะชั้น มีหน้าที่ทำให้น้ำแข็งละลาย ”
“จริงสิ งั้นขอถามตอบสิ ” ไฟร พยักหน้าเป็นเชิงว่า ‘ถามมาสิ ’ ยูเอะจึงไม่รอช้ารีบถามต่อทันที
“อย่างที่ ไฟรบอก ทำไมชั้นถึงหายใจในน้ำได้ล่ะ ” ไฟร หัวเราะร่วนอีกครั้ง แต่ก็หยุดหัวเราะ เมื่อเห็นสายตาไม่ค่อยพอใจ ของเด็กสาว “มันอยู่ในสายเลือดของเธอ ” ไฟรบอก
“สายเลือด สายเลือดอ… ”เธอยังถามไม่จบ ไฟรก็ พูดต่อจาก ตะกี้อย่างไม่สนใจคำถาม
“เลือดของ นางเงือก!”
- -------------------------- ------------- ---------------- -------------- --- -
มาที่เรือนกระจก
“อ้าว มิสจีเนียล ” ศาสตราจารย์สเปร้าส์พูดขึ้น “เอ่อคือ หนูไม่ได้ชื่อ จีเนียล ” ยูเอะขัด “ไม่ใช่ เธอ มิสโคริว มิสจีเนียล ที่อยู่ด้านหลังเธอ ” ศาสตราจารย์สเปร้าส์บอกพลางชี้มือ ไปทางซัน ที่กำลังยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ อยู่หลังเด็กสาว
“ครูหา คนที่จะพาเธอแนะนำสถานที่ ได้แล้วนะ” ศาสตราจารย์สเปร้าส์พูดต่อ ซันยิ้มกว้าง แล้วถามกลับบ้าง
“ใครหรอคะ ศาสตราจารย์”
“มิสเกรนเจอร์ ”เธอบอก แล้ว พยักเพยิดไปทางเฮอร์ไมโอนี่ ที่ยืนรออยู่แล้ว “คือ ศาสตราจารย์คะ หนูขอคนแนะนำอีกคนนึงได้รึเปล่าคะ ”ซันถาม ศาสตราจารย์สเปร้าส์ ทำหน้าฉงน “ใครกันล่ะ ” ซันได้ยินศาสตราจารย์
สเปร้าส์ถามก็ไม่รอช้า รีบชี้มือไปทางยูเอะ ทันที “คนนี้ค่ะ !”
- - - -- - - - - - - - - - - - -- - - - - - - - - -- - - - - - - - - -- - - - - - -
ที่ต้นไม้ต้นใหญ่ ที่ถูกปกคลุมด้วยหิมะ กองโต เด็กสาวทั้งสองนั่งอยู่บนกองหิมะ ราวกับไม่รู้สึกถึงความหนาวเย็น ของมัน
“เธอชื่ออะไรหรอ ” ซันถาม ยูเอะตอนนี้ พวกเธอทั้งสองกำลังนั่งรอเฮอร์ไมโอนี่ ที่ไปเอาหนังสือ ‘ฮอกวอตส์ ประวัติศาสตร์น่ารู้ ’ ที่หอนอน
“ยูเอะ จ๊ะ โคริว ยูเอะ” ยูเอะตอบ ซันทำท่าแปลกใจนักหนา กับชื่อของเธอ ยูเอะเลิกคิ้วขึ้นสูงด้วยความสงสัยว่า ซันจะแปลกใจอะไรหนักหนา
“มีอะไรรึเปล่า ซัน” ยูเอะถาม ซันยังทำท่าครุ่นคิด ไม่หยุด ซึ่งทำให้ตอนนี้ คิ้วของยูเอะเริ่มจะผูกเป็นปมอย่างหนา ด้วยความสงสัยเรียบร้อยแล้ว
“ไม่บอกก็ไม่เป็นไรจ๊ะ ” ยูเอะตัดบท แต่ในใจยังไม่คลายความสงสัย ซันถอนหายใจยาว แล้วตกลงที่จะตอบ
“ไม่เป็นไร บอกก็ได้ คือ ยูเอะนี่ เอ่อ … ไข่มุกสีฟ้า ใช่รึ…เ- - - ”
“เธอรู้ ได้ยังไง! ” ยูเอะตะโกนลั่น ทำให้ซันที่ยังกำลังพูด ต้องหยุดชะงัก แล้วถอยกรูไปติดกับต้นไม้ต้นใหญ่นั้น
“ก็ … เอ็ดบอกมานิดหน่อยน่ะ ” ซันตอบ น้ำเสียงมีแวว กดดันเจือปนอยู่เพราะตอนนี้ ยูเอะ ชี้ไม้กายสิทย์ไปจ่อที่คางของซัน ซึ่งทำให้เด็กสาว ตัวสั่นเทิ้มด้วยความกลัว
“เอ็ดหรอ ”ยูเอะซัก แล้วลดไม้กายสิทธิ์ลง เล็กน้อย แต่ปลายของไม้ ยังจ่อที่คอของซันอยู่
“อ… เอ็ดวะ….. ว…เวิร์ด ” ซันตอบ น้ำเสียงแปร่ง ๆ เพราะ ไม้กายสิทธิ์ของยูเอะ จิ้มอยู่ที่คอของเธอ ทำให้ไม่สามารถ พูดชัด ๆ ได้
“ทำอะไรกันอยู่ น่ะ พวกเธอ! ”
ยูเอะ ลดไม้กายสิทธิ์ลงอย่างรวดเร็ว แล้วปรับสีหน้า แล้วหันไปมองต้นเสียง เฮอร์ไมโอนี่นั่นเอง
“ไม่มีไรหรอก ไฮหนี่ คือเรากำลังคุยกันอยู่น่ะ ” ยูเอะปรับน้ำเสียงเป็นปรกติ ซันเอามือจับคอ ตัวสั่นเทิ้มด้วยความหวาดกลัว
“หรอ ”เฮอร์ไมโอนี่ บอก น้ำเสียงไม่เชื่อที่ เธอพูดแม้แต่น้อย
“ใช่ แหม งั้นไฮหนี่คิดว่าเรากำลังทำอะไรล่ะ ”ยูเอะพูดขึ้นน้ำเสียงใสซื่อ ทำให้เฮอร์ไมโอนี่ เริ่มเชื่อบ้างแล้ว
“ก็ คงกำลังคุยกันอยู่น่ะแหละ ” เฮอร์ไมโอนี่บอก “งั้น เอ่อ… ”เฮอร์ไมโอนี่ เว้นช่วง เพราะตอนนี้เธอยังไม่รู้ ชื่อของซัน
“ซันจ๊ะ ”ซันพูด พลางยิ้มกว้างอย่างสดใส หากแต่แววตายังแฝงความหวาดกลัว เต็มเปี่ยม
“งั้นซัน มาอ่านหนังสือกันเถอะนะ ” เฮอร์ไมโอนี่บอก แล้วยิ้มตอบ ซันพยักหน้า แล้วหยิบหนังสือ จาก
เฮอร์ไมโอนี่ ไป 1 เล่ม ยูเอะเองก็หยิบไปเช่นกัน แล้วเด็กสาวทั้งสาม ก็นั่งพิงต้นไม้ใหญ่ต้นนั้น ยูเอะกระชับผ้าพันคอ ให้แน่นขึ้น ตอนนี้อากาศเริ่มเย็นลงแล้ว หิมะเริ่มตกลงโปรยปราย แต่ใต้ร่มเงาของต้นไม้ เด็กสาวทั้งสาม กลับตั้งอกตั้งใจอ่านหนังสือ โดยไม่สนสภาพอากาศ ที่เริ่มแปรปรวนรอบ ๆ ข้างเลยแม้แต่น้อย
- - - - - -- - - - -- - - - - - -- - -- - - - -- - - - - - - - -- - - - -- - - - - -
“อ๊ะ “ เฮอร์ไมโอนี่ อุทานขึ้น เด็กสาวอีกสองคนที่กำลัง ตั้งใจอ่านหนังสืออยู่ ต่างก็ผละจากหนังสือนั้นแล้ว หันไปหาเฮอร์ไมโอนี่
“มีอะไรหรอ ไฮหนี่ ” ยูเอะ ถามเฮอร์ไมโอนี่ ที่กำลัง ยกแขนสัมผัสกับหิมะ ที่กำลังตกโปรยปรายลงมาจากฟากฟ้า ที่เป็นสีเทา บอกถึงสภาพอากาศที่หนาวเหน็บนี้
“หิมะ ” ซันพูดขึ้น พลางเอาสะบัดเรือนผมสีชา ให้หิมะบนผม หล่นลงกับพื้น “ เห็นนานแล้ว แต่นึกว่าพวกเธอไม่หนาวกัน ” ยูเอะบอก แล้วใช้มือยันกับพื้นซึ่งปกคลุมไปด้วยหิมะ สีขาวที่เย็นเฉียบ พยุงกายลุกขึ้น
“แล้วทำไมไม่บอกล่ะ ยูหนาวจะตาย ”เฮอร์ไมโอนี่ บอก ยูเอะที่กำลัง ยืนทำสีหน้าเรียบเฉย ไม่สนใจกับเสียงใด ๆ ทั้งสิ้น
“พายุ … ”ยูเอะบอก นัยน์ตา เปลี่ยนเป็นสีทอง ชั่ว พริบตาหนึ่ง “ พายุ ซัน ชายคนนั้น … ” ซันได้ยินที่ ยูเอะพูดก็เบิกตากว้าง หันไปทางทิศเหนือลม
“เอ็ดด ! ไม่นะ !!! ” ซันตะโกน เสียงดังลั่น เฮอร์ไมโอนี่ กำลังจะถามทั้งสองแต่ไม่ทันเสียแล้ว พายุหิมะ พัดมาอย่างรวดเร็ว ร่างของเด็กสาวทั้งสามต่าง ถูกพายุพัดลอยไปตามกระแสลม นั้น
ตู้ม !
เสียงวัตถุ ขนาดใหญ่ตกลงในทะเลสาบ ยูเอะนั่นเอง เธอตกลงไปในทะเลสาบแล้ว ร่างของเธอ จมดิ่งลงไปในกระแสน้ำ ที่ลึกลงไป ทุกที ทุกที จนยูเอะ เริ่มจะ หายใจไม่ออก น้ำได้แทรกซึมเข้าไปทุกส่วนของ เรือนร่าง แล้ว สติสัมปชัญญะ ของเธอก็เริ่มดับวูบลง !
- -- - -- - -- ------ -- - - -- - ---------- - -- - - -- - - - - -- - - ------- -- - - - -- - - - - -----
ทะเลสาบ ที่ถูกแสงแดดระยิบระยับ เป็นประกาย เพราะตอนนี้ เริ่มจับตัวเป็นก้อนน้ำแข็ง แต่ทว่า ใต้ทะเลสาบนั้น มิได้ เป็นน้ำแข็งเลย ทรายสีขาวละเอียดใต้ทะเลสาบ ลึกลงไป เปล่งประกายสวยงามเรียบเนียน แต่ สัตว์น้ำทั้งหลายก็ต้องหลบหลีกทาง ให้กับสิ่งมีชีวิตที่อาศัยอยู่ที่ใต้ทะเลสาบนี้อีก ชนิดหนึ่ง สิ่งมีชีวิตนั้น ฟาด ท่อนล่าง ที่เป็นเกล็ดปลาสีชมพูสวยกระทบ ทรายสีขาวเรียบเนียนนั้น ปลิวกระจายไปทั่วทำให้ น้ำที่อยู่รอบ ๆ ขุ่นมัวลง สิ่งมีชีวิตนั้น ขยับท่อนแขนซึ่งดู เปล่งประกาย สวยงามราวกับวีล่า สะบัดเรือนผม ให้ปลิวไสว ใช่แล้ว สิ่งมีชีวิตนี้คือเงือก !
เงือกสาวแหวกว่าย เข้าไปในถ้ำใต้ ทะเลสาบลึกในถ้ำ มีเด็กสาวคนหนึ่ง หลับไหลอยู่ เรือนผมสีน้ำตาลเข้ม ปลิวไสว ไปกับสายน้ำที่เริ่มเป็นคลื่นเพราะ แรงแหวกว่ายของเงือกสาว ริมฝีปากเรียวสวยได้รูป เม้มเล็กน้อยบ่งบอกถึงความทรมาน ดวงตาสีดำขลับซ่อนอยู่ใต้ขนตายาวงอนสวย
“ตื่น ” เงือกสาว พูดขึ้น ยูเอะลืมตาขึ้นทันที ราวกับเงือกจะมีมนต์สะกด ให้ทำตามคำพูดได้
“ที่นี่ที่ไหน ” ยูเอะเริ่มถาม เงือกสาวยิ้มน้อย ๆ แล้วตอบเด็กสาว “ใต้ทะเลสาบ ข้างโรงเรียนท่าน ”
“ทะเลสาบ เอ๊ะก็ฉันถูกพายุ ที่.. .. ”ยูเอะพูด แล้วก็หยุดชะงัก เพราะ เธอพึ่งได้สังเกตหน้าตาของเงือกสาวชัด ๆ
เงือกตนนี้ สวยไม่น้อยเลยทีเดียว เรือนผมสีดำขลับ ปลิวไสว ปรกเรือนผิวที่ขาวผุดผ่อง นัยน์ตา สีชมพู เช่นเดียวกับสีของเกล็ดปลา ท่อนล่าง
“หึหึหึ ” เงือกสาวหัวเราะ กับอาการตื่นตะลึง ของยูเอะ “เธอชื่ออะไร ” ยูเอะถาม
“ชั้นนึกว่า เธอจะถามว่าทำไมเธอถึงหายใจในน้ำได้ ? ซะอีก ” เงือกบอก เธอยิ้ม ๆ “แต่ก็ไม่เป็นไร ชั้นชื่อ ไฟร เป็นเงือกที่นี่ น่ะชั้น มีหน้าที่ทำให้น้ำแข็งละลาย ”
“จริงสิ งั้นขอถามตอบสิ ” ไฟร พยักหน้าเป็นเชิงว่า ‘ถามมาสิ ’ ยูเอะจึงไม่รอช้ารีบถามต่อทันที
“อย่างที่ ไฟรบอก ทำไมชั้นถึงหายใจในน้ำได้ล่ะ ” ไฟร หัวเราะร่วนอีกครั้ง แต่ก็หยุดหัวเราะ เมื่อเห็นสายตาไม่ค่อยพอใจ ของเด็กสาว “มันอยู่ในสายเลือดของเธอ ” ไฟรบอก
“สายเลือด สายเลือดอ… ”เธอยังถามไม่จบ ไฟรก็ พูดต่อจาก ตะกี้อย่างไม่สนใจคำถาม
“เลือดของ นางเงือก!”
- -------------------------- ------------- ---------------- -------------- --- -
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น